Για ποιόν χτυπάει το Κουδούνι

• Το πρέπει και το θέλω. Κάποιος είχε τρελαθεί προσπαθώντας να βρεί την ισορροπία ανάμεσα στα δύο, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει, ή τουλάχιστον χωρίς κανείς να καταλάβει τι εννοούσε, αν τελικά το βρήκε, κι ας χρειάστηκε ένα βιβλίο ολόκληρο να το εξηγήσει.
• Η απλή αλήθεια είναι ότι για να κάνεις αυτό που θέλεις, πρέπει να κάνεις αυτά που πρέπει παρόλο που δεν σου αρέσουν ή δεν έχεις ακριβώς την όρεξη να τα κάνεις. Άν θες να φας παστίτσιο, πρέπει πρώτα να το μαγειρέψεις, σα να λέμε. Αν θεωρήσεις ότι δεν αξίζει τον κόπο, περιορίζεσαι σε μία ομελέτα, η οποία παρεμπιπτόντως, μπορεί να είναι απολαυστικότατη πολλές φορές.
• Το ζήτημα, για άλλη μία φορά, δεν είναι το τι θέλει ο καθένας, αλλά τι αντίκτυπο έχει αυτό και στους υπόλοιπους, πως επηρεάζουμε τον κόσμο με αυτά που κάνουμε. Πως. κατά έναν θαυμαστό και υπέροχο τρόπο, αυτά που επιλέγουμε να υπομείνουμε, τελικά τα επιβάλουμε και στους άλλους. Τα πράγματα που απολαμβάνουμε, τελικά δείχνουν το δρόμο της ελευθερίας και στους υπόλοιπους τριγύρω μας.
• Η ανθρώπινη αλληλεπίδραση είναι μαγεία.
• Για παράδειγμα, αν εγώ ο ίδιος ανεχθώ την κακομεταχείριση με τη νοοτροπία ότι η υπομονή είναι αρετή, τότε είναι πολύ πιθανό να μεταδώσω αυτή τη άποψη και στους δικούς μου, με το καταστροφικό αποτέλεσμα να θεωρήσουν αυτοί οι αγαπημένοι μου άνθρωποι ότι η αρετή προϋποθέτει δυστυχία, ενώ φυσικά, δεν είναι έτσι. Στην αντίθετη περίπτωση, αν μπροστά στην κακομεταχείριση αντιδράσω με κάποιον τρόπο, τότε όσοι με ξέρουν θα δούν ότι είναι δυνατόν να σταματήσεις την κακομεταχείριση χωρίς να τα καταστρέψεις όλα ή ότι ο αυτοσεβασμός και η κακομεταχείριση δεν πάνε μαζί. Σε αυτή την περίπτωση διδάσκω στους δικούς μου πως να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
• Για αυτό και όλοι μας νομίζουμε ότι οι άλλοι την έχουν καλά. Τί ανάγκη έχει αυτός, λέμε... Δεν ξέρουμε ποιό κομμάτι του εαυτού του πούλησε για να είναι εκεί που είναι, βλέπεις, μέχρι να χρειαστεί να το πουλήσουμε και εμείς οι ίδιοι.
• Για αυτό, είναι προσφανές ότι το πρέπει πέθανε.
• Το μόνο πρέπει που υπάρχει, είναι αυτό που συμπίπτει με το θέλω μου, αυτό που πρέπει να κάνω για να φτάσω εκεί που εγώ θέλω, όχι το πρέπει που περιμένω από τους άλλους να κάνουν, ούτε το πρέπει που μου έρχεται από έξω.
• Αν εγώ (παράδειγμα είναι μη φανταστεί κανείς ότι μιλάω για εμένα) έχω περάσει το καλύτερο μέρος της ημέρας μου γλύφοντας το πάτωμα επειδή από έξω που έρχεται η προσταγή ότι πρέπει να γλυμμένο το πάτωμα αλλιώς δεν είμαι καλή μητέρα, σύζυγος και νοικοκυρά, τότε όταν γυρίσουν τα παιδιά και ο άντρας μου στο σπίτι θα τους βάλω τς φωνές για να μη μου λερώσουν αντί να τους φροντίσω. Θα νομίσουν ότι φροντίδα είναι η γκρίνια και η μιζέρια ή , αντίθετα, η υστερική καθαριότητα, θα δεχθούν αντίστοιχα μία σύντροφο που θα είναι το ίδιο υστέρω με εμένα. Θα νομίσουν ότι αγάπη σημαίνει καταπίεση και χωρίς αυτή, την καταπίεση δηλαδή, δεν θα νιώθουν ασφαλείς και αγαπητοί.
• Αν όμως κρατήσω την αξιοπρέπειά μου, αν δεν τους κάνω χοντρούς για να δείξω στη γειτόνισσα ότι φτιάχνω καλές πίτες, αν εκτός από το σπίτι έχω κι άλλα ενδιαφέροντα, αν έχω κάτι άλλο να συζητήσω εκτός από το τί θα φάμε σήμερα, αν έχω αξία προσωπική, αν είμαι ελεύθερη να εκφραστώ και να δημιουργήσω, τότε αυτό το μάθημα θα πάρουν από εμένα. Αν όχι τα παιδιά μου, τότε σίγουρα οι φίλοι μου, οι συνεργάτες μου, το περιβάλλον μου γενικά.
• Όπως ο Νέλσον ο αυστραλός. 'Ηταν μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής. Είχε δουλέψει με μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά, είχε τεράστια περιουσία, είχε ότι ποθεί ο άνθρωπος, είχε αυτά που βλέπουμε στην τιβή και ζηλεύουμε. Μίαν ωραίαν πρωίαν, τα παράτησε όλα. Αποφάσισε ότι δεν του άρεσε.
• Ήρθε στην Πρέβεζα και έκανε καταδύσεις για 30 ευρώ. Αυτό του άρεσε. Δεν του άρεσε το πρέπει που έρχεται απέξω και του επέβαλε να δουλεύει σα σκλάβος για να διαμένει σε πεντάστερα ξενοδοχεία ή να κυκλοφορεί με τα ακριβότερα αυτοκίνητα. Το δικό του πρέπει έλεγε ότι για να ζήσει όπως ήθελε, δεν τα χρειαζόταν όλα αυτά. Το δικό του πρέπει έλεγε ότι η θάλασσα είναι η βασίλισσα, ότι τα χέρια του ανθρώπου είναι η μοίρα του.
• Τώρα ο Νέλσον βρίσκεται καθοδόν για Ινδονησία με ένα παλιό μεταχειρισμένο σκάφος. Ξεκίνησε από Πρέβεζα πριν από ενάμισι χρόνο περίπου, κάνοντας στάσεις για να αναχρηματοδότηση μέσω εργασίας, για επισκευές, για να ζήσει όπου του αρέσει. Χωρίς ασφάλιση. Μόλις φτάσει θα ανοίξει εκεί σχολή καταδύσεων.
• Δεν υπάρχει πραγματικός λόγος να υπομένουμε το οτιδήποτε, εκτός αν οι ίδιοι το θέλουμε.
• Σε ένα κύμα παλιμπαιδισμού, θα αφιερώσω το κομμάτι στον Locus.
• :)