Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση
- Σε λύκειο της πόλης μου, πολλοί καθηγητές εργάζονταν, ο καθένας με τον τρόπο του.
- Όλοι τους φυγόπονοι και ανεύθυνοι, με εξαίρεση δυο ή τρία άτομα, οι οποίοι όμως με τον καιρό δεν άντεξαν να παλεύουν με τα φίδια και μας άφησαν κι εκείνοι στη μοίρα μας. Δύο από αυτούς, ήταν τόσο ποτισμένοι με το φαρμάκι της αδιαφορίας, που για να ξεφορτωθούν τα ρεμάλια, κρατούσαν τσίλιες στην πόρτα για να αντιγράψουμε με την ησυχία μας. Ένας ή δύο από εμάς, δεν αντέγραφαν αλλά ήταν τα αποκαλούμενα "φυτά" που είτε είχαν εκπαιδευτικό στο σόι τους και ήταν προετοιμασμένοι ακόμα και για τα απροειδοποίητα διαγωνίσματα, είτε έβγαιναν από το σπίτι τους μόνο για φωτοσύνθεση και ποτέ άλλοτε.
- Ακόμα και οι πιο καλοί μαθητές, άνοιγαν το βιβλίο όταν κολλούσαν σε κάτι ή ήθελαν να πετύχουν την τελειότητα.
- Λέγαμε μεταξύ μας ότι ο τάδε καθηγητής είναι καλός γιατί μας αφήνει να αντιγράφουμε, παζαρεύαμε με τον καθηγητή για να μας δώσει την ύλη, όχι τόσες σελίδες, όχι εκείνο το θέμα κι εκείνος μας απαντούσε θα σας βάλω λιγότερες σελίδες αλλά θα περιλάβω και αυτό γιατί είναι βασικό, και πάει λέγοντας.
- Ποιός είχε την ευθύνη για όλο αυτό?
- Και ο καθηγητής που δίδαξε τη διαφθορά στους μαθητές του, και οι μαθητές που συνειδητά επέλεξαν τον εύκολο και προφανέστατα λανθασμένο δρόμο της αντιγραφής, και οι γονείς που δεν κάθησαν να μελετήσουν μαζί με τα παιδιά τους, και οι ελεγκτές και οι διευθυντάδες που έφτιαξαν προγράμματα με τόση επιπολαιότητα/προχειρότητα και μετά τα άφησαν να εκφυλιστούν ακόμα περισσότερο χωρίς ελέγχους ή επιτήρηση, παρά μόνο κοίταξαν ο καθένας αντί να βγάλουνε το φίδι από την τρύπα να επωφεληθούνε κανονίζοντας πανάκριβα ιδιαίτερα, καθιστώντας την Παιδεία προνόμιο για τους πλούσιους οι αγύρτηδες, εν γνώσει τους, με σώας τας φρένας και τώρα φωνάζουνε ότι η παιδεία πάει κατά διαόλου.
- Από ότι μαθαίνω, δεν έχει αλλάξει τίποτα ως τώρα.
- Και τώρα κατηγορούνε τα παιδιά.
- Δεν είναι αυτό θράσος?
- Ειδικά τη στιγμή που όλοι αποποιούνται την ευθύνη, ρίχνοντας ο ένας το μπαλάκι στον άλλον, με μόνο σκοπό να τον αφήσουν επιτέλους ήσυχο? Οι γονείς βρίζουν τους δασκάλους, οι δάσκαλοι τους γονείς, τα παιδιά τους βρίζουν όλους και όλοι μαζί το κράτος που κοιτάει ψηλά.
- Λένε ότι η σημερινή νεολαία δε σέβεται τίποτα, ότι είναι εκτός ελέγχου και ότι δεν ξέρουν ούτε ποιός είναι ο Καραϊσκάκης ή ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας.
