- Τόσον καιρό μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία στην ενέργεια που καταναλώνουμε και άλλα τέτοια, είναι όμως αδύνατον να μειωθεί η κατανάλωση αφού έχουμε την απαίτηση να ζούμε με τους τωρινούς ρυθμούς.
- Καθώς έπλενα τα πιάτα λοιπόν (ναι, επιμένω να τα πλένω μόνη μου, όπως και το καθετί στο σπίτι) σκεφτόμουν το εξής: κάθε μέρα πλένω μία ποσότητα πιατικών α,
καταναλώνοντας ποσότητα νερού αx1lt, αν υποθέσουμε ότι το νερό θα τρέχει από πιάτο σε πιάτο. Παράλληλα, θα χρησιμοποιήσω ποσότητα απορρυπαντικού γύρω στο 0,02ltxα, το οποίο θα διαλυθεί όχι μόνο στο νερό του ξεπλύματος αλλά σε όλη την ποσότητα νερού που θα κυλήσει από τη βρύση μου στο διάστημα της πλύσης και φυσικά θα καταλήξει μαζί με άλλα λύματα στη θάλασσα. - Αν λάβουμε υπόψιν τώρα το πλήθος των αντικειμένων που πλένουμε με σκοπό να ξαναχρησιμοποιήσουμε, όπως δίσκους, τραπεζομάντηλα, κάδους, μαχαιροπήρουνα αλλά και ταψιά, τότε η ποσότητα νερού που καταναλώνεται είναι πολύ μεγάλη. Αν μάλιστα βάλουμε στην εξίσωση και το γεγονός ότι πολλές φορές χρειάζεται ζεστό νερό για το πλύσιμο των πιάτων, τότε το ενεργειακό κόστος ανεβαίνει δυσανάλογα. Παράλληλα, τα απορρυπαντικά που χρησιμοποιούνται για την υγιεινή μας είναι τοξικά δηλητήρια και είμαι σίγουρη ότι όταν αναμιγνύονται στις αποχετεύσεις θα δημιουργούν ακόμα πιο επικίνδυνους συνδυασμούς.
- Προτείνω λοιπόν το εξής.
- Να καταργηθούν ή να απαγορευτούν τα μεταλλικά ή πορσελάνινα σκεύη, ώστε να χρησιμοποιούνται μόνο πλαστικά μιας χρήσης, από ανακυκλωμένα υλικά. Τα πλαστικά σκεύη χρειάζονται ένα απλό ξέπλυμα με νερό και μετά είναι έτοιμα για τον κάδο της ανακύκλωσης. Τα "καλά" σερβίτσια είναι καλά, όμως για να διατηρήσουν την καθαριότητα και γυαλάδα τους απαιτούν απορρυπαντικά, γυαλιστικά, άλατα για το πλυντήριο πιάτων, αρωματικά, στιλβωτικά και άλλα που καταλήγουν στο περιβάλλον και μετά στο πιάτο μας, και μετά στο στομάχι μας.
- Εκτός από το περιβαλλοντικό όφελος, ας μην ξεχνάμε ότι κερδίζουμε και σε χρόνο, αφού γλυτώνουμε την κοπιαστική και χρονοβόρα εργασία του πλυσίματος. Έχουμε περισσότερο χρόνο να εργαστούμε, να ξεκουραστούμε και να δημιουργήσουμε.
- Αποδείξτε μου το αντίθετο, αν μπορείτε.
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
Οίκος & Λόγος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ωι ωι ωι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ’ αρχάς μπλέκεις την ενεργειακή οικονομία με την οικονομία ύδατος, χωρίς βάση σύγκρισης (κάτι που ουσιαστικά υφίσταται μόνο μέσα από πολύπλοκες μελέτες)
Πλαστικά πιάτα…
Η αλήθεια είναι πως μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον πλανήτη προέρχονται ακριβώς από τα κάθε είδους μίας χρήσης προϊόντα (πιάτα… πάνες μωρών!… κοκ). Κυρίως γιατί δεν ανακυκλώνονται. Και δεν ανακυκλώνονται γιατί η ανακύκλωσή τους κοστίζει υπερβολικά και κάθε έννοια «κέρδους» θα ήταν ανύπαρκτη αν όντως η ανθρωπότητα προσπαθούσε να κλείσει τους κύκλους ζωής του κάθε υλικού. Κυρίως γιατί το κέρδος στηρίζεται ακριβώς στους μη-κλειστούς κύκλους. Κλειστός κύκλος συνεπάγεται οριακή βιωσιμότητα χωρίς κέρδος. Αν επιπλέον λάβουμε υπ’ όψη τους ΘΔΝ, μάλλον σημαίνει «χρηματοοικονομική απώλεια» (και αύξηση θερμικής αταξίας) αλλά είναι ο μόνος βιώσιμος για το περιβάλλον τρόπος.
