Για το ιστορικό

• Οι περισσότεροι αναζητούν κάποιον ξεχωριστό να αγαπήσουν , μη γνωρίζοντας ότι όλοι είναι λίγο-πολύ ίδιοι και ότι το μόνο που κάνει κάποιον να ξεχωρίζει από τους άλλους είναι ότι τον αγαπάς.
• Όταν ήμουν απελπιστικά νέα, έλεγα ότι για να αγαπήσω κάποιον που να είναι καλός για εμένα, και για να με αγαπήσει και αυτός ώστε να τα βρούμε μεταξύ μας, και για να επιτρέψουν οι συνθήκες να είναι δυνατόν να είμαστε μαζί (να μην ζεί στην άλλη άκρη του κόσμου ή να μην είναι σαράντα χρόνια μεγαλύτερος ή μικρότερος, ή να μην είναι παντρεμένος, κοκ) θα έπρεπε να είμαι πολύ τυχερή στα αλήθεια. Πόσα πράγματα έπρεπε να συμπέσουν!
• Μετά κοίταξα τριγύρω και είδα ότι λίγο-πολύ όλοι ίδιοι είμαστε, θέλουμε περίπου τα ίδια πράγματα κι πονάμε στα ίδια σημεία. Σκέφτηκα ότι, υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσα να αγαπήσω τον οποιονδήποτε.
• Τον οποιονδήποτε?
• Όχι βέβαια!
• Ούτε με σβηστή λυχνία!
• Μετά είδα ότι, όταν τελικά αγάπησα, δεν ήταν για κάποιον λόγο συνειδητό, δηλαδή δεν τον αγάπησα γιατί είχε ορισμένα πλεονεκτήματα, γιατί υπήρχαν κι άλλοι που είχαν τα ίδια ή και περισσότερα "πλεονεκτήματα" από αυτόν, όμως εκείνους δεν τους αγαπούσα. Μή σου πώ ότι τους περιφρονούσα κιόλας, για διάφορους λόγους και με διάφορες αφορμές.
• Έτσι είμαστε εμείς οι γυναίκες, ο άντρας μας και ο γιός μας είναι οι καλύτεροι. Τι να κάνεις....
• Τέλος πάντων, σκέφτηκα ότι το ποιόν τελικά θα αγαπήσει κανείς είναι θέμα του ποιός θα βρεθεί δίπλα του και πως θα σχετιστεί με τα άτομα που τον περιβάλλουν, δηλαδή με άλλα λόγια, ενώ δεν μπορεί κανείς να προγραμματίσει την αγάπη ούτε το συναίσθημα, μέσα από την ενστικτώδη και αυθόρμητη επικοινωνία μας, καταλήγουμε περιστοιχισμένοι από ανάλογους ανθρώπους, ίδιες λίγο-πολύ γυναίκες και ίδιους μέσες-άκρες άντρες.
• Υπάρχουν γυναίκες και άντρες που είναι διαφορετικοί, που δεν είναι γουρούνια και πουτάνες, αλλά ο κάθε ένας, όπως το άνθος τη μέλισσα, ανάλογα με το συμπεριφορικό "άρωμά" του τραβάει το ανάλογο ζουζούνι.
• Τώρα, αυτό είναι τρομερό, ειδικά όταν στην πλειοψηφεία τους οι άντρες δείχνουν να έχουν αυτή την απαίσια εντύπωση για τις γυναίκες και αντίστροφα, οι γυναίκες για τους άντρες δείχνουν να μην τρέφουν τίποτα άλλο από αυτή τη βαθεία περιφρόνηση.
• Είναι λοιπόν, σκέφτηκα, άλλη μία έκφραση της αυτο-υποτίμησης.
• Άλλωστε, σκέφτηκα, τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό και κανείς δε σε αναγκάζει να σχετιστείς με τον οποιονδήποτε άντρα ή την οποιανδήποτε γυναίκα: το κάνεις επειδή σου αρέσει, επειδή αυτός ο άντρας και αυτή η γυναίκα για κάποιον λόγο έκαναν κλίκ, κάπου ταίριαξαν με κάποιο υποσυνείδητο κριτήριο, άρα δεν ωφελεί να λες ότι όλοι είναι ίδιοι.