- Και εξιστάμεθα εμείς οι εκπαιδευτικοί όταν βλέπουμε στις ειδήσεις ανορθόγραφες δηλώσεις ή ανιστόρητους ανθρώπους, το θέμα είναι όμως ότι εμείς τους κάναμε έτσι.
- Κόψτε τους τα νύχια και μετά κολλήστε τους και ψείρες....
- Ποιός δίδαξε το σεβασμό στα παιδιά? Ποιός δίδαξε στα παιδιά την αξία της προσπάθειας και της ευγένειας και του ήθους, όταν πρώτα τα διαφθείρουμε σαν τα μούτρα μας και μετά τα περιλαβαίνουμε σε πομπώδεις εξάψαλμους ώσπου να βαρεθούνε να μας ακούνε και να μας ρίξουνε μία μούντζα επιτέλους?
- Με αφορμή την ανάρτηση ενός εκπαιδευτικού, έχω να πω το εξής: ώσπου να ευαρεστηθούν οι εκπαιδευτικοί να κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται, δηλαδή μάθημα, ώσπου να πάψουν τις ομφαλοσκοπήσεις και τις αέναες, άγονες φιλοσοφικές αναζητήσεις, κι άλλες γενιές ακόμα πιο απαίδευτων Ελλήνων θα μπούν στην κοινωνία, με δική μας προσωπική ευθύνη ξεχωριστά για τον καθένα, και προς κανενός το ώφελος.
Ακατάλληλα βιβλία, ακατάληλα ωράρια, προφάσεις , διακιολογίες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔουλειά του δάσκαλου δεν είναι να κοιμάται ήσυχος αλλά να ανησυχεί και να αγωνιά, και για τα ρεμάλια, και για τα μη-προικισμένα και για τα αναιδή και για όλα τα παιδιά.
Σε τί ωφελεί να έχεις δίκιο αν δεν κάνεις κάτι για αυτό?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως γι'αυτό και η Υπουργός Παιδείας στέλνει το παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο (σύμφωνα με πρόσφατο σχετικό δημοσίευμα στο διαδίκτυο).
ΑπάντησηΔιαγραφήπέρασα να σας ευχηθώ καλή ανάσταση και να χαίρεστε τα αγαπημένα σας πρόσωπα!
ΑπάντησηΔιαγραφήη δημόσια παιδεία υπάςχει όχι για να μαθαίνουν οι μαθητές αλλά για να μισθοδοτούνται οι καθηγητές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικά ερωτήματα που απορρέουν από το (πολύ καλό) ποστ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν άντεξαν οι δυο τρεις εξαιρέσεις; Οι υπόλοιποι γεννήθηκαν φυγόπονοι και ανεύθυνοι;
Γιατί η αντιγραφή, δεκαετίες τώρα, «σώζει» το εκπαιδευτικό σύστημα;
Για τα «φυτά» το αίσθημα της αδικίας ξεκινά και σταματά στο σχολείο και στην αντιγραφή;
Γιατί γίνεται το παζάρι με την ύλη; Ποιος πείθεται ότι είναι... αξιοδίδακτη;
Γιατί καλός επιτηρητής είναι αυτός που επιτρέπει την αντιγραφή;
Πριν από τον καθηγητή που δίδαξε τη διαφθορά οι μαθητές δεν είχαν μάθει τίποτα για τη διαφθορά;
Εκτός από την Παιδεία τι άλλο είναι προνόμιο για τους πλούσιους;
Γιατί δεν ξέρουν οι μαθητές ποιος είναι ο Καραϊσκάκης;
Ποιοι εμείς και πώς και πόσο φταίμε για την ανορθογραφία και την ανιστοροσύνη;
Για να κάνουν ποιο μάθημα πληρώνονται οι εκπαιδευτικοί;
Αν η νεολαία δε σέβεται τίποτα, καλά κάνει και νομίζω ότι ήδη έχει βαρεθεί να μας ακούει.
Δυο παλιές «απαντήσεις»: «Από την κόλασή μου σου φωνάζω εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»
και
«Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα».
