Κερατεάτικα

• Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω σήμερα. Πολλά θέματα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου. Ήθελα να γράψω για τον Νεβίτ, τον Ινδό που δουλεύει νόμιμα στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μας ο οποίος δεν είχε πάρει ποτέ στη ζωή του φάρμακα και όταν αρρώστησε, του συστήσαμε να πάρει Depon κι αυτός τα έτρωγε σαν καραμέλες μέχρι που τον πήγαν σηκωτό στο νοσοκομείο μήπως προλάβουν να σώσουν το στομάχι του.
• Ήθελα να γράψω για τους ανθρώπους που δεν τους αρκεί να κάνουν ότι θέλουν αλλά έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να επιβάλουν τον δικό τους τρόπο και στους άλλους, από την πίστη και την ιδεολογία μέχρι το πως φτιάχνονται τα γιουβαρλάκια, και μάλιστα με τόση ένταση που καταντά πόλεμος: το δικό μου ή το δικό σου μέχρις εσχάτων.
• Ήθελα να γράψω, μεταξύ σοβαρού και αστείου, για τους άθεους και την πεισματάρικη στάση τους που είναι ενίοτε εξίσου πεισματάρικη με των ιερέων. Ήθελα να υποστηρίξω ότι εφόσον δεν πιστεύουν στην ύπαρξη θεού, τότε δεν πρέπει να έχουν κανένα σύμβολο ούτε να κρύβονται όλοι μαζί πίσω από αυτό, ούτε να οργανώνονται σε ομάδες, ούτε να συναθροίζονται με σκοπό να κηρύξουν το οτιδήποτε, διότι αυτό καθιστά θρησκευτική δράση και μεθοδολογία. Αντιθέτως, εφόσον πάλι υποστηρίζουν πως ο κάθε ένας είναι διαφορετικός και υπεύθυνος για τις πράξεις του, τότε όχι μόνο δεν πρέπει να είναι τόσο οργανωμένοι αλλά αντιθέτως, στο όνομα της ελευθερίας από την κατήχηση και την πλύση εγκεφάλου, να μην ξέρει ο ένας το όνομα του άλλου και να δρά ο καθένας τους ανεξάρτητα, αυτόνομα, ελεύθερα.
• Ήθελα να γράψω για το πως οι γονείς επιθυμούν να ενθαρρύνουν την φαντασία και τη δημιουργικότητα στα παιδιά τους με τεχνητά μέσα (μαθήματα, βοηθήματα, δραστηριότητες, κτλ) την ίδια στιγμή που την καταπνίγουν καθημερινά, περιορίζοντας τον ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, τη στιγμή ακόμα που τα κατσαδιάζουν όταν αυτά κάνουν την κουβέρτα "καλύβα" ή ίσως "φάντασμα" ή ίσως ακόμα "θάλασσα" και τα λοιπά, στο όνομα της καθωσπρεπίστικης πάστρας, όπου ότι δεν είναι "όπως πρέπει" το καταστέλουμε, λογοκρίνοντας για πάντα την ελευθερία τους. Κι όμως, η φαντασία και η δημιουργικότητα, είναι εξ ορισμού άναρχη, ανεξέλεγκτη και ακατάστατη, μας βρίσκει εκεί που δεν το περιμένουμε και μας ενθουσιάζει τόσο που δεν ενδιαφερόμαστε αν το σεμέν είναι στη σωστή γωνία ή αν μετά θα πρέπει να συμμαζέψουμε. Κατόπιν, θα συμμαζέψουμε, όμως η φανταστική ιδέα είναι τώρα, όχι κατά παραγγελία όποτε μας βολεύει.
• Ωστόσο, η επικαιρότητα με υποχρεώνει να μην τα γράψω όλα αυτά.
