Μία επιτυχημένη αποτυχία. (1/3)

• Άλλο ένα επιτυχημένο ταξίδι!
• Περνώντας πάνω από τα σπίτια που φαίνονται ψεύτικα από τέτοιο ύψος, είναι αδύνατον να μην αναρωτηθεί κανείς τι ιστορίες εκτυλίσσονται πίσω από τους τοίχους του κάθε ενός τους. Βέβαια, στη δουλειά αυτή, είναι αυτό ένα μπόνους, να ξέρεις ακριβώς τι συμβαίνει μέσα στα σπίτια. Ειδικά μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, δε χρειάζεται πλέον να το δεις καν: το καταλαβαίνεις από τα βλέμματα και από αθώες κουβέντες και από τη στάση του σώματος, πόσο φανερό είναι το τι περνάει ο κάθε άνθρωπος, καλό ή κακό.
• Έχουμε δρόμο ακόμα. Και κάνει ψύχρα εδώ πάνω... Θα στρίψω προς τα κάτω να δώ τι γίνεται εκεί...έχω χρόνια να πάω σε εκείνο το σπίτι. Κενό αέρος! Βλαμμένοι τάρανδοιιιιιι......
• Η πτώση ήταν απαλή ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις εναλλακτικές. Μούσκεμα από τη βουτιά, σηκώθηκε και περπάτησε μέσα στο νυχτερινό νερό ως την άσπρη αμμουδιά. Ήξερε ακριβώς που ήταν και ήταν πολύ μακριά από το σπίτι, κάπου στην Αυστραλία. Άναψε φωτιά και άπλωσε τα ρούχα του να στεγνώσουν. Κοιμήθηκε με το φανελάκι κάτω από τους φοίνικες, άνετα στη θερμή νύχτα.
• Το πρωί ο ήλιος τον ξύπνησε. Να φορέσει τη στολή ούτε κουβέντα με τέτοια ζέστη, έβαλε μόνο το παντελόνι και μάλιστα με τα κόκκινα παντζάκια γυρισμένα πάνω μέχρι το γόνατο. Ασθμαίνοντας και σέρνοντας τα παχουλά γυμνά πόδια του στην άμμο, ξεκίνησε για τη μικρή πόλη εκεί κοντά.
• Το ήξερε το μέρος, όπως όλα φυσικά. Εκεί κοντά βρήκε το μαγαζί με τα είδη παραλίας όπου σκόπευε να αγοράσει σαγιονάρες και ένα καπέλο για τον ήλιο. Μόνο που δεν είχε χρήματα.
• Μπήκε μέσα. "Χρειάζεστε προσωπικό?". Φυσικά και χρειάζονταν, σκέφτηκε αυτός που όλα τα ξέρει και όλα τα βλέπει, όμως ο μαγαζάτορας ήταν διστακτικός.
• "Ναι, αλλά θέλαμε κάποιον πιοοο, πιο κοντά στο νεανικό κοινό, καταλαβαίνετε..."
• "Χο, χο! Κανένα πρόβλημα! Είμαι ίσως το πιο κοντινό άτομο στο νεανικό κοινό! Δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα σας διαβεβαιώ!"
• "Δεν καταλάβατε. Θέλουμε κάποιον πιο κοντά ηλικιακά."
• Ο χοντρός άντρας με το κόκκινο παντελόνι και πράσινες τιράντες πάνω από το άσπρο φανελάκι, ιδρωμένο ήδη, αναλογίστηκε αυτό που του είπαν. Η γενειάδα ήταν τρομερά ενοχλητική με αυτή τη ζέστη. "Ευχαριστώ για το χρόνο σας" είπε και βγήκε κοιτάζοντας δεξιά-αριστερά. Που αλλού τώρα? Α, ναι! Είναι και η μπυραρία στο κέντρο.
• Εκεί το φυζίκ του δεν αποτελούσε εμπόδιο, του ζήτησαν όμως να φορέσει πιο σοβαρά ρούχα. Με την προκαταβολή πήρε μία βερμούδα, ένα μακό μπλουζάκι πολύχρωμο και σαγιονάρες. Ούφ! Πως ζούν με αυτή τη ζέστη?
• Στη μπυραρία είναι διαφορετικά. Τους βλέπεις όλους, νεαρούς που μεθούν ανόητα για πρώτη φορά, τους από χρόνια κατεστραμμένους που πίνουν με πίκρα και σοφία, τις παρέες που κάτι γιορτάζουν. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, πολλές φορές καυγάδες και βρωμιές κάθε είδους. Μία φορά κάποιος μαχαίρωσε κάποιον. Όλο και κάποιον αναίσθητο θα έπρεπε να κουβαλήσει κάθε πρωί στο κλείσιμο.
