Η γυναίκα Ροτβάιλερ

• Σε ένα κλουβί είναι ένα μεγάλο σκυλί.
• Το κλουβί είναι φτιαγμένο από θυμό.
• Κάθε μέρα το χτυπάνε και το ξανακλείνουν στο κλουβί του, μέχρι που τρελαίνεται από την οργή και τον πόνο. Του λένε ότι είναι για το καλό του, γιατί τέτοιο βλαμμένο και άχρηστο σκυλί που είναι δεν ξέρει τι είναι καλό και τί όχι.
• Κάθε που κοιτάει έξω, κάθε που ζητάει να το πάνε βόλτα κάθε που το ταίζουν, το χτυπάνε αλύπητα, μέχρι που το σκυλί ενηλικιώνεται, με οργή λυσσαλέα μέσα του.
• Κι ωστόσο έχει έναν αφέντη, αυτόν που την έριξε στο κλουβί του θυμού και τον υπακούει μανιασμένα, γρυλίζοντας και αφρίζοντας παράλογα.
• Ο πρώτος που θα ανοίξει την πόρτα του κλουβιού, από λύπηση για το πλάσμα αυτό, θα του δαγκώσει το χέρι. Ή και το λαιμό.
• Με την τελευταία αναλαμπή πριν το μυαλό της πνιγεί στα κύματα του θυμού, βλέπει ότι κάτι έχει να κερδίσει. Σταματά να γαβγίζει και να αλυχτάει, κουνάει χαρούμενα την ουρά της. Μόνο τα τρελαμένα μάτια της γεμάτα φονική μανία προδίδουν τη θεομηνία του μυαλού της. Μόλις ο αφέντης νομίσει ότι είναι εντάξει, το ροτβάιλερ το σκάει.
• Αυτά που ζήλευε μέσα από το κλουβί του θυμού, τώρα τα κατασπαράζει με λυσσασμένη χαρά. Ξεσκίζει με τα δόντια της τις χαρές, ξεκοιλιάζει τις απολαύσεις, κατακρεουργεί την κάθε ευχαρίστηση. Τρέχει με μανία και ασταμάτητα, με την υπερβολή του μένους, δεν κάθεται πουθενά.
• Η φωνή του αφέντη ακούγεται ξανά και η γυναίκα-Ροτβάιλερ τον υπακούει. Συμμαζεύει τη οργή της και γρυλίζοντας επιστρέφει με τα αυτιά κατεβασμένα, αφρίζοντας από το στόμα ξαναμπαίνει στο κλουβί, τινάζοντας το κεφάλι πέρα-δώθε.
• Αύριο θα σου επιτρέψω να ξαναβγείς αφού το θες τόσο πολύ. Για πέντε λεπτά όμως.
• Βλέποντας τη γυναίκα ροτβάιλερ να πείθεται κόντρα στη θέλησή της, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρά μόνο η ίδια. Μόνη της θα βγεί από το κλουβί του θυμού, μόνη της θα πει όχι στο πρόσταγμα του αφέντη, μόνη της θα αφήσει τον θυμό να ξεθυμάνει, ώσπου θα συνηθίσει να ζει χωρίς αυτόν, χωρίς να νομίζει ότι ο θυμός είναι ασφάλεια.
• Τον αλήτη που σου το έκανε αυτό, αυτόν να κατασπαράξεις, δώσε του όση μοναξιά του αξίζει, αδυσώπητα και με την υπεροχή της δύναμής σου.