Η Γάτα και τα παπάκια της

• Όσο προχωράει η επιστήμη και μαθαίνουμε περισσότερα, τόσο βαθαίνει η ψευδαίσθηση ότι μπορεί ο άνθρωπος να τα ελέγξει ή να τα υπολογίσει όλα. Ολοένα και περισσότερο φαίνεται ότι όλα επηρεάζουν τα πάντα και πως μία μικρή λεπτομέρεια μπορεί να αλλάξει το μέλλον, όμως οι ανθρώπινες δυνάμεις πολύ λίγο έλεγχο μπορούν να έχουν σε όλα αυτά.
• Ειδικά στην ανατροφή των παιδιών, είναι αλήθεια ότι το κάθε ένα πραγματάκι μετράει σημαντικά. Η ψυχική διάθεση της μητέρας από το πρώτο δευτερόλεπτο της κυοφορίας, ας πούμε, έχει σαν αποτέλεσμα την έκλυση εκείνης ή της άλλης ορμόνης, η οποία θα επηρεάσει έτσι ή αλλιώς τον σχηματισμό του εγκεφάλου ή άλλου οργάνου. Μετά, όταν πλέον το ανθρωπάκι βγεί στον κόσμο, ένα σωρό παράγοντες διαμορφώνουν το χαρακτήρα και το μεταβολισμό του, έτσι ώστε τα δύο πρώτα χρόνια να είναι η πιο σημαντική περίοδος στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και του σώματος. Από το πως επικοινωνούν μεταξύ τους οι γονείς, μέχρι το πόσο λάδι βάζει στην κοτόσουπα, όλα είναι υψίστης σημασίας.
• Κι όμως, ακόμα και σε αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα, ο έλεγχος που ασκούμε είναι στην ουσία, απειροελάχιστος.
• Γιατί, πόσο έλεγχο μπορεί να ελέγχει κανείς την ψυχική του διάθεση, ειδικά εφόσον τις πρώτες εβδομάδες της κύησης δεν γνωρίζουμε καν αν είμαστε έγγυοι, και συνεχίζουμε να πίνουμε μία μαυροδάφνη κάθε βράδυ ή να καπνίζουμε όπως πάντα ή να εργαζόμαστε με το ίδιο άγχος.... Ή, αργότερα, πόσο ψύχραιμος μπορεί να είναι κανείς, και πόσο μπορεί να αλλάξει τον εαυτό του ώστε να τα πετύχει απολύτως όλα, ώστε να είναι ο ιδανικός γονιός που προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες στο παιδί του και να του παρέχει μία ιδανική ζωή? Αν δεν είστε τέλειος γονιός, πόσο μπορείτε να αλλάξετε τον εαυτό σας ώστε να γίνετε? Και να το καταφέρετε, ποιός μπορεί να σας εγγυηθεί ότι όλα θα πάνε καλά αργότερα?
• Εκεί είναι που τρελαίνεσαι.
• Γιατί όλη αυτή η υπερπροσπάθεια και όλη αυτή η πίεση, δεν είναι παρά ένα στοίχημα. Τίποτα δεν εγγυάται ότι όλα θα πάνε καλά, κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι το παιδί θα ακολουθήσει εκείνον ή τον άλλο δρόμο απλά και μόνο επειδή το προγραμματίσαν οι γονείς του, ούτε ότι, ακόμα κι αν αυτό συμβεί, θα είναι το πραγματικά καλύτερο για εκείνο στον κόσμο που θα το περιβάλλει.
• Το τυχαίο καραδοκεί σε κάθε γωνιά.
• Έτσι, λοιπόν, κοιτάμε μία γάτα.
• Θηλάζει τα τυφλά της γατάκια. Κάποτε, για άγνωστο σε εμάς λόγο, σηκώνεται και τα γατσούλια γυρνάνε τρεμάμενα κεφαλάκια σαστισμένα, νιαουρίζουν μόνα. Η γάτα δε νοιάζεται, ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Επιστρέφει όταν θα έχει καλύψει όποια ανάγκη είχε και θα ξανακαθήσει μαζί τους, με κάπως πιο ικανοποιημένο ύφος. Αργότερα, όταν θα βάλεις ένα μπωλ γάλα για τα μικρά, η μάνα θα τρέξει πρώτα, χωρίς να περιμένει τα γατσούλια, που είτε θα παίζουν είτε θα προσπαθούν με όλες τις δυνάμεις τους να περπατήσουν ως το μπωλ. Μέχρι να το φτάσουν, η μάνα θα έχει πιεί το περισσότερο. Μάθημα νούμερο ένα: δεν αργούμε στο φαί. Εντός μερικών ημερών τα γατάκια έχουν γίνει εξπέρ στο να σπρώχνουν το ένα το άλλο για να προλάβουν, και ποτέ δε χρειάζεται να τους πεί εκείνη "Φάε το φαγητό σου!", ακόμα κι αν μπορούσε.
• Βλέπουμε λοιπόν ότι ικανοποιώντας τις δικές της ανάγκες, η μητέρα δείχνει το δρόμο της επιτυχημένης επιβίωσης στα μικρά της.
• Ή, τα παπάκια, ας πούμε. Ακολουθούν την πάπια. Εκείνη δεν γυρνάει να τους πεί τίποτα, απλά προχωράει και εκείνα ενστικτωδώς, τσακίζονται να την προλάβουν.
• Ίσως, παρά την προσπάθεια, να μην έχουμε περισσότερο έλεγχο των συνθηκών από τη γάτα ή την πάπια. Ίσως, το ελεγχόμενο περιβάλλον που θεωρούμε δεδομένο να μην εξασφαλίζει τίποτα από όσα ορίζει η τύχη. Ίσως δεν πρέπει να ανησυχούμε τόσο. Ίσως, όσο περισσότερο επεμβαίνουμε στα ένστικτα και στα αυτονόητα, τόσο περισσότερο αλληλοπληγωνόμαστε και αλληλοφυλακιζόμαστε.
• Πίσω στη γάτα, τα μικρά τη δαγκώνουν στα αυτιά και κυνηγούν την ουρά της παίζοντας. Εκείνη στην αρχή διαμαρτύρεται νιαουρίζοντας βαριεστημένα, μετά πιο δυνατά, ίσως με τα πολλά τους ρίξει καμμία νυχιά και στο τέλος θα σηκωθεί να φύγει, ίσως για να βρεί τον επόμενο γάτο. Το πιο χοντρό και δυνατό γατί θα επιχειρήσει να απομακρυνθεί από τη φωλιά, το πιο αδύναμο θα μείνει πίσω διστακτικά. Το πιο άγριο θα αποφεύγει τρέχοντας τα χάδια, το πιο ήρεμο θα γουργουρίζει στις αγκαλιές. Η γάτα δεν προσπαθεί καν να τα επηρεάσει, απλά τους δείχνει πως γίνονται τα πράγματα.
• Και της βγαίνουν εφτάψυχα.