Ανιστορία

• Στην καρδιά της άγριας τεράστιας ζούγκλας, στην καρδιά ενός περίτεχνου πέτρινου ναού, πάνω σε ένα πέτρινο βάθρο, στρογγυλοκάθονταν ένας παχουλός βούδας
• Κάθε μέρα ιερείς τον γυαλίζανε και τον τύλιγαν με τα καλύτερα υφάσματα,με θυμιάματα ή με την τσίκνα θυσιών ευχαριστούσαν τα ρουθούνια του και του τραγουδούσανε πολύ κολακευτικούς ύμνους, ενώ χιλιάδες πιστοί περνούσαν τη ζούγκλα μόνο και μόνο για να του αφήσουν προσφορές τυλιγμένες σε μπανανόφυλα και να φιλήσουν τα πόδια του λατρευτικά, κοιτάζοντάς τον με ικεσία, ζητώντας ο καθένας και από κάτι
• Περνούσε ο χρόνος και τα χρόνια, έτσι και ο Βούδας ποτέ δεν κουνούσε ούτε το φρύδι του, θεϊκά ατάραχος
• Οι καιροί άλλαξαν
• Λιγότεροι πιστοί έρχονταν πια στο ναό, οι μοναχοί ήταν και αυτοί λιγότεροι, λιγότερα και τα θυμιάματα και οι προσφορές, όμως ο Βούδας στρογγυλοκάθονταν στην πέτρα του, μέχρι που μία μέρα ξύπνησε και δεν ήταν κανένας τριγύρω, εκτός από κάτι μαϊμούδες
• Κισσοί σκέπαζαν τους ρημαγμένους πέτρινους τοίχους
• Περίμενε κάμποσο ακόμα, σίγουρος ότι σίγουρα κάποιος θα φαινόταν σύντομα
• Όταν έλιωσε και το τελευταίο υφάδι από το ρούχο στους ώμους του, έπαψε να περιμένει
• Με δυσκολία τέντωσε τα παχουλά πόδια του, στηρίχθηκε στα αγύμναστα μπράτσα του και πήδηξε στο έδαφος βαριά
• Περιδιάβηκε το ναό μάταια, βγήκε στην πυκνή ζούγκλα και περπάτησε μέχρι που είδε κάτι κυνηγούς
• Άκουγε τις κουβέντες τους, είδε το κυνήγι τους και τους ακολούθησε μέχρι το χωριό
• Όλη μέρα παρακολουθούσε κρυμμένος στις φυλλωσιές και στα φυλλώματα τι έλεγαν και τι έκαναν οι άνθρωποι, ένα σωρό υποθέσεις, ένα σωρό αναζητήσεις αλλά ούτε ένας δεν ανέφερε ούτε μία φορά το όνομά του
• Γύρισε στο ναό και σκαρφάλωσε στην πέτρα του έρημος
• Ο κόσμος συνέχιζε χωρίς αυτόν