Βεβαίως είναι και ζήτημα προσωπικής ευθύνης του καθενός μας, ανάλογα με το μερίδιό του... για να μην μπλέξω με ευφυολογήματα και να πω «κάτι τελευταίο δια χειρός Δημήτρη Καστριώτη »
καλή Ανάσταση σ’ όλους
(ΥΓ. athinovio, ελκυστικός ο τρόπος γραφής σου σ’ όλο το μπλογκ)
θα δώσω ένα απλοικό παράδειγμα, σε κλίμακα ας πούμε, από το νηπιαγωγείο του μικρού μου γιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αντίθεση με τα άλλα νηπιαγωγεία, περνούν πολλή ώρα συζητώντας με τα πιτσιρίκια για διάφορα θέματα που ποικίλουν από τη διατροφή και τη φύση μέχρι την επανάσταση του 21.
Έχουν ήδη διδάξει μέρη του σώματος πλέον των βασικών, όπως η σπλήνα, παχύ έντερο, το τύμπανο και το πάγκρεας, όλη την αλφάβητο, στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση (τα ονόματά τους, ημέρες της εβδομάδας, μήνες, κτλ), αριθμητική σε στοιχειώδες επίπεδο, πολλά τραγούδια ακόμα και χωρίς να είναι εθνική εορτή, τουλάχιστον ένα θεατρικό σε κάθε περίσταση όπως χριστούγεννα και πάσχα, πολλές χειροτεχνίες, δαχτυλομπογιές, εκδρομές, ένα σωρό πράγματα.
Ένα στενό παρακάτω είναι άλλο νηπιαγωγείο στο οποίο είχαμε την τύχη να μην ανήκουμε ( μοιράζονται ανά οδούς) και δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά.Τίποτα! Μόνο τα απασχολούν μέχρι να σχολάσουν, τα αφήνουν να παίζουν ανεξέλεγκτα στον κήπο, αρκεί να μην προξενήσουν μπελάδες.
Η ύλη και το πρόγραμμα είναι ίδια και για τα δύο, οπότε η διαφορά έγκειται στο προσωπικό και την συνείδηση του καθενός.
Το δικό μου παιδί ακούει για σχολειό και χοροπηδάει, τα άλλα τα ακούω να ουρλιάζουνε πηγαίνοντας.
Δεν είναι το ίδιο, απλά δεν είναι.
Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν ούτε να υποτιμήσω κανέναν, αλλά δεν αντεχω άλλο τις διαπιστώσεις μετά συγκαταβατικού κουνήματος της κεφαλής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω προτάσεις, θέλω άμεση δράση και πάνω από όλα θέλω αποτέλεσμα επί της ουσίας.
Οι δικές μου εμπειρίες από τα σχολικά χρόνια είναι εντελώς διαφορετικές, ειδικά από την τρίτη λυκείου, οπότε οι καθηγητές στη δέσμη ήταν πραγματικοί βοηθοί μας στον αγώνα για τις πανελλαδικές. Θυμάμαι ότι μας έδιναν έξτρα σημειώσεις σε φωτοτυπίες -μερικών ήταν καλύτερες κι από του φροντιστηρίου- και όχι σπάνια τις πλήρωναν από την τσέπη τους. Επίσης όταν γράφαμε επαναληπτικό διαγώνισμα, για να μη χάνουμε μάθημα, το κάναμε όταν ήμασταν απογευματινοί και πηγαίναμε μιαμιση ώρα νωρίτερα -πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για δημόσιο υπάλληλο όπως κατάλαβα αργότερα. Περιττό να πω ότι ήταν πολύ καλά καταρτισμένοι.Βέβαια μερικοί από αυτούς έκαναν κι ιδιαίτερα και μάλιστα κάποιοι λίγοι ψάρευαν ιδιαίτερα από τους μαθητές τους, όχι όμως εκβιαστικά ("έλα για να σου βάλω καλό βαθμό"). Εντάξει δεν ήταν τέλειοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπενθυμίζω (στους αναγνώστες) ότι έχουμε ακριβώς την ίδια ηλικία, άρα αυτά έγιναν την ίδια εποχή μ' αυτά που περιγράφεις.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήathinovio,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάλογη «τύχη» είχαμε και ‘μεις με το ένα από τα δύο «βλαστάρια» μας. Ευχαριστούσαμε και ακόμα – όποτε τις συναντάμε – ευχαριστούμε τις νηπιαγωγούς του. Μάλιστα, τότε, είχα πάει και στα γραφεία της πρωτοβάθμιας, βρήκα τη σύμβουλο τους και είπα τα καλύτερα λόγια για το συγκεκριμένο Νηπιαγωγείο. «Καλά, μου απάντησε, όλα τα νηπιαγωγεία δουλεύουν καλά στην πόλη». Καταλαβαίνεις... κάτι δεν της άρεσε...
