Επιτέλους, η Επανάσταση!

• Έχω περάσει όλη τη ζωή μου μέσα σε απεργίες. Όχι δικές μου. Δεν έχω απεργήσει ποτέ. Θα ήταν χαζό, διότι αν το έκανα θα έχανα τους πελάτες μου, μιας και ποτέ δεν δούλεψα στο δημόσιο παρά μόνο στον ιδιωτικό τομέα, περισσότερο σαν εργαζόμενη και λιγότερο σαν εργοδότις. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, μία απεργία θα σήμαινε απώλεια πελατείας, τελεία.
• Ωστόσο, μια ζωή, όπως έλεγα, έπρεπε να υπομένω απεργίες άλλων. Των δασκάλων, των οδοκαθαριστών, των καθηγητών, των γιατρών, των οδηγών λεωφορείων. Όλων, εν τέλει.
• Έχοντας διαπιστώσει το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα μας, αναρωτιέμαι σε τι ωφέλησαν όλες αυτές οι απεργίες. Σπασμένα κεφάλια και τίποτα άλλο. Πάντα, τα αιτήματα ήταν οικονομικά και πάντα δε μας ενδιέφερε τίποτα άλλο από τα μπαίνει το χρήμα στην τσέπη, κι ας είναι υπηρεσία λειψή, κι ας είναι γύρω μας μπάχαλο. Δε μας έννοιαζε που το δημόσιο ήταν μία μαφία: θέλαμε να μπούμε μέσα σε αυτό πάσει θυσία.
• Και έρχονται τώρα να κάνουνε, λέει, επανάσταση την κυριακή.
• Μία ακόμη πορεία, μία ακόμη ευκαιρία για σπάσιμο κεφαλιών, μία ακόμη μάταιη επίδειξη έλλειψης ισχύος.
• Πόσο ακόμα θα χρειαστεί για να καταλάβουμε ότι οι απεργίες και οι διαδηλώσεις δεν είναι αποτελεσματικές?
• Ε, λοιπόν, θα ήθελα να σας πληροφορήσω , αγαπητοί αιθεροβάμονες, ότι η επανάσταση έχει ήδη συμβεί χωρίς εσάς.
• Γιατί επανάσταση είναι να αλλάζεις τη δράση σου, όχι να επαναλαμβάνεσαι, τα ίδια παντελάκη μου τα ίδια μία ζωή.
• Η επανάσταση μπορεί και να περιέχει βία, όμως δεν είναι κάθε βίαιη εκδήλωση επανάσταση.
• Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το στερητικό σύνδρομο ενός οργανισμού που ήταν συνηθισμένος στη δόση της ρεμούλας. Το ναρκωτικό μίας ολόκληρης γενιάς, το βόλεμα, σα ναρκωτικό έχει φτάσει ακόμα και στα πιο μικρά αγγεία ενός σώματος που σήπεται. Στις νευρικές του απολήξεις, στα αιμοφόρα αγγεία του, μέσα στους πνεύμονες και στις συνάψεις του εγκεφάλου.
• Στερημένο από το βολικό ναρκωτικό του, το ελληνικό σώμα σπαρταράει.
• Όταν ο ΓΑΠ έλεγε προεκλογικά ότι θα ρίξει το έλλειμα από το 12 στο 3 τοις εκατό , πως νομίζατε ότι θα το έκανε? Έχοντας τους ραφινάτους να ξύνουν τα νύχια τους στα ωραία πόστα ή μήπως συντηρώντας προνόμια? Όταν ξανα-είπε στην αρχή της χρονιάς ότι θα συγκρουστεί με τα σπλάχνα του, τι νομίζετε ότι εννοούσε?
• Θα σας πω εγώ τι νομίζατε. Νομίζατε ότι δεν το εννοούσε, ότι είναι άλλη μία κούφια υπόσχεση και μάλιστα λέγατε "σιγά μην το κάνει, είναι δειλός, κανείς δεν έχει τα κότσια" και τώρα που το κάνει, χεστήκατε πάνω σας λαμόγια. Και βγαίνετε στους δρόμους για δικό σας συμφέρον που βαφτίσατε "κοινωνία" και που τόσο καιρό το είχατε γραμμένο για χάρη της βολής σας.
• Αυτό που κάνετε εσείς, είναι λύσσα που σας πιάσανε στα πράσσα.
• Αυτό που κάνετε, δεν είναι επανάσταση.
• Επανάσταση είναι να μην είναι κανείς σίγουρος για τη δουλειά του αν δεν την τιμά και αν δεν την κάνει όσο καλύτερα μπορεί, όχι να λουφάρει και να απεργεί με θεσμικά αιτήματα που ικανοποιούνται οικονομικώς.
• Επανάσταση είναι να υπάρχει μία αρχή που να ορίζει το ποιος θα μπεί σε ποιά θέση και πόσο θα παίρνει και αυτό να ισχύει για όλους, και ΌΧΙ όπως μέχρι τώρα που για μερικούς ανιψιούς ισχύει ενώ για τους άλλους όχι.
• Επανάσταση είναι να μπορείς να έχεις μία επιχείρηση χωρίς να πουλήσεις τη ψυχή σου στο διάβολο.
• Επανάσταση είναι να μην υπάρχουν μαφίες ( των μεταφορικών, των δικηγόρων, των φαρμακευτικών και πολλών ακόμα) να σου παίρνουν εκβιαστικά φακελάκια.
• Επανάσταση είναι να μην καλύπτει ο ένας τις λαμογιές του άλλου, αλλά να στηρίζει ο ένας τον άλλον με την καλή δουλειά που παρέχει, με την τεχνογνωσία του και τη δικαιοσύνη του.
• Σπάστε όσα κεφάλια θέλετε, ελληνικά και ξένα, αλλά την επανάσταση την έκανε άλλος για εσάς, πρεζάκια του μπάχαλου.
• Γιατί αν δεν είναι έτσι, τι σας εμπόδιζε τόσα χρόνια να κάνετε σωστά τη δουλειά σας?
• Αν δεν είναι έτσι, γιατί τόσα χρόνια οι ΔΕΚΟ αποτελούσαν πληγή ελλειμμάτων και όχι κερδοφόρες επιχειρήσεις? Αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί αν δεν γνωρίζεις κάποιον δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στην ελλάδα?
• Και για αυτό οι μετανάστες φταίνε?
• Την ελλάδα που ξέρατε, όσο κι αν την αναθεματίζατε, όσο κι αν την περιφρονούσατε, σας άρεσε και σας βόλευε, όπως η άσχημη πουτάνα. Όπως το ναρκωτικό.
• Την ελλάδα που ξέρατε, να την ξεχάσετε.
• Αυτό είναι επανάσταση.