Όμως σημαίνουν άραγε όλα αυτά πως τα πλαστικά πιάτα θα ήταν «περιβαλλοντικά φιλικά» αν είχαμε «σωστή και ολοκληρωτική» ανακύκλωση; Όχι, γιατί το ανακυκλωμένο πλαστικό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις χρήσεις που προτείνεις! Ούτε το παρθένο πλαστικό είναι τόσο ασφαλές (τοξικοί καταλύτες παρασκευής), αλλά είναι σίγουρα πολύ πιο «αθώο». Όμως η απλή πλύση του πλαστικού δε δίνει λύσεις γιατί τα λάδια και οι άλλες τροφές διαχέονται στη μάζα του (!!!) και μπαίνουν στο εσωτερικό της δηλητηριάζοντας το! Ταυτόχρονα, στην όλη διαδικασία απόρριψης/ανακύκλωσης, έρχεται σε επαφή με πολλούς άλλους τοξικούς διαλύτες ή ρύπους που εισέρχονται στο εσωτερικό της πολυμερικής μήτρας!
Αποτέλεσμα: Ασφαλές είναι μόνο το ανακυκλωμένο πλαστικό που περιέχεται ανάμεσα σε στρώματα παρθένου, και μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα, μέχρι οι τοξικές ουσίες να αρχίσουν να μολύνουν τα εξωτερικά στρώματα λόγω χαμηλότερης συγκέντρωσης τοξικών σε αυτά! Το διάστημα αυτό αυξάνει, όσο πιο παχιά είναι τα στρώματα παρθένου που το περιέχουν! (Τι θα έλεγες αν τα πλαστικά πιάτα πχ είχαν ημ/νία λήξης το πολύ 20 μέρες;!)
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι δεν αρκεί η ανακύκλωση αλλά χρειάζεται διαρκής παρασκευή νέου πλαστικού, άρα συσσώρευση πλαστικού στη βιόσφαιρα, άρα και πάλι μη-βιώσιμη διαδικασία!
Στην πράξη λοιπόν, περιβαλλοντικά, η διαδικασία πλύσης σκευών πολλαπλών χρήσεων, από «υγιεινά» υλικά, είναι η καλύτερη! Το θέμα είναι ταυτόχρονα να προστατεύουμε και τους κύκλους του νερού οι οποίοι δεν στηρίζονται στο πόσο πλένουμε (πλένουμε μόνο όσο έχουμε!) αλλά στο να μην αναιρούμε τη μεταφορά νερού από τη θάλασσα στην ξηρά, λόγω ερημοποίησης, αποψίλωσης, υπεράρδευσης των ταμιευτήρων (δεν γίνεται για την πλύση των πιάτων και την πόση!), κάλυψης εδαφών με αδιαπέραστα στρώματα (τσιμέντο – άσφαλτος) και φυσικά αύξηση των ενεργοβόρων διεργασιών, δύο από τις οποίες είναι η παραγωγή και ανακύκλωση πλαστικού, με συνέπεια την άρση των θερμοκρασιακών προφίλ που δημιουργούν τα ρεύματα μεταφοράς θαλάσσιου νερού στην ξηρά!
Ταυτόχρονα, αν συμπεριλάβεις στον κύκλο ζωής του πλαστικού πιάτου τις μεταφορές του πλαστικού προς ανακύκλωση αλλά και προς πώληση, καθώς και την ενέργεια ανακύκλωσης και μορφοποίησης (καύσιμα κοκ), το περιβαλλοντικό πρόβλημα που δημιουργείς στο σύνολο της ζωής του πορσελάνινου πιάτου από την πλύση του είναι πολύ μικρότερο από αυτό που δημιουργεί όλη αυτή η «βιομηχανία» που κινείται για να έχεις εσύ πλαστικά πιάτα!
