Αρκεί να υπάρχει ενδιαφέρον (Προγραμματικές Δηλώσεις II)

• Η παιδεία όπως είναι τώρα αποτελεί την χειρότερη επένδυση. Κοστίζει πολύ και είναι απολύτως αναποτελεσματική.
• Οι μαθητές χαζολογάνε τις πρωινές ώρες στα σχολεία, γυμνάσια και λύκεια, όπου επιδίδονται σε ποικίλες ασχολίες εξωσχολικού περιεχομένου. Το προσωπικό των σχολείων αδυνατεί να βάλει τάξη για πολλούς δίκαιους και άδικους λόγους κι έτσι καταλήγουν οι μαθητές όχι μόνον να μη διδάσκονται τίποτα το χρήσιμο, αλλά και να παίρνουν ταχύρρυθμα μαθήματα στη λούφα, τη μη-αξιοκρατία, την κομπίνα και την έλλειψη σεβασμού σε κάθε θεσμό. (όταν πχ ο καθηγητής κρατάει τσίλιες για να αντιγράψουν οι μαθητές, όταν βλέπει να γίνονται όσα γίνονται και να κάνει πως κοιτάει αλλού.........κτλ)
• Καταλήγουμε λοιπόν, να πληρώνουμε δύο φορές σε χρήμα για την εκπαίδευση: μία για την δημόσια και άλλη μία για την παραπαιδεία. Το χειρότερο είναι το κόστος σε χρόνο που στερεί από τα παιδιά την ευκαιρία να έχουν επαφή με τις οικογένειές τους και τον κοινωνικό περίγυρο ( δηλαδή άτομα εκτός από συμμαθητές και καθηγητές). Μία κοινωνική καταστροφή.
• Ήδη στις μεγάλες πόλεις όσοι γονείς έχουν τα μέσα στρέφονται στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αυτό που ίσως εξοικονομούσε κρατικούς πόρους αλλά και τον πολύτιμο χρόνο από τις ζωές γονέων και μαθητών θα ήταν να λειτουργήσουν στο εξής τα φροντιστήρια τα πρωινά ως ιδιωτικές σχολές. Ούτως ή άλλως διαθέτουν προσωπικό για όλα τα μαθήματα και αρκετά έχουν και κτιριακές εγκαταστάσεις. Να συνεχίσουν να υπάρχουν τα δημόσια σχολεία αλλά με πολύ λιγότερους μαθητές άρα και λιγότερες δαπάνες για μισθοδοσία προσωπικού, συντήρηση κτιρίων, βιβλία, και κάθε είδους υλικά. Οι εξετάσεις να διενεργούνται από το υπουργείο παιδείας για να είναι όμοιες για τους σπουδαστές ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων και να δίνονται επιπλέον μόρια στα παιδιά των δημόσιων σχολείων για να εξισορροπηθεί η κοινωνική αδικία. Να είναι παράνομο όποιο μάθημα γίνει απογευματινές ώρες.
• Στο γυμνάσιο να είναι υποχρεωτικά μόνο τα βασικά μαθήματα (μαθηματικά, έκθεση, φυσική, γεωγραφία, αρχαία....κτλ) ενώ να είναι υποχρεωτικό να διαλέξουν 3 από τα δευτερεύοντα μαθήματα όπως θρησκευτικά, οπωσδήποτε μία ξένη γλώσσα, κοινωνική αγωγή, πληροφορική, κτλ. Ίσως κάποιοι να έχουν αντιρρήσεις για τα θρησκευτικά αλλά όσοι έκαναν θρησκευτικά στο γυμνάσιο ξέρουν πόσο ανούσιο είναι, ειδικά σε μία πολυ-πολιτισμική κοινωνία όπως η ελληνική, ή οποιαδήποτε άλλη στις μέρες μας. Το λύκειο να περιοριστεί στα δύο χρόνια και να αποτελεί αποκλειστικά χρόνο προετοιμασίας για τις πανελλήνιες και την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, με μόνο μαθήματα κατεύθυνσης.
• Ούτως ή άλλως, με τις σημερινές συνθήκες μόνο όσοι έχουν λεφτά για φροντιστήρια έχουν στον ήλιο μοίρα, κι αυτοί όχι όλοι.
• ΑΛΛΟ Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για την υγεία, δηλαδή ότι ο ασφαλισμένος είναι αναγκασμένος να πληρώνει και τις βαριές εισφορές και μετά να ξαναπληρώνει ιδιώτες για αξιοπρεπή περίθαλψη. Κανένας γιατρός στο ΙΚΑ. Είναι εξοντωτικό για τους ίδιους που πάνε κι έρχονται από το ΙΚΑ στο ιατρείο και μετά στις κατ' οίκον επισκέψεις, και δε γίνεται σωστά η δουλειά για τους ασθενείς. Και κοστίζει πολύ (κτίρια, προσωπικό, οργάνωση....χάλι) και είναι χάσιμο χρόνου. Να συνεχίσει να υπάρχει το ΙΚΑ, αλλά μόνο ως ταμείο για να καλύπτει τα έξοδα της περίθαλψης. Οι ασθενείς να εξυπηρετούνται από τα νοσοκομεία όπως ήδη γίνεται ή από τους ιδιώτες γιατρούς και να προσκομίζουν αποδείξεις για να παίρνουν πίσω τα λεφτά που τους αναλογούν.
• Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό του ΙΚΑ θα απορροφηθούν είτε από τα κρατικά νοσοκομεία όπου είναι απαραίτητοι, είτε από τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να χρειαστεί να χάσει κανείς τη δουλειά του νομίζω.
• Με αυτό τον τρόπο το δημόσιο πετάει το μπαλάκι της υποδομής στους ιδιώτες, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να θησαυρίσουν. Ο πολίτης θα έχει την επιλογή ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση να πληρώνει το ένα ή το άλλο αλλά όχι και τα δύο (δημόσιο-ιδιωτικό) ενώ ο χρόνος και το χρήμα που θα εξοικονομηθούν θα επενδυθούν με άλλους πιο ωφέλιμους τρόπους.
• Εντάξει, δεν είμαι ούτε Αλογοσκούφης, ούτε Πάγκαλος. Αυτά όμως είναι πράγματα που σε άλλες χώρες συμβαίνουν και μάλιστα με επιτυχία. Δεν έχουν σχέση με το ποιό κόμμα βρίσκεται στην εξουσία ούτε χρειάζεται να χαλάσει κανείς τις ιδεολογικές πεποιθήσεις του για τέτοια πρακτικά θέματα.