Αγαπάς τον εαυτό σου? -Απόδειξη!

• Το θέμα δεν είναι η ιθαγένεια ή υπηκοότητα.
• Το θέμα είναι όποιος και αν ζει στη χώρα να συνεισφέρει, να συμβάλλει, όχι μόνο με την δημιουργικότητα και την παραγωγικότητά του αλλά και με τον οβολόν του.
• Πρίν από κάποιο διάστημα όλοι είχαμε αγανακτήσει με το σπότ της φορολογικής συνείδησης....το θυμάστε? Ακόμα πιο πριν, είχε μείνει αξεχαστο το περίφημο "Αγαπάς την Ελλάδα? Απόδειξη!"
• Πολύ νερό έχει κυλήσει από τότε και πολλά έχουν συμβεί, αλλά η ουσία είναι ότι η κομπίνα καλά κρατεί.
• Είμαι, σα να λέμε, επιχειρηματίας, εστιάτορας, φερ'ειπείν. Φυσικά οικογενειακά δουλεύουμε, για να βγεί η δουλειά χωρίς έξοδα και εισφορές. Όποτε χρειάζεται, παίρνω και έναν ανασφάλιστο, τον οποίον διώχνω χωρίς καμμία άλλη υποχρέωση, είτε έλληνα είτε αλλοδαπό. Δεν έχει σημασία η εθνικότητα, αρκεί να δεχτεί τον υποβιβασμό της υπεραξίας του.
• Μόλις έρθει ο πεινασμένος πελάτης, θα του απαγγείλω τον τιμοκατάλογο, ενώ αν υπάρχει τυπωμένος οι τιμές θα είναι ενδεικτικές ή θα βρώ έναν τρόπο να χρεώσω κάτι παραπάνω, δήθεν μπερδεύοντας τους λογαριασμούς ή διπλοχρεώνοντας τις μπύρες (σιγά μην το δεί μέσα στη σούρα του κανείς) ... Θα του σερβίρω ότι ζητήσει και φυσικά, δεν θα έχω εκδώσει απόδειξη από ταμειακή μηχανή παρά θα κάνω λογασιασμό από ένα χειρόγραφο μπλοκάκι που ούτε καν την ημερομηνία ή το όνομα του μαγαζιού δεν αναφέρει.
• Όταν έρθει η ώρα να δηλώσω τί έβγαλα, θα ρωτήσω το λογιστή πόσο εισόδημα να δείξω για να έχω πιο συμφέρουσα επιστροφή και σε καμμία περίπτωση δεν θα φανεί πουθενά ποσα έδωσα στον ανασφάλιστο, ο οποίος είτε που θα είναι ντόπιος και θα ξαναπληρωθεί ως "'άνεργος" από τον ΟΑΕΔ, είτε που θα είναι αλλοδαπός και θα τα στείλει στη μαμά-Ουκρανία ( ή Αλβανία ή Πακιστάν...) χωρίς κανένας από τους δύο τους να συνεισφέρει για τους δρόμους που χρησιμοποιεί, το σχολείο που πηγαίνει το παιδί του ή το νοσοκομείο που θα τον νοσηλεύσει όταν αρρωστήσει. Φυσικά, πουθενά δε φαίνεται πόσα έχω δώσει για λάδωμα ελεγκτών πάσης φύσεως.
• Άρα, με ένα σμπάρο πλήττω τριπλά το σύστημα, το οποίο μετά βρίζω γιατί δε λειτουργεί σωστά.
• Συνεχίζοντας την αλυσίδα, η ανασφάλιστη εργασία είτε ελλήνων είτε αλλοδαπών, αναγκάζει και όλους τους υπόλοιπους να δέχονται τον υποβιβασμό της υπεραξίας τους και την ανασφάλιστη σκλαβιά, υποκύπτοντας στον εκβιασμό "ανασφάλιστος ή τίποτα" ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες ο εργοδότης προτιμάει να δουλεύει και στον ύπνο του μαζί με τη γιαγιά και τον παππού του, παρά να προσλάβει κάποιον με το ρίσκο να πτωχεύσει από τις υπέρογκες εισφορές.
• Άρα, το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη μεταναστών ή όχι, αλλά όποιοι και αν δουλεύουν να συνεισφέρουν, να είναι ορατοί από το σύστημα και να είναι δυνατός ο έλεγχος οποιασδήποτε δραστηριότητάς τους. Το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες αλλά η κακομοιριά και η κομπιναδόρικη καπατσοσύνη, τόσο των Υψηλά ιστάμενων (που καταχρώνται και διαφθείρονται ασύστολα, αλλά μετά φορολογούν αιματηρά τον πληθυσμό) αλλά και των Χαμηλά καθήμενων που δε λένε να βάλουνε μυαλό, παρά μονάχα καταβαραθρώνουν το δημόσιο για να γλιτώσουν πενταροδεκάρες.
• Άρα, εάν θέλω να πατάξω την ανασφάλιστη εργασία και τα ρεζιλίκια με τα στέητζ ή τα επιδόματα, αυτό που πρέπει να κάνω σαν φορολογούμενος πολίτης είναι να είμαι ο ίδιος σωστός, ώστε να έχω τα μούτρα να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου, αντί να λουφάζω με την ουρά στα σκέλια όταν ακούω για εξυγείανση. Να μην αγοράζω από γύφτους ή πλανόδιους τίποτα, ούτε να δέχομαι μικρότερη απόδειξη, ούτε να ψωνίζω από κινέζους. Αν γνωρίζω ότι κάποιος έχει ανασφάλιστο εργάτη να τον καταγγείλω ή να μην αγοράσω από το μαγαζί του. Να στείλω σε ιδιαίτερα το παιδί μου μόνο αν μου κόψουν απόδειξη. Να ζητώ απόδειξη ταμειακής μηχανής στα εστιατόρια και να απαιτώ αυτά τα οποία δικαιούμαι αλλά οι ταμπέληδες του δημοσίου μου στερούν, όπως αξιοπρεπή αντιμετώπιση και επαγγελματική εξυπηρέτηση.
• Σαν εξουσία, πρέπει να δώσω το καλό παράδειγμα. Να θέσω υποχρεώσεις που να είναι πραγματοποιήσιμες και να μην εξωθούν τον απλό άνθρωπο στα όριά του και συνεπώς στην παρανομία. Να κάνω αυστηρούς, τακτικούς αλλά πάνω από όλα δίκαιους ελέγχους και η επιβολή φόρων να έχει άμεσο και ποιοτικό αποτέλεσμα στη ζωή των Ελλήνων, ώστε να έχουν την πίστη να συνεχίσουν να συνεισφέρουν. Να κάνω δωρεές σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, γιατί αν ταμπουρωθώ στην έπαυλή μου (χτισμένη από κλεψιές όπως όλοι γνωρίζουμε) δεν θα έχω την τσίπα να ζητήσω φορολογική εντιμότητα, ή αν το κάνω θα με πάρουν με τις λεμονόκουπες όπως τον πρώην αποφασισμένο...
• Ότι κι αν ψηφίζουμε, από όπου κι αν καταγόμαστε, όποια θέση και αν κατέχουμε, πολιτική δεν είναι να τσακωνόμαστε στα καφενεία, αλλά ο τρόπος που ζούμε και το που δίνουμε τα λεφτά μας.