Όσο για τα απορρυπαντικά, ας γυρίσουμε στα απλά φυσικά προϊόντα και ας μην είμαστε σπάταλοι στη χρήση τους και δεν θα έχουμε προβλήματα αν έχουμε καλούς καθαρισμούς υγρών αποβλήτων.
Βλέπεις το περιβάλλον κοστίζει σε χρήμα και σε προσωπικό μόχθο.
Και φυσικά καλύτερα να δουλεύουμε για προσωπικά θέματα (πλύσιμο των πιάτων μας) και για το περιβάλλον, παρά να έχουμε περισσότερο χρόνο να «εργαζόμαστε» για αλλότρια, που χαλάνε το περιβάλλον! :)
Το περιβάλλον το χαλάμε γιατί θέλουμε να μην κουραζόμαστε…
(Χτύπησες «φλέβες» :p)
Ενα μοντερνο πλυντηριο πιατων κανει την ιδια δουλεια με τα χερια σου, καταναλωνοντας την 1/2 ποσοτητα απορρυπαντικου, το 1/4 του νερου και το 1/3 του ηλεκτρικου ρευματος (εκτος αν ζεσταινεις το νερο με ξυλα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πλαστικα σκευη μιας χρησης εχουν τεραστιες ενεργειακες απαιτησεις τοσο για την κατασκευη τους οσο και για την αποδομηση τους σε μορφη σκουπιδιων.
Τα λεγομενα οργανικα / ανακυκλωσιμα / βιοδιασπωμενα βασιζονται στην αυθαιρετη υποθεση, οτι υπαρχουν σε μικρους αριθμους.
Η φυση μπορει να αποδομησει 1 τονο απο τετοια υλικα (παραδειγμα λεω).
Αν ομως χρησιμοποιησουν ολοι σκευη μιας χρησης, η φυση θα πρεπει να αποδομησει χιλιαδες τονους καθε μερα = αδιεξοδο.
Συμπερασμα: πορσελανικα πιατα πλυμενα σε μοντερνο πλυντηριο πιατων ειναι για τις σημερινες, υπαρχουσες συνθηκες η πιο ηπια μεθοδος για το περιβαλλον.
Οχι, δεν εχω συμφερον, δεν πουλαω πλυντηρια ;-)
Δε θα ήθελα να μπω σε μια ενδελεχή ανάλυση κύκλου ζωής των πλυντηρίων πιάτων, δεν διαθέτω άμεσα όλα τα στοιχεία άλλωστε, αλλά εν γένει ισχύει πως ένα πλυντήριο πιάτων είναι πιο περιβαλλοντικά αποδεκτό από μια σπάταλη νοικοκυρά, αλλά μια οικονόμα νοικοκυρά είναι πιο καλή από ένα πλυντήριο πιάτων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες οι συγκρίσεις «καταναλώσεων» πάντως γίνονται με βάση παραδοχές. Έτσι ένα πλυντήριο πιάτων είναι πιο οικονομικό από μια σπάταλη νοικοκυρά, μόνο όταν η νοικοκυρά αυτή δεν θα παρασυρθεί να χρησιμοποιήσει περισσότερα πιατικά αφού «δεν τα πλένει η ίδια»! Αν όμως τελικά (όπως γίνεται πάντα με τη «χαλάρωση» της κατανάλωσης) αυτή διπλασιάσει τα πιατικά που χρησιμοποιεί; Αν επιπλέον ξεπλένει τους δύσκολους λεκέδες, με την ίδια σπάταλη νοοτροπία, πριν βάλει τα πιάτα στο πλυντήριο, γιατί αλλιώς δεν καθαρίζουν; Άλλωστε οι μετρήσεις κατανάλωσης πλυντηρίου δεν περιλαμβάνουν το πρότερο ξέπλυμα, το οποίο είναι αστάθμητος παράγοντας, και έτσι είναι λίγο παραπλανητικές.
