Το έλυσα ΚΑΙ αυτό.

• Όπως ξέρετε όσοι παρακολουθείτε καιρό ετούτο εδώ το βλογάκι, ξέρετε ότι είναι να μη σκεφτώ κάτι. Άπαξ και τεθεί ένα ζήτημα, το βασανίζω μέχρι τελικής πτώσεως, είτε δικής μου είτε καποιανού άλλου. Έτσι και με τούτα δω τα μάρμαρα.
• Το ζήτημα είναι απλούν. Να πουληθεί το δικαίωμα εκμετάλλευσης του μουσείου στη μεγάλη βρετανία. Όπως με το λιμάνι του Πειραιά που το νοικιάσαμε στους κινέζους.
• Με αυτόν τον τρόπο οι βρετανοί έχουν λόγο και συμφέρον να τα επιστρέψουν, κλείνουμε και καμμιά τρύπα (χρωστάμε και της μιχαλούς) και πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα΄ναι, μιας και με τη λήξη της μίσθωσης (ας το αφήσουμε έτσι αυτό) τα μάρμαρα σιγά μην τα ξαναδώσουμε.
• Χώρια τη δημοσιότητα που θα δοθεί και θα προσελκύσει περισσότερους ακόμα επισκέπτες στο ολοκληρωμένο πλέον υπερ-μουσείο.
• Αν δεν έχετε βάλει τις φωνές ήδη, ρίχτε ελεύθερα στα σχόλια.
• Σκεφτείτε επίσης το εξής. Οι βρετανοί είναι πιο καλοί στην οργάνωση και τα διαδικαστικά. Θα κρατήσουν τις υπηρεσίες σε υψηλό επίπεδο, οπότε περισσότεροι επισκέπτες θα μείνουν περισσότερο ευχαριστημένοι. Κι έτσι, μπορεί τα έσοδα από τα σουβενίρ και τα εισιτήρια να πάνε σε αγγλικές τσέπες, αλλά ο τουρίστας βγαίνοντας από το μουσείο, θα πάει σε ελληνικά εστιατόρια, ελληνικά ξενοδοχεία και ελληνικά μαγαζιά, τα οποία λόγω ύφεσης θα είναι και φθηνότερα.
• Και αφαιρείται πλέον το επιχείρημα της ελλιπούς συντήρησης. Θα την κάνουν οι άγγλοι, αφού είναι τόσο μάγκες πια!