Δύο γράμματα (3/3)

• Δεν ήθελε να μπεί σε άλλο καράβι. Δεν ήθελε να μυρίσει τους βρωμερούς ανθρώπους, ούτε είχε καμμία όρεξη να δίνει εξηγήσεις στον οποιονδήποτε. Ωστόσο έπρεπε να γίνει.
• Με σκληρό πρόσωπο έκανε το ταξίδι ως το σπίτι.
• Δεν τον αναγνώρισαν. Ήταν ηλιοκαμένος. Τα άλλοτε λευκά μαλλιά και γένια του είχαν τώρα μία κιτρινωπή θαμπάδα. Η τραχύτητα των χεριών του ήταν σαν γραντζουνιά στη χειραψία. Μύριζε χώμα και ιδρώτα. Δύο χαρακιές ανάμεσα στα μάτια από τη σκέψη.
• Όταν απόφαγε τον ρώτησαν τί του είχε συμβεί, κι εκείνος τους ρώτησε που ήταν οι τάρανδοι. Έπρεπε να τους βρούνε οπωσδήποτε. Του είπανε ότι αν ξεκινούσαν την παραγωγή δώρων θα προλάβαιναν ως τον Δεκέμβριο να τα έχουν έτοιμα, έτσι κι αλλιώς οι παραγγελίες είχαν μειωθεί μετά την απουσία τριών χρονών.
• Δεν θα ξαναδώσουμε δώρα, είπε.
• Όλοι τον κοίταξαν με τρόμο και απορία. Γιατί?
• Γιατί είστε Ηλίθιοι! Καθόμαστε εδώ, μακριά από την αλήθεια και ασχολούμαστε με κορδελίτσες και ριγέ ζαχαρωτά νομίζοντας ότι είναι σημαντικό, ότι κάτι κάνουμε, τη στιγμή που εκεί έξω κανείς δε νοιάζεται, όχι για δώρα, αλλά για τίποτα. Τα καλά παιδιά γίνονται αμείλικτοι ενήλικες, τα καλά παιδιά θέλουν μόνο κι άλλα κι άλλα, κι άλλα δώρα, και μετά μεγαλώνουν για να εκμεταλλευτούν κάποιον! Όλοι λένε ψέματα, όλοι είναι απατεώνες, όλοι είναι κλέφτες και όλοι είναι φονιάδες και φθονεροί. Όλοι!
• Η φωνή του έσπασε πάνω στους τοίχους και στα τζάμια.
• Κι αυτός!...είπε υψώνοντας τρεμάμενο δάχτυλο στα σύννεφα, ο μεγάλος μαλάκας στον ουρανό!...κι αυτός ψέματα λέει! Όλο διαταγές και απαγορεύσεις, μη αυτό, μη εκείνο, μόνο τα καλά παιδιά, τόσος κόπος και έγνοια απλά και μόνο για να κερδίσει το στοίχημα! Μας κοροϊδεύει όλους και ταλαιπωρεί τον κόσμο, και μετά άντε κόψτε το λαιμό σας...Γιατί?Γιατί!!! Γιατί?
• Όλοι οι βοηθοί ήταν σαστισμένοι. Το πιο βέβηλο πράγμα στον κόσμο ήταν να ακούς βρισιές από το στόμα του.
• Αφήστε τους τάρανδους εκεί που είναι, σίγουρα ότι κι αν κάνουν θα είναι πιο χρήσιμο από αυτή την παρωδία, είπε με αηδία στη φωνή, και βρόντηξε τη πόρτα φεύγοντας.
• Πέρασε πολλές μέρες μόνος του. Μετά άρχισε πάλι να δουλεύει, μόνο που τα δώρα τα φόρτωνε σε φορτηγό και τα έστελνε με πλοίο σε μία αλυσίδα καταστημάτων, με τη φίρμα "Ο καλός Μάστορας". Είχε μεγάλη επιτυχία.
• Στο σπίτι έβαλε καλοριφέρ και διπλά κρύσταλλα στα τζάμια και το τζάκι, σβησμένο πια, είχε μόνο κάτι ακριβά κεριά στη θέση της ζεστής φλόγας. Το γραφείο του έλαμπε και όλη η χαρτούρα των παιδικών γραμμάτων είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό. Χτύπησε η πόρτα. Η υπηρέτρια μπήκε σιωπηλά. Ένα γράμμα ήρθε για εσάς, είπε αφήνοντάς το στο γραφείο. Γράμμα? Στην εποχή μας? Χάθηκε το mail?
