Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Κανονικά

  • Κανονικά, δηλαδή ιδανικά, θα έπρεπε να μην υπάρχουν κόμματα αλλά ο κάθε υποψήφιος να είναι ανεξάρτητος, έτσι ώστε να εκλέγεται αποκλειστικά για τις ικανότητές του και μόνο βάσει της προσωπικής του εγκυρότητας, και όχι λόγω των επιρροών ή των δυνάμεων που τον στηρίζουν. Κανονικά, και πάλι ιδανικά εννοούμε, θα έπρεπε μετά από μία αναμέτρηση σε απλή αναλογική, να σχηματίζεται κυβέρνηση από τους υποψήφιους πρώτους σε ψήφους, οι οποίοι θα έπρεπε να συνεργαστούν μεταξύ τους με μόνο κριτήριο το καλό της κοινωνίας που τους εξέλεξε.
  • Το κανονικό όμως, κακώς το ταυτίζουμε με το ιδανικό διότι το ιδανικό δεν υπάρχει πουθενά, αντιθέτως το πιο κοινό και το πιο κοντινό στην πραγματικότητα είναι το γήινο και το ανθρώπινο, δηλαδή το πραγματικό.
  • Έτσι, λοιπόν, αν δεν υπάρχει μία κοινή πίστη ανάμεσα στα στελέχη μίας κυβέρνησης, τότε το έργο της θα παρεμποδίζεται από εσωτερικές συγκρούσεις, χρονοβόρες και αντιπαραγωγικές, που τελικά θα αποβούν βλαπτικές για το σύνολο, όσο καλές ή ευγενείς και αν είναι οι αρχικές προθέσεις.
  • Έτσι, έχουμε κόμματα, εκλογικούς νόμους και δημοκρατία που δύσκολα θα μπορούσε να είναι καλύτερη, πρακτικά.
  • Άρα, από βήμα σε βήμα του συλλογισμού μας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερα τα μέλη μίας κυβέρνησης να διακατέχονται από κοινές τάσεις και ότι τα κόμματα είναι κάτι σαν αναγκαίο κακό γιατί είναι αδύνατον να έχεις την απόλυτη συμφωνία ολόκληρου του πληθυσμού στο οτιδήποτε ώστε να γίνουν σωστά οι δουλειές.
  • Άρα, μόνο μέσω κομμάτων είναι δυνατή η διακυβέρνηση σε εθνικό επίπεδο, πρακτικά.
  • Αυτό σημαίνει ότι όποιος εκλέγεται, δεν θα εκλεγόταν μόνος του και ότι ψηφίζοντας ένα οποιονδήποτε υποψήφιο υποστηρίζεις την πολιτική του κόμμμμμματος στο οποίο ανήκει, ότι εμπιστεύεσαι την συλλογική κοινή δράση και ότι μέσω του προσώπου επιθυμείς να δείς μία τακτική να υλοποιείται.
  • Άρα, ενώ ιδανικά θα ήταν έτσι (να παίρνει μαζί του την έδρα, δλδ τον κόσμο που τον ψήφισε ο κάθε υποψήφιος) στην πραγματικότητα είναι αλλιώς, δλδ πολλοί από αυτούς που εξελέγησαν δεν θα το είχαν καταφέρει χωρίς την υποστήριξη του κόμματος δλδ θα έπρεπε να επιστρέψουν την κομματική στήριξη που τους δόθηκε παραδίδοντας τις έδρες τους.
  • Τα όσα εκτυλίσονται αυτό τον καιρό είναι απλούστατα φαιδρά διότι η ψήφος και βούληση των πολιτών κάθε άλλο παρά ένα ντορικό κόμμα υπαγορεύουν.
  • Η βούληση του λαού αυτή τη στιγμή υπαγορεύει πραγματική πολιτική, δλδ να ακούσει ο ηγέτης επιτέλους το τί λέει ο απλός παραγωγός και επιχειρηματίας, το τί αποφαίνεται ο πολίτης που βλέπει την κοινωνία γύρω του να σπαρταράει έξω από τα νερά της και που εμπειρικά ξέρει ότι δεν γίνονται έτσι οι δουλειές. Η βούληση του λαού ξέρει ότι αν κάποιος επιχειρούσε όπως το ελληνικό κράτος θα είχε από καιρό πάρει το εισιτήριο για κόλαση και ότι όποιος αγνοεί τους νόμους της συμπεριφοράς το πληρώνει πικρά με το τίμημα της κοινωνικής κατάρας, δλδ δεν τον θέλει ούτε το ίδιο του το σόι.
  • Που θέλω να καταλήξω?
  • Μας τα έχουν πει πολλά.
  • Μας έχουν πρήξει.
  • Και αντί να μιλήσουν αληθινά, ορμηνεύουν τα παιδιά τους πως να λένε χαριτωμενιές, στύλ κεφαλογιάννη, κυριάκος και λοιποί, και οι ίδιοι το παίζουν σοφοί πίσω από τα παραπετάσματα των λαθών τους, εμπειρία σου λέει μετά...
  • Άρα, νέο κόμμα εγώ δεν βλέπω πουθενά, παρά μόνο εκβιασμούς και μπλόφες μέσα στο ίδιο τοπίο.
  • Άρα, τις ψήφους και έδρες τους, αν ήταν τόσο μάγκες, δεν έπρεπε να τις πάρουν μαζί τους γιατί μπορεί η ντόρα να εκλέγονταν και μόνη της, όχι όμως και οι λοιποί τυφλοπόντικες της εξουσιομανίας.
  • Το ζήτημα είναι ότι όσο δεν παίρνουν την απόφαση, η απόφαση παίρνεται μόνη της , ερήμην τους, από τη λαική δυναμική που διαμορφώνεται υπό συνθήκες θερμότητας και πίεσης σε κάτι νέο και άρρηκτο σα διαμάντι. Η απόφαση που φοβάται να πάρει ο αντωνάκης και η ντόρα, είναι ότι η σκηνή δεν τους χρειάζεται άλλο και ότι είναι καιρός, αν θέλουν να έχουν λόγο στην αλλαγή, να επιτρέψουν να συμβεί, να κάνουν πίσω τακτικά και με σχέδιο, επιτρέποντας στους επόμενους να πάρουν τη σκυτάλη.
  • Αν επιμείνουν να τα θέλουν όλα δικά τους, τότε θα την πατήσουν σαν τον γηραιό γονέα που αντί να δώσει τα ηνία στο γιό, με πείσμα κρατάει την εξουσία εκφυλίζοντας μέσα στην άνοια τη θέση του και το μέλλον του παιδιού του.