Το δεύτερο βλαστάρι βρέθηκε... ένα στενό παραδίπλα. Όμως, ξέρουμε καλά ότι:
το σχολείο δε μπορεί να διδάξει όσα θα έπρεπε να διδάξει η οικογένεια και δεν το έκανε,
το σχολείο δε μπορεί να προφυλάξει απ’ όσα θα έπρεπε να προφυλάξει η οικογένεια και δεν το έκανε
Ευχαριστούσαμε τις δασκάλες, τυπικά, για το χρόνο που ήταν με το παιδί μας, και ας μην ήταν όπως τις θέλαμε...
Αλλά, θα ήθελα να θέσω δύο ερωτήματα που πηγάζουν από το σχόλιό σου (μου επιτρέπεις το διαδικτυακό ενικό)
Γράφεις: «Σε αντίθεση με τα άλλα νηπιαγωγεία», πώς ξέρεις ότι στ’ άλλα δεν είναι όπως στο «δικό σας»; Και αν είναι έτσι, τότε μάλλον θα πρέπει να βρεθεί εξήγηση για τις δικές σας νηπιαγωγούς, που αποτελούν την εξαίρεση. Και φυσικά αξίζουν χίλια ευχαριστώ από σας
Γράφεις «οπότε η διαφορά έγκειται στο προσωπικό και την συνείδηση του καθενός». Δε νομίζω ότι μ’ αυτήν την απάντηση τελειώνει το θέμα. Μάλλον ανοίγει, τι καθορίζει τη συνείδηση του καθενός; Προφανώς όχι η εγγενής τεμπελιά του...
Γράφεις: «και πάνω από όλα θέλω αποτέλεσμα επί της ουσίας». Δεν καταλαβαίνω ποια είναι τα θεμιτά αποτελέσματα και ποια δεν είναι αποδεκτά. Αυτό βέβαια σχετίζεται και με την πολιτική απόφαση να «κατέβει» ύλη της Α΄ δημοτικού στο νηπιαγωγείο. Θα ήθελα τη γνώμη σου και γι’ αυτό.
Και, αν μου επιτρέπεις, σα γονιός και σαν εκπαιδευτικός:
«Θέλω προτάσεις, θέλω άμεση δράση»: ευχαρίστησε τις δασκάλες(;), άμεσα, εφόσον είσαι τόσο ευχαριστημένη απ’ αυτές. Ίσως το ‘χουν περισσότερο ανάγκη απ’ ότι νομίζουμε... Πριν γίνουν σαν τις δυο-τρεις εξαιρέσεις που αναφέρεις στο ποστ.
Τέλος, ποιος είναι σίγουρος για τα αποτελέσματα της μιας ή της άλλης διδασκαλίας;
Προφανώς οι φορείς θα έκαναν κάποια μελέτη όταν αποφάσιζαν ότι στα νηπιαγωγεία δε θα πρέπει να παίζουν τόσο πολύ τα παιδιά, αλλά να προετοιμάζονται καλύτερα για το δημοτικό. Και πώς αυτό είναι εφικτό, όταν πριν είκοσι χρόνια είχαν αποφασίσει να αλλάξουν το χρονολογικό όριο και να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο αφού γίνουν έξι χρονών;
Μακάρι να ήταν τόσο μελετημένα τα εκπαιδευτικά πράγματα...
