Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ερώτηση Κρίσεως

  • Και το λοιπόν, ελήφθησαν μέτρα και μάλιστα προς τη σωστή, λέει, κατεύθυνση.
  • Πολύ καλό αυτό με τις αμοιβές των κοινοβουλευτών, δικαιώνει το κοινό αίσθημα. Εντείνει την ατμόσφαιρα.
  • Επίσης καλό αυτό με τη συνάντηση αρχηγών. Πρίν, ο κάθε ένας έλεγε τα επικοινωνιακά του. Μετά, όλοι κελαηδούσαν σαν το μικρό πουλί τριανταφυλλί, δεμένο σε κλωστίτσα. Τι τους είπε και τους έστρωσε ήθελα να'ξερα...
  • Επίσης καλό αυτό με την άμεση διάθεση επιδόματος και δώρου. Πολύ εντυπωσιακό, το σύστημα δουλεύει, νοιάζονται για εμάς.
  • Κάτι λείπει από την εικόνα.
  • Τί θα τρώμε.
  • Από ότι έχω διαβάσει, η χώρα μας δεν έχει επάρκεια σε τίποτα, που σημαίνει ότι αν κάποια στιγμή αναγκαστούμε να ζήσουμε από τους πόρους μας, τότε δεν θα φτάσει για όλους. Παράγουμε λίγο από όλα σα να λέμε. Λίγο ενέργεια, λίγη μεταποίηση, λίγα αλιευτικά, λίγα αγροτικά, λίγα κτηνοτροφικά, ακόμα και η περίφημη φέτα από εισαγόμενο γάλα παρασκευάζεται.
  • Λίγη έρευνα.
  • Καλή η παροχή υπηρεσιών αλλά έτσι θα πορευτούμε? Εξυπηρετώντας ο ένας τον άλλον ανταλλάσσοντας τα ίδια χρήματα χωρίς να μένει τίποτα το χειροπιαστό?
  • Κάποια μεγέθη είναι πεπερασμένα. Τα καλλιεργήσιμα εδάφη είναι τόσα, τα ορυχεία είναι τόσα, ο πληθυσμός είναι αυτός, οι ανάγκες είναι αυτές.
  • Ξεκινώντας από αυτά, τα βασικά, συνεχίζουμε τη σκέψη μας.
  • Τι μπορεί να γίνει?
  • Μπορούμε να αποκτήσουμε μία στιβαρή βιομηχανία? Μπορούμε να παράγουμε κάτι άλλο? Και τί είναι αυτό?
  • Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι μία καλή λύση. Την έρευνα την έχουν κάνει άλλοι για εμάς, οπότε μένει η εφαρμογή της ήδη υπάρχουσας τεχνογνωσίας. Χρειάζεται λεφτά όμως και που θα βρεθούν. Μία πρόταση είναι η κοστολόγηση του άνθρακα, η οποία είναι αδιανόητα μάταιη γιατί σε επίπεδο κρατών δεν έχει νόημα. Τα νοικοκυριά και οι καθημερινές μετακινήσεις είναι που κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά. Ζεστά νερά, ηλεκτρισμός, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, μαγείρεμα...πόση βενζίνη καίει ένα αυτοκίνητο ανά χιλιόμετρο, όταν κινείται στην Αθήνα? Πόσο καίνε όλα μαζί? Τα μεγέθη είναι ευμεγέθη
  • Εφόσον χρειάζεται ένας τρόπος να μειωθούν οι εκπομπές αλλά και να βρεθούν πόροι για επενδύσεις σε πράσινες τεχνολογίες, είναι νομίζω εύλογο να μειωθούν στο ένα τρίτο οι εισαγωγές πετρελαίου, βενζίνης, ότι καίνε τα αυτοκίνητα.
  • Παράλληλα, σε όλες τις πόλεις, σε όλες τις πόλεις όμως, θα απαγορευτεί η χρήση ΙΧ αυτοκινήτων. Θα ενισχυθεί ο τομέας της μαζικής μεταφοράς, ώστε να εξυπηρετούνται οι πολίτες για τις μετακινήσεις τους, και για να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία του εμπορίου, αλλά αν θέλεις να πας κάπου, ή θα πάρεις ποδήλατο, ή λεωφορείο, ή τραίνο, ή με τα πόδια. Θα παραμείνουν τα ταξί, όχι όμως τα μηχανάκια ούτε οι μηχανές.
  • Ακόμα και στις τρείς πρωτεύουσες, Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Πάτρα, όλα θα γίνονται με μαζική μεταφορά ή με τα ενεργειακώς επιτυχημένα, πόδια που μας έδωσε ο θεούλης ( ή η εξέλιξη, μη με ζαλίζετε τώρα).
  • Τί κερδίζουμε:
  1. Μείωση εισαγωγών πετρελαίου, αρα μένουν περισσότερα λεφτά στην τσέπη, για νέες, πράσινες τεχνολογίες.
  2. Μείωση κυκλοφοριακών προβλημάτων στα αστικά κέντρα, άρα γρηγορότερες και αποτελεσματικότερες συγκοινωνίες.
