- Πικροδάφνες δεξιά και αριστερά.
- Το ντεσεβώ είναι χαμηλό, σα να οδηγείς μέσα από μπανιέρα, και σα να μην έφτανε αυτό, το δρομάκι κατηφορικό, με τραβάει προς τα πίσω.
- Δεν είδα τη μπετονιέρα...
- ...παρά μόνο όταν είχε ήδη βγεί το μισό ντεσεβώ στην εθνική.
- Θυμάμαι ότι η τελευταία εικόνα που θυμάμαι ήταν στα 20 μέτρα πριν τη σύγκρουση. Θυμάμαι ότι δε φοβήθηκα. Θυμάμαι ότι ήξερα τι θα γίνει.
- Αλλά δεν ήξερα.
- Το χτύπημα ήρθε στη θέση του οδηγού υπό μικρή γωνία, με τίναξε στο πλάι λίγο πριν καρφωθεί το τιμόνι στο κάθισμά μου.
- Μερικά αβυσσαλέα δευτερόλεπτα αργότερα, στην άκρη του δρόμου αναγνωρίζω το Μονολίθι, ο οδηγός με ρωτάει πράγματα που δεν μπορώ να απαντήσω, σκύβω το κεφάλι και κλαίω. Είμαι άθικτη. Το αυτοκίνητο δεν υπάρχει πια, πενήντα μέτρα μετά τη σύγκρουση.
- Απόψε φοβάμαι περισσότερο.
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Η Μπετονιέρα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
???
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γω το ίδιο με τον αποπάνω μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήπότε εγινε πάλι ετούτο;
δ
το ατύχημα μου συνέβη όταν ήμουν 22 χρονών, όπως μισοπεριγράφω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις τελευταίες μέρες έχω μία αδικαιολόγητη ανησυχία,