Ζήσε τη μυθοπλασία σου στην Ελλάδα

• Μύθος 1: Ο ΓΑΠ έφερε τη χώρα σε αδιέξοδο.
• Αυτό φυσικά και είναι μύθος. Τα τελευταία εκατό χρόνια η χώρα ζεί με δανεικά, και πάντα είναι χρεωμένη, με ευθύνη που είναι αδύνατον να περιοριστεί σε ένα κόμμα αλλά μάλλον διαχέεται στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, από τις άθλιες συμβάσεις που υπέγραψαν όλοι εν αγνοία των ελλήνων και είχαν καταστροφικές συνέπειες για τον παραγωγικό ιστό, μέχρι την διαφθορά της αριστεράς που έχει καταντήσει σαν το όπιο του λαού, να κοιμίζει τη συνείδηση του νοικοκύρη που δεν θέλει τις ενοχές του να ψηφίζει μεγάλα κόμματα. Για παράδειγμα, αν ο έλληνας το ελληνικό πορτοκάλι το αγοράζει σε τριπλάσια τιμή από τον Ρώσο, χωρίς όμως να απολαμβάνει τα ξένα προιόντα σε αντίστοιχα ευνοικές τιμές, τότε είναι αναπόφευκτο να πτωχεύσει ο έλληνας παραγωγός για να ενισχυθεί ο ξένος. Αυτό, και άλλα πολλά ίσης ή και μεγαλύτερης σημασίας, έγιναν κρυφά, με συγκατάθεση όλων των πολιτικών ανεξαρτήτως χρωματικής απόχρωσης και το δήθεν κουκουέ ποτέ δεν είπε τίποτα εκτός από γενικότητες και θολοκουλτουριάρικα επαναστατικά κλισέ.
• Και έτσι, φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται επιχειρηματικότητα το να ανοίγεις μαγαζί, για τον απλούστατο λόγο ότι όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν μέλλον για αυτόν που θέλει να βγάλει το ψωμί του.
• Ποιός μας ενημέρωσε για αυτό την ώρα που συνέβαινε? Κανείς, είναι η απάντηση.
• Ποιός μας ενημερώνει για το τί είναι και το τί σημαίνουν αυτά που αποφσίζονται τώρα?
• Ο Σαμαράς?
• Η Παπαρήγα?
• Ο Καρατζαφέρης?
• Οι Λυριτζής-Οικονόμου?
• Η απάντηση είναι και πάλι η ίδια: κανείς.
• Οπότε, το ζήτημα του ποιός θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός είναι μάλλον μία κοτσάνα και μισή, για να ξεχάσουμε το δημοψήφισμα, να ξεχάσουμε το πραγματικό ζητούμενο που είναι το τί θέλουμε να κάνουμε από εδώ και στο εξής.
• Μύθος 2: Το δημοψήφισμα έφερε τη χώρα σε αδιέξοδο.
• Σε όλη τη διάρκεια της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ένα σωρό αλλαγές επιχειρήθηκαν, και καμμία τους δεν βρήκε σύμφωνο τον Έλληνα. Από την απαγόρευση του καπνίσματος και την έκδοση αποδείξεων, μέχρι την αναδιάρθρωση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, την ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας και το άνοιγμα των επαγγελμάτων ή το ενιαίο μισθολόγιο, όλα βρήκαν τρομερές αντιστάσεις οι οποίες τώρα έγιναν καπνός. Επί δύο χρόνια, η ελληνική επικράτεια δεν εργάζεται, δεν προχωράει τα έργα, δεν εισπράττει, δεν παράγει τίποτα εκτός από αντιρρήσεις. Το ελληνικό δημόσιο, δεν θέλει αλλαγές, ούτε κανένας άλλος έλληνας, εκτός ίσως από εμένα.
• Και, μόλις πήγε να αγγίξει τους ελβετικούς λογαριασμούς, τον ρίξανε.
• Το δημοψήφισμα, αν και προφανέστατα ήταν τέχνασμα, έφερε όλους μας μπροστά στις ευθύνες τους, έθεσε το πραγματικό ερώτημα που δεν είναι αν θέλουμε αυτόν ή εκείνον για πρωθυπουργό ούτε να θέλουμε την έκτη δόση ή όχι, όπως θέλουν τώρα να μας κάνουν να πιστέψουμε, αλλά το τι θέλουμε για την Ελλαδάρα μας.
• Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος ούρλιαξε σαν τις ύαινες μόλις άκουσε για δημοψήφισμα, γιατί αυτό που ενδιαφέρει τα κόμματα είναι η εξουσία, χωρίς καμμία σκέψη γα την ευθύνη που αυτή συνεπάγεται. Την ευθύνη για όλα αυτά την είχε ο ΓΑΠ, και μόνο εκ του ασφαλούς ήθελαν οι άλλοι να κάνουν τον έξυπνο, όπως φαίνεται από τις τελευταίες εξελίξεις, η σαμαρωμένη δεξιά λέει ότι δεν θέλει , λέει, πολιτική ανάμιξη, λέει.
• Λέει, ο Σαμαράς, ότι εφόσον έφυγε ο ΓΑΠ αυτός είναι ικανοποημένος, λέει, και ότι του αρκεί να υπογραφεί η σύμβαση , λέει, και ότι αυτός είναι ανοιχτός σε όλα τα ενδεχόμενα, λέει, ακόμα και να είναι μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αλλά χωρίς τον ΓΑΠ αλλά με δεξί χέρι οτυ ΓΑΠ, λέει. Ο Σαμαράς, λέει με αυτό τον τρόπο ότι αποποιείται κάθε ευθύνη, να ρίξει το βάρος της ευθύνης στον ΓΑΠ, ο οποίος όχι μόνο δεν την αρνήθηκε αλλά μόνο μετά από διαρκή και έντονα επεισόδια δύο μηνών και με επικείμενη μία ακόμα τρομακτικότερη αντίδραση από τα λαϊκά στρώματα, που αποτελουσε κίνδυνο για την τήρηση των όρων της συμφωνίας, αναγκάστηκε να κάνει την απελπισμένη κίνηση του δημοψηφίσματος.
• Και ενώ αυτό αποτελούσε την μόνη ρεαλιστική κίνηση, γιατί εκλογές θα πυροδοτούσαν δυσάρεστους μηχανισμούς στο εξωτερικό, τα κόμματα (και το κουκουέ και η ντόρα η ξεσαμάρωτη) απαιτούν εκλογές, ως πρόσχημα να κρατήσουν τις καρέκλες τους λίγο ακόμα, να εκμεταλλευτούν την οργή για το ΠΑΣΟΚ ώστε να έχουν να λένε ότι ανέβασαν τα ποσοστά τους.
• Το δημοψήφισμα όντως είναι τέχνασμα, με σκοπό την αυτοσυντήρηση του ΓΑΠ, ωστόσο εγώ θα ήθελα να γίνει, γιατί αυτό θα έβαζε τέλος, αντί για αυτό το ρεζίλι, ο κόσμος να λέει "ΟΧΙ" στην ευρώπη κι αυτοί να τσακώνονται πως να μείνουμε στην ευρώπη.
• Να σημειώσω ότι εγώ είμαι υπέρ της σύμβασης για λόγους που έχω πολλάκις υποστηρίξει στο ιστολόγιο ετούτο αλλά και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις με κάποιους, αλλά από την άλλη η υπογραφή ή μη, είναι ίσης σπουδαιότητας με το πολίτευμα που διαλέξαμε κάποτε. Η απόφαση αυτή είναι για πάντα.
• Συμπέρασμα, το αδιέξοδο στο οποίο τώρα υποτίθεται ότι βρισκόμαστε, που στην ουσία τίθεται ως "Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη που είχε ο ΓΑΠ αλλά τον αναγκάσαμε να να παραιτηθεί αυτής?" και για αυτό είναι υπεύθυνοι όλοι. Εκτός από εμένα, που για καιρό έλεγα ότι η αγανάκτηση είναι η ανήθικη και επικοινωνιακή εκμετάλλευση ενός λαϊκού αισθήματος, δίκαιου μεν, παραπλανημένου δε. Αλλά κανείς δεν ήθελε να ακούσει, γιατί νομίζαμε ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να ανοίξουν τα επαγγέλματα, ή οτιδήποτε άλλο θίγει τον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά.
• Τί θαγίνει τώρα?
• Θα γίνει μάλλον το εξής.
• Χωρίς κανείς να ρωτήσει τον έλληνα, πραξικοπηματικά θα έλεγα, θα διοριστεί μία κυβέρνηση που ο λαός σίγουρα δεν εγκρίνει, για να υπογραφεί μία συνθήκη που ο ελληνικός λαός σε αρκετά μεγάλο ποσοστό δεν εγκρίνει, θα μεσολαβήσει, ή μάλλον ήδη διεξάγεται, ένας πόλεμος προσχημάτων και όταν όλα θα έχουν πια τελειώσει, ίσως και να γίνουν εκλογές τις οποίες καμμία σημασία δεν θα έχει ποιός θα κερδίσει εκτός από το ποιός θα εισπράξει την πρωθυπουργική σύνταξη.
• Όποιος και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, θα τις κερδίσει με το πρόσχημα ότι δεν υποστήριξε την υπογραφή της συμφωνίας.