  3. Σε ένα έθνος με τέτοιο ποσοστό παχυσαρκίας, εξαναγκάζοντας τα πλήθη να περπατήσουν αντί να πάνε με το μηχανάκι ως το περίπτερο, έχουμε ένα υγιέστερο και αποδοτικότερο δυναμικό αντί 20% ανάπηρους λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων.
  4. ΚΑΙ, εφόσον θα εξαλειφθούν δια παντός τα τροχαία, μαζί με τη μείωση των καρδιοπαθειών, θα σημειωθεί και μία σημαντική μείωση δαπανών για νοσοκομειακή περίθαλψη στο σύστημα υγείας.
  5. Μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τους βρωμιάρηδες τους άραβες και τους αμερικάνους, που ρημάξανε με τα εξουσιαστικά παιχνίδια τους τον κόσμο όλον και δε λένε να ελαττώσουνε τις εκπομπές οι καφροχλιμίντζουρες, που θέλουνε 2000 κυβικά για να κάνουνε τα ψώνια τους στο μαλλ και εμείς αντί να πούμε "ούστ" θέλουμε να τους μοιάσουμε κι από πάνω...
  • Το επόμενο είναι, ίσως, ένας καλός τρόπος να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή κατανάλωση και αγορά, χωρίς να χρειαστεί να ληφθούν πολύ σκληρά μέτρα σε εργοδότες και εργαζόμενους και χωρίς να έχουμε υποχρέωση στους χαρτογιακάδες τους τραπεζικούς που χωρίς να έχουνε λεφτά το παίζουνε λόρδοι, σαν τη μαντάμ σουσού.
  • Να αυξηθούν πάρα πολύ οι δασμοί στις εισαγωγές.
  • Πάρτα κοινωνικέ εταίρε που μας πουλάς τη μπέμβέ και το κινητό και μετά μου απαιτείς και να ληφθούν μέτρα...να δούμε που θα πουλήσεις τώρα τα κουρδιστά σου, που θα χάσεις τους βλαχοντόιτς...
  • Από κινητά μέχρι οινοπνευματώδη, από ρούχα μέχρι οικιακές συσκευές, όλα να γίνουν ακριβότερα από τα εγχώρια. Εξαίρεση να γίνει μόνο στα είδη πρώτης ανάγκης, δηλαδή ορισμένα τρόφιμα ή ότι δεν παράγεται στην ελλάδα, ενώ όσο ανεβαίνει το κριτήριο πολυτέλειας τόσο να αυξάνεται και ο δασμός. Όχι που έχουνε στο σουπερμάρκετ το χαβιάρι δίπλα στις ελιές και είναι οι ελιές ακριβότερες...θα μας κάψει ο θεός ( ή η εξέλιξη, εντάξει!).
  • Επίσης, θα παραμείνει χαμηλός ο δασμός στις πρώτες ύλες, ώστε να ενισχυθεί ο κλάδος της μεταποίησης.
  • Τί κερδίζουμε:
  1. Αν στραφούν οι έλληνες στα ντόπια προϊόντα, θα κινηθεί η αγορά, θα αναθαρρήσουν οι μικρομεσαίοι και θα μπορούν να πάνε διακοπές, τσούπ! να και ο εσωτερικός τουρισμός.
  2. Έσοδα από την είσπραξη των δασμών.
  3. Χαμηλοί δασμοί στις πρώτες ύλες, άρα ενισχύεται η μεταποίηση, ανοίγουν επιχειρήσεις, μειώνεται η ανεργία, και, άξαφνα!....δεν χρειάζεται να τους συντηρούμε με ελεημοσύνες. Άσε που με την εφευρετικότητα του Έλληνος όλο και κάποιος θα βρεί έναν τρόπο να αποκτήσουμε και μία μικρούλα, τόση δα βιομηχανιούλα..
  4. Χαμηλότερες τιμές στην εγχώρια παραγωγή σημαίνει χαμηλότερο κόστος ζωής δηλαδή έπεται μία αλυσίδα συνεπειών που φτάνει ως τον πληθωρισμό και το χρηματιστήριο. Ωραία πράματα...
  5. Έχει κι άλλα...λιγότερα αμφιβόλου ποιότητος κινέζικα ή ταϊλανδέζικα προϊόντα, καταπολέμηση της παιδικής εργασίας στις ασιατικές χώρες , πάρτα κι εσύ κινέζα που χαλάς την πιάτσα, που κάθεσαι να ασελγούν απάνω σου οι εξυπνάκηδες και έρχεσαι εδώ να μου πουλήσεις σκουπίδια!
  • Επίσης, μία άλλη σκέψη είναι να μην καλλιεργούνται καπνά ή βαμβάκι παρά μόνο βρώσιμα οπωροκηπευτικά, ώστε να ενισχυθούν οι σχετικές εξαγωγές, αλλά δεν το έχω "χωνέψει" ακόμα αυτό, αν δηλαδή θα είναι κάτι το ωφέλιμο στην πραγματικότητα.
  • Πάω να σβήσω τη φακή.

