Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Από "Γιατί" σε "Γιατί"

Εϊναι μία ρήση από την ταινία Κιρικού και η Μάγισσα που ναι μεν είναι κινουμένων σχεδίων, βασίζεται δε σε Αφρικανικό μύθο, πολύ όμορφο και συμβολικό, σε πολλά επίπεδα.

Και η ρήση έχει ώς εξής: "Από γιατί σε γιατί μπορείς να φτάσεις στην αρχή του κόσμου. Τώρα όμως έχεις άλλα να κάνεις."

Κάπως έτσι, σαν τον άμαθο κιρικού που παρά την εξυπνάδα με την οποία γεννήθηκε δεν ήξερε πότε να σταματήσει τα γιατί και να αρχίσει να κάνει πράγματα, είμαστε και εμείς που χωρίς να αλλάζουμε τη δράση μας δεν κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από το να ρωτάμε μονότονα "γιατί".

Και όταν λέω τη δράση μας, δεν εννοώ να βγούμε όλοι στους δρόμους, αλλά να είναι τέτοια η καθημερινότητά μας που να μην επιτρέπει στους πονηρούς να εισβάλλουν στη ζωή μας.

Και οι πονηροί μπαίνουν στη ζωή μας όταν τους χρωστάμε χάρες για τα χατήρια που με πονηριά μας παραχωρούν σε ανύποπτο χρόνο ή όταν λέμε "δεν πειράζει" ή όταν θεωρούμε κοινωνική υποχρέωση να μην ξεμπροστιάζουμε τα λαμόγια, και έτσι λίγο-λίγο, από καλοί άνθρωποι γινόμαστε δοχεία γλίτσας.

Αυτό που ξεχνάμε, κυρίως, είναι ότι όλα είναι αλληλένδετα. Νομίζουμε ότι η πολιτική είναι μόνο πολιτική, ενώ με την πρόφαση της κρίσης φάνηκε ότι πολιτική δεν είναι μόνο τα έδρανα της βουλής αλλά καθορίζει το τί θα φάμε και το τι θα κάνουμε την κάθε μέρα μας, πόσο θα δουλέψουμε και πόσο χρόνο θα περάσουμε με τους ανθρώπους μας, τί θα κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας.

Και, κύριε Αλεβαντή, η πολιτική καθορίζει ακόμα και τί θα κάνει στα σχολεία ο δάσκαλος και ο μαθητής, και στα νοσοκομεία ο γιατρός, η νοσοκόμα και ο ασθενής.

Δεν μπορείς να έχεις κλίκες στην εξουσία και να απαιτείς τιμιότητα από τους εκτός κλίκας, γιατί να που οδηγεί, στο να παρακάμπτουν οι πολίτες την Αρχή της κοινωνίας και να κάνουν ο καθένας κυριολεκτικά οτιδήποτε περνάει από το χέρι του.

Γιατί σε μία κοινωνία που ευνοούνται άκριτα τα παιδιά των "ημέτερων", τότε για να επιζήσει ο εκτός κλίκας πολίτης θα επιστρατεύσει τα πάντα και καλά θα κάνει. Γιατί να δεχτεί ο απλός πολίτης να γίνει το παιδί του θυσία και του "προνομιούχου" να έχει όλα τα καλά και όλες τις ευκαιρίες; Γιατί να δεχτεί ο απλός πολίτης το γεγονός ότι το παιδί ενός ας πούμε δημοτικού συμβούλου ή ενός βουλευτή θα πάρει χαριστικά δυο-τρείς μονάδες για να μην στεναχωρήσουμε τον πατέρα του και το απλό παιδί που δεν έχει πατέρα στην πολιτική να του φέρονται λες και είναι ο τελευταίος αλήτης;

Γιατί σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής να την πληρώνει ο μη-δικτυωμένος;

Και, όπως έλεγα και στον κύριο Βαρδάκα σε προηγούμενη ανάρτηση, μπορεί να λέμε ότι έχει πρόβλημα η υγεία ή οι τοπικές αυτοδιοικήσεις ή η παιδεία, κοκ, αλλά στην ουσία το πρόβλημα είναι ένα: ρουφιάνοι παντού. Και ένας ρουφιάνος θα κάνει ρουφιανιές, οπουδήποτε και και αν βρεθεί. Αν ο ρουφιάνος, για παράδειγμα,  είναι γιατρός, τότε θα κάνει κομπίνες με τα φάρμακα και τα αναλώσιμα του νοσοκομείου ή με τις προμήθειες των φαρμακευτικών. Αν ο ρουφιάνος είναι δάσκαλος, τότε θα περάσει τους μαθητές που προτιμά με τον τρόπο που φαίνεται στον σύνδεσμο που αναρτήσατε στην απάντησή σας και, το χειρότερο, ο ρουφιάνος θα βάλει με αυτόν τον τρόπο και τα ρουφιανάκια τα παιδιά του σε ανάλογες θέσεις να διαιωνίζουν την ρουφιανίστικη ηθική στον κρατικό και δημόσιο βίο.

