Μεταναστευτικό: η λύση βρίσκεται στους πόλους

• Πολλές φορές διατυπώθηκε η άποψη από διάφορους ρομαντικούς ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης θα επιλυθεί μόνον εφόσον οι μετανάστες έχουν κίνητρο να μείνουν στις χώρες τους, πράγμα αρκετά δύσκολο, μίας και εντόπια και ξένα συμφέροντα λυμαίνονται τους τόπους αυτούς. Συν τοις άλλοις, η φύση έχει ρίξει όλες τις δυσκολίες πάνω σε αυτούς τους δύσμοιρους, που είτε θα πνίγονται είτε θα καίγονται αναλόγως με τη χώρα προέλευσης του κάθε ενός τους.
• Και ενώ τα συμφέροντα και τις τροπικές καταιγίδες κανείς δεν μπορεί να τα σταματήσει, η ξηρασία φαίνεται πως σε λίγα χρόνια, όχι περισσότερα από πέντε, ίσως και να έχει εκλείψει από τον πλανήτη.
• Το πως, μας εξηγεί ο καθηγητής του Ινστιτούτου Γεωπολιτικών και Μετεωρολογικο-κοινωνικών Ανακατατάξεων του Πανεπιστημίου Κ.Ι.Τ. (Kazani Institute of Technology) κύριος Κωκ Ρόουτς σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε σε επιστημονική ημερίδα για τη διάσωση της ανθρωπότητας από τον εαυτό της.
• Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία του κύριου Ρόουτς, η λύση θα δοθεί εάν τα νερά των λυωμένων παγόβουνων στους πόλους, αντί να διαρρέουν στη θάλασσα με τις γνωστές, καταστροφικές συνέπειες στα οικοσυστήματα όλου του κόσμου, είναι εφικτό να διοχετεύονται μέσω αγωγών στις περιοχές που ταλαιπωρούνται από λειψυδρία, όπως πολλές περιοχές της Ασίας, Αφρικής και Κεντρικής Αμερικής, με σκοπό να προωθηθούν καλλιέργειες και η επανακατοίκηση των περιοχών αυτών.
• Η τεχνολογία και η λογική του εγχειρήματος είναι εξαιρετικά απλή.
• Κομμάτια παγόβουνων ή παγετώνων που παρασύρονται από τα θαλάσσια ρεύματα, θα συλλέγονται με ρυμουλκά τα οποία θα τραβούν τους όγκους πάγου μέχρι το κοντινότερο λιμάνι, πιθανότατα κάπου στη Σιβηρία ή στον Καναδά, ή αντίστοιχα στη Νοτιο Αφρική, Αυστραλία ή στην Αργεντινή. Εκεί, θα τεμαχίζονται και γερανοί θα τοποθετούν τους κύβους πάγου σε υψηλούς υδατόπυργους, που θα θερμαίνονται με ηλιακούς συλλέκτες. Το νερό που θα λιώνει, θα αφαλατώνεται, θα περνάει τα καθιερωμένα στάδια καθαρισμού και μετά θα διοχετεύεται σε αγωγούς μήκους πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων, μέχρι τις χώρες που το χρειάζονται, όπως ήδη γίνεται και με τους αγωγούς αερίου. Εναλλακτικά, μπορεί η αφαλάτωση και ο καθαρισμός να γίνονται στην κάθε χώρα προορισμό του νερού.
• Αν και έγιναν προτάσεις για τη μεταφορά του αρκτικού ύδατος με φορτηγά, η ιδέα απορρίφθηκε σαν ενεργειοβόρα και ασύμφορη, οπότε τελικά προτιμήθηκε η λύση των αγωγών, μία ιδέα που βρήκε σύμφωνους και τους ηγέτες των χωρών από τις οποίες θα περνά ο αγωγός.
• Το έργο αυτό θα αποτελέσει το μεγαλύτερο εγχείρημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, με τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική αξία, αλλά και την πρώτη φορά που θα συνεργαστούν τόσα κράτη σε ένα κοινό σκοπό. Το τιτάνιο αυτό έργο θα συγχρηματοδοτηθεί από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ, το ΔΝΤ, τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και από τις χώρες που θα ωφεληθούν άμεσα από αυτό, όπως το Αφγανιστάν, η Σομαλία, το Μεξικό, και άλλες, ενώ μελετητές και επιστήμονες της NASA και του ΚΙΤ ήδη συνεργάζονται για την κατασκευή αγωγών που να περιορίζουν τις απώλειες από διαρροές και να προλαμβάνουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών μέσα στον αγωγό.
• Όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του κέντρου αφαλάτωσης και του αγωγού, τρία εκατομμύρια τόννοι νερού υπολογίζεται ότι θα διοχετεύονται ημερησίως προς την κάθε χώρα, καλύπτοντας σημαντικό ποσοστό των αναγκών σε άρδευση και οικιακή υδροδότηση.
• Τα αποτελέσματα του έργου αναμένεται να ανεβάσουν σημαντικά το βιωτικό επίπεδο πολλών χωρών, παρέχοντας εργασία, τροφή και προοπτική ανάπτυξης σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες. Παράλληλα, γιατροί που συνεργάστηκαν στη μελέτη, υπολόγισαν ότι η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής θα περιορίσει τις επιδημίες, αυξάνοντας το προσδόκιμο ζωής μέχρι και μία δεκαετία πάνω από τα σημερινά δεδομένα και ίσως καταστεί εφικτό να εξαλειφθούν ασθένειες όπως η ηπατίτιδα ή χολέρα.
• Άλλες παράπλευρες ωφέλειες αυτού του έργου θα είναι ο περιορισμός των συρράξεων που πυροδοτούνταν από την έλλειψη νερού ή τροφής, ο περιορισμός της πειρατείας, και η μείωση του μεταναστευτικού κύματος προς Ευρώπη και Αμερική.
• Ο καθηγητής κ. Κωκ Ρόουτς δηλώνει αισιόδοξος, ομολογεί δε ότι η ιδέα του ήρθε όταν κάποτε είχε ξεμείνει από βενζίνη, λεφτά και μπαταρία κινητού μεσάνυχτα στην Κηφισίας και αναγκάστηκε να κλέψει βενζίνη ρουφώντας τη από το ντεπόζιτο ενός Opel Astra και, όπως δηλώνει, τέλος καλό, όλα καλά και ούτε γάτα ούτε ζημιά.