Τίνος είναι ρε γυναίκα το μυαλό

• Είχε έρθει για διακοπές.
• Μία ζωή δούλευε σε εργοστάσια από το πρωί ως το βράδυ. Μία ζωή ενοίκιο, μία ζωή ΚΚΕ. Κάποιος της είχε πει ότι είναι το κόμμα του λαού. Ποτέ δεν διάβασε εφημερίδα, ούτε άκουσε αλλουνού συνέντευξη, παρά μόνο πήγαινε στις ομιλίες με τα κόκκινα σημαιάκια, όπως άλλοι πάνε στην εκκλησία χωρίς να καταλαβαίνουν γρύ από ότι λέει εκείνος στον άμβωνα, όμως πίστευε, πίστευε με όλη της τη δύναμη, πίστευε στο δίκιο και ότι μία μέρα κάποιος εκτός από τον ίδιο της τον εαυτό θα νοιαστεί και θα την κρίνει . Ο κόσμος.
• Βλέπαμε τις ειδήσεις περιμένοντας να γίνει το φαγητό, κάποιος πολιτικός άρχισε να λέει τα δικά του. Μόλις τον είδε, ένα αγκομαχητό δυσφορίας. Με την πρώτη πρόταση που ξεστόμισε ο πολιτικός, σηκώθηκε και βγήκε από το δωμάτιο με οργή "Δεν αντέχω να τον ακούω!". Αν το σαλόνι είχε πόρτα, θα την είχε βροντήξει στα σίγουρα.
• Το ίδιο κάνουμε όλοι μας όταν επιλέγουμε να διαβάζουμε την εφημερίδα που επαναλαμβάνει όσα ήδη ξέρουμε, που μας λέει ότι θέλουμε να ακούσουμε και που είμαστε σίγουροι εκ των προτέρων ότι θα συμφωνήσουμε με όσα διαβάσουμε, που δεν θα παρουσιάζει δίκαια την αντίθετη άποψη, που θα παρουσιάζει όσους διαφωνούν ως κακούς και ανήθικους. Το ίδιο συμβαίνει όταν ακούμε κάποιον από αντίθετο κόμμα να δίνει συνέντευξη και αυτομάτως τον έχουμε κρίνει και, μετά από αυτό, ότι βγεί από το στόμα του είναι κόλπο και υποκρισία, ότι κι αν είναι. Αμφισβητούμε μόνον όσους διαφωνούν μαζί μας.
• Όταν την είδα να βγάζει ατμούς από τα αυτιά, σκέφτηκα να της πω: "Μα δεν άκουσες τι είπε! Είπε αυτό κι εκείνο, δε νομίζεις ότι για εσένα αυτό είναι συμφέρον?" όμως αφενός δεν πρόλαβα, αφετέρου ήξερα την έκβαση της συζήτησης: "Μην ακούς το κεφάλαιο" κτλ, το οποίο είναι εν μέρει σωστό, όμως όταν κάτι φαίνεται λογικό τότε θα πρέπει να το τιμήσουμε έστω και μόνο με την επιχειρηματολογία μας υπέρ της αντίθετης άποψης.
• Θυμήθηκα μετά τους παππούδες που συζητούν πολιτικά στα καφενεία, ή κάτω από τον πλάτανο στην Κυανή Ακτή Πρεβέζης, Μικρή Βουλή το λένε, και που, όπως η Θεανώ, έχουν ήδη αποκρυσταλλώσει άποψη για το ποιός είναι καλός εδώ και χρόνια, και το μόνο που αποζητούν τώρα είναι να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούν. Ένα απολαυστικότατο σκηνικό, αρκεί να μην σε πάρουν χαμπάρι ότι έχεις στήσει αυτί, γιατί μετά σταματούν μέχρι να φύγεις.
• Eίναι πολύ χρήσιμο να ακούς πραγματικά την αντίθετη άποψη, όσο κι αν σου γραντζουνάει τα αυτιά ή αν με αποστροφή αποστρέφεις το πρόσωπο, πρώτον γιατί μπορεί να μάθεις κάτι που ο δικός σου δημαγωγός να μη σου πει ποτέ και, δεύτερον, ακονίζεις τα επιχειρήματά σου για την επόμενη σέσσιον κάτω από τον πλάτανο.
• Ή στο μπλογκ, for that matter...