Αλλά δεν είναι, ας μη χτυπάμε το σαμάρι, ο γάιδαρος φταίει.
Αταίριαστε, έκπληξη μου που σε βρήκα εδώ. Συγχαρητήρια για τα μπουκάλια σου... κάποια απ’ αυτά ήρθαν από παλιά και σε μένα...
Καταρχάς, να συστηθώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι πριν από τρία χρόνια δίδασκα αγγλικά σε φροντιστήριο της περιοχής μου, της Πρέβεζας. Μετα σταμάτησα για να βοηθήσω τον σύζυγο με τη νέα επιχείρηση που ξεκινήσαμε.
Παιδαγωγική δεν τελείωσα, αλλά έχω περάσει πολύ καιρό διαβάζοντας και με βάση τις δικές μου αρνητικές εμπειρίες, προσπάθησα να κάνω ότι καλύτερο μπορούσα αποφεύγοντας τα παραδείγματα που αναφέρονται στην ανάρτηση και που δεν είναι τα μόνα.
Ξεκινώντας από εκεί, ξέρω στα σίγουρα πως ότι συμβαίνει σε ένα σχολείο ή σε μία αίθουσα συζητιέται αναίσχυντα από τους μαθητές, και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Έρχονταν πχ και μου έλεγαν τι τους είπε ο μαθηματικός, μία λανθασμένη ερμηνεία που τους είχε δώσει η συνάδελφος αγγλικού, ή ότι είχανε πιάσει το γυμναστή με την φιλόλογο στις τουαλέτες.... αυτά είναι ιστορικά επιβεβαιωμένα περιστατικά που έμαθα και από άλλες πηγές.Επίσης, οι συζητήσεις ανάμεσα στους γονείς είναι πολύ σημαντικές. Αν και δεν είναι πάντα οι πιο αξιόπιστοι κριτές, πολύ συχνά μαθαίνεις ουσιώδη πράγματα όπως ότι στο νηπιαγωγείο της παραδίπλα οδού δεν τους έμαθαν τίποτα για το 21 επειδή ήταν πολύ κοντά στο Πάσχα!!
Έτσι βρίσκω τις πληροφορίες μου, και στην Πρέβεζα που είναι μία σταλιά κοινωνία, δε θέλει και πολύ να αποκτήσει κανείς φήμη.
Οι γονείς, θα συμφωνήσω μαζί σου, νομίζουν ότι επειδή στέλνουν το παιδί σχολείο, δεν χρειάζεται να το συζητάνε ούτε να κάνουν πράγματα μαζί του. Φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, εξαρχής και εξ' ορισμού, αφού τα στοιχεία του χαρακτήρα είναι ήδη διαμορφωμένα όταν το παιδί φτάσει στην σχολική ηλικία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο περί δράσης, περί αποτελέσματος και όλα αυτά, έχει να κάνει με τη νοοτροπία μερικών δασκάλων που θεωρούν ότι αφού το σύστημα είναι έτσι και δεν αλλάζει, τότε ας το απολαύσουμε. Μα, αν δεν κάνουν κάτι οι δάσκαλοι και καθηγητές για αυτό, τότε ποιός θα το κάνει? Επίσης πηγάζει από την ανησυχία μου μετά από δήλωση της υπουργού ότι η επόμενη σχολική χρονιά θα ξεκινήσει με το μισό προσωπικό σε σχέση με πέρυσι, αν το θυμάμαι καλά.
