Πνευματικός δε σημαίνει απαραιτήτως καλλιτέχνης.

• Γνωρίζοντας το είδωλό του Ηλία Μαμαλάκη από την τηλεόραση και μόνο, βρήκα εκπληκτική αυτή την κίνηση, μία κίνηση όχι μόνο συμβολική αλλά και ουσιαστική, μίας και η πνευματικότητα των απλών ανθρώπων, που ίσως να μην έχουν μορφωθεί όπως θα ήταν το ιδανικό, έρχεται από "πάνω", από τους διάσημους και από τους δημόσιους εκφραστές, τους "από μηχανής θεούς" κατά μία έννοια... Κάποτε είχαμε ποιητές και τραγουδιστές, λαϊκούς, όπως τον καζαντζίδη, τον καβαδία και τη μαρινέλλα, τώρα δεν έχουμε κανέναν, παρά μόνο στυλιζαρισμένα ομορφόπαιδα .
• Τώρα οι λαϊκοί τραγουδιστές και καλλτέχνες είναι πλουσιόπαιδα που περνούν την ώρα τους ή κούφια ανδρείκελα των ατζέντηδων, χωρίς καμμία επαφή με τη ζωή και χωρίς καμμία προσωπική πεποίθηση, χωρίς κανένα πάθος, χωρίς κανένα μεράκι. Παράγουν αντί να εκφράζονται, διασκευάζουν αντί να συνθέτουν, πουλάνε αντί να δημιουργούν, στήνονται στη σειρά αντί να βγάζουν συναισθήματα, συμμορφώνονται με την αγορά αντί να δώσουν ότι καλύτερο έχουν.
• Όπως το καβουράκι που ζεί μέσα στο κοχύλι, αποκτά η τέχνη νόημα και ουσία μόνο όταν συρθεί στη ζωή, όταν επιζήσει, όταν έχει πολλά να εξιστορήσει, όταν με υπομονή κουβαλήσει το όμορφο καβούκι του στο βυθό της αληθινής πραγματικότητας ανάμεσα σε θηρία και πλανεύτρες ανεμώνες.Τί είναι ο καλλιτέχνης χωρίς πίστη ή πεποίθηση εκτός από ένα άδειο κοχύλι, ανούσιο και μάταιο, άχρηστο, όμορφο μέχρι να θρυμματιστεί και να ξεχαστεί?
• Δεν είναι κακό να βγάζει τα προς το ζήν κανείς, όμως τα είδωλα είναι ουσιώδες να είναι ιδανικά, αλλιώς ευτελίζεται η σκέψη όσων τα θωρούν. Ας μη ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος εξ ορισμού κοιτάει ψηλά.