Η αθεΐα είναι μόδα

• Μέσα στην θερινή "σιέστα" των μπλογκ, πολλά περνούν απαρατήρητα, ένα εκ των οποίων είναι η δημιουργία αθεϊστικού οργανισμού, φορέα, όπως θες πές το.
• Άλλο ένα μάντρωμα, σα να λέμε. Είναι φύση, όπως φαίνεται των ανθρώπων να επιθυμούν την ασφάλεια του πλήθους ή της αγέλης, που τους κάνει να πέφτουν στην ίδια παγίδα ξανά και ξανά: πάνω που βρίσκουν την ελευθερία να θέλουν να την περιφρουρήσουν με νέες περιφράξεις.
• Το να είσαι στ'αλήθεια άθεος σημαίνει ότι έχεις την ώριμη επίγνωση των πράξεών σου, όχι απλά να θες να κοιμάσαι με όποιον θες χωρίς συνέπειες. Η αληθινή αθεΐα είναι η αποδοχή της ευθύνης γιατί ένας άνθρωπος χωρίς ευθύνη και κρίση δεν είναι ελεύθερος αλλά απλά αδέσποτος.
• Για του λόγου το αληθές, η θρησκεία είναι ο μόνος θεσμός εκτός από τους νόμους της πολιτείας που θέτει κανόνες στην ανθρώπινη δραστηριότητα, η μόνη πηγή ηθικής λογικής όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι νόμοι γράφονται από τους προύχοντες για βολεύουν τους προύχοντες.
• Δεν θεωρώ θρησκεία αυτό που περνιέται για εκκλησία.
• Θεωρώ θρησκεία αυτό που περιγράφεται με μεγάλη ανθρωπιά και ευαισθησία στις γραφές που ελάχιστοι από εσάς έχετε διαβάσει. Πουθενά στη βίβλο δε λέει "Μην κάνετε σεξ πριν το γάμο" ούτε λέει πουθενά "Θα πάτε στην κόλαση". Αυτά προστέθηκαν αργότερα από το παπαδαριό που ήταν τόσο μορφωμένοι όσο και οι τζομπάνηδες που τους τάιζαν, γιατί ένας ιερέας πληρώνονταν από το ποίμνιο, για χιλιετίες. Όπως και τώρα, συχνά.
• Όταν υποστηρίζουμε ότι είμαστε άθρησκοι, θεωρούμε ότι έχουμε επίγνωση και ωριμότητα, ότι αναλαμβάνουμε πλήρη ευθύνη για τις πράξεις μας, ότι μόνο εμείς ορίζουμε τη ζωή μας. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ψέμα, γιατί κανείς δε ζεί μόνος του. Ακόμα και ο Αλ Καπόνε, χρειαζότανε συντρόφους. Τη ζωή μας την ορίζουν και οι άνθρωποι που ονομάζουμε δικούς μας, οι συνεργάτες μας, οι φίλοι μας, το σόι μας. Είναι αλήθεια ότι εκτός από τα δικά μας σφάλματα, πληρώνουμε και τα σφάλματα εκείνων, όπως όταν κάνει λάθος ο γιατρός και μένεις παράλυτος ή όταν κάνει λάθος η μάνα σου και καταλήγεις παχύσαρκος.
• Για μία ακόμη φορά, μαθαίνουμε πολλά παρατηρώντας τα μικρά παιδιά. Στην αρχή παίζουν μόνα τους, σε ένα νηπιοκεντρικό σύμπαν όπου το καλό είναι προφανέστατο και αυταπόδεικτα μοναδικό, όπου κανείς άλλος δεν έχει σημασία. Οι αντιπαραθέσεις και οι προστριβές αρχίζουν με την ένταξη στο κοινωνικό σύνολο, όταν πρέπει να συνυπάρξεις, να μοιραστείς ζωτικό χώρο και να συνεργαστείς. Ένας άνθρωπος που ζεί μόνος του, δεν έχει ανάγκη τους κανόνες, είναι αγαθός σαν ερημίτης άγιος. Σαν μωρό. Αν όμως βάλεις δύο από αυτούς στο ίδιο δωμάτιο, τότε ο ένας θα εκλαμβάνει το καλό και το σωστό διαφορετικά από τον άλλον. Εκεί χρειάζονται κανόνες που να διέπουν τη ζωή ώστε να λύνονται οι διαφορές που αναπόφευκτα προκύπτουν γιατί οι άνθρωποι πάντα θέλουν ότι βλέπουν.
