Ζώα (Ζώα!)

• Ελλείψει έρευνας, feedback άρα και επαφής με την πραγματικότητα, οι διάφοροι δημόσιοι εκφραστές πάσης φύσεως, από τους εκπρόσωπους τύπου των κομμάτων μέχρι τους διαφημιστές ή τους μαρκετίστες, προεξοφλούν τις αντιδράσεις του κοινού κρίνοντας συνήθως από τους εαυτούς τους, οδηγούμενοι πάντα σε οικτρές αποτυχίες μηδενικής ή αμεληταίας ανταπόκρισης, μίας και ο μέσος έλληνας καμμία σχέση δεν έχει με τον ανέμελο και αιθεροβάμονα καλοπληρωμένο πλασιέ ατάκας
• Ο λόγος που είναι τόσο αποκομμένοι από την πραγματικότητα είναι απλώς: όμοιος ομοίω, αεί πελάζει
• Κάνουν παρέα με τους ίδιους κολλητούς και το ίδιο συνάφι, συντεχνία, κλίκα, όπως θες πέστο, άρα από εκεί αντλούν ανατροφοδότηση, έμπνευση και κίνητρα, καταλήγουν να αναμασούν νοοτροπίες και ιδέες
• Όταν αναναρωτιέσαι λοιπόν αν νομίζουν ότι απευθύνονται σε ανόητους, αυτό ίσως και να αληθεύει, μιας και εμμέσως καταλήγουν να απευθύνονται στους ήδη προσηλυτισμένους οπαδούς τους, ψηφοφόρους, οπαδούς, κοκ
• Όταν βγαίνει, σα να λέμε, ένας πασοκτσής στις τηλεοράσεις με την ατάκα "ο λαός χρειάζεται ένα πασόκ πλάς" τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχει ιδέα για το τί χρειάζεται ο λαός, ξέρει όμως πολύ καλά τί χρειάζεται ο πράσινος λαός γιατί μόνο με αυτόν έρχεται σε επαφή στα συνέδρια και στις συνελεύσεις
• Γιατί αν έρχονται σε επαφή με τον πραγματικό λαό θα ήξερε ότι αυτός δεν χρειάζεται ένα πασόκ πλας αλλά έναν πολιτικό που να κάνει σωστά την εκπροσώπηση τς χώρας και να βάλει σε πραγματική τάξη τον δημόσιο βίο, να υπερασπιστεί το συμφέρον της κοινωνίας ώστε να τον υποστηρίξει με τη σειρά της εκείνη στις εκλογές
• Το πασόκ πλας το χρειάζονται μόνο οι πασοκτσήδες, αν και πλέον δεν είμαι σίγουροι ούτε για αυτούς
• Τον υπόλοιπο λαό, δεν τον έχει πουθενά στην αντζέντα του κανείς
• Ως εκεί τα ξέρουμε και τα περιμένουμε, δεν μας εκπλήσσει τίποτα, ξέρουμε τί θα τους κάνουμε και πως θα το πληρώσουν
• Αυτό που έχει χειρότερα αποτελέσματα σε τελευταία ανάλυση, είναι το γεγονός ότι η ίδια τακτική ακολουθείται και από όλους όσους υποτίθεται ότι εκτίθενται στο κοινό και ότι βγάζουν τα λεφτά τους από αυτή την υπόθεση
• Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είσαι διαφημιστής
• Προεξοφλείς ότι οι κοινοί άνθρωποι είναι χαμηλότερης αισθητικής αντίληψης, και τους σερβίρεις κακογυρισμένες διαφημίσεις, με κακούς ηθοποιούς, με ατάκες που κυκλοφορούν στην πιάτσα από τότε που πήγαινα δημοτικό, η οποία πλέον δεν είναι νεανική αλλά τη λένε τα παπούδια στα καφενεία όταν την πέφτουν στην μαραζωμένη καφενόβια με το ντεκαπάζ μαλλί που περνιέται για ωραία μετά από οκτώ καραφάκια
• Προεξοφλείς ότι το κοινό θέλει χαμηλής ποιότητας μουσική, έκφραση, δημόσιο λόγο ή γούστο στο ντύσιμο, προεξοφλείς ότι το γυμνό μπορεί να είναι μόνο πρόστυχο και κακόγουστο, εξομοιώνεις την ομορφιά μίας γυναίκας με την ξετσιπωσιά της πόρνης, με αποτέλεσμα να δίνεις στον κόσμο ( στο αγοραστικό κοινό, στους ακροατές, στο φιλοθεάμον κοινό) πρόστυχες και κακόγουστες εικόνες παραστάσεις και προϊόντα, φτηνιάρικες παραστάσεις