8 σχόλια:

  1. Ωραία, τη βρίκαμε τη λύση:
    α) επιλογή βουλευτών από ενιαία λίτσα
    β) η κυβέρνηση να ψηφίζεται απ' τη Βουλή αλλά τα μέλη της να μην είναι βουλευτές.

    Καλή μέρα κούκλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα στα παλικάρια!
    Ωραίες δεν είναι οι θεωρίες?
    χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημερα.
    Διαφωνω με το αρχικο ιδανικο που εθεσες.(Υποτιθεται οτι) ουτως η αλλως ολοι οι πολιτικοι θελουν το καλο της χωρας, απλα διαφερει η τακτικη τους και η ιδεολογια.

    Πχ (υποτιθεται οτι) οι λεγομενοι σοσιαλιστες ειναι αυτοι που πιστευουν σε μια ισορροπια μεταξυ κεφαλαιου και εργατη, με μεγαλο βαρος στην κοινωνικη προνοια...οι δεξιοι ειναι αυτοι που (υποτιθεται οτι) θελουν να βοηθησουν τη χωρα, ενισχυοντας το κεφαλαιο, γιατι το κεφαλαιο παραγει τον πλουτο και τις θεσεις εργασιας (κατα τα λεγομενα τους), ενω οι κομμουνιστες ειναι αυτοι που λενε οτι το καλο της χωρας δε μπορει να επιτευκτει τοπικα, αλλα πρεπει παγκοσμια να επικρατησει ο κομμουνισμος, τουτεστιν διαμοιρασμος του πλουτου, ενισχυση της εργατικης ταξης (στην οποια παλιοτερα κατετασσαν μονο τους εργατες και τους αγροτες, αλλα τωρα κατατασσουν οποιοδηποτε δουλευει η παραγει αμεσα) η οποια ειναι αυτη που παραγει τα παντα...

    Εν ολιγοις, ολοι το καλο μας κοιτανε, απλα διαφερει η αποψη τους στο πως θα το κανουν...Σε καθαρα θεωρητικο επιπεδο, ηδη ιδανικα ειναι τα πραγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άλλο κομματοκρατία και άλλο δημοκρατία.
    Κανονικά, λοιπόν, θάθελα να είμαι υποψήφιος, αλλά δεν μάφησαν.
    Ki αυτό δεν είναι θεωρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κανονικά, λοιπόν, δεν έχουμε δημοκρατία.
    Κι αυτό δεν είναι ιδανικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φιλε Odyssey (ωραιο ονομα) αν ρωτησεις καποιον πολιτικο, θα βρει μια πολυ εξιδανικευμενη, δημοκρατικη και ωραια στο ακουσμα, απαντηση στο γιατι δε σε αφησαν.

    Θεωρητικα, τα κομματα εκφραζουν ιδεολογιες, και δινεται και η δυνατοτητα σε ανεξαρτητους να θεσουν υποψηφιοτητα επι ισοις οροις.

    Στην πραξη, τα κομματα ειναι μαγαζια, δεν εκφραζουν καμια ιδεολογια (θα τολμησω να κανω μια εξαιρεση για το ΚΚΕ, το οποιο εχει μια ιδεολογια και την ακολουθει, ασχετα απ το αν δε μας αρεσει) και επιβαλλουν με το τσαμπουκα τα ιδιωτικα τους συμφεροντα.

    Το ξερω και το ξερεις (εσυ προφανως καλυτερα απο μενα).

    Αλλα στα λογια, ποσο ιδανικα μας τα παρουσιαζουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο ΓΑΠ λεει οτι ο λαος ειναι στην εξουσια, λεει οτι πολεμαει τα μεγαλα συμφεροντα για να σταθει διπλα στον απλο πολιτη, οτι παλευει για τη δημοκρατια και την ελευθερια του λογου, για την οικολογικη αναπτυξη, τη διαφανεια, το τελος της οικογενειοκρατιας (ναι, ειχε το θρασος να πει μεχρι κι αυτο)- τι πιο ωραιο απ αυτα;

    Θα διαφωνησω φιλε Odyssey- απο λογια και ιδανικοτητες μια χαρα τα παμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τοπικές εκλογές:
    Σε κανέναν ανεξάρτητο μεμονωμένο δεν δίνουν τη δυνατότητα να κατέβει στις εκλογές. Πρέπει να συγχρωτιστεί με μερικές εκατοντάδες άλλους και να έχει και γερό πορτοφόλι.
    Το ίδιο ισχύει και στις βουλευτικές εκλογές.
    Κομματοκρατία και όχι δημο-κρατία είναι αυτό που έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!