Με τις κατσαρόλες αλήθεια τι γίνεται; Τα σκεύη με πλαστικά μέρη; Τα σκεύη με αντικολλητικό που φθείρονται; Αυτή η «δαπάνη» λόγω φθοράς συνυπολογίζεται στο «περιβαλλοντικό όφελος»;
Συνεπώς, με βάση μια ορθολογική χρήση του πλυντηρίου πιάτων, αυτό είναι «ανεκτό» από το περιβάλλον και θετικό, αλλά μόνο σε σχέση με την σπάταλη «ανίατη» περίπτωση. Εγώ προσωπικά προτιμώ και επικροτώ τις οικονόμες νοικοκυρές :)
Άμπανε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε είχα προειδοποιησει ότι δεν πρόκειται για σοβαρή ανάρτηση, αλλά περισσότερο κουβέντα να γίνεται. Σε ευχαριστώ όμως γιατί μπήκες στον κόπο να μου λύσεις κάποιες απορίες με την ευκαιρία αυτή.
Αναρωτιέμαι πάντως αν έχει μπει κανείς στον κόπο να τα μετρήσει όλα αυτά, να τα συγκρίνει και να βγάλει αποτελέσματα που να φανερώνουν όλη την εικόνα.
πειρατή
έχω αμφιβολίες για το οικονομικότερο του πλυντηρίου, εμπιστεύομαι όμως την έρευνά σου. Ελπίζω σε εξελίξεις, όπως στο ατμοπλυντήριο, που καθαρίζει πιατικά με ατμοπίδακες. Το είδα τυχαία στην τιβι αλλά δεν το έψαξα παραπέρα.
Έχουν μπει πολλοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέψου ότι αυτά που αναφέρω είναι εκλαϊκευμένα η μισή από την επιστημονική «ζωή» μου (είπαμε χτύπησες φλέβα).
Όμως απλά, επειδή όλα είναι θέμα «κριτηρίων», το τί παρουσιάζεται και τί φτάνει αλλά και πως μεταφράζεται από το ευρύ κοινό είναι πολύ μεγάλο θέμα. Ειδικά όταν ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων είτε εσκεμμένα, είτε επειδή δεν μπορεί να αντιληφθεί τις ολοκληρωμένες εικόνες αλλά και επειδή θέλει να προβάλει τα «πιστεύω» του, χρησιμοποιεί επιφανειακές «επιστημονικές τεκμηριώσεις», οι οποίες πολλές φορές πληρώνονται και αδρά ως «διαφημιστικές καμπάνιες» όταν υπάρχει συμφέρον και απομακρύνουν από την πραγματικότητα για… ευνόητους λόγους… Η «άλλη πλευρά» βλέπεις δεν έχει τόσα χρήματα για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη διάχυση της γνώσης, ενώ η πλευρά που τα έχει, προτιμά να πραγματοποιεί επιλεκτική πληροφόρηση…
Όταν κάποτε προσέγγισα έναν επιχειρηματία για να του πω να κάνουμε μια έρευνα η οποία θα του επέτρεπε να σχεδιάσει πολυστρωματικά πολυμερή για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ανακυκλωμένα πολυμερή σε μεγαλύτερο βαθμό, σύμφωνα με τις επιταγές της περιβαλλοντικής προστασίας, η απάντησή του ήταν: Μα τι λες τώρα, σιγά μην ασχοληθώ με τέτοια πράγματα. Θα βάζω ανακυκλωμένο σε παλέτες και θα χρησιμοποιώ παρθένο για τα υλικά συσκευασίας. Όταν τον ρώτησα τι θα γίνει όταν αρχίσουμε να πνιγόμαστε και οι επιταγές θα επιβάλλουν την δημιουργία όλο και λιγότερου παρθένου, ή όταν το κόστος δημιουργίας θα αυξηθεί (συνδέεται άμεσα με την τιμή του πετρελαίου) η απάντηση ήταν πως είτε δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο γιατί κανείς δε νοιάζεται πραγματικά, είτε, αν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, θα αποσυρθεί να χαρεί τα υπερκέρδη που δημιουργεί σήμερα με την «ασυνειδησία» του (βλέπεις οι κύκλοι αυτοί γνωρίζουν την πραγματικότητα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί να πεις…