• Και έχω να πω το εξής. Αν είσαι άρχοντας, πρωθυπουργός για παράδειγμα, και δε σου βγαίνουν σωστά όπως τα υπολόγισες, τότε πρέπει να κάτσεις να βρεις γιατί συμβαίνει αυτό, και όχι να κοπανάς το γάιδαρο μέχρι να ψοφήσει.
• Αν, για παράδειγμα πάλι, βλέπεις ότι ο κόσμος δεν πληρώνει και δεν πείθεται, τότε αντί να στείλεις τα στρατά (καλά, ματ-ξεματ, καταστολή είναι κι αυτό με διαφορετικό όνομα) κάτσε και δες γιατί συμβαίνει αυτό και μόλις το βρείς κάτσε να το αντιμετωπίσεις, όχι πονάει δόντι κόψει κεφάλι!
• Ο κόσμος που δεν πληρώνει, για να στο κάνω λιανά, το κάνει για τους εξής δύο λόγους: α)δεν έχει β) νιώθει κορόιδο που τον ξεζουμίζεις αλλά αφήνεις τους μεγαλοφειλέτες και μεγαλοκλέφτες να συνεχίζουν τη δράση τους ατιμώρητοι , γ)γιατί τόσο καιρό πλήρωναν χωρίς να απολαμβάνουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες, τώρα λοιπόν θα γίνει το αντίστροφο, δλδ θα απολαμβάνουν τις υπηρεσίες χωρίς να πληρώνουν, όπως δρόμους, περίθαλψη, παιδεία, κλτ. και δ)γιατί ακόμα κάνεις το κορόιδο και δεν αλλάζεις το νόμο για τη βουλευτική ασυλία, να πάρουμε τα λεφτά ΜΑΣ πίσω, γιατί λεφτά δικά σου ούτε του κράτους ήτανε ποτέ: από έξωθεν δάνεια και από τη δική μας δουλειά τα εξοικονομήσατε και τα κάνατε δικά σας.
• Τέλος, επειδή η σαμαρωμένη δεξιά συνεχίζει τον ύπνο του ηλιθίου, λες και δεν ξέρουμε γιατί βλέπει όλους τους ευρωπαίους ο σαμαράς ( ενημερώνεται, ώστε να συνεχίσει το έργο του γαπίκου εάν κι εφόσον εκλεγεί κάποτε) άρα αντιπολίτευση μας τελείωσε, προτείνω λοιπόν να κάνεις το εξής:
• Ο έλληνας δεν θα ξανακάνει το λάθος να σκοτωθεί στους δρόμους για κανέναν. Αυτό που θα κάνει είναι να σε αφήσει ξεκρέμαστο, εσένα και τους υπόλοιπους. Θα σε αφήσει απλήρωτο, να ανεβάζεις τους φόρους μέχρι που να τους πληρώνει όλους ο ένας εναπομείνας έντιμος πολίτης, τον οποίον θα βάλεις φυλακή διότι όλοι οι άλλοι είναι πάρα πολλοί για να χωρέσουν. Θα σε γελοιοποιήσει, θα κάνει την εξουσία σου τσιρότο και, στο τέλος, θα πάρει τα τάλλαρά του και θα φύγει, να σε αφήσει μόνο με τα φιλαράκια σου τους λύκους να τσακώνεστε ή να ανταλλάσσετε τραπεζογραμμάτια και e-mail.
• Σε δύο μήνες το πολύ, να έχεις καταδικάσει καναδυό από αυτούς που ξέρεις και να τους έχεις πάρει τις περιουσίες, αλλιώς όχι μόνο δεν θα σε πληρώνουμε, αλλά θα κάνουμε γλέντι στις πλατείες, με τσίπουρο και κοκορέτσι κι άσε τους υπουργούς να ωρύονται, ότι το έθνος πρέπει να σωθεί.
• Ξέρεις όμως βρε Γιώργο?
• Έθνος είναι οι άνθρωποι.
• Χωρίς άνθρωπους, έθνος γιόκ.