Τώρα για την ύλη της πρώτης δηματικού, δεν είμαι σίγουρη αν είναι καλύτερο να γίνεται στο νηπιαγωγείο. Αυτό που είδα με τα μάτια μου και είναι σίγουρα καλό, είναι ότι μία απλή εισαγωγή, χωρίς πολλή πίεση, σαν μέρος του παιχνιδιού, είναι δυνατόν να γίνουν , εξ απαλών ονύχων και όσο πιο ελαφρά γίνεται, χωρίς να κουράσουν το παιδί.
Και στα δύο δικά μου έπιασε, ακόμα και στον μικρό μου που είναι πιο κινητικός τύπος και προτιμάει να κυνηγάει πασχαλίτσες στην αυλή.
Φχαριστώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι ερωτήσεις που μου προέκυψαν, δεν είχαν ανακριτικό χαρακτήρα. Απλώς είναι ο τρόπος που σκέφτομαι, για να αποφεύγω τις εύκολες απαντήσεις.
Καταλαβαίνω το άγχος και την αγωνία κάθε γονιού. Δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν ψάχνουν λίγο περισσότερο την κατάσταση.
Τα παιδιά "δικαίως" προσωποποιούν το πρόβλημα, οι ενήλικες γιατί δε μπορούν να δουν ουσιαστικότερα;
Τέλος, θύμάμαι την ταινία με το Βέγγο που έκανε καλά τη δουλειά του και μετά έψαχνε να βρει στο χάρτη το... Σουφλί!
Καλή Ανάσταση!
Για ανέλυσε λίγο παραπάνω όμως την φράση: «με εξαίρεση δυο ή τρία άτομα, οι οποίοι όμως με τον καιρό δεν άντεξαν να παλεύουν με τα φίδια και μας άφησαν κι εκείνοι στη μοίρα μας»…
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καθηγητές εκείνοι, στην αρχή έκαναν καλό μάθημα, το οποίο όμως σημαίνει ότι είχαν απαιτήσεις από τους μαθητές και από τους συναδέλφους τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύντομα ορισμένοι γονείς, συνηθισμένοι στα λαμόγια που κάνουν ιδιαίτερα, άρχιζαν να παραπονιούνται ότι τα παιδιά κουράζονται πολύ και ότι τα ζορίζει υπερβολικά, το οποίο ήταν αλήθεια γιατί με τόση δουλειά για το σχολείο δεν έμενε καιρός να ασχοληθούν με το ιδιαίτερό τους....
Και οι άλλοι καθηγητές τους έλεγαν να μην ασχολούνται, ότι είμαστε χαμένη υπόθεση, ότι είμαστε αλήτες ή ζώα και ότι όσο κι αν προσπαθήσει κανείς πάλι το ίδιο θα παραμείνουμε. Αυτό το έμαθα εκ των υστέρων όταν, σαν καθηγήτρια η ίδια έγινα μάρτυρας πολλών τέτοιων παρόμοιων συζητήσεων.
Επίσης, όταν σε ένα σχολείο 12 καθηγητών μόνο ένας ή δύο κάνουν σωστή δουλειά, τότε τα λαμόγια βρίσκουν κορόιδο και τους φορτώνουν όλες τις αγγαρείες και όλες τις δουλειές.
Πόσο να αντέξει κανείς, για ένα ψωρομισθό.... για να μην απολυθούν τα λαμόγια (αξιολόγηση) και χάσουν τα κεκτημένα τους, είναι φυσικά καλύτερα να πληρώνουμε πανάκριβα για να βγαίνουν τα παιδιά στην κοινωνία χωρίς τις στοιχειώδεις γνώσεις.
ΟΚ
Από γνωστούς που διδάσκουν σε πανεπιστήμια ακούω ότι αν κόβανε όσους έπρεπε θα φρακάριζαν τα αμφιθέατρα. Τα χατιρικά πεντάρια πάνε σύννεφο γιατί αλλιώς θα φρακάριζε το σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χάλια η κατάσταση σε όλες τις βαθμίδες!
