Πως να σώσετε την επιχείρησή σας από την κρίση.

• Για πολλοστή φορά, θα το πώ, για μερικούς που νομίζουν ότι κάτι θα κερδίσουν: δεν είναι το πρόβλημα οι μισθοί των εργατών, γιατί ο εργάτης δεν παίρνει τόσα εκατομμύρια μπόνους ούτε μίζες ούτε διάφορα δωράκια. Το κόστος ανεβαίνει από την παρανομία και από τα αστρονομικά κόστη των υπηρεσιών που δεν αντιστοιχούν σε τίποτα.
• Έτσι λοιπόν, αφού σαν επιχειρηματίας δε βλέπω να γλιτώνεις την κρατική μαφία αλλά αντιθέτως να την ταΐζεις κιόλας ώστε να σκεπάσει το φως του ήλιου, ορίστε τι μπορείς να κάνεις μέχρι να πτωχεύσεις, το οποίο δεν είναι πάντα κακό, μίας και θα έχεις πλέον το χρόνο να ασχοληθείς με πιο ουσιαστικά πράγματα όπως η φύση, η οικογένεια, η πραγματική φιλία και άλλα.

1. Περιόρισε διαφήμιση και δημόσιες σχέσεις. Κανείς δεν τα χάφτει αυτά πλέον. Το κοινό είναι από χρόνια μαθημένο στη γλώσσα των επικοινωνιακών τεχνασμάτων και διαβάζει από το πρώτο δευτερόλεπτο τα κολπάκια. Άσε που ειδικά στην Ελλάδα που είναι μια σταλιά αγορά όλος ο κόσμος ξέρει ποιούς φίλους έχεις και ακριβώς πως κάνεις πρόμο στα σχέδιά σου... Αν αγοράσει κάτι θα είναι εν γνώσει του και δεν θα πεισθεί με τίποτα να αγοράσει κάτι που δεν αντέχει η τσέπη του ή δεν χρειάζεται, ειδικά τώρα. Αυτό σημαίνει ότι όσο ευφάνταστη κι αν είναι η τηλεοπτική καμπάνια, όσα κι αν έχεις δώσει στον σχεδιαστή για τη συσκευασία, όσο πιασάρικο κι αν είναι το λογότυπο, ο πελάτης θα το δοκιμάσει άπαξ, ίσως δις, και μετά αν δεί ότι τα λεφτά του πάνε τζάμπα θα σφυρίζει το διαφημιστικό σποτάκι στο ντούς την ώρα που θα λούζεται με το σαμπουάν του αντίπαλου ανταγωνιστή. Η διαφήμισή σου, είναι μεν απαραίτητη αλλά όχι με αυτό τον τρόπο, δηλαδή τον τρόπο της εξαπάτησης. Αν κάνεις διαφήμιση, απλά ανέφερε τα χαρακτηριστικά του, χωρίς υπερβολές και χωρίς εφέ, που όπως όλοι ξέρουμε χρησιμοποιούνται στις διαφημίσεις άχρηστων προϊόντων, όπως αρώματα, περιοδικά, ποτά, junk food.
2. Πούλα κάτι χρήσιμο. Κάτι που δεν αποτελεί πρώτη ή έστω δεύτερη ανάγκη, αναγκαστικά θα απευθύνεται στο πιο εύρωστο οικονομικά κοινό, πρώτον γιατί ο σχεδιασμός και η προώθηση θα ανεβάζουν τα κόστη και δεύτερον γιατί η καλλιέργεια που απαιτείται για να αναζητήσει κανείς το περιττό θα αρχίσει να σπανίζει. Και όταν λέμε περιττό δεν εννοούμε την ομορφιά αλλά τα εμπορεύσιμα υποκατάστατά της. Το θέμα είναι ότι οι ευκατάστατοι δεν είναι τόσοι που να συντηρήσουν όλα τα καταστήματα, οπότε το πιο μεγάλο κοινό αποτελείται από τους μη-ευκατάστατους και εκείνοι, λεπτό το λεπτό για φαγητό, ρούχο και φάρμακο, θα σου φέρουν τα μύρια. Fruitea? Fuck off! Ποιό είναι το μέλλον του από τη στιγμή που τα 330 εμέλ κοστίζουν περισσότερο από ένα λίτρο γάλα ή δύο ντομάτες και η γεύση του είναι ασυνήθιστη πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα γίνει ευπρόσδεκτο από όλους αλλά από μικρή μόνο μερίδα του κοινού? Όχι την κακαρίζου, αλλά και τους πινκ φλόηντ να βάλεις στο σποτ, πάλι στα ράφια θα σου μείνει. Bad investment. Ξέρω ότι δεν έχεις μάθει τίποτα άλλο να κάνεις στη ζωή σου αλλά, really, πόσο επαναστατικό νομίζεις ότι είναι ένα ζαχαρόνερο με χημικά, όταν το πρώτο του είδους έχει πάνω από αιώνα που κυκλοφορεί? Και ξέρεις τι? Τα πραγματικά χρήσιμα εμπορεύματα δε χρειάζονται ούτε διαφήμιση ούτε προώθηση, ούτε τα ειδικά εφέ να ψεύδονται ασυστόλως: κόβεις κι από κει κόστος παραγωγής.