• Πολλή ορθοστασία. Πολύ κουβάλημα, ολόκληρα κασόνια και βαρέλια κάθε μέρα και μετά το βράδυ η βάρδια. Πολύ περπάτημα χωρίς το έλκηθρο, μέσα στο λιοπύρι και όλα έπρεπε να τα κάνει μόνος του, χωρίς κανέναν βοηθό πλέον. Τα πρώτα κιλά έφυγαν σα νερό τις πρώτες εβδομάδες και η βερμούδα του χρειάστηκε μπάσιμο καναδυό φορές. Το μούσι αν και δεν είχε το σθένος να το ξυρίσει εντελώς, το έκοψε πολύ κοντό. Τα κατακόκκινα μάγουλα που κάποτε τον έκαναν να μοιάζει με αγαθό Βαυαρό ζυθοπότη, τώρα είχαν σουρώσει απογοητευτικά και οι μαύροι κύκλοι από το ξενύχτι και την κούραση τον έκαναν να δείχνει πολύ γέρος.
• Μία φορά είχε μεθύσει και έλεγε στις παρέες ποιός είναι. Το τί γέλιο έπεσε δε λέγεται, ειδικά όταν μπήκε σε λεπτομέρειες για κάτι τάρανδους που είχανε ενεργηθεί πάνω σε μία σκεπή, ή κάποτε που οι βοηθοί του είχανε κάνει μία φάρσα. Τις άλλες όμως, τις θλιβερές ιστορίες δεν τις έλεγε ποτέ, ούτε τις ιστορίες που ήξερε για κάποια άλλα παιδιά, μόνο μερικές φορές διέκοπτε την αφήγησή του σα να αφαιρούνταν κοιτώντας μέσα στη μπύρα του και συνέχιζε μόλις τον σκουντούσε κάποιος. Είχανε γελάσει πολύ εκείνη τη βραδιά.
• Την επόμενη μέρα αναρωτήθηκε τι να είχε συμβεί και δεν ήρθε κανείς να τον πάρει. Κανονικά οι τάρανδοι έβρισκαν μόνοι τους το δρόμο και σίγουρα είχε περάσει αρκετός καιρός, θα έπρεπε να τον είχαν εντοπίσει ως τώρα. Δεν ήξερε όμως ότι οι τάρανδοι είχαν πέσει και αυτοί αρκετά παρακάτω, σε μία χιονοθύελα στα Ιμαλάια, και ένας φαλακρός μοναχός με πορτοκαλί ρούχα τους είχε δέσει στον στάβλο του. Πολύ γερά και χρήσιμα ζώα. Χωρίς έλκηθρο και τάρανδους, θα περνούσε πολύς καιρός ώσπου να τον περιμαζέψουν.
• Θα έπρεπε να δεί μόνος του πως μπορούσε να επιστρέψει.
• Μόλις μάζεψε αρκετά για αεροπορικό εισιτήριο, πήρε την πρώτη πτήση για Κίνα, με σκοπό αφού δουλέψει κι εκεί λίγο, να βγάλει εισιτήριο για αμερική και μετά ευρώπη και μετά λαπωνία. Δεν ήταν τόσο εύκολο.
• Στην κίνα οι δουλειές ήταν όλες βαριές και άλλαξε πολλές γιατί το πάχος του τον εμπόδιζε. Επίσης, εδώ έδειχνε ξένος. Δεν ήταν τόσο συμπαθής και τον φωνάζανε χοντρό.
• Τελικά, ο μόνος τρόπος να πάει αμερική ήταν να μπαρκάρει ως ναύτης σε γκαζάδικο.
• Με λαδωμένα τα μούτρα, κάθε βράδυ στο καπνιστήριο, τα έτσουζε σιωπηλός με τους φιλιπίνους ναύτες. Άκουγε τις απίθανες ιστορίες τους με ένα ψιλοειρωνικό μειδίαμα κάτω από τη λερωμένη, σαν τριχιά γενειάδα του. "Στην υγειά σου, Χοντρέ!" τον κερνούσαν συντροφικά, και συνέχιζαν τις ρουφιανιές και τα πισώπλατα μαχαιρώματα, όπως είναι νορμάλ σε όλα τα επαγγέλματα.