• Για να δούμε ποιός χωριάτης θα μας πρήξει πάλι...Κινέζικα? ΟΚ, δεν το περίμενα, αφού οι άνθρωποι αυτοί έχουν άλλες κοτσάνες να πιστεύουν, αλλά κι αυτοί με λεφτά πληρώνουν...εκτός αν είναι λαμόγια σαν τον Σουηδό, τον Μπιόργκενσεν, εξάμηνη επιταγή ο απατεώνας...
• Η διεύθυνση φυσικά και ήταν γνωστή, κάποιο χωριό σε κάτι κατσάβραχα.
• Αγαπητέ κύριε, εδώ και επτά χρόνια βρίσκονται στους στάβλους μας κάποια ζώα που δεν συναντούμε κανονικά στα μέρη μας, με τεράστια κέρατα. Πιστεύουμε ότι ανήκουν σε εσάς διότι ένα από αυτά βγάζει κόκκινο φως από τη μύτη του κάθε χειμώνα. Νομίζαμε ότι είναι άρρωστο και προσπαθήσαμε να το θεραπεύσουμε αλλά δεν άλλαξε η κατάστασή του, για αυτό ζητήσαμε από τον ξάδερφό μου που μένει στην Μεγάλη Πόλη να δεί στο ίντερνετ περί τίνος πρόκειται, όμως ο ξάδερφός μου αρρώστησε και μετά παντρεύτηκε, για αυτό και ξέχασε να το ψάξει. Επειδή είναι γερά ζώα και μας βολεύουν για τη δουλειά στα χωράφια χωρίς να δείχνουν να ενοχλούνται από το κόκκινο φώς, δεν συνεχίσαμε την αναζήτηση. Οποιανού του λείπουν θα έρθει να τα ζητήσει, σκεφτήκαμε.
• Πρίν από ένα μήνα όμως, ο ξάδερφός μου πήρε τα παιδιά του διακοπές στο Λονδίνο και εκεί είδε εικόνες του μεγαλόσωμου ζώου σε όλες τις βιτρίνες και θυμήθηκε να ρωτήσει τί ζώα είναι αυτά, κι έτσι ανακαλύψαμε ότι εσείς είστε ο ιδιοκτήτης τους. Ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση που σίγουρα θα σας προκάλεσε η απώλεια τόσο καλών ζωντανών, δεν είχαμε όμως άλλο τρόπο να μάθουμε περισσότερα γιατι μένουμε πολύ ψηλά, μέσα στο μοναστήρι του Μικρού Χωριού και δύσκολα μας έρχονται νέα από τον πραγματικό κόσμο. Τέλος, θα θέλαμε να σας προτείνουμε μία συμφέρουσα, νομίζουμε, για εσάς πρόταση. Σίγουρα θα έχετε αντικαταστήσει στο διάστημα αυτό που μεσολάβησε τα ζώα με κάποια άλλα, πιο νεαρά. Ίσως λοιπόν να σας ήταν πιο επικερδές να μας αφήνατε εδώ τα μεγαλόσωμα ελάφια, με αντίτιμο 3.000 σκλάνγκ, ένα ποσό που μαζέψαμε όλοι μαζί στο χωριό. Θα θέλαμε πολύ να μας τα αφήσετε, αλλά θα βρίσκονται ασφαλή στους στάβλους του μοναστηριού μέχρι να έρθετε να τα πάρετε αν αυτό αποφασίσετε. Σας ευχαριστώ εκ μέρους όλων των κατοίκων του Μικρού Χωριού και μακάρι ο Θεός να σας τα φέρνει όλα βολικά. Με εκτίμηση, μοναχός Τσού Λού.
• Κρατούσε το γράμμα στα χέρια του αποσβολωμένος. Πήγε να ρουφήξει μία γουλιά μαλτ αλλά ξαφνικά του φάνηκε ξινό. Τι να κάνω?
• Θα το αφήσω στην τύχη. Είναι τέλος Νοεμβρίου Αν μέχρι τα Χριστούγεννα δεν έρθει παιδικό γράμμα, θα πουλήσω τους τάρανδους στους Θιβετιανούς. Πέρυσι νομίζω είχαμε δυό γράμματα. Για να δούμε...Δεσποινίιιις! Το φάκελο με τις πωλήσεις του έτους παρακαλώ.