Το ένα φέρνει το άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν θα σπουδάσουν όλοι σε σχολές, και ότι κάποιοι θα γίνουν τεχνίτες, πράγμα πολύ ωφέλιμο και προσοδοφόρο για εκείνους που θα το κάνουν.
Γιατί είναι απαραίτητο να τους ξεφορτώνονται με αυτόν τον τρόπο και όχι να τους κόβουν?
Η παρέμβαση του Greek Rider προωθεί την κουβέντα σ’ ενδιαφέροντα μονοπάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζω να ρωτάω:
Δουλειά των πανεπιστημιακών δασκάλων είναι μόνο να εξετάζουν, να «περνούν» ή να «κόβουν» φοιτητές;
Θα ήταν καλοί οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας αν... «κόβαν» τους μαθητές και δεν τους περνούσαν με χαριστικά 10άρια;
Πώς αντιδρούν οι γονείς όταν τα παιδιά τους στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο δεν έχουν τους βαθμούς που θέλουν, δηλαδή άριστα, δηλαδή 20 (αν και το 18 είναι άριστα);
Ποιος ώθησε την κατάσταση εύκολης προαγωγής από τάξη σε τάξη, κυρίως στο Λύκειο;
Ποιοι είναι εκείνοι που θα γίνουν τεχνίτες; Μπορούμε να αποδεχτούμε ότι πιθανόν είναι και τα δικά μας παιδιά;
Δεν ξέρω όλες τις απαντήσεις, είναι γνώμη μου όμως ότι εφόσον μέχρι και το λύκειο ο νέος έχει λάβει τις στοιχειώδεις γνώσεις για να συνεχίσει με αξιοπρέπεια τη ζωή του, όπως πχ για να συνθέσει μία αίτηση ή να υπολογίσει το εισόδημά του ή να μπορεί να διαβάσει εφημερίδα, τότε δεν είναι απαραίτητο να σπουδάσει για να γίνει χρήσιμος πολίτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι τεχνίτες αμοίβονται πολύ καλά σε σχέση με τους υπο-απασχολούμενους πτυχιούχους πολλών ιδρυμάτων, οπότε θα πρέπει οι γονείς να αναρωτηθούν κατά πόσο είναι ευυπόληπτος ένας άνεργος δικηγόρος (όπως πχ στην πόλη μου που οι ασκούμενοι ζούν με τη μαμά τους για 300 ευρώ) ή ένας πολυάσχολος ηλεκτρολόγος ή ψυκτικός που καθαρίζει 2000 μηνιαίως.
Τώρα για την καλλιέργεια του νου, ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Κανένα πανεπιστήμιο δεν μπορεί να σου μάθει την ευγένεια αν δεν την έχεις ξανακούσει από τους γονείς σου και αν δεν έχεις ο ίδιος την περιέργεια να ψάξεις λίγο παραπέρα από την πεπατημένη.
Μπορεί ο καθηγητής που θα κόψει έναν μαθητή να γίνει "κακός" όμως ο ίδιος θα νιώσει άσχημα όταν χάσει την υπόληψή του και τον έχουνε για κλωτσοσκούφι τα παιδαρέλια, ή όταν η δουλειά του χάνει την αξία της, όπως συμβαίνει τώρα και όχι παλαιότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γονείς είναι γνωστό ότι πολλές φορές είναι χειρότεροι από τα παιδιά τους, όμως αυτός που θα υποκύψει ή όχι, αυτός που τελικά θα κάνει ή όχι το σωστό, είναι ο καθηγητής και όλα τα άλλα είναι προφάσεις. Την ευθύνη των αποφάσεων την έχει πάντα ο ισχυρότερος και εκείνος που ξέρει περισσότερα.
Ανάλογα, θα ήταν ηθικό την ευθύνη μίας αποτυχημένης εγχείρησης να την ρίξουμε στον ασθενή? Ο γιατρός και ο δάσκαλος ξέρουν περισσότερα, έχουν την εξουσία, άρα φέρουν και την ευθύνη για ότι συμβεί.