Και έτσι, έχεις πανομοιότυπη ηθική σε όλους τους τομείς, γιατί από αυτή την "μαγιά" και από αυτή την δεξαμενή προκύπτουν και οι ανώτερες εξουσίες, πολιτικά, δικαστικά κοκ. Έτσι καταπατώνται παραλίες και αρχαιολογικοί χώροι, έτσι χτίζονται αυθαίρετα, έτσι παίρνουν τα μαϊμού επιδόματα άνθρωποι με δεκάδες χιλιάδες εισόδημα μηνιαίως, έτσι έγινε κηπουρός ο νικοπολίδης, έτσι εξευτελίστηκαν τα ναυπηγεία και ο οσε, έτσι ρήμαξαν οι λιμένες και η αγροτική παραγωγή, έτσι πνίγηκαν οι τράπεζες από πλαστά δάνεια.

Γιατί αν οι ίδιες οι Αρχές, δηλαδή τα πρόσωπα που τις εκπροσωπούν, παρανομούν γιατί δεν τους αρκούν οι υψηλότατες αμοιβές τους, τότε οι πολίτες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεργαστούν με τις Αρχές.

Ας πούμε, πχ ότι ένας δικαστικός υπάλληλος είναι διεφθαρμένος. Δεν είναι διεφθαρμένος για τον εαυτό του και κατ'ιδίαν, αλλά με κάποιον πρέπει να στήσει την απάτη και αυτός ο κάποιος θα είναι σίγουρα κάποιος πονηρός ιδιώτης που θα θέλει κάποια εξυπηρέτηση και σίγουρα κάποιος συνάδελφος για να καλύψει την απάτη. Ο ιδιώτης, για να χρειάζεται τέτοιου είδους "εξυπηρέτηση" τότε σίγουρα θα έχει λερωμένη τη φωλιά του, πράγμα που σημαίνει ότι ο δικαστικός ευνοώντας τον πονηρό ιδιώτη αδικεί κάποιον άλλον. Αυτό όμως δεν τον σταματά, γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Ο αδικημένος τώρα, που πάνω του πάτησαν και ο ο δικαστικός με τον συνάδελφό του αλλά και ο πονηρός ιδιώτης, κάτι πρέπει να κάνει γιατί αν οι Αρχές του κλέβουν χρήματα και μάλιστα έχουν κανονίσει αυτό να είναι "νόμιμο", τότε δεν έχει ελπίδα να βρεί το δίκιο του ούτε να πάρει πίσω τα λεφτά του, και λεφτά σημαίνει υγεία, μόρφωση, επίπεδο διαβίωσης και επιχειρηματικότητα.

Σα να μην έφτανε αυτό, δεν έχει και πουθενά αλλού να στραφεί, διότι ο διεφθαρμένος, με τα λεφτά της κομπίνας, έχει σπουδάσει τα παιδιά του στα καλύτερα σχολεία και, ακόμα κι αν τα παιδιά του είναι ηλίθια, όλο και κάπου θα κανονίσει να τα "χώσει", σε κάποια θέση της αρεσκείας του, σε παιδεία, στρατό, ΤΑ, τράπεζες, κοκ, πράγμα που σημαίνει ότι ο αδικημένος, όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά ούτε να σχολιάσει δεν μπορεί γιατί αν πεί κάπου τον πόνο του κινδυνεύει να προσβάλλει κάποιον την κλίκας. Μιλάς στον Α και ξαφνικά σου κόβουν την καλημέρα στο ΙΚΑ, πχ.

Αναγκάζεται, λοιπόν, να συμμορφωθεί με τις Αρχές.
Και τώρα, που οι απλοί πολίτες δεν έχουν τίποτα άλλο να θυσιάσουν, το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Αρχές είναι να κλέψουν ο ένας τον άλλον.

Αυτό θα έχει ενδιαφέρον.

