Ο αγαπημένος μου ομηρικός Ήρωας

Είχα σκοπό να συνεχίσω με το δεύτερο μέρος του "Πως να ρημάξετε Μία Χώρα" αλλά η ζέστη και ο καλοκαιρινός βόμβος μου παίρνουν τα μυαλά. Αντί αυτού παραθέτω ατάκες του αγαπημένου μου ομηρικού ήρωα που τώρα είναι 6 χρονών και 4 μηνών. Τον Σεπτέμβριο θα πάει στην πρώτη Δημοτικού και ,επειδή ήδη ξέρει να διαβάζει και να γράφει, θα τον στείλω και Αγγλικά. Παραθέτω.

1. Πηγαίνοντας στα Γιάννενα προχτές, περάσαμε από το τούνελ. Βγαίνοντας , κοιτούσε τα βουνά που του φάνηκαν πολύ ψηλά και ανεφώνησε "Μαμαά! Ένα Ιμαλάϊο!"
2. Άλλη φορά, πηγαίνοντας για μία βολτίτσα, περάσαμε μπροστά από το φροντιστήριο που δούλευα παλιά, και του είπα ότι εδώ θα πάει κι εκείνος από Σεπτέμβριο. Η απορία του ήταν η εξής: "Σαν δάσκαλος ή σαν μαθητής?"
3. Κάποτε καθόταν πολύ σκεφτικός στον καναπέ. Εκείνες τις ημέρες τον ταλαιπωρούσε μία δυσκοίλια, που είχε συμπέσει με την τουαλετική του εκπαίδευση και δυσκολεύτηκε αρκετά. Όταν τον είδαμε σκεφτικό, νομίσαμε ότι τον ταλαιπωρούσε η κοιλίτσα του πάλι ( 2,5 χρονών ήτανε τότε) "Θες να κάνεις κακά? είπε ο πατέρας του. Ο μελαχροινός μου τον κοίταξε πολύ σοβαρά και απάντησε: "Το καλό πράμμα, αργεί."
4. Έβγαλε τα παπούτσια του, τα οποία φορούσε όλη μέρα. "Πωπώ, ποδαρίλααα!" έκανα. Τα δύο αδερφάκια το βρήκαν πολύ αστείο και άρχισαν να λένε τα δικά τους: "Πωππω, χερίλα!", "πωπω, τραπεζίλα" και άλλα παρόμοια, μέχρι που ο μελαχροινός έκανε την υπέρβαση: "Πωπώ, γορίλαα!"....."Πωπώ καμήλαα!....

Έχει κι άλλα, αλλά δεν έχω άλλο χρόνο. Σοβαρές σκέψεις μόλις πέσει η θερμοκρασία λιγάκι...