• Και μετά απορείς που δεν έχεις ανταπόκριση
• Απορείς που δε σε ακούνε, που δεν έχεις τηλεθέαση, που δεν αγοράζουν το σιντί σου, που τα χρυσά και πλατινένια πλέον έχουν πέσει στη χιλιάδα, γιατί κανείς πλέον δεν πουλάει περισσότερα από πεντακόσια σιντί
• Μα, δεν έκανες και τίποτα για να κερδίσεις την πραγματική αναγνώριση
• Πήρες μερικά κλισε και τα έκανες κολάζ
• Μα, όπως γνωρίζει ακόμα και ο πιο άσχετος ψυχολόγος, για να έχεις ανταπόκριση, πρέπει να εκτεθείς, αντί να κρύβεσαι πίσω από ασφαλή κλισέ
• Με λίγα λόγια πρέπει να ξεχάσεις το "ο κόσμος θέλει..." και να βγάλεις αυτό που σου αρέσει, αυτό που ο ίδιος προσωπικά θεωρείς όμορφο, αστείο, πετυχημένο
• Και να ελπίζεις ότι θα εκτιμηθεί
• Όταν οι παλιοί βετεράνοι της εκφραστικής αρτιότητας άγγιζαν καρδιές, δεν ήταν επειδή είχαν αυτοσκοπό να γίνουν διάσημοι αλλά επειδή είχαν κάτι μέσα τους, έμπνευση, μαράζι, έρωτα ή πάθος κάποιο, και με κάποιο τρόπο το μετέδωσαν προς τα έξω, όχι για να κάνουν πωλήσεις αλλά απλά και μόνο για να το βροντοφωνάξουν να το βγάλουν από μέσα τους
• Και οι πραγματικά καλοί, έγιναν γνωστοί, γνώρισαν την επιτυχία
• Όλα αυτά αν είσαι καλλιτέχνης
• Αν είσαι εταιρεία, τότε την έχεις άσχημα γιατί το είδος της έρευνας που χρειάζεται για να μπείς στο πνεύμα της εποχής είναι πλέον αδιανόητα ακριβό
• Επίσης, την έχεις άσχημα γιατί οι ειδικοί που έχεις στο γραφείο για να κατεβάζουν ιδέες είναι τόσο αποκομμένοι από την πραγματική κοινωνία όσο και εσύ, για τον ίδιο λόγο: ζούν και αναπνέουν μέσα στο επαγγελματικό τους περιβάλλον, ανακυκλώνοντας τις ίδιες ιδέες
• Στα μπρέιν στόρμινγκ σέσσιονζ συζητούν με άλλους σαν τους εαυτούς τους, αντί να βγούν στο πεζοδρόμιο να δούν τι λένε στα αλήθεια οι άνθρωποι , σε ανταποκρίνονται θετικά και τι προσπερνούν αδιάφορα
• Και όπως είπαμε, αυτού του είδους η έρευνα, θέλει πολλά χρήματα γιατί παίρνει πολύ καιρό
• Επίσης την έχεις άσχημα, γιατί με την εμμονή σου στους ειδήμονες, περιφρονείς το ίδιο σου το κοινό, συχνά μάλιστα τους χαρακτηρίζεις ζώα, θεωρώντας ότι αν κάποιος δεν έχει σπουδάσει το ένα ή το άλλο ή αν δεν έχει περάσει όλη του τη ζωή μέσα στα στούντιο δεν έχει δικαίωμα να λεει τι του αρέσει, να έχει γούστο
• Κοίτα λοιπόν, το εξής παράδοξο
• Όντας τόσο προσκολλημένος στο τί "θέλει το κοινό" κανείς δε σου δίνει σημασία, δε σε ακούει κανείς, η επένδυσή σου έχει άδοξο τέλος
• Απορείς
• Λες, τί άλλο να κάνω, και μετά προσπαθείς να εκβιάσεις αντιδράσεις με "event" και διάφορα τεχνάσματα, τα οποία ίσως πιάσουν την πρώτη και τη δεύτερη φορά ή για όσο δίνεις δωρεάν δείγματα, αλλά εντός ολίγου καταντούν τετριμμένα και κουραστικά
• Ή, το άλλο, είσαι ραδιοφωνικός παραγωγός και για να εξασφαλίσεις ακροαματικότητα, βάζεις κοινή μουσική, πιασιάρικη
• Αντί να κάνεις την πραγματική δουλειά να κάτσεις να ψάξεις τα τραγούδια σου και τους παραγωγούς σου, αντί να βάλεις αυτό που σου αρέσει, με το φόβο της απόρριψης, επιβάλεις στους ακροατές σου τα ίδια, και τα ίδια, και τα ίδια, και τα ίδια...