Ξέρω ότι έχω ξαναβάλει το τραγουδάκι, αλλά δεν μπορώ, μου αρέσει. Για εσένα, έρωτα.

• ΥΓ: νομίζω ότι ο ΓΑΠ πρέπει να μου στείλει καμμία ανθοδέσμη, μιας και μάλλον είμαι η μοναδική που τον υποστηρίζει σε όλη την επικράτεια. Γιατρέ, θα ζήσω?
• UPDATE: Η στάση του κουκουέ είναι αντισυνταγματική και την καταγγέλω δημόσια, ίσως μάλιστα να αποτελεί και προδοσία, ηθικώς. Όταν έχεις εκλεγεί υποστηρίζοντας ότι ο εργάτης έχει δίκιο, τότε είναι προδοσία να λές ότι δεν συμμετέχεις σε οποιαδήποτε συζήτηση που αφορά το εργασιακό μέλλον των ελλήνων. Αν ο Φλωράκης ή ο Κύρκος είχαν πει το ίδιο, που θα βρισκόμασταν τώρα? Ντροπή!
• Αν ήμουν στη θέση σου αγαπητή αριστερά, όχι μόνο θα πήγαινα στις διαπραγματεύσεις αλλά θα διεκδικούσα με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη αυτά που θεωρητικά υποστηρίζω, με όλη αυτή την αγανάκτηση πίσω μου.
• Ντροπή!
• UPDATE 2: Άκου τα! Μόλις άκουσα από το Μέγκα, ότι ο κόσμος, φοβισμένος από τα καραγκιοζιλίκια των τελευταίων ημερών, επιθυμεί την κυβέρνηση συνεργασίας. Απάντα, λοιπόν, πολίτη, επιθυμείς αυτή την εξέλιξη, μία κυβέρνηση που δεν ψήφισες?