Συνεχίζοντας...

• ...βλέπουμε τα ωφέλη του κομμουνισμού. Μέχρι εκείνη την εποχή ο απλός άνθρωπος δεν είχε κανένα όπλο στα χέρια του, ήταν ανίσχυρος, υποχείριο και πληβείος, παρίας σα να λέμε. Ξαφνικά είδε ότι κάποιος πήρε το μέρος του, κάποιος αναγνώρισε την αξία του και ότι είχε δύναμη. Ως εκεί καλά. Όπως η νέα μαγείρισσα που μόλις ανακάλυψε την πάπρικα τη βάζει και στις φακές, όμως, κάνει το λάθος ο απλός πολίτης να θεωρήσει ότι ο κομμουνισμός είναι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα, ότι είναι πανάκεια και φιλοσοφική λίθος. Υπάρχουν πολλά θέματα που δεν λύνονται που μένουν μισο-μελετημένα (τι θράσος έχω, θε μου!), οι συσχετισμοί δυνάμεων περισσότερο θεωρητικοί, λιγότερο εμπεριστατωμένοι. Αποτυχία.
• Αναζητώντας την ζώνη της Χρυσομαλλούσας, όπου η ισορροπία ανάμεσα στα συστήματα είναι, όπως όλα δείχνουν, η καλύτερη και πιο ανθρωπίνως εφαρμόσιμη λύση, οι ηγέτες δοκιμάζουν την ίδια συνταγή με διαφορετικές παραλλαγές: περισσότερη κρατική παρέμβαση εδώ, μία πρέζα φιλελευθερισμός εκεί, και στου κασίδη το κεφάλι προσπαθούνε να μάθουνε πως είναι δυνατόν και να είναι ικανοποιημένος ο πολίτης, και η κρατική μηχανή να δουλεύει ρολόι, και η παραγωγικότητα να αναπτύσσεται, και ο ανταγωνισμός να τείνει προς τη δημιουργική, κοινωνικά ωφέλιμη επιχείρηση και όχι προς τα καταστροφικά μονοπώλια, και να μη στεναχωρήσουμε τους προαιώνιους δεινόσαυρους, και να διατηρήσουμε το περιβάλλον. Όπως όλα δείχνουν, η ανθρωπότης θα χρειαστεί πολύ καιρό ακόμα για να φτάσει στην ιδανική κοινωνία.
• Λίγο-λίγο, με διορθώσεις και προσαρμογές, το ένα σύστημα μεταλλάσσεται σε κάποιο άλλο, ίσως και με πισωγυρίσματα και ανατροπές ορισμένες φορές, αλλά οπωσδήποτε με ανοδική πορεία. Ακόμα και οι επαναστάσεις, ποτέ δεν άλλαξαν εξ ολοκλήρου τα συστήματα αλλά ανέτρεψαν επιλεκτικά κάποιες από τις συνθήκες των παλαιών συστημάτων. Με μονάδα μέτρησης το χρήμα, με γνώμονα την εξέλιξη των σχέσεων και των επιρροών η κοινωνία συνεχίζει να αναζητά το ιδανικό, ενώ παράλληλα πρέπει να φροντίσει και να μην πεθάνουμε από πείνα, ούτε να αλληλοσκοτωθούμε για τον εγωισμό μας στο άμεσο μέλλον.
• Μέχρι τότε, δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να βασίζει ο οποιοσδήποτε την πολιτική του στο φιλότιμο ή την ευγενή φύση των ατόμων, όχι γιατί δεν υπάρχουν φιλότιμα ευγενή άτομα, αλλά γιατί υπάρχουν και από τα άλλα, και μάλιστα τα καθάρματα είναι πιο αποτελεσματικά στη δουλειά τους. Μέχρι να λύσει τα υπαρξιακά του ο φιλοσοφημένος διανοούμενος, μέχρι να αποφασίσει ο νόμιμος αν είναι πολίτικαλλυ κορρέκτ να επιβάλλει το ένα ή το άλλο θέσπισμα, το κάθαρμα έχει ήδη αποψιλώσει δυο-τρία δάση στην καθισιά του, έχει φάει πεντέξι περιουσίες από κάποιες ανίδεες γιαγιούλες, έχει πάρει στο λαιμό του εκατομμύρια ζωές από ένα βρωμο-εμβόλιο που δεν έχει δοκιμαστεί ούτε καν στο εργαστήριο, ή από αυτά που ρίχνει στο ποτάμι καθημερινά ή από τις ουσίες με τις οποίες ψεκάζει τα αγγούρια για να μεγαλώσουν σε ένα βράδυ αντί για είκοσι ημέρες, και έχει την ευχέρεια να το κάνει γιατί κανένας δεν τον ελέγχει...
• Ποιός υποστηρικτής ποιανού σύστηματος λοιπόν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει την απάντηση σε όλα αυτά? Ταυτόχρονα?
• Μόλις μπήκε ένα σπουργίτι από την μπαλκονόπορτα και τσιμπάει ψίχουλα από το πρωινό! Ωχ, κι άλλο!