Έχοντας πατήσει το μηδέν.

• Παίρνει κανείς μία ιδέα της σοβαρότητας των καταστάσεων κοιτώντας τις διαφημίσεις στην τηλεόραση.
• Διαφήμιση για την Κύπρο, για τη Μερσεντές, για αεροπορικά εισιτήρια και την καλύτερη μαγιονέζα. Για τη Ρόδο, για τις παραλίες, για βουνά, πακέτα δώρων από εδώ, προσφορές από εκεί, με κάθε τρόπο να βγεί το κέρδος και όλα αυτά τη στιγμή που πέφτουν οι μισθοί και η αγοραστική ικανότητα. Μα, βρε ηλίθιε, όλοι ξέρουν ποια είναι τα καλά αυτοκίνητα και οι ωραίοι προορισμοί: ο λόγος που δε σε αγοράζουν είναι η έλλειψη χρημάτων και όχι η λήθη. Κανείς δεν τα ξέχασε τα ωραία πράγματα.
• Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει παρά ένα μονάχα πράγμα και αυτό είναι ότι τα αφεντικά τρελάθηκαν. Και, για να τρελάθηκαν, κάτι δεν τους βγήκε καλά στη σούμα και τώρα σπασμωδικά πιάνονται από τα μαλλιά τους.
• Το πιο καλό κόλπο, αν και θα πάω στην κόλαση για αυτό, είναι η εμπορευματοποίηση της ανθρωπιάς, η οικονομική συσκευασία της συμπόνοιας, η καλοσύνη σαν commodity που επιστρατεύεται σαν υποκατάστατο της πραγματικής έννοιας με σκοπό την υποσυνείδητη ηθική δικαιολόγηση της ύπαρξης πολυεθνικών δικτατοριών. Ούτε κι αυτό πιάνει.
• Είναι τρομακτικό και ταυτόχρονα εκδικητικά υπέροχο να ξέρεις ότι συμβαίνει αυτό. Είναι υπέροχο γιατί, ενώ η απλή αλήθεια είναι ότι θα εκπέσουν επειδή έχουν αφανίσει το οικονομικό ενδιαίτημά τους, εξακολουθούν να λένε για παγκόσμια τρομοκρατία δήθεν αδιάφοροι και άκρως φλεγματικοί, ακόμα και την ύστατη στιγμή.
• Δύσκολοι καιροί για αερομεταφορείς...