Το λουτρό της Ναυσικάς

• Το Ναυσικά φεύγει σήμερα, ο πρώτος ναύλος για φέτος.
• Πρωί-πρωί πήγα να το καθαρίσω. Ευτυχώς είχε συννεφιά και δουλέψαμε στη σκιά.
• Εχτές ο Δημήτρης είχε πλύνει τα πανιά και τις σεντίνες, έκανε και τις τελευταίες διορθώσεις στα μηχανήματα. Συμπλήρωσε ότι έλειπε, χάρτες, ποτήρια, μαξιλάρια...
• Τον κουβά, το καφεδάκι σε πλαστικό ποτήρι, και βούρ! "Μουσική θές?", όχι του λέω. Από μέσα μου λέω ότι θα σκέφτομαι σήμερα. Θα είμαι μόνη μου, πράγμα πολύ σπάνιο και για αυτό πολύτιμο. Θα είμαι μόνη μου, θα σκέφτομαι ότι γουστάρω και θα στείλω το νού μου όπου θέλω εγώ, κάπου μακριά. Ή και κάπου πολύ κοντά, θα δούμε, και θα αφήσω τα χέρια να κάνουν μόνα τους τη δουλειά.
• Μπαίνω μέσα, ρίχνω μία ματιά. Καλά είναι, δεν έχει πολλά. Ανοίγω όλες τις καταπακτές για να αεριστεί, αλλά και για να μη γίνει νταχάου από τις αναθυμιάσεις των απορρυπαντικών και ξεκινάω από την πλωριά καμπίνα, σηκώνω τα στρώματα, σκουπίζω με την ηλεκτρική από κάτω και τα ξαναβάζω στη θέση τους. Ακουμπάω την πόρτα και έχει λίγδα. Γιάικς! Τελικά δεν είναι λίγδα αλλά γυαλιστικό κάποιου είδους. Όλες οι ξύλινες επιφάνειες έχουν περαστεί με τέτοιο και όλες είναι μία αηδία και μισή. Με καθαρό και στεγνό πανί τις περνάω όλες, σε μερικά σημεία δύο ή τρείς φορές μέχρι που είναι λεία και γυαλιστερά αλλά χωρίς τη γλίτσα. Τελειώνω την πλωριά καμπίνα, κλείνω καταπακτές και πόρτες, βγαίνω και πάω παρακάτω.
• Τσεκάρισμα στα ξύλα: έχουν όλα την ίδια κακοπερασμένη γυαλάδα, οπότε ξέρουμε τι να κάνουμε... Αχ ρε μάστορα, από τη βαρεμάρα σου τα έκανες χάλια.... Δεν πειράζει, θα σε φτιάξω εγώ καλά...
• Μετά τις πίσω καμπίνες πάμε κουζίνα. Το ψυγείο είναι βαθύ, που σημαίνει ότι για να το καθαρίσω πρέπει να χωθώ ώς τη μέση. Το κάνω, φυσικά. Τα πόδια μου φεύγουν από το δάπεδο καθώς έχω βουτήξει στο ψυγείο. Ευτυχώς κάποιος έχει πάρει τα πολλά και τελειώνω γρήγορα. Πλύσιμο τα κουζινικά, και μέχρι να στεγνώσουν καταπιάνομαι με το σαλόνι. Σηκώνω τις μαξιλάρες, σκουπίζω από κάτω και τις ξαναβάζω στη θέση τους. Γυάλισμα τα μεταλλικά μέρη, το τραπέζι, οι λάμπες, τα τζάμια από μέσα. Σκουπίζω τα κουζινικά και τα βάζω στη θέση τους, μέσα στα ντουλάπια. Καταμεσίς, ο ασημής στύλος του καταρτιού, πλέον αστράφτει και αυτός.
• Η τουαλέτα τώρα. Γάντια και σπρέι, ξεκινάω από το νιπτήρα, ο οποίος είναι μικρός σα σαλατιέρα, μετά τους τοίχους με βιτέξ και τέλος την τουαλέτα. Ρίχνω τα απολυμαντικά μου (όχι χλωρίνη, προς θεού!) ξεβγάζω και βάζω τα αρωματικά μου. Στεγνώνω και κλείνω και αυτή την πόρτα.