Το λάθος είναι μέσα στο πρόγραμμα, η αποποίηση ευθυνών όχι.
Μερσί για τις απαντήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, απορώ: είναι τόσο δύσκολο να δει κάποιος πίσω από τα πρόσωπα;
Βεβαίως και όλοι έχουμε άποψη για ζητήματα που μας αφορούν. Δε θα έπρεπε όμως να έχουμε και γνώση πριν εκφέρουμε επικρίσεις;
Θα συμφνήσω ότι "όλα τα άλλα είναι προφάσεις. Την ευθύνη των αποφάσεων την έχει πάντα ο ισχυρότερος και εκείνος που ξέρει περισσότερα".
και θα σας πω μια σύντομη ιστορία:
Μάιος- Ιούνιος 2002, εξετάσεις Α΄ Λυκείου, χωρίς δικαίωμα για επενεξέταση το Σεπτέμβρη, δηλαδή όποιος μαθητής έμενε ξαναφοιτούσε στην Α΄Λυκείου. Ο Βαγγελάκης δε στενοχωριόταν και τόσο όσο εμείς και η αδιαφορία του (μπορεί και ο έρωτάς του) τον οδήγησαν στις λευκές κόλλες και μεις τον "κόψαμε", αφού "έμεινε". Ωραία ως εδώ και καμιά παρεξήγηση.
Όμως, ο Πέτρος Ευθυμίου άλλα αποφάσισε κατακαλόκαιρο «δείτε εδώ» και ο Βαγγελάκης απέκτησε δικαίωμα να "ξαναπροσπαθήσει" το Σεπτέμβρη...
Επειδή λοιπόν δεν είμαστε και τόσο μαλάκες, όσο νιώσαμε τότε και επειδή "Ο γιατρός και ο δάσκαλος ξέρουν περισσότερα",
ασκεφτούμε ότι όσο συκοφαντούμε το δάσκαλο τόσο βλάπτουμε το μαθητή...
Και, αλήθεια, είπαμε ποτέ ένα "ευχαριστώ" στο δάσκαλο που μας έμαθε να γράφουμε και να διαβάζουμε όλα αυτά;
Η απαξίωση είναι κακός δρόμος για όλους, δεν ωφελεί σε τίποτα. Πολύ πιο ωφέλιμο θα ήταν ο καθένας να κοιτάξει τι μπορεί ο ίδιος να κάνει πριν αρχίσει τις απαιτήσεις και τις κρίσεις, όπως πολύ σωστά είπατε, είπες, ιντερνετικός ενικός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο μπορεί να πει κανείς και για την αντιπαράθεση συστήματος-ατόμου, όπου τα άτομα προφασίζονται τις ατέλειες του συστήματος και το σύστημα τις ατέλειες των ανθρώπων.
Το ευχαριστώ είναι μεγάλη κουβέντα, όχι μόνο για τον δάσκαλο, αλλά και για κάθε έναν που βρίσκουμε και είναι σωστός, τη μάνα μας που φτιάχνει ένα φαί ή το παιδί μας που βάζει τα παιχνίδια του στο κουτί.
Δεν θέλω να δώσω την εντυπωση ότι υποτιμώ τους εκπαιδευτικούς γενικά, αλλά εκείνους που ήδη ανέφερα, καταλόγισέ μου μία εμπάθεια αν θες.
Και επειδή τη συζήτηση αυτή την είχα κάνει και με τον Abban που είναι εξαιρετικό παιδί και που καμμία σχέση δεν έχει με τους λαμόγιους, αλλά ίσως θίχτηκε συλλογικά από όσα είπα τρείς χιλιάδες αναρτήσεις πριν, θέλω να ξεκαθαρίσω επίσης ότι αυτό που θα ήθελα είναι ένα σύστημα που να μην υποστηρίζει τους άχρηστους, αλλά να ανταποδίδει στους ικανούς όσα αξίζουν, σε χρήμα και καταξίωση.