Κρίση Κρίσεως 2

• Αυτό το "δεν πειράζει' που μέσα στο μυαλό μας μας καθιστά αμέτοχους, είναι που τελικά πειράζει.
• Και δεν εννοώ το μεσανατολικό, ή τουλάχιστον όχι μόνο αυτό.
• Λέμε, τι με πειράζει εμένα αν ο διπλανός μου είναι ανήθικος, αφού είναι ήσυχος και δε με ενοχλεί? Τι πειράζει να κάνω αυτό που κάνουν όλοι, αφού όλοι μένουν ατιμώρητοι και κανείς δεν θα το καταλάβει?
• Να όμως που πειράζει και που τελικά γυρνάει μπούμερανγκ, να που ψωνίζοντας κινέζικα σκουπίδια θα γίνουμε τώρα κίνα, να δουλεύουμε για μισό πιάτο φαγητό. Χρηματοδοτώντας τους κινέζους σκλαβο-έμπορους υπονομεύουμε τους ευρωπαίους που είναι οι μόνοι στην υφήλιο που δίνουν ασφάλιση, εργατικά δικαιώματα και σύνταξη. Για δύο τάληρα που κοστίζει ένα παντελόνι για να σκιστεί σε δύο μέρες, δίνουμε τα λεφτά στον εκμεταλλευτή, τον πραγματικό πλουτοκράτη της κίνας, και στερούμε το φορογόνο κέρδος από τον ευρωπαίο που με τα κέρδη του συντηρεί ολόκληρα κράτη, χρηματοδοτεί την ανάπτυξη όχι μόνο των επιχειρήσεων αλλά και των κοινωνιών.
• Όχι στην ελλάδα, βέβαια, αυτά γίνονται εκεί που υπάρχουν νόμοι στη συνείδηση των ανθρώπων.
• Κοίτα τους αγρότες σε άλλα μέρη, κοίτα τους απλούς ανειδίκευτους εργαζόμενους και πες μου τι δικαιώματα έχουν, όχι τα μεγαλοστελέχη που έτσι κι αλλιώς όπου κι αν πάνε καλά θα περάσουν, αλλά ο απλός άνθρωπος.
• Ο ινδός και ο ταιλανδέζος τι σύνταξη παίρνει?
• Η απάντηση είναι τίποτα.
• Για αυτό μπορούμε να υπερκαταναλώνουμε σε χαμηλές τιμές.
• Όμως, ο ευρωπαίος δεν είναι κορόιδο. Για να μην κλείσει, θα σου πουλήσει αυτό που του ζητάς: φτήνια πάσει θυσία, ακόμα και εις βάρος των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Μετακομίζει λοιπόν στις Φιλιππίνες, χάνεις εσύ τη δουλειά σου, κι αναγκάζεσαι κι εσύ να δουλέψεις χωρίς δικαιώματα γιατί όλες οι επιχειρήσεις είτε βαράνε κανόνι είτε που πάνε στην ασία. Λίγο ακριβά το πλήρωσες το φτηνό προιόν...
• Τελικά, πειράζει.
• Αφού έτσι κι αλλιώς το κρουασάν είναι στο ράφι και αν δεν το πάρω θα πάει στα σκουπίδια, λέμε, ας το πάρω αφού διαφορά δεν θα κάνει. Αφού όλοι πίνουν κοκακόλα, όλοι τρώνε σκουπίδια από τους τενεκέδες των φαστφούντ, αφού όλοι παρατάνε τα παιδιά τους στις ανασφάλιστες δούλες, τι σημασία έχει αν το κάνω κι εγώ, ένας πάνω-ένας κάτω, τι διαφορά θα κάνει?
• Η κρίση μας είναι αυτή που μας λέει ότι είναι κρίμα και σου σπαράζει η καρδιά κάθε φορά που αφήνεις το αγγελούδι σου μόνο στο σπίτι, όμως την παραβλέπεις και το κάνεις, για χάρη του εαυτού σου (η καριέρα, το δάνειο, η κοινωνική ζωή σου και άλλες μπούρδες. που είναι αυτά τώρα και σε τι σε ωφελούν?) νομίζοντας ότι δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να γίνεσαι σκλάβος του λάιφστάιλ.
• Ορίστε λοιπόν η διαφορά, που μας έρχεται από επάνω με το ζόρι.
• Τόσο καιρό λέγαμε τι καλό κάνει το περπάτημα και πόσο απαραίτητο είναι να μειωθούν οι εκπομπές ρύπων, και μετά παίρναμε το 4x4 για να πάμε στο περίπτερο, πάρε τώρα μία βενζίνη στα 2 ευρώ να έχεις για να βάλεις μυαλό. Δεν είναι τιμωρία αλλά συνέπεια, κάτι που οι σοφοί της οικονομίας γνώριζαν από καιρό αλλά επειδή δεν τους βόλευε έκαναν ότι δεν τρέχει τίποτα, μήπως σταματήσουμε να αγοράζουμε κακάο και σταματήσει το εμπόριο.