• Συν τοις άλλοις, η ηθική που νομίζουμε ότι μας χαρακτηρίζει σαν άτομα είναι σε μεγάλο ποσοστό βασισμένη στη θρησκευτική κατήχηση χιλιετιών, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε παριστάνουμε τους αυτοφυείς προφήτες του εαυτού μας. Ανεξάρτητα από το ποιά θρησκεία είναι αυτή που απαρνιόμαστε, όταν λέμε ότι είμαστε άθεοι σημαίνει ότι είμαστε διανοητικά μόνοι μας, πράγμα ανακριβές, αφού και μόνο η εφημερίδα που διαβάζουμε ή τα θλιμμένα τραγούδια που μας συγκινούν αποτελούν επιρροές.
• Εντάξει λοιπόν, θεωρείς ότι η τελετή της βάπτισης ή του γάμου είναι υποκριτική. Τότε γιατί να εφεύρεις κάποια άλλη?
• Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή νομίζουν όσοι το κάνουν αυτό ότι αλλιώς είναι καλύτερα ή ότι θα γλιτώσουν τις συνέπειες? Ένας αλλόθρησκος ή άθρησκος γάμος έχει περισσότερες ελπίδες να αντέξει στο χρόνο? Ένας άνθρωπος δεν χρειάζεται βιολογικά ούτε βάπτιση, ούτε γάμο, ούτε κηδεία, ούτε χριστούγεννα, ούτε πάσχα, ούτε μνημόσυνα και ονομαστικές γιορτές. Επειδή ζούμε όλοι μαζί όμως είναι καλύτερα να θυμόμαστε ότι ακόμα κι αν μερικές φορές μας δίνει στα νεύρα η βλακεία του συνάνθρωπου, είμαστε όλοι μαζί και όλοι χρειαζόμαστε αλλήλους για να ζήσουμε. Ο ρυθμός που δίνει η θρησκευτική ζωή στην κοινωνία συμπίπτει με τους κύκλους της φύσης και της ανθρώπινης ύπαρξης, πράγμα καθόλου τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα μακρόχρονης παρατήρησης και τρομακτικά επώδυνων δοκιμών. Πριν λοιπόν απαρνηθεί κανείς όλη αυτή τη συσσωρευμένη σοφία, θα πρέπει να έχει στα χέρια του κάτι ανώτερο για να το αντικαταστήσει και , θα μου επιτρέψετε να πω, κανενός ανθρώπου το μεμονωμένο μυαλό δεν μπορεί να είναι αρκετό.
• Η χριστιανική θρησκεία στην πραγματική της μορφή, όχι ξεματιάσματα και κόλαση και αηδίες, είναι η πιο ανθρώπινη και η πιο ειλικρινής, από όσο έχω διαβάσει. Και μόνο το γεγονός ότι μπορούμε και την αμφισβητούμε δημοσίως, κάτι λέει για αυτό. Προτείνω, λοιπόν, σε όσους δηλώνουν άθεοι, πριν υπογράψουν το χαρτί (μεταφορικά: τέτοιο χαρτί δεν υπάρχει) να διαβάσουν τη βίβλο, αν μη τι άλλο για να ξέρουν τι αντιρρήσεις να φέρουν, ειδάλλως να δηλώσουν αδαείς του σειρμού αντί για άθεοι.
• Τέλος, έχω εκφράσει ήδη και πολλές φορές την πεποίθηση ότι οι νέες συνθήκες διαβίωσης χρειάζονται νέους κανόνες. Πριν από 2000 χρόνια, πχ, δεν υπήρχε αντισύλληψη, σαπούνι και ψυγείο οπότε ήταν άλλα πράγματα απαραίτητα για τη ζωή. Οι προσαρμογές είναι απαραίτητες. Το να καταρρίψουμε όμως τη μόνη φιλοσοφική βάση της συλλογικής μας συνύπαρξης είναι κατά τη γνώμη μου αλόγιστο και αλαζονικό. Φαντάζεστε έναν κόσμο μόνο με νομοσχέδια?
• Γιατί ακόμα και τα μικρά παιδιά τσακώνονται με τους φίλους τους.