- Ο μεγάλος μου όταν γεννήθηκε, ήταν δύσκολος στον ύπνο. Το μόνο που τον ηρεμούσε ήταν το τραγούδι. Μόνο που...κάθε βράδυ ήθελε διαφορετικό ο μάγκας.
- Στην αρχή τον εξεγελούσα ανακυκλώνοντας τα παιδικά τραγουδάκια. Μετά, εφόσον είχαν εξαντληθεί όοολα τα παιδικά, κατέφυγα σε ανάλαφρα και νέο κύμα, προτιμώντας όμως τραγούδια με εικόνες, που οι στίχοι τους να σου φέρνουν στο μυαλό εικόνες και μέρη φανταστικά, σε μελοποιημένη ποίηση, και σε έντεχνο. Ένα από τα αγαπημένα του ήταν ο κηπουρός, το κυκλάμινο, το πέντε-πέντε-δέκα του Θοδωράκη, και τα λοιπά.
- Μετά, αφού εξαντλήθηκαν και αυτά, πήγα στο λαϊκό ρεπερτόριο, που είναι και πιο κοντά στην ψυχή του ανθρώπου. Αυτά, του άρεσαν πολύ, μόνο που επειδή του άρεσαν, αντί να κοιμηθεί με έβαζε να του τα επαναλαμβάνω μέχρι που να τα μάθει. Να πάρει...πάλι μεσάνυχτα θα κοιμηθούμε...Του γιαλού τα καβουράκια, η κυρα-Γιώργαινα, ο Λευτέρης με το τεφτέρι, απόψε στις ακρογιαλιές, μου 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια...ώσπου να κλείσει τα δύο, τα είχε μάθει όλα απ' έξω.
- Μέχρι που τελικά, το αυτί του έκλεισε από ρεμπέτικα με το άσμα που παραθέτω παρακάτω, όταν τον κοίμησε με αυτό ο παππούς του, ένα βράδυ που τα είχαμε αφήσει εκεί.
- Πιστεύω ότι είναι ότι πρέπει για τη λαϊκή βραδιά του λόκους!
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Ένα για τον Λόκους
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αααα μια χαρά γούστα έχει το παιδί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθηνά μου μάγκας μου φαίνεται ο νέος, με ποικιλία γούστων! Καλό αυτό. Λοιπόν, δεκτή η πρόταση για το άσμα, επισήμως θα το εγκρίνει και η τοπική "Σύγκλητος" των φίλων:) H χαρακτηριστική φωνή του κ. Μουφλουζέλη ορόσημο του πενταγράμμου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή*Το παιδί να το αρχίσεις σιγά σιγά και με χασικλίδικα. Variety is the spice of life!
Αλα του,του μάγκα,του καραμπουζουκλή:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναζητήθηκαν γονίδια κληρονομικότητας στο ευρύ οικογενειακό περιβάλλον για να ερμηνεύσουν το...φαινόμενο;:)))
Καλο μήνα....
ωραίος ο μικρός και είμαι σίγουρη ότι και ο λόκους θα το εκτιμήσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα ακούσει πολλές φορές τον Μουφλουζέλη ζωντανά στην περίοδο που είχε ξαναγίνει μόδα, ακόμη και στο Κολωνάκι την δεκαετία του 1970!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τους μεγαλύτερους φάλτσους στο λαϊκό τραγούδι, πλην αυθεντικός λαϊκός και πολύ-πολύ συμπαθητικός. Τα φάλτσα του δεν ενοχλούσαν. Αντιθέτως χαρακτήριζαν και αυτόν και τα τραγούδια του..
Τραγουδούσε συνήθως τα δικά του ταγούδια ή τουλάχιστον έλεγε ότι ήταν δικά του. Πολλοί επαίοντες έλεγαν ότι ήταν άλλων παλαιοτέρων. Συνήθως ήταν τραγούδια της φυλακής.
Η μεγάλη του επιτυχία ήταν ¨Ο Καπετανάκης(ήταν δ.ντής στις φυλακές του Ωρωπού νομίζω) ή ΅΅Τα μελιτζανιά΅. Το τραγούδι αναφερόταν στην μελτζανί σε χρώμα στολή των σωφρονιστικών υπαλλήλων προπολεμικά.
Όταν άρχιζε να τραγουδά έλεγε(κάνοντας χιούμορ) "Ο βήχας και τα φάλτσα είναι στο πρόγραμμα!" )Για να μην τον πούν φάλτσο!)
Θυμάμαι ότι στα στερνά του τον είχε εγκαταλείψει η γυναίκα του και έσερνε μαζύ του στα κέντρα και το μικρό παιδί τους επειδή δεν είχε που να το αφήσει.
Αυτά την δεκαετία του 70.
μα, τα καινούρια τραγούδια δεν τραγουδιούνται! Μπορείς να τα σφυρίξεις, να χτυπήσεις ρυθμικά το πόδι ή ακόμα και να χορέψεις, όμως δεν τραγουδιούνται. Είναι αδύνατον από πρακτικής απόψεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα γούστα, τα πήρε από τη μάνα του , πού αλλού!