• Με τον ίδιο τρόπο, με τον ίδιο ήχο, με τα ίδια κόλπα, με την ίδια εμμονή, ξανά και ξανά
• Νομίζεις ότι αναπαράγοντας κάτι που κάποτε είχε πετύχει, μπορείς να εξασφαλίσεις και την μελλοντική επιτυχία
• Μα εκείνο είχε πετύχει, γιατί τότε ήταν πρωτότυπο
• Το χειρότερο δεν είναι ότι αποτυγχάνεις, αλλά ότι κανείς δε σε θυμάται, και για τους δημόσιους ανθρώπους αυτό είναι τρομερό, πραγματικά
• Και δε σε θυμάται κανείς γιατί είσαι ίδιος με χίλιους άλλους
• Δεν έχεις προσωπικό χαρακτήρα, δεν είσαι ιδιαίτερος
• Προτείνω το εξής
• Κάνε αυτό που σου αρέσει
• Βάλε το τραγούδι που σου αρέσει
• Αν το κάνεις, τότε θα σου φανεί πολύ μεγάλο κρίμα να το διακόψεις είτε για διαφημίσεις, είτε για το τζιγκλάκι του σταθμού είτε για να πείς κάτι : αν σου αρέσει, τότε θα το αφήσεις να παίξει ολόκληρο και μετά θα κάνεις όλα τα άλλα
• Αυτό θα έχει το εξής αποτέλεσμα
• Οι άνθρωποι, που ακούνε το ραδιόφωνο για τη μουσική, θα ακούσουν το τραγούδι και , επειδή έχεις γούστο και εμπειρία, είναι σχεδόν απόλυτα σίγουρο ότι θα το εκτιμήσουν
• Αν νομίζεις ότι μόνο εσύ εκτιμάς την καλή μουσική, τότε σκέψου καλύτερα
• Το πρόσθετο πλεονέκτημα σε αυτή την προσέγγιση είναι το εξής: έχοντας ο ίδιος την προσωπική εποπτεία του τί σου αρέσει να βάζεις να παίζει, αντί να ακούγεται στον αέρα μουσική ασύνδετη και ασυνάρτητη, θα αποκτήσει ο σταθμός συγκεκριμένο ύφος και χαρακτήρα, δηλαδή θα ξέρει ο ακροατής ότι βάζοντας εκείνον τον σταθμό θα ακούσω αυτό και όχι το άλλο
• Είναι ρίσκο, αλλά σου έχω εμπιστοσύνη, έχεις κάνει και δυσκολότερα
• Είναι και κοπιαστικό, γιατί θα χρειαστεί να επενδύσεις όλο σου τον χρόνο, είμαι όμως σίγουρη ότι το απαιτούμενο μεράκι το έχεις μέσα σου, κάπου βαθειά χωμένο στη βαρεμάρα της επαναλαμβανόμενης ανίας
• Άλλωστε, δε νομίζω να τελείς υπό την ψευδαίσθηση ότι χωρίς προσωπική εργασία μπορείς να έχεις αποτελέσματα, ε;
• Σκέψου όμως ότι το ραδιόφωνο είναι ότι ακούς, και κανείς δεν θέλει να ακούει διαφημίσεις όλην ώρα
• Θέλει να ακούει μουσική, χωρίς να κόβεις στη μέση τα τραγούδια
• Θέλει να ακούει όμορφες φωνές να λένε όμορφα πράγματα
• Δεν θέλει να ακούει για χορηγούς και λεφτά που δεν έχει
• Δεν θέλει να ακούει το σήμα του σταθμού κάθε 45 δευτερόλεπτα, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό, βάλε το κάθε πέντε τραγούδια, να αναρωτιέται ο άλλος ποιός σταθμός είναι αυτός που βάζει τέτοια μουσικούλα, να μείνει λίγο ακόμα ή να κοιτάξει την ένδειξη στο ραδιόφωνο τί συχνότητα είναι αυτή, να τη θυμηθεί την επόμενη φορά που θα κάνει τη διαδρομή Πρέβεζα-Βόνιτσα
• Κανείς δεν ακούει κάποιο σταθμό για τα ιβέντς
• Αν όμως αγαπούν το σταθμό για τις μουσικούλες του, τότε, αναπόφευκτη συνέπεια, θα πετυχαίνουν και τα ιβέντς
• Ακούς ραδιόφωνο για την μουσική
• Όπως όλα στη ζωή μας, προτιμούμε ότι μας αρέσει
• Αυτό δεν έχει αλλάξει