Όποιος ανακατεύεται
- Ο Μακαρθισμός έρχεται απ’ την πίσω πόρτα. Η μάσκα του δεν είναι πια η περίφημη αγάπη για την πατρίδα, αλλά το ιδεολόγημα ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Από το μπλογκ του Σπύρου.
- Ποιός είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει? Γιατί νομίζουμε ότι από όλους τους ανθρώπους, μόνο εμείς είμαστε που δεν χάφτουμε τα (ενδεχομένως) χαλκευμένα στοιχεία των δελτίων και των μουμουέ? Είμαστε οι μόνοι έξυπνοι?
- Ή μήπως κάποιος, πολύ πιο έξυπνος από εμάς, το έχει συμπεριλάβει και αυτό στα σχέδιά του?
- Μα είναι να τρελαίνεσαι.
Το κυνήγι μαγισσών προ των πυλών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη πρόασπιση της πολύτιμης "δημοκρατίας" μας!
Έ ρε γέλια!
Σομπολιάδας το ανάγνωσμα!!!
πάντως νομίζω το πρόβλημα δεν είναι το κάτα πόσο χάφτουμε ή όχι τα στοιχεία. (Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος τρώει ή όχι το παραμύθι. Πιστεύω όμως ότι με τον ένα ή άλλο τρόπο περνάει ως σίγουρη η ενοχή ανθρωπων εξαιτιας του τρόπου ζωής).
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα είναι με ότι τα τόσα που έχουμε δει από πλευράς αστυνομίας, προσωπικά τουλάχιστον, ξεκινάω όντας σχεδόν σίγουρος ότι αφενός λένε ψέματα, αφετέρου ότι ακόμη κι αν αποδείξω ότι λένε ψέματα δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία.
το βυτίο
(υγ. βέβαια δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω τί ακριβώς εννοείς)
Αναφέρομαι στο οξύμωρο του να επικαλείσαι δημοσιεύματα και δελτία ειδήσεων για να αμφισβητήσεις την αξιοπιστία των ΜΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης αναφέρομαι στο πως χάνουν οι λέξεις το νόημά τους ( άλλο ένα κλισέ για τον αταίριαστο) όταν τις επικαλείσαι επι ματαίω.
Σοκ, δέος, ανατρεπτικός, συνταρακτικός....
Πέντε-πέντε την ημέρα, εκατό την εβδομάδα
οξύμωρο βέβαια. Απ' την άλλη δεν γίνεται να αποδεχτείς ότι τα μέσα εξ' ορισμού μόνο διαστρεβλώνουν και άρα απλά σταματάς να σχολιάζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήη κριτική είναι αναπόφευκτη νομίζω, κι ας καταφεύγουμε στην κοινοτοπία και την επανάληψη. Προσπαθούμε να αρθρώνουμε αντίλογο κι ας είναι καταδικασμένος να μην έχει αποτέλεσμα.
για το β' συμφωνώ απολύτως.
το βυτίο
Εφιαλτική εποχή, φίλη μου, εφιαλτική εποχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν ο δημαγωγός είναι αυτός που άγει τα πλήθη, κάποιος κάποτε (δε θυμάμαι ποιός) είχε θέσει το ζημα ως εξής:
Ο καλός δημαγωγός πρέπει να δείχνει τόσο ηλίθιος όσο είναι εκείνοι που τον ακούν, έτσι ώστε εκείνοι που τον ακούν να αισθανθούν τόσο έξυπνοι όσο αυτός που τους μιλάει.
Στην περίπτωση των ημερών που ζούμε, το πράγμα πάει κάπως έτσι:
Ο πονηρός δημαγωγός πρέπει να λέει τόσο χοντρές ανοησίες ώστε εκείνοι που τον ακούν να τις καταρρίπτουν αμέσως, πράγμα που θα τους κάνει να εθιστούν στην ανοησία και να γίνουν τόσο ανόητοι όσο δείχνει εκείνος.
Και το ερώτημα ανακύπτει αμέσως:
Που θέλει να άγει τον κόσμο ο δημαγωγός?
βυτίο, όπως βλέπεις, το κείμενό σου με έβαλε σε σκέψεις. Αυτό είναι καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήπρκλς,
σου αφιερώνω το κομματάκι
nothing left to do when you know that you'been taken, when you're begging for a crumb
http://www.youtube.com/watch?v=PVvBbfkGmZ8