Σβήσε τη ρημάδα τη Λυχνία, επιτέλους!

• Στον πόλεμο του πάθους, είναι πρώτο το ένστικτο. Το ένστικτο μας οδηγεί σε εκείνο τον εραστή ή τον άλλο σύντροφο, ακατανίκητος και αδιαμφισβήτητος οδηγός.
• Σε έναν όμως κόσμο που τα ένστικτα τα περιφρονούμε, μένουμε χωρίς το μοναδικό μας όπλο. Το αφήνουμε στην άκρη γιατί γυαλίζουν περισσότερο τα φτιασίδια και τα τσουμπλέκια που σκαρφίζονται οι άσχημοι για να περνιόνται για όμορφοι. Έτσι, δεχόμαστε το επιτηδευμένο αντί για το πραγματικά ποθητό. Το πραγματικά ποθητό το αναγνωρίζεις αμέσως γιατί δεν μπορείς να του αντισταθείς ούτε δευτερόλεπτο και αφήνει σημάδι όπως φωτιά. Το επιτηδευμένο έχει όλες τις καλές δικαιολογίες, αλλά μετά από λίγο το ξεχνάς.
• Η αλήθεια είναι πως, αν αφήσεις δύο άνθρωπους στο ίδιο μέρος για πολύ καιρό, στο τέλος θα αγαπηθούνε, άσχετα με το ποιός είναι ο καθένας και τι ιδέα έχει για τον εαυτό του. Για αυτό και οι καλύτερες φιλίες ξεκινούν από το στρατό ή το σχολείο, γιατί εκεί αναγκαστικά συνυπάρχουν οι άνθρωποι, πράγμα που τους δίνει τον καιρό να συνηθιστούν, να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον σε βάθος και να ξεπεράσουν τα ελαττώματα της επιφανειακής συμπεριφοράς.
• Κι όμως, όχι μόνο αναζητούμε τον ιδανικότερο σύντροφο, αλλά έχουμε και προσδοκίες για μία όσο το δυνατόν πιο μακροχρόνια σχέση είναι δυνατόν.
• Διαλέγοντας σύντροφο, λοιπόν, είναι το πιο χαζό πράγμα να λες "εγώ θέλω αυτό" ή "Εγώ είμαι πολυ/μονο-γαμικός" και πάει λέγοντας, γιατί αυτό που δεν ορίζουμε είναι οι ίδιες μας οι ορμόνες. Αυτές μας προδίδουν, τις περισσότερες φορές, όπως ένας τύπος, φίλος του συζυγάτου, ο οποίος εδήλωσε το περίφημο: "Θέλω να παντρευτώ, να κάνω οικογένεια, αλλά έχω ένα ελάττωμα: μου αρέσουν τα μπουζούκια και οι πουτάνες". Ίσως, η πιο ειλικρινής δήλωση ανδρός
• Το κακό είναι ότι δυστυχώς υπάρχει φόβος, ακόμα. Μήπως κάτι πάει στραβά, μήπως μείνουμε μόνοι, μήπως μας πιάσει κάποιος κορόιδο. Όλα αυτά είναι πολύ πιθανό να συμβούν, αλλά είναι εξίσου πιθανό να είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα αφήσουμε κάποιον μόνο ή που θα κοροϊδέψουμε κάποιον που βαρεθήκαμε. Είναι πολύ πιθανό, ενώ ζητάμε την ειλικρίνεια, να πούμε ένα ψέμα αντί να κλείσουμε μία πόρτα που κανένα μυστήριο δεν κρατάει πια για εμάς.
• Εφόσον αναζητούμε σχέση, τότε το ζητούμενο είναι η ασφάλεια, ότι το ταίρι μας δεν θα μας αφήσει σύξυλους. Και νιώθουμε προδομένοι αν αυτό συμβεί. Ο φόβος αυτός μας κάνει να προδικάζουμε ότι οι άντρες είναι γουρούνια και οι γυναίκες ανήθικες, από ότι φαίνεται όμως, τελικά είναι ακριβώς το ίδιο.
• Άρα, όταν γκρινιάζουμε ότι οι γυναίκες έχουν βγεί εκτός ελέγχου ή ότι όλοι οι άντρες είναι ξενέρωτοι, τότε ίσως αυτός που κρίνουμε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Που, με σβηστό ή αναμμένο το φώς δεν ξέρουμε που σταματάμε εμείς και που αρχίζει ο άλλος.
• Άρα, πίσω από τα φτιασίδια, κάτω από τα ψυχολογικά αξεσουάρ της κάθε προσωπικότητας, κρύβεται το πραγματικά ποθητό, όπως η πασχαλίτσα κάτω από το γρασίδι.
• Άμα τη δείς, ξέρεις τι είναι ακόμα κι αν τη βλέπεις πρώτη σου φορά.