Ψωμιά, Παιδιά, Ελευθεριά

• Ένα ζώο είναι ελεύθερο. Μπορεί να πάει όπου θέλει, να κάνει ότι θέλει, όπως θέλει. Θεωρητικά τουλάχιστον. Θεωρητικά, ένα αλπακά μπορεί να ξεκινήσει από τον τόπο του και να διανύσει όοοοολη την υφήλιο μέχρι να καταλήξει στον Βόρειο Πόλο. Μπορεί ένας πίθηκος να βουτήξει σε ένα ποτάμι για να πιάσει ψάρια. Κανένας έλεγχος, καμμία αστυνόμευση, κανένας φραγμός. Καμμία ηθική.
• Όμως τα ζώα συμπεριφέρονται πανομοιότυπα και απαράλλαχτα χωρίς να τα υποχρεώνει κανείς γιατί οι κανόνες είναι περασμένοι στο είναι τους, στο ίδιο τους το σώμα, γονιδιακά. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι δεν φέρουν καμμία ευθύνη, αφού σε καμμία περίπτωση δεν έχουν επιλογή. Ένας άνθρωπος έχει την επιλογή να είναι ή όχι ηθικός, δίκαιος, δημιουργικός, κοινωνικός, συμπονετικός....Όταν όμως ένας κροκόδειλος τρώει τα μωρά του αυτό δεν τον καθιστά κακό ούτε ανήθικο, απλά επικίνδυνο. Η συμπεριφορά του είναι τόσο σωστή όσο και άλλων πλασμάτων που οι άνθρωποι εκτιμούμε περισσότερο, όπως η μέλισσα ή το δελφίνι. Ο κροκόδειλος και το δελφίνι κάνουν ότι κάνουν χωρίς σκέψη (μάλλον, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο) γιατί αν δεν το κάνουν οι συνέπειες θα είναι τρομερές, αν και τα ίδια τα άτομα δεν έχουν ιδέα για αυτό.
• Στην ανθρώπινη κοινωνία αυτό αποτελεί εφιάλτη. Η δυνατότητα της ελεύθερης βούλησης λογαριάζεται σαν το ένα μοναδικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό, που τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πλάσματα. Εν αρχή ήν ο Λόγος. Μία φράση που μπορούμε να ερμηνεύσουμε με πολλούς τρόπους. Λόγος= το γιατί, Λόγος=Ομιλία, Λόγος=υπόσχεση, εγώ θα μείνω στο πρώτο όμως.
• Γιατί χρειαζόμαστε την ελεύθερη βούληση? Αν αυτή κάνει δυνατή την εμφάνιση παραβατικών συμπεριφορών, τότε αυτό τι σημαίνει? Ότι γεννιόμαστε με το έγκλημα στο γονίδιό μας όπως πίστευαν κάποτε? Ότι καλός άνθρωπος είναι ο άβουλος? Ο αμνός? Αναζητώντας την ιδανική κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει αδικία και έγκλημα, ούτε πόνος, ούτε παρανομία, ούτε ανηθικότητα, πόσο είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε για αυτό? Θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε να βλάπτουμε το συνάνθρωπό μας?
• Γιατί?
• Επειδή έχει πλάκα?
• Τα κράτη που εμείς οι Έλληνες θαυμάζουμε για την οργάνωση και την αποτελεσματικότητά τους, έχουν θυσιάσει πολλά κομμάτια της προσωπικής τους ελευθερίας όπως την καταλαβαίνουμε εμείς. Με πρόσχημα την κοινωνική ομαλότητα, οι άνθρωποι τιμωρούνται ακόμα και αν περάσουν το δρόμο! Παρακολουθούνται παντού και υπόκεινται εξονυχιστικούς ελέγχους. Και όλα αυτά γιατί? Για να αποφευχθεί το έγκλημα. Στο Λουξεβούργο υπάρχει εγκληματικότητα? Στην Αυστρία? Έχει αποτέλεσμα όλη αυτή η καταπίεση? Στην Αγγλία οι κοινοί άνθρωποι λένε ότι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τα βράδυα γιατί μπορεί κάποιος να σε ξεκάνει έτσι, για το τίποτα, παρά τον ασφυκτικό έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας.
• Προς το παρόν οι ευρωπαίοι που έρχονται εδώ ομολογούν ότι δεν νιώθουν ευχάριστα και ότι δεν ξέρουμε πόσο τυχεροί είμαστε που ακόμα μπορούμε να κάνουμε ποδήλατο χωρίς κράνος.
• Μπορούμε να ανταλλάξουμε την ελεύθερη βούληση και την ευθύνη που μας ρίχνει στις πλάτες με την ασφάλεια και την ανέμελη ομαδικότητα της πανομοιότυπης συμπεριφοράς? Αν το κάνουμε αυτό τότε θα χάσουμε την ανθρώπινη υπόστασή μας καταλήγοντας να γίνουμε περισσότερο με ζώα υψηλής τεχνολογίας? Να ζούμε σε γυαλιστερά δωμάτια αλλά να έχουμε τόσες έγνοιες όσες και ένας κροκόδειλος ή μία καμηλοπάρδαλη.
• Έχουμε λοιπόν μία επιλογή τώρα. Ένα σταυροδρόμι.