• Οι μέρες περνούσαν. Ο ίδιος δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν και την πρώτη εβδομάδα ούτε και ο ίδιος το πολυσκέφτηκε. Μόλις μπήκε Δεκέμβριος, άρχισε να περιμένει, κοιτώντας το γραμματοκιβώτιο μουλωχτά, μη μας πάρουνε χαμπάρι κιόλας...Οι μέρες περνούσαν.
• Στις 20 Δεκεμβρίου, ακόμα τίποτα δεν υπήρχε στο γραμματοκιβώτιο. Ήταν φανερά αναστατωμένος και φώναζε στους πάντες. Ακόμα κι αν ερχόταν τώρα γράμμα, με τίποτα δεν θα προλάβαινε να ετοιμάσει δώρο, να παραλάβει τους τάρανδους και μετά να πάει μέχρι την διεύθυνση του γράμματος...Αφού βημάτισε νευρικά στο γραφείο του, πήγε στο δωμάτιό του και άνοιξε ένα παλιό σεντούκι. Ένα μόνο δώρο βρισκόταν εκεί μέσα, μαζί με μία κόκκινη αλλαξιά. Και φυσικά υπήρχαν τα αεροπλάνα... Αλλά έπρεπε το αργότερο μέχρι αύριο, αλλιώς θα ήταν αργά.
• Σιδέρωσε μόνος του τη στολή και την άφησε πάνω στο κρεβάτι. Γυάλισε τις μπότες. Έβγαλε τους φακούς επαφής και φόρεσε τα γυαλιά. Μα τι κάνω? Το γράμμα δεν ήρθε ακόμα. Τον καλέσανε από το γραφείο. Κάποιο έκτακτο πάλι. Παρά τη βαβούρα στο γραφείο, δεν ξεχάστηκε ούτε για μία στιγμή και κάθε φορά που έμπαινε η γραμματέας πεταγόταν όλο αγωνία, μήπως έφερνε κάτι για εκείνον.
• Στο τέλος της ημέρας, ήταν κουρέλι από την αγωνία. Δεν προλαβαίνω! Πού είναι το χαζο-γράμμα! Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η γραμματέας. Ένα γράμμα για εσάς! Όρμησε έξω από την πόρτα, έτρεξε ως το γραφείο και άρπαξε το γράμμα από τα χέρια της. Είναι για την παλιά υπηρεσία. Ξέρω πόσο σας ενοχλεί αλλά είπατε...Ναι, ναι, ξέρω είπε εκείνος ανοίγοντας βιαστικά το γράμμα.
• Το γράμμα ήταν περιπαιχτικό, από κάποιους έφηβους. Ζητούσαν μία πλαστική γυναικεία κούκλα και τον αποκαλούσαν ...κάτι πολύ άσχημο. Εμβρόντητος, επέστρεψε στο δωμάτιό του. Κοίταξε τη διεύθυνση, κάποια έπαυλη σε κάποια πρωτεύουσα...κάποια κακομαθημένα. Ξαναδιάβασε το γράμμα, ξανακοίταξε τη διεύθυνση. Ο υγειής δεν χρειάζεται γιατρό.
• Σηκώθηκε, έβαλε τη στολή σε βαλίτσα και έφυγε.
• Μετά από δύο ημέρες και πολύωρες πτήσεις, παρέλαβε τους τάρανδους αφού αποζημίωσε τους μοναχούς με 5000 σκλάνγκ. Αμέσως, φόρεσε τη στολή του και έφυγε. Μάζεψε όλα τα παιχνίδια από όλα τα υποκαταστήματα της αλυσίδας "Ο Καλός Μάστορας" και 24 του μηνός βράδυ ήταν έτοιμος να ξεκινήσει. Ξανακοίταξε στο γραμματοκιβώτιο...τίποτα. Ένα γράμμα, ένα γράμμα...ούτε ένα γράμμα!
• Ξεκίνησε χωρίς γράμμα.
• Δεν χρειάζομαι δικαιολογίες για να κάνω αυτό που μου αρέσει!
• Μόνο που από φέτος θα παίρνουν δώρο όλα τα παιδιά. Ναι! Για τα άλλα παιδιά!
• Με αυτή τη σκέψη, έριξε μία ακόμα στους τάρανδους να πάνε ακόμα πιο γρήγορα.
• Χο, χο χο!