6 σχόλια:

  1. Αμάν, τί έπαθα νυχτιάτικα! Εγώ τυχαία βρέθηκα εδώ. Και τώρα τί θα κάνω;! Να σκεφτώ και ν' απαντήσω αύριο; Μπορεί να περιμένει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τά ‘χουμε πεί πολλές φορές, οι μετακινήσεις συνολικά (όχι τα αυτοκίνητα μόνο) αποτελεί λιγότερο του 30% των χρησιμοποιούμενων καυσίμων. Βγάλε τα 2/3 που λες εσύ, μιλάς μόνο για 10% μείωση καυσίμων…
    Ή μήπως με το 1.3 εννοείς την παύση κάθε μετακίνησης; Μαζί σου, αλλά τότε θα πρέπει να τα κάνεις όλα με τα χεράκια σου, γιατί δεν θα μπορείς ούτε να εισάγεις, ούτε να μεταφέρεις πρώτες ύλες!, άρα με ότι δουλεύει ο κήπος σου!!!
    Επίσης δεν θα έχεις ηλεκτρισμό γιατί δεν θα μπορείς να κινήσεις βυτιοφόρα ή φορτηγά που μεταφέρουν άνθρακα, δεν θα έχεις γεωργικά προϊόντα επειδή δεν θα κινούνται τα τρακτέρ κοκ!!!
    Ούτε μαζική μεταφορά που θα ενισχύσεις!
    Ούτε φυσικά τρελούς ρυθμούς, μιας και ο κόσμος θα χάνει χρόνο στις μαζικές μετακινήσεις (Μαζί σου εγώ βέβαια, αλλά εσύ καλό θα ήταν να αναλογιστείς τί σημαίνει αυτό!!!)
    Χάος!!!
    Για διευκρίνισε!
    (Δεν είναι τόοοσο απλά τα πράματα αθηνόβια, παρότι έχεις δίκιο στη βάση σου!)

    Τώρα την κατανάλωση εγώ ξέρεις δεν θέλω να την αυξήσω, ακούω αύξηση κατανάλωσης και μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο. Μείωση, μείωση κατανάλωσης, επιτέλους, τα χρειαζούμενα… Οι πόροι του πλανήτη είναι πιο πολύτιμοι από τα θέλω μας…
    Να αυξηθούν οι δασμοί στις εισαγωγές!!!
    Αιρετικιά!!!
    Αυτά τα λέω εγώ, αλλά εγώ είμαι εναντίων του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου και υπέρ τα τοπικής και μόνο ανάπτυξης! Ξέρεις βρε πόσοι άνθρωποι θα χάσουν το ψωμάκι τους έτσι; Ξέρω, πολύ λιγότεροι από αυτούς που θα βρουν την υγειά τους, αλλά το ζήτημα είναι ότι οι πρώτοι λίγοι είναι που κυβερνούν!
    Για όσα αναφέρεις από εκεί και κάτω βέβαια, οι φιλελεύθεροι θα σε ρίξουν άμεσα στην πυρά… Εγώ πάλι λέω δίκαιες και ίσες τιμές, καθορισμένες αιτιοκρατικά και μέσα από πλήρη ισότητα αποτίμησης των αντίστοιχων εργασιών, σε κάθε στάδιο παραγωγής και μεταφοράς. Αλλά αν το δω «φθονερά», προτιμώ την δική σου πρόταση!!! >:)
    Με το τελευταίο έχουμε πρόβλημα βέβαια…
    Οι δασμοί είναι δασμοί. Και οι εισαγωγές, εισαγωγές :)
    Μη τα θέλουμε όλα δικά μας!