3. Κόψε μάνατζερ. Αυτός που παράγει το προϊόν σου είναι ο εργάτης στη μονάδα και όχι ο μάνατζερ. Ο μάνατζερ μπορεί να είναι καλός στην οργάνωση και στα μίτινγκ αλλά, αλήθεια, πόσους χρειάζεσαι? Σίγουρα, μέρος αυτής της διαδικασίας θα μπορείς να επωμισθείς μόνος σου σε συνδυασμό με άλλο ένα αξιόπιστο πρόσωπο και μερικές φορές ούτε καν αυτόν τον έναν. Επίσης, ο μάνατζερ είναι συχνά αόρατος στο ευρύ αγοραστικό κοινό, ενώ το κατώτερο προσωπικό πολύ συχνά αποτελεί την πλειοψηφεία μίας κοινωνίας, οπότε η απώλειά του πρώτου ίσως και να περάσει απαρατήρητη ενώ η απώλεια ενός εργάτη μπορεί να φέρει τον πανικό τόσο στη μονάδα όσο και στην κοινωνία στην οποία ζεί. Γιατί να δίνεις τζάμπα μπόνους και μισθάρες? Φυσικά, όσο δυσχεραίνουν οι συνθήκες πουλάς λιγότερα προϊόντα, οπότε θα φύγει και κάποιο κατώτερο προσωπικό, αλλά πρέπει να παραδεχτείς ότι οι δημόσιες σχέσεις πάνω στις οποίες βασίζονται οι μάνατζερς χάνουν την αξία τους όταν οι πελάτες σου δεν έχουν να αγοράσουν τα προϊόντα σου επειδή το κόστος τους ανεβαίνει επειδή ο μανατζεράκος θέλει να πίνει σαμπάνιες, και μιλάμε για μύρια σε σουίτες, όχι αστεία! Εναλλακτικά, πλήρωσέ τον με τον ίδιο μισθό που δίνεις στον εργάτη, χωρίς τα βαρέα και ανθυγιεινά γιατί καθιστός στο γραφείο δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο.
4. Πιάσε τον υπουργό στα πράσσα (με δύο σίγμα εκ του "πράσσειν" όπως "πράσσειν άλογα"). Όπως με τα φακελάκια, προσημείωσε τα χαρτονομίσματα (μεταφορικά μιλώντας), βάλε κοριούς, δημοσιοποίησε ημέηλ, κάνε κάτι τέλος πάντων που να αποδεικνύει ότι δεν είσαι εσύ ο κακός που θες να κάψεις το δάσος με σκοπό την ανοικοδόμηση σπα, αλλά ο υπουργός που σε εκβιάζει για να τα τσεπώσει και εκβίασέ τον εσύ. Αμέσως-αμέσως μείωσες το κόστος παραγωγής κατά αρκετά μύρια. Δεν είναι κακό! Σε βάθος χρόνου μάλιστα, κάνεις απόσβεση εις το εκατονταπλάσιο. Αρκεί, φυσικά, το πρότζεκτ σου να είναι ηθικά εμπορεύσιμο, δλδ μην είσαι κανένας έμπορος κοκαΐνης, αλλά κάτι πιο αποδεκτό όπως ένας αθλητικός κολοσσός, καμία φαρμακευτική, κάτι το κοινωνικά δικαιολογημένο.
5. Χωρίστε τη γυναίκα σας και κρατήστε μόνο την ερωμένη. Διορίστε κάπου την εξαπατημένη σύζυγο για μην την πληρώνετε σε διατροφές και άλλες αηδίες. Προς τί τα διπλά έξοδα?
6. Καλή Τύχη!