Αφού όλοι στέλνουν επιστολές, ας στείλω κι εγώ μία!

• Η ανάρτηση του καταπληκτικού πέτρου, στάθηκε η αιτία να θυμηθώ κάτι που είχα πρωτοσκεφτεί πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια, στην απαρχή του μπλογκιν για εμένα (προ-πέρυσι) το οποίο μέσες άκρες συνοψίζονταν στο εξής: να γίνει αποκέντρωση των εξουσιών ώστε να ακολουθήσει και η αποκέντρωση των πληθυσμών. Πανεπιστήμια, υπουργεία, οργανισμοί, να μετακομίσουν σε πόλεις ή ακόμα και χωριά της περιφέρειας, ώστε μαζί με αυτές να μεταφερθεί και ο λαός που τα συνοδεύει, από τους ίδιους τους υπάλληλους με τις οικογένειές τους, μέχρι τους έμπορους και τους επιτηδευματίες που συντηρούν τις κοινωνίες τους, δίνοντας ανάσα στις πόλεις της περιφέρειας που μαραζώνουν αλλά και στην πρωτεύουσα που πλέον έχει γίνει ζόμπι του εαυτού της.
• Θεωρητικά αυτό είναι δυνατόν να γίνει μιας και το κράτος έχει κτιριακές εγκαταστάσεις να κείτονται ολούθε, πρακτικά όμως όλοι γνωρίζουμε ότι και μόνο για να βγεί η απόφαση χρειάζονται τρία χρόνια και άλλα δεκατρία μέχρι να ξεκουνήσει ο μηχανισμός τα άκρα αλλά και την έδρα του ώστε να γίνει η δουλειά.
• Καλό θα ήτανε να γίνει, να μικρύνει η υδροκέφαλη αθηναϊκή μαύρη τρύπα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν που πελαγώνει κανείς μόνο να τα σκέφτεται, πόσο μάλλον να τα πραγματοποιεί.
• Λίστα, το λοιπόν, λίστα όπως για τα ψώνια.

1. Δικαιοσύνη. Στις αμοιβές, στη φορολογία, στη δικαιοσύνη, δικαιοσύνη παντού. Δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό γιώργο, πάρε το χαμπάρι. Θα στείλεις καναδυό καραμπινάτα ονόματα και μερικά μικρότερα στη μπουζού, δημεύοντας παράλληλα την περιουσία τους, και αν νομίζεις ότι αυτό είναι αρκετό κάνεις λάθος γιατί γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι αν έπιανε κανείς όλους σας θα έβγαζε όχι τρείς αλλά δέκα φορές το έλλειμμα όλης της υφηλίου από εσάς και μόνο. Άρα, το να πιάσεις καμμια δεκαριά επιφανείς είναι αυτό που λέμε "όσα βλέπει η πεθερά" υπό τις παρούσες συνθήκες, όσο κι αν αληθεύει ότι δύο χρόνια πριν θα ήμασταν ευτυχείς έστω και με έναν.
2. Σεμνότης. Το είπε και ο δρούτσας, το είπε και ο βουτυρομπεμπές ο κυριάκος, το είχε πει και ο καραμανλής. Κι εσύ το είχες πει στις αρχές αλλά το ξέχασες. Και έτσι θα έπρεπε, να είστε σεμνοί δηλαδή, μετά από όλα αυτά που έχετε κάνει, αλλά αντί αυτού έχετε τα μούτρα και μοστράρεστε για σωτήρες, ο καθένας με την παντιέρα του ψηλά. Συγγνώμη πρωτίστως, παραδοχή των σφαλμάτων ένα-ένα, επανόρθωση για να μπορείς να έχεις αξιώσεις. Επανόρθωση, ξέρεις τι σημαίνει αυτό? Φυσικά και ξέρεις αλλά πας να τη σκαπουλάρεις. Αν είσαι μάγκας, τώρα σε θέλω, να μου δείξεις τι αξίζεις. Επανόρθωση, αποζημίωση στο ελληνικό κράτος για τα αίσχη του κάθε ενός από εσάς. Έτσι κάνουν οι σεμνοί άνθρωποι.
