Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Ως εδώ

Αν ήμουν ένας από αυτούς, τότε θα έπαυα να μιλάω και θα πήγαινα σε εκλογές, χωρίς παράτες και επικοινωνιακά βεγγαλικά.
Αν ήμουν ένας από αυτούς, θα σταματούσα να σώζω τα προσχήματα και θα έσωζα τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μου, με σιωπή. Άλλωστε, μόνο χειρότερα τα κάνουν κάθε που υψώνουν τη φωνή.
Και οι σπασμωδικές κινήσεις, δεν είναι διόλου γοητευτικές.
Επί χρόνια λένε, λένε, λένε, λένε....
Τώρα, σιωπή.
Επιτέλους.
Αυτό που θα γίνει δεν ελέγχεται πιά.
Ακόμα και αν περάσει το δικό τους, ακόμα και τότε πάλι κατά διαόλου θα πάνε όλα, όταν οι άνθρωποι από κάτω δεν στηρίζουν και δεν συναινούν. Θα πέσεις μαζί με ό,τι έχεις χτίσει γιατί θα σε τρικλοποδίζουν από όλες τις μεριές.
Εκλογές, αλήτες.
Όχι οικουμενική, γιατί δεν την ψηφίσαμε.
Ούτε κυβέρνηση προσωπικοτήτων, ούτε τεχνοκρατών, γιατί ούτε προσωπικότητες ούτε τεχνοκράτες ψηφίσαμε.
Και μη διαννοηθείς καν κυβέρνηση μνημονιακή, γιατί αυτό ήταν το μόνο που δεν ψηφίσαμε.
Συνέλαβες τους ακτιβιστές;
Έχεις τα παπαγαλάκια σου νύχτα μέρα να βαράνε τα τύμπανα του πολέμου;
Πολύ καλά.
Τώρα εκλογές.
Δεν έχεις άλλη λύση.
Αυτό που θα γίνει δεν ελέγχεται πιά.

Απλά, έχεις μία πιθανότητα μέσα στον πανικό να συσπειρωθούν όσοι είχαν ξεμακρύνει από το μαντρί, ίσως αν δεν πείς άλλες ασυναρτησίες να μην χάσεις άλλο αίμα.

Μόνο αυτό μπορείς τώρα, έτσι όπως τα έκανες.


1 σχόλιο:

Βράζει το καζάνι!