Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Ένα για τον Λόκους

  • Ο μεγάλος μου όταν γεννήθηκε, ήταν δύσκολος στον ύπνο. Το μόνο που τον ηρεμούσε ήταν το τραγούδι. Μόνο που...κάθε βράδυ ήθελε διαφορετικό ο μάγκας.
  • Στην αρχή τον εξεγελούσα ανακυκλώνοντας τα παιδικά τραγουδάκια. Μετά, εφόσον είχαν εξαντληθεί όοολα τα παιδικά, κατέφυγα σε ανάλαφρα και νέο κύμα, προτιμώντας όμως τραγούδια με εικόνες, που οι στίχοι τους να σου φέρνουν στο μυαλό εικόνες και μέρη φανταστικά, σε μελοποιημένη ποίηση, και σε έντεχνο. Ένα από τα αγαπημένα του ήταν ο κηπουρός, το κυκλάμινο, το πέντε-πέντε-δέκα του Θοδωράκη, και τα λοιπά.
  • Μετά, αφού εξαντλήθηκαν και αυτά, πήγα στο λαϊκό ρεπερτόριο, που είναι και πιο κοντά στην ψυχή του ανθρώπου. Αυτά, του άρεσαν πολύ, μόνο που επειδή του άρεσαν, αντί να κοιμηθεί με έβαζε να του τα επαναλαμβάνω μέχρι που να τα μάθει. Να πάρει...πάλι μεσάνυχτα θα κοιμηθούμε...Του γιαλού τα καβουράκια, η κυρα-Γιώργαινα, ο Λευτέρης με το τεφτέρι, απόψε στις ακρογιαλιές, μου 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια...ώσπου να κλείσει τα δύο, τα είχε μάθει όλα απ' έξω.
  • Μέχρι που τελικά, το αυτί του έκλεισε από ρεμπέτικα με το άσμα που παραθέτω παρακάτω, όταν τον κοίμησε με αυτό ο παππούς του, ένα βράδυ που τα είχαμε αφήσει εκεί.
  • Πιστεύω ότι είναι ότι πρέπει για τη λαϊκή βραδιά του λόκους!

6 σχόλια:

  1. Αααα μια χαρά γούστα έχει το παιδί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αθηνά μου μάγκας μου φαίνεται ο νέος, με ποικιλία γούστων! Καλό αυτό. Λοιπόν, δεκτή η πρόταση για το άσμα, επισήμως θα το εγκρίνει και η τοπική "Σύγκλητος" των φίλων:) H χαρακτηριστική φωνή του κ. Μουφλουζέλη ορόσημο του πενταγράμμου!!

    *Το παιδί να το αρχίσεις σιγά σιγά και με χασικλίδικα. Variety is the spice of life!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αλα του,του μάγκα,του καραμπουζουκλή:))
    Αναζητήθηκαν γονίδια κληρονομικότητας στο ευρύ οικογενειακό περιβάλλον για να ερμηνεύσουν το...φαινόμενο;:)))

    Καλο μήνα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωραίος ο μικρός και είμαι σίγουρη ότι και ο λόκους θα το εκτιμήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είχα ακούσει πολλές φορές τον Μουφλουζέλη ζωντανά στην περίοδο που είχε ξαναγίνει μόδα, ακόμη και στο Κολωνάκι την δεκαετία του 1970!
    Από τους μεγαλύτερους φάλτσους στο λαϊκό τραγούδι, πλην αυθεντικός λαϊκός και πολύ-πολύ συμπαθητικός. Τα φάλτσα του δεν ενοχλούσαν. Αντιθέτως χαρακτήριζαν και αυτόν και τα τραγούδια του..
    Τραγουδούσε συνήθως τα δικά του ταγούδια ή τουλάχιστον έλεγε ότι ήταν δικά του. Πολλοί επαίοντες έλεγαν ότι ήταν άλλων παλαιοτέρων. Συνήθως ήταν τραγούδια της φυλακής.
    Η μεγάλη του επιτυχία ήταν ¨Ο Καπετανάκης(ήταν δ.ντής στις φυλακές του Ωρωπού νομίζω) ή ΅΅Τα μελιτζανιά΅. Το τραγούδι αναφερόταν στην μελτζανί σε χρώμα στολή των σωφρονιστικών υπαλλήλων προπολεμικά.
    Όταν άρχιζε να τραγουδά έλεγε(κάνοντας χιούμορ) "Ο βήχας και τα φάλτσα είναι στο πρόγραμμα!" )Για να μην τον πούν φάλτσο!)
    Θυμάμαι ότι στα στερνά του τον είχε εγκαταλείψει η γυναίκα του και έσερνε μαζύ του στα κέντρα και το μικρό παιδί τους επειδή δεν είχε που να το αφήσει.
    Αυτά την δεκαετία του 70.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μα, τα καινούρια τραγούδια δεν τραγουδιούνται! Μπορείς να τα σφυρίξεις, να χτυπήσεις ρυθμικά το πόδι ή ακόμα και να χορέψεις, όμως δεν τραγουδιούνται. Είναι αδύνατον από πρακτικής απόψεως.

    Όσο για τα γούστα, τα πήρε από τη μάνα του , πού αλλού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!