3. Αποφασιτικότητα. Το τι πρέπει να γίνει το ξέρεις πέρα από κάθε αμφιβολία. Θα φωνάξουν, θα πλαντάξουν, θα απεργήσουν, θα εκβιάσουν όμως θα κάνεις αυτό που πρέπει και να κόψεις αυτά τα επικοινωνιακά τύπου "να το συζητήσουμε" , τρείς μήνες να μοιρολογάμε στις ειδήσεις πριν και μετά την κάθε απόφαση. Αλλιώς υπογράφεις την καταδίκη σου και μη νομίζεις ότι αν τα κάνεις μαντάρα στην ελλάδα θα σε στηρίξουν τα φιλαράκια σου από λόνδρα παρίσι νιουγιόρκ...
4. Ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο και στο κράτος. Και στο κράτος. Ελπίζω να έγινα σαφής.
5. Ασυμβίβαστο για τους βουλευτές ειδάλλως περιορισμός των θητειών σε δύο.
6. Απαγόρευση πολιτικών διαδόχων. Κανένας απόγονος ή συγγενής για 99 χρόνια να μην εκλέγεται/διορίζεται σε οποιοδήποτε αξίωμα (κι ας κρατήσουν τις λιμουζίνες, ο κυριάκος πάει να τη γλιτώσει γιατί θέλει να εξασφαλίσει τους διαδόχους του, αλλά τα ξέρουμε αυτά...) Τα πρώτα έξι μέτρα, εκτός από τον περιορισμό των διάφορων καταχρήσεων εξουσίας, έχουν σκοπό και την ικανοποίηση του αισθήματος δικαιοσύνης που πολίτη, ώστε να πειστεί να συνεργαστεί, να συναινέσει. Χωρίς αυτά, δικαιοσύνη και συνέναιση, θα αποτύχεις. Πάμε στα επί της ουσίας, τώρα.
7. Υποχρεωτική κοινωνική εργασία μεταναστών σε δημόσια έργα για όσο διάστημα περιμένουν την νομιμοποίηση ή άδεια παραμονής, να βγάζουν το φαγητό τους και να καταγράφονται αντί να γαγγραινιάζουν στις πλατείες. Συν-χρηματοδότηση του έργου από τράπεζες και πρεσβείες χωρών προέλευσης μεταναστών (αυτοί που έχουν το κρίμα στο λαιμό τους, σα να λέμε).
8. Φιπιά. Στα περυσινά επίπεδα, κι ας κάνει η υπόλοιπη φορολογία τη δουλειά της, που δεν είναι αμεληταία, να επισημάνω... Όλα τα άλλα ας μείνουν ως έχουν ή μάλλον όπως τα έκανες.
9. Κατάργηση του πετρελαίου κίνησης. Οι στρεβλώσεις που επέφερε στην αγορά και διανομή κόστισαν περισσότερο από τη διαφορά στην τιμή αγοράς του. Βενζίνη αμόλυβδη για όλους, κι έτσι θα εξυγειανθεί και ο κλάδος των μεταφορών, αφού με το αυξημένο κόστος θα επιζήσουν οι μεγαλύτεροι και ανταγωνιστικότεροι (τα μεγαλύτερα ρεμάλια) κι όχι όπως τώρα να έχουμε ένα εκατομμύριο ψιλικατζήδες μεταφορείς που είναι όλοι τους μικροί και ψωριάρηδες και όλο προβλήματα παρουσιάζουν.
10. Τραίνα. Κατάργηση. Το κόλπο δεν έπιασε, χάσαμε τα λεφτά μας. Οι έλληνες δεν θέλουν τραίνα γιατί δεν έχουν τόσο μεγάλες αποστάσεις ή κι εγώ δεν ξέρω γιατί. Έχουμε τα κτελ, έχουμε πλοία και αεροπλάνα, έχουμε και γαϊδούρια σε τελική ανάλυση. Τα τραίνα περιττεύουν. Δεν είμαστε του τραίνου, βρε αδερφέ!