Αυτό, λοιπόν, είναι το "γιατί" και δε χρειάζεται άλλο ψάξιμο. Και αυτό που πρέπει να γίνει είναι πάψει η Αρχή να ευνοεί και να αναδεικνύει ρουφιάνους.

Για αυτό η Ελλάδα δεν θα σωθεί ποτέ.


4 σχόλια:

  1. Γραφεις:
    «Και, κύριε Αλεβαντή, η πολιτική καθορίζει ακόμα και τί θα κάνει στα σχολεία ο δάσκαλος και ο μαθητής, και στα νοσοκομεία ο γιατρός, η νοσοκόμα και ο ασθενής.»

    και πιο κάτω:
    «Και, όπως έλεγα και στον κύριο Βαρδάκα σε προηγούμενη ανάρτηση, μπορεί να λέμε ότι έχει πρόβλημα η υγεία ή οι τοπικές αυτοδιοικήσεις ή η παιδεία, κοκ, αλλά στην ουσία το πρόβλημα είναι ένα: ρουφιάνοι παντού. Και ένας ρουφιάνος θα κάνει ρουφιανιές, ...»

    Αθηνά, νομίζω ότι αυτοαναιρείσαι. Η ρουφιανιά είναι προσωπική επιλογή. Το να είσαι σωστός δάσκαλος είναι προσωπική επιλογή. Το να είσαι σωστός γιατρός ή νοσοκόμα προσωπική επιλογή.

    Βέβαια, σήμερα στην Ελλάδα πλειοψηφούν οι ρουφιάνοι. Σε αυτό συμφωνούμε. Γι' αυτό εξάλλου έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει. Όταν μερικοί ρουφιάνοι ξυπνήσουν κάποιο πρωί κοιταχτούν στον καθρέφτη και πούνε «εγώ από σήμερα ΔΕΝ θα είμαι ρουφιάνος» τότε η κοινωνία μας θα αρχίσει να βελτιώνεται.

    Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να προβάλουμε (όσοι ΔΕΝ είμαστε ρουφιάνοι) τα καλά παραδείγματα. Γι' αυτό και το πρόβλημά μου είναι ότι η ανάρτησή σου μου δημιουργεί την εντύπωση έμμεσης δικαιολογίας για το αντίθετο. «Ξέρετε, σήμερα στην Ελλάδα η πλειοψηφία είναι ρουφιάνοι. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αν δεν είσαι ρουφιάνος. Συνεπώς ... συγνώμη, αλλά κι εγώ δικαιολογούμαι να κάνω ρουφιανιές ...». Διορθωσέ με Αθηνά αλλά εγώ αυτό καταλαβαίνω από τα γραφόμενά σου. ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ .... Σε παρακαλώ πολύ, διάψευσέ με! Κι άρχισε να ψάχνεις να βρεις τα καλά παραδείγματα γύρω σου. Ίσως θα χρειαστεί να ψάξεις με το φανάρι σαν τον Διογένη. Αλλά σίγουρα θα βρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ευθύνη των Αρχών ακριβώς εκεί έγκειται, στο εμπνέει στους πολίτες τον σεβασμό στην τήηση των νόμων και στο κοινωνικό σύνολο και για αυτό ακριβώς ΠΡΕΠΕΙ οι Αρχές και οι άρχοντες να προωθούν την ιδέα της εντιμότητας όχι με λέξεις και ομιλίες αλλά με την δράση τους, δηλαδή όντας οι ίδιοι πρωτίστως έντιμοι (μέσα σε ρεαλιστικά πλαίσια, φυσικά)και ανταμοίβοντας την εντιμότητα, αντί καταπνίγοντας κάθε ειλικρινή προσπάθεια για να ευνοήσουν τις κλίκες τους.

    Η ρουφιανιά είναι προσωπική επιλογή όταν υπάρχει δυνατότητα για το αντίθετο. Στην ελλάδα όπως είναι τώρα, όμως, η ρουφιανιά είναι χαρακτηριστικό επιβίωσης και μόνον ένας πολύ ισχυρός άρχοντας με πολύ ισχυρή προσωπικότητα και πυγμή μπορεί να το αλλάξει αυτό.

    Δεν είναι δυνατόν η "ελίτ" ας πούμε, να αφήνει αμόρφωτο μεγάλο μέρος του πληθυσμού και μετά να ωρύεται στα μμε ότι οι έλληνες δεν έχουν παιδεία, ή να νομοθετεί υπέρ των πολυεθνικών και μετά καταδικάζει τον μικρομεσαίο όταν αυτός αγοράσει ιταλικά ή γερμανικά ευνοώντας εκείνες τις οικονομίες, και μετά να απαιτεί εισφορές επί ανύπακτου εσωτερικού τζίρου.

