Πιστεύω εις ένα Σύστημα, διαχειριστή ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων

• Από παλιά είχε εδραιωθεί η πεποίθηση ότι θεός δεν είναι ένας, ή τουλάχιστον όχι ακριβώς ένας. Κατά μία υπερσούπερφυσική έννοια είχα στο μυαλό μου τη θεότητα, το ένα υπερ-όν, σαν το σύνολο της ζωής, τη σούμα που βγαίνει από όλα μαζί τα μυαλά της ανθρωπότητας. Από αυτή την ολότητα ίσως ορίζεται η παγκόσμια οντότητα όπως την βλέπουμε κάθε εποχή και, υπό αυτή την έννοια, ναι, έχει ο θεός.
• Δεν είναι αλήθεια ότι ο κάθε ένας από εμάς με τη δράση και τη σκέψη του επηρεάζει τους άλλους, δημιουργώντας νοήσεις καθ' εικόνα και ομοίωσή του? Ότι αυτά που ο άνθρωπος έχει στο μυαλό του, ο Λόγος, κινεί το κάθε πράγμα ώστε στο τέλος όταν γεννιέται ένα παιδί, αυτό το παιδί να είναι προϊόν μίας συμπαντικής συγκυρίας, μέρος της οποίας είναι η προσωπική βούληση αλλά και σαν δεύτερο συστατικό η συστεμική συνακολουθία?
• Δεν είναι αλήθεια ότι η ύπαρξη συστήματος εξασφαλίζει τη σταθερότητα και τη διατήρηση της γνώσης ή των τεχνικών ώστε να μη χρειάζεται να ανακαλύπτουμε τον τροχό μετά την έλευση της κάθε γενιάς? Δεν είναι όμως επίσης αλήθεια ότι τα σφάλματα του συστήματος η προσωπική πρωτοβουλία μπορεί να τα εξομαλύνει και να τα διορθώνει, ώστε να περιορίζονται οι αδικίες ή σκληρότητες? Παρόλα τα σφάλματα της ιστορίας και του συστήματος, δεν είναι αλήθεια ότι περισσότεροι άνθρωποι ζουν καλά και ότι λιγότεροι πεθαίνουν μάταια? Προφανώς έχουμε δουλειά ακόμα, δεν είναι όμως καθόλου ευκαταφρόνητα, ούτε αυτονόητα, ούτε τυχαία όσα έχουν γίνει ως τώρα. Βάλε τους λιμούς που τελείωσαν και πόσοι ακόμα πρέπει να τελειώσουν...
• Φαντάζομαι την όλη υπόθεση σαν έναν οργανισμό, με φλέβες από άσφαλτο και ανθρώπινα αιμοπετάλια, δύο πνεύμονες και ένα μυαλό, όλα τους αναντικατάστατα και απαραίτητα.
• Πρέπει να κόψω τις μαυροδάφνες επειγόντως...
• Καλή Χρονιά.