11. Τράπεζες. Πέντε προς ένα κι εδώ. Μόλις μία δεν μπορεί να συνεχίσει με τους υπαλλήλους που έχει, θα συγχωνεύεται με άλλη, ώστε σύντομα να έχουμε λιγότερες τράπεζες. Εννοείται ότι έτσι ευνοούνται οι μεγαλύτερες και δυνατότερες (τα μεγαλύτερα ρεμάλια) αλλά τι να κάνεις, δεν θες να πας στον παράδεισο, λεφτά θες να βγάλεις. Πολύ αυστηρότερα κριτήρια στον τρόπο ίδρυσης και λειτουργίας τους, μεγαλύτερες εγγυήσεις ως προς την δυνατότητα να παρέχουν ρευστότητα. Όποιος δεν έχει κοχόνες, να μη γίνει τραπεζίτης. Φορολόγησή τους, έμμεση και άμεση. Μεγάλη κουβέντα, αλλά να που τελικά χρειάζεται.
12. Στέγη. Η δόμηση κοντεύει να σκεπάσει τη φύση, οπότε οι ρυθμοί θα είναι αναγκαστικά χαμηλότεροι. Ας δοθεί μεγαλύτερη έμφαση (και κίνητρα) στη συντήρηση, εκσυγχρονισμό και εκμετάλλευση των ήδη υπαρχόντων κατασκευών παρά στην ανέγερση νέων. Όπως και να έχει, έχει μείνει λιγότερο ελεύθερο χώμα...
13. Αγρότες. Εδώ που τα λέμε, θέλουν ένα χέρι ξύλο, αλλά τι να κάνεις που τους χρειαζόμαστε... Αυστηροί έλεγχοι ως προς τα πάντα, από το τι σπόρο μέχρι το τί χρώμα βρακί φοράνε. Έλεγχος στα περιθώρια κέρδους μεσαζόντων και βιομηχανιών, έλεγχος και καταγραφή κάθε στρέμματος, κάθε κιλού, κάθε σταγόνας. Ασυμβίβαστο για τους αγρότες, δλδ να μην μπορεί κανείς να δηλώνει και γιατρός και αγρότης, απλά και μόνο επειδή νοίκιασε ένα χωράφι ή επειδή έχει ένα κήπο με μπρόκολα στην πίσω αυλή ή έχει καταπατήσει κάτι βράχια με γαϊδουράγκαθα.
14. Μαύρη εργασία. Μικρότερες εισφορές. Μετανάστες και ντόπιοι, θα έχουν λόγο να είναι καταγεγραμμένοι και , το κυριότερο, θα πληρώνουν.
15. Ξένες επενδύσεις. Δεν τις θέλουμε. Με ελληνικά χέρια να παράγουμε τα πάντα. Οι ξένοι που ορέγονται πόρους, να μείνουν με τις ορέξεις στο χέρι, γιατί το ξεπούλημα είναι ένα βήμα πριν τη χρεωκοπία. Σε ξένους μόνο ενοικιάζουμε, παραχωρούμε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης για μία δεκαετία και αυτό με πολύ προσεκτικούς όρους και ελέγχους, μη μπουν και τα κάνουν λαμπόγυαλο. Εδώ έχουμε ένα σχήμα οξύμωρο βέβαια, να ελέγχει ο έλλην το ευρωπαίο για αποτελεσματικότητα, αλλά είναι δυνατόν. Άλλωστε ούτε οι ευρωπαίοι ειδήμονες δεν μπόρεσαν να προβλέψουν κάποια πράγματα..... Θα μου πείς, ποιος έλληνας θα επενδύσει στην ελλάδα?
16. Θα το κάνει αν του λύσεις τα χέρια, ως εξής: θα έχεις ικανούς ανθρώπους στις υπηρεσίες που να λειτουργούν σωστά και όχι να χρηματίζονται, σβέλτα και αποτελεσματικά. Επιτέλους δηλαδή! Για να γίνει αυτό, πρέπει το ασεπ να είναι σιδερένιο και αδιάβλητο, οι κανόνες να είναι λογικοί και εφαρμόσιμοι, όχι να λέει ο κανόνας "έτσι" αλλά να μην εφαρμόζεται ποτέ τόσο ηλίθιος που είναι. Δώσε τα φιλέτα σε τιμές ευκαιρίας σε έλληνες αλλά αυξημένες για ξένους. Με προϋποθέσεις και αυστηρό έλεγχο, να τηρηθούν στάνταρ ως προς την απόδοση της κάθε επιχειρηματικής απόπειρας, προσεκτικότερος σχεδιασμός και μακροπρόθεσμες προοπτικές.
17. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεσαι άξιους και όχι ημέτερους. Τα καλύτερα μυαλά μας, και δεν είναι λίγα, βρίσκονται έξω οπότε το μεγαλύτερο κεφάλαιο προς επαναπατρισμό είναι το έμψυχο. Για να γυρίσουν πίσω οι δικοί μας που είναι και καμμένοι στη γούνα από τις κοτσάνες σου, πρέπει να υπάρχουν οι συνθήκες δηλαδή να έχουν ελπίδα να προοδεύσουν, να μην εμποδίζεται αλλά να προάγεται η καινοτομία.
18. Αγορά. Δεν έχει ανάγκη, μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της και να ξαναβρίσκει την ισορροπία της σα γυροσκόπιο.
19. Ωστόσο, για να είμαστε πλεονασματικοί, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να παράγουμε τουλάχιστον όσα αγοράζουμε συν ένα. Και όταν λέμε "παράγω" δεν εννοώ μεταποιώ πρώτη ύλη που βρήκα πανάκριβα στο εξωτερικό, αλλά να παράγω εδώ, πρωτογενώς, ώστε οι άλλοι να έρχονται να αγοράσουν σε εμένα. Για να ενισχύσεις την πρωτογενή παραγωγή, δεν χρειάζονται δάνεια, διότι με δάνεια βοηθάς στο στήσιμο μίας εξ ορισμού ελλειμματικής επιχείρησης που θα χρειάζεται κρατικές ενισχύσεις για πάντα, ενώ εμείς χρειαζόμαστε επιχειρήσεις με κοχόνες, να πιάσουν την τράπεζα και να της αλλάξουν τα φώτα. Άρα, δώσε στον επιχειρηματία όχι σκλάβους ανασφάλιστους που δεν θα μπορούν να καταναλώσουν, αλλά άρση προστατευτικών διατάξεων, άρση μονοπωλίων, άρση αγκυλώσεων τύπου "πριν το 89" και "μόνο οι ανάπηροι πολέμου" ή ακόμα, "αποποιούμαι την ευθύνη μέσω πολλών υπογραφών σε πολλά χαρτιά".
20. Όλα αυτά, κι ακόμα περισσότερα που είναι απαραίτητα, σημαίνουν πολλή δουλειά και πολύ χρόνο. Τίποτα από τα δύο δεν είναι αρκετό, τώρα. Μένει να δουλέψουμε γρήγορα και αμισθί. Γιώργο, πρέπει να δουλέψεις φτηνά και αποτελεσματικά, όσα δεν έκαναν οι προηγούμενοι να τα κάνεις εσύ και όσα έφαγαν οι προηγούμενοι να τα επιστρέψεις εσύ.
21. Εμείς έτσι κάνουμε.
22. Παραιτήσεις υπουργών? Να μας κάνεις τη χάρη! Ούτε ανασχηματισμό, ούτε τίποτα άλλο, ούτε δημοψηφίσματα και αηδίες. Ξέρεις τι πρέπει να γίνει και κάνε το. Η ευθύνη είναι δική σου και για αυτό άλλωστε παίρνεις ένα κάρο λεφτά, ντούκου-ντούκου.
23. Αναδιάρθρωση. Όχι, με κανέναν τρόπο. Αν είναι να ξε-σκλαβωθούμε από την κηδεμονία των "φιλελλήνων" τότε μόνο με κοχόνες, μόνο εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις μας θα το κάνουμε. Αν είναι να μείνουμε στην ευρώπη, τότε μόνο ίσοις όροις, όχι σαν υποτακτικοί, φτωχοί συγγενείς. Γιατί αυτό που είχαμε ως τώρα δεν ήταν ανεξαρτησία ούτε εθνική κυριαρχία, να μας λέει ο ένας και ο άλλος πόσα σπόρια στο χωράφια και πόσα καρότσια πεπόνια στο παζάρι.
24. Είναι κι άλλα, όταν τα θυμηθώ θα σου στείλω κι άλλη επιστολή, εν ευθέτω χρόνω.
25. Μεθ' εκτιμήσεως
26. Αθηνόβιο