• Η κρίση που ζούμε μέσω των μέσων και, αν οι κυβερνήσεις δεν βάλουν μυαλό, σύντομα στα σπίτια μας, είναι η έλλειψη κρίσης στις επιλογές μας, ένας προς έναν, με εγκέφαλους της σπείρας τους καλοπληρωμένους διανοούμενος της παγκόσμιας ελίτ, που έλεγαν, "Κοίτα, οικονομία να κάνετε εσείς. Εμείς είμαστε διανοούμενοι και χρειαζόμαστε πολυτέλειες για να σκεφτούμε καθαρά, κι αν δεν τα παίρνουμε από όλες τις μεριές θα σας χαντακώσουμε για να μάθετε", αλλά και εμείς, ο καθένας ξεχωριστά που τσιμπήσαμε το δόλωμα που μας έριξαν και ρίξαμε τον οβολό μας στον κουμπαρά τους, ταληράκι-ταληράκι με κάθε αγορά μας και με κάθε κατάχρησή μας και με κάθε συμβιβασμό μας.
• Γιατί μη μου πει κανείς ότι μας έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό να αλλάζουμε αυτοκίνητο αντί να το συντηρούμε, ούτε να αλλάζουμε κινητό ανά εξάμηνο, ούτε να τρώμε κόκκινο κρέας τρείς φορές τη εβδομάδα: το κάναμε μόνοι μας, κόντρα σε όλες τις φωνές της λογικής που έμειναν μόνες τους στη γωνία, το κάναμε επειδή ήταν πιο εύκολο και βαριόμασταν να σκεφτούμε πέρα από την καλοπέρασή μας. Ξέραμε, αλλά κάναμε αυτό που ήταν πιο εύκολο.
• Ορίστε, λοιπόν, έπεσε η κατανάλωση βενζίνης, μειώθηκε ο τζίρος των επιχειρήσεων, τα εργοστάσια δουλεύουν στο μισό, μειώθηκε ο τουρισμός και οι μετακινήσεις, μειώθηκε το εμπόριο και τα καράβια που πηγαινοέρχονται φορτωμένα αυτοκίνητα και υπολογιστές, μειώθηκαν οι οι έξοδοι από επτά σε τρείς εβδομαδιαίως, έπεσαν οι εκπομπές ρύπωωωων. Αυτό μας χρειαζόταν, τελικά, η φοβέρα.
• Κι ακόμα, μυαλό δε βάλαμε.
• Θέλουμε να συνεχίσουμε έτσι, να αγοράσουμε αυτοκίνητο για το "παιδί".
• Ο τρόπος να κάνουμε κάτι, είναι τα λεφτά μας, όσο τα έχουμε ακόμα. Άχρηστα πράγματα ή κακής ποιότητας, δεν πρέπει να αγοράζουμε για κανέναν λόγο. Όχι στη συναυλία των σκόρπιονς που πλέον είναι άθλιοι, όχι στο φρουτίι που είναι μία χημική κοτσάνα, όχι στα συσκευασμένα τρόφιμα, όχι στο τζανκ φουντ, όχι στις τσίχλες. Το ανθρώπινο δυναμικό που σπαταλάται για αυτές τις δρατηριότητες, είναι χαμένο, δεν παράγει τίποτα ουσίας, παρά μόνο αέρα, είναι οι περίφημοι κερδοσκόποι.
• Οι κερδοσκόποι ζούν από τη δική μας αφέλεια, από το δικό μας καταναλωτισμό που λέμε "Έ, μωρέ, αφού μπορώ γιατί όχι?" Από αυτές τις απερισκεψίες μπορούν και μας κρατάνε, έτσι έχουν το πρόσχημα να κάνουν αυτά που κάνουν.
• Καμμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να σου πει "Μην αγοράσεις μήλο βραζιλίας γιατί κοστίζει περιβαλλοντικά και καταστρατηγούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα" γιατί αν το κάνει θα του βάλει χέρι ο αμερικάνος και ο ευρέως. Η κυβέρνηση και το ΚΚΕ μαζί, για να μπορεί να τα παίρνει, κάνει διμερείς συμφωνίες ξέροντας ότι είσαι το κορόιδο που θα προτιμήσεις τη χειρότερη σαβούρα αρκεί να είναι φτηνή και να έχει κουλ σποτ στην τιβή. Για τα λεφτά, τρώς και φοράς και βάζεις στο σπίτι σου σκουπίδια, που παράγονται από σκλάβους. Μετά διοργανώνεται μία πορεία για εκτόνωση συνειδήσεων και νομίζεις ότι κάτι έκανες, και επιστρέφεις στον καναπέ με το ρόφημα της αρεσκείας σου.
• Κάνε του την έκπληξη.
• Δεν είναι όλα καλά, ούτε γίνεται να τα έχουμε όλα.
• Γίνεται, αλλά μόνο αν αδικήσουμε κατάφωρα κάποιον άλλον και μόνο για κάποιο διάστημα, το οποίο δείχνει να τελειώνει τώρα.
• Δεν θα πέσει η ποιότητα της ζωής μας αν αποκλείσουμε το άις τίι και τα γαριδάκια και τα περίτεχνα κάδρα στους τοίχους μας, γιατί η πληρότητα στη ζωή μας έρχεται από την ποιότητα. Η πληρότητα έρχεται στη ζωή μας από την ικανοποίηση που αντλούμε από την δουλειά μας, από τις καλές μας σχέσεις με τους τριγύρω μας, από την καλής ποιότητας τροφή, από την κίνηση του σώματος, από την ενασχόλησή μας με δημιουργικά πράγματα, από την δικαιοσύνη μέσα και γύρω μας. Αυτά είναι σημαντικά, αυτά πρέπει να βάλουμε στη ζωή μας και αυτά να τα επιζητούμε, όχι τα σκουπίδια που μας πλασάρουν τεχνηέντως και επισταμένως οι κλίκες των τεχνοκρατών με κάθε μέσο.