• Τώρα, το κατά πόσο είναι δυνατόν να αλλάξει κανείς τον εαυτό του τόσο πολύ, ώστε να αλλάξει η συμπεριφορά του και να μαζευτούν τριγύρω του άλλοι άνθρωποι και μάλιστα να του αρέσουν και να νιώθει άνετα μαζί τους και μάλιστα να τους αγαπήσει κιόλας, δεν το γνωρίζω ούτε το έχω δεί ποτέ μου να γίνεται. Όσοι το προσπάθησαν, κατέληξαν εγκλωβισμένοι σε μία υποκριτική ζωή που δεν τους ικανοποιούσε ούτε στο ελάχιστο και στην πλειοψηφεία τους κάποια στιγμή "έσκασαν" δηλαδή δεν άντεξαν άλλο και απλά με διάφορους τρόπους έκαναν την έξοδό τους.
• Τέλος πάντων, από νωρίς στη ζωή μου, είδα ότι δεν υπήρχε τρόπος να προγραμματίσεις ούτε να πείς "θα αγαπήσω ΤΩΡΑ" αλλά αντιθέτως όσο και να αναζητεί κανείς είναι απλά θέμα τύχης, λαχείο σα να λέμε.
• Αυτό, με έκανε να νιώσω ελέυθερη. Σκέφτηκα ότι, αφού δεν μπορώ να το εξασφαλίσω, τότε μπορώ κάλλιστα να μην ανησυχώ, ούτε να σκάω για αυτό. Αντί να βάφομαι και να φτιασιδώνομαι και να πεταρίζω τα βλέφαρα για να σαγηνεύσω τον "ωραίο" που μέχρι τότε κυνηγούσα, σκέφτηκα ότι αν είναι να'ρθει θε να'ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει, κι έτσι άρχισα να βγαίνω όπως γουστάρω με ρούχα και μαλλί βιαστικά συμμαζεμένα, και ένα λιποζάν αντί για οτιδήποτε άλλο, να συμπεριφερομαι όπως μου "έβγαινε" και γενικά είπα ότι ας είμαι τουλάχιστον ελεύθερη πριν δεσμευτώ. Γιατί η ελευθερία ήταν, και ακόμα είναι, κάτι πολύ σημαντικό για εμένα. Βέβαια, όταν είσαι εικοσι-κάτι, μπορείς να κάνεις κάτι τέτοια χωρίς σημαντικές απώλειες στο αισθητικό αποτέλεσμα.
• Βέβαια, ο τότε "ωραίος" προσπέρασε, όμως η ζωή είναι γεμάτη "ωραίους".
• Ούτε απέφυγε το νεαρό αθηνόβιο τις απογοητεύσεις και τα δάκρυα.
• Ούτε, φυσικά, μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι στο μέλλον θα πάνε όλα καλά, αν μη τι άλλο γιατί αν κάνει τώρα την ανοησία να βγεί με τζην και άρβυλα έξω θα την πούνε ότι είναι του κουκουέ.
• Τελικά, μετά από όλα αυτά, είδα ότι είναι εύκολο να λέει κανείς ότι τα καλά που ήρθαν στη ζωή του τα κατάφερε ο ίδιος, ενώ τις περισσότερες φορές η τύχη, με τη μορφή της συγκυρίας, της σύμπτωσης και της υποσυνείδητης, ασυναίσθητης συμπεριφοράς είναι που τα έφεραν.
• Όποτε, λοιπόν, ακούω κάποιον να λέει ότι είναι όλες ίδιες ή όλοι ίδιοι, λέω ότι από τη μία δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά από την άλλη ο άνθρωπος που το λέει αυτό χρειάζεται βοήθεια όχι για να βρεί ταίρι, πράγμα που μπορεί και να μην το θέλει στο κάτω-κάτω, αλλά περισσότερο για να βρεί τον εαυτό του.