• Το σκάφος κουνιέται μονόμπαντα, κάποιος ανέβηκε, μάλλον κρατώντας κάτι βαρύ αν κρίνω από την κίνηση. Ο Δημήτρης είναι. Πυροσβεστήρες και κουβέρτες καθαρές, τις μοιράζω στις καμπίνες. Αργείς? Όχι του λέω. Οι πελάτες αντί να έρθουν με αυτοκίνητο πήραν αεροπλάνο. Είναι εδώ και περιμένουν.
• WHAT?
• Οκ, τους είπα ότι έχουν χρόνο για ψώνια και φαΐ πριν το τσεκ-ιν, θα έρθουν σε καναδυό ωρίτσες, λέει ο Δημήτρης. Μή σου πω και περισσότερο, λέω εγώ. Άμα κάτσουν στην ταβέρνα με τα ψαρικά τα ριγανάτα και τις μπύρες...
• Τελειώνω το πάτωμα, αλλά γλιστράει. Έχει και αυτό εκείνο το απεχθές μισοπερασμένο γυαλιστικό. Στα γόνατα, λοιπόν, με το πανί και τρίβε. Πάντως αστράφτει, αυτό να λέγεται. Κλείνω κι εδώ τις καταπακτές και τα παράθυρα, βεβαιώνομαι ότι δεν έχω ξεχάσει τίποτα μέσα, κλειδώνω και την πόρτα βγαίνοντας.
• Κατάστρωμα τώρα.
• Με το λάστιχο καταβρέχω το άσπρο κατάστρωμα για να φύγουν οι πολλές σκόνες και ατσαλιές από τα μαστόρια. Μετά αρχίζω από το μπίμινι, το τρίβω με τη βούρτσα για φύγουν τα σημάδια του αλατιού. Μετά στο κατάστρωμα, ρίχνω λιγουλάκι σκόνη πλυντηρίου, και τρίβω με τη βούρτσα γερά. Όσο πάει και ασπρίζει. Ξεπλένω καλά. Ξαναρίχνω νερό μην τυχόν και μου ξέφυγε τίποτα, και συνεχίζω προς την πλώρη, μέχρι το μέρος που όλο ξεχνώ πως λέγεται αλλά έχει την μπροστινή άγκυρα, το ανοίγω, καταβρέχω μέσα να φύγει η λασπούρα από τις άγκυρες και το ξανακλείνω.
• Ανάποδα τώρα, από την πλώρη προς την πρύμνη, τα πλαϊνά είναι γεμάτα σκόνες και χώματα. Τα διώχνω με το νερό και μετά ρίχνω σκόνη. Ξανά τρίψιμο με τη βούρτσα, ξανά καλό ξέπλυμα. Φτάνουμε στο κόκπιτ, και βγάζω το σφουγγάρι από τον κουβά μου.
• Πλούτς!
• Ααααα! Η βούρτσα έπεσε στο νερό! Γρήγορα, το γάντζο, και την διασώζω.
• Κόκπιτ, το λοιπόν. Πρώτα το τραπεζάκι, μετά τα καθίσματα από τικ τα οποία πρέπει να τρίβονται με φορά κάθετη προς τις ίνες του ξύλου, και μετά το δάπεδο. Τρίψιμο γερό με τη βούρτσα ή με το σφουγγάρι σε ορισμένα σημεία. Άφθονο νερό για να μη μείνει σαπούνι, μετά η σκάλα, και μετά άλλο ένα γενικό τρίψιμο με σκέτο νερό ολούθε, για σιγουριά.
• Βγαίνω στο ντόκο και κοιτάζω από μακριά. Κούκλα είναι.
• Ξανα-ανεβαίνω για έναν τελευταίο έλεγχο και είναι όλα καλά.
• Είμαι μούσκεμα και πρέπει να αλλάξω αμέσως, οπότε πάω στο γραφείο.
• Μόλις που πρόλαβα να αλλάξω και να ευπρεπιστώ, ήρθαν τα ολλανδά. Χαιρετούρες, συστάσεις. Το σκάφος είναι έτοιμο, αφήστε εδώ τις αποσκευές, θα τις μεταφέρουμε με το φορτηγάκι. Σας περιμένει ο Dimitris για check-in.
• Δρόμο για λιμεναρχείο!
• Στο σπίτι άκουσα για τον μηχανισμό στήριξης.
• Ωχ καημένε...
• PS: βλέποντας τη λέξη "τρίβω" και τα παράγωγά της τόσο συχνά στο κείμενο, φαίνεται τελικά πως η λύση για τα περισσότερα τα προβλήματα μίας γυναίκας, είναι σχεδόν πάντα, το τρίψιμο.