    Και ναι, καλό θα ήταν να καλλιεργούμε χρήσιμα προϊόντα, να καλύψουμε τις ανάγκες μας, και αν μας μένει κάτι, ε το εξάγουμε…
    Αυτό σημαίνει άλλωστε ανεξάρτητες, αυτοσυντήρητες κοινωνίες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σε ευχαριστώ που έδωσες σημασία στην έντονα συναισθηματική ανάρτηση μου, τύπου, "αν όλα τα παιδιά της γής..."

    Αν και η ίδια πρώτη το βλέπω, έστω και μέσα στην εκδικκητικότητάμου απέναντι στους αμερικανο-αραβο-κινέζους, υπάρχει μία μικρή δόση λογικής.

    Δεν λέω να γίνουμε κούβα, λέω όμως ότι όλα αυτά που θεωρούμε απαραίτητα δεν είναι και τόσο.
    Στην Πρέβεζα πχ μπορείς να κάνεις όλες τς μετακινήσεις σου με τα πόδια κι ωστόσο έχουμε φτάσει στο σημείο να μοιάζουμε με μικρή αθήνα.

    εν λέω να πάψουν να λειτουργούν τα εργοστάσια (όσα υπάρχουν ακόμμα) ούτε να κοπούν οι εισαγωγές, είναι όμως μεγάλο άδικο για τον έλληνα παραγωγό να επιβαρυνεται τόσο πολύ που να μην έχει τη δυνατότητα να είναι ανταγωνιστικός και σα να μην έφτανε αυτό, να είναι αναγκασμένος να αγοράζει τα πάντα όσα χρειάζεται για να ζήσει, από έξω.

    Κανείς δεν μπορεί μόνο να αγοράζει χωρίς ποτέ να πουλάει, γιατί κάποια στιγμή θα αδειάσει η τσέπη του.

    Κάτι μου θυμίζει αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η Πρέβεζα καλέ είναι μεγάλη!
    Εδώ σου λέω στα χωριουδάκια πάνε στο καφενείο της πλατείας με το αμάξι, αμέ!, Τί μου λες τώρα!!!
    (Όταν λέω εγώ ότι θέλουμε ξύλο...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άργησα λίγο αλλά τα κατάφερα...
    Το κακό με τη "φάρα" μας είναι ότι τα θέλουμε ΟΛΑ ΤΩΡΑ. Και πέφτουμε με τα μούτρα σε όλα, αλλά βαριόμαστε εύκολα. Μπορεί να έχει να κάνει και το μεσογειακό "ταμπεραμέντο" μας. Δυσκολευόμαστε πολύ να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και αυτό που λέμε "συνέπειες σε βάθος χρόνου" και περιμένουμε πάντα κάποιον άλλο να μας βγάλει από τη μιζέρια μας. Είμαστε ακριβώς αυτό που είπες: "λίγο απ' όλα" και "δε βαριέσαι, που να τρέχω". Και παράλληλα είμαστε ικανοί για τα πάντα, αρκεί να "μη μας πιάσουν". Δε θέλω να ξέρω ποιο παιδικό πληγωμένο χεράκι συναρμολόγησε τα φωτάκια του δέντρου μου, και δε θέλω ούτε και να το σκέφτομαι, διότι θα μου χαλάσει τη διάθεση, τέτοιες "άγιες" μέρες... άντε να δώσω και κανένα ευρώ παραπάνω στον επαγγελματία ζητιάνω, για να μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ εξιλεωμένος. Υπήρχε κάτι στο σχολείο που το λέγαμε "οικιακή οικονομία". Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να βαριόμαστε.... ως οντότητες πριν απ' όλα. Η λύση δεν είναι ΜΙΑ ούτε θα έρθει από τον ουρανό. Θα έρθει από το διακόπτη που κλείνω ή δεν κλείνω, από το μαρούλι που αγοράζω ή δεν αγοράζω, από το βήμα που κάνω ή δεν κάνω, από την απόφαση που εφαρμόζω ή δεν εφορμόζω, απ' ότι κάνω εγώ, και κάθε "εγώ". Όλα τ' άλλα μετά πάνε "ντόμινο".
    Τώρα που η κόρη μου κοιμάται, πάω κι εγώ να σβήσω τα φωτάκια.

    υ.γ.: σου πέτυχε η φακή;
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!