    Αυτές, και άλλες πολλές, είναι οι ασυνέπειες της ελληνικής ελίτ, σε πολιτικό αλλά και επιχειρηματικό επίπεδο και , φυσικά, δεν θα ξυπνήσει κάποιο πρωί ο ρουφιάνος να πεί "Από σήμερα θα είναι έντιμος" αλλά είναι πιο πιθανό να καταλάβει ότι σε μία ευνομούμενη κοινωνία οι πιθανότητες κέρδους είναι μεγαλύτερες και ο πλούτος παράγεται από τα χαμηλά στρώματα, άρα τα χαμηλά στρώματα πρέπει να έχουν συμφέρον να παράγουν το οτιδήποτε, από πρώτες ύλες και φαγητό, μέχρι υποδομές και πολιτισμό.

    Και παιδεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσο φταίνε οι άρχοντες άλο τόσο φταίει και ο κάθε πολίτης «όσον εξαρτάται από αυτόν» (όπως έλεγε και ο Σωκράτης) ...

    Αν από την οικογένειά μας δεν έχουμε πάρει παιδεία όσες Αρχές να έχουμε πάντα ρουφιάνοι θα είμαστε. Εσύ τα έλεγες σε προηγούμενες αναρτήσεις σου. Η πολιτεία φτιάχνεται από πολίτες που φτιάχνονται μέσα στα σπίτια και στις οικογένειες. Αν αντί για πολίτες φτιάχνουμε κατεργάρηδες τελικά θα φτιάξουμε ενα μεγάλο κάτεργο - και νομίζω ότι η Ελλάδα αυτό πάει να γίνει.

    Η παιδεία. Ναι η παιδεία. Αν δεν μάθεις από το σπίτι σου να μην πετάς σκουπίδια. Να λες «ευχαριστώ», «παρακαλώ», «συγνώμη», ποιά Αρχή θα σου τα μάθει; Ή πρέπει να βάλουμε έναν αστυνόμο να παρακολουθεί κάθε πολίτη χωριστά;

    Δυστυχώς Αθηνά η Πολιτεία πάσχει γιατί διεφθάρησαν οι Πολίτες. Καλόν είναι να ελπίζουμε σε κάποιον Σωτήρα, σε κάποιον Αρχηγό, σε κάποιον Τίμιο και Σωστό άρχοντα. Από ποιό σπίτι θα βγεί Αθηνά; Ετοιμάζεις τους γυιούς σου για κάτι τέτοιο; Γι' αυτό σου λέω. Ψάξε να βρεις σωστά πρότυπα - σπανίζουν αλλά υπάρχουν γύρω σου. Με την κλαψούρα δεν γίνεται δουλειά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα, ποιός ελέγχει, ποιός πιστοποιεί, ποιός νομοθετεί και ποιός επιτηρεί; Ποιός καταμετρά και βγάζει προυπολογισμούς;
    Σίγουρα όχι ο πολίτης.

    Αν βγεί ο νομοθέτης και πεί "μειώνω τους δασμούς στα εισαγόμενα και αυξάνω τη φορολογία στο εσωτερικό" τότε ο πολίτης δεν έχει άλλη επιλογή παρά ν πάρει τις δραστηριότητές του στη Βουλγαρία, με ότι σημαίνει αυτό για τηνελληνική κοινωνία και οικονομία.

    Αν για παράδειγμα ο νομοθέτης πεί ΄"πρέπει να δουλεύετε 14 ώρες την ημέρα και τα σάββατα, τότε ποιός θα κάτσει σπίτι να αναθρέψει παιδιά για να βγάλει σωστούς πολίτες;

    Αν η πολιτεία προστατεύει τους παρανομούντες, τότε απλά μαζί μετους δικούς της ρουφιάνους προστατεύει και τους υπόλοιπους , αυτούς τους μιρκούς, δίνοντάς τους το πρόσχημα.

    Πως απαιτεί η πολιτεία την τελειότητα από τον πολίτη όταν η ίδια δεν το έχει στις προτεραιότητές της;

    Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι μονομερώς (όπως επιχειρεί ο σαμαράς) δουλειά δεν γίνεται. Πρέπει και αυτός να θυσιάσει το κόμμα του, όπως ο γαπ και όπως η παπαρήγα ποε πνίγηκαν στα ίδια τους τα ... κατορθώματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!