Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

ΨυχοΜηχανική

  • Τα υλικά αποκτήματα είναι σημαντικά. Το χρήμα είναι ο τρόπος να τα εξασφαλίσουμε. Ωστόσο, είναι δυνατόν να είναι κάποιος μη-ευτυχισμένος κι ας έχει περισσότερα υλικά αποκτήματα από ότι οι περισσότεροι, κι αυτό γιατί αυτό που κλείνει το καπάκι όταν τελειώσει το μαγείρεμα της ευτυχίας, είναι οι άλλοι άνθρωποι. Πράγματι, αν ρωτούσες πριν από καναδυό αιώνες τι χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένος, δεν θα ήξερε τι είναι τζακούζι ή εμβόλιο και οπωσδήποτε ούτε τί είναι Λύκειο ή πτυχείο. Πολλοί όμως ήταν ευτυχισμένοι και τότε, γιατί η ευτυχία είναι σχετική και σχετίζεται με τον περίγυρό μας. Εφόσον, λοιπόν, έχουμε εξασφαλίσει τα βασικά υλικά αγαθά, το κλειδί της ευτυχίας μας είναι οι άλλοι άνθρωποι. Τι θέλουμε όμως από τους άλλους?
  • Θέλουμε να μας δέχονται σαν όμοιούς τους αλλά να μας θαυμάζουν και να μας ξεχωρίζουν για τα κατορθώματά μας. Θέλουμε να μας βοηθούν όταν το χρειαζόμαστε αλλά να μη μας πρήζουν και να μας γίνονται βάρος με τις απαιτήσεις τους. Θέλουμε να είναι δίκαια πρότυπα για εμάς αλλά να μη μας πλήττουν για τα στραβοπατήματά μας. Να μας λένε την αλήθεια και να πιστεύουν τα ψέματά μας. Να μας προσφέρουν αυτά που εμείς τσιγκουνευόμαστε. Θέλουμε να μην μας απογοητεύουν αλλά να δέχονται τις δικαιολογίες μας όταν τους απογοητεύουμε εμείς.
  • Θέλουμε να μας καταλαβαίνουν και χωρίς να τους το εξηγήσουμε να μας συμπαραστέκονται, η αλήθεια όμως είναι ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τι περνάει ο άλλος, εκτός κι αν τύχει να περνάμε την ίδια δυσκολία στο ίδιο χρονικό σημείο, για αυτό και συσπειρώνονται καλύτερα σε καιρό δύσκολο και οι φιλίες αυτές είναι οι πιο δυνατές.
  • Όλα αυτά όμως γίνονται για τον απλούστατο λόγο ότι μαζί με τους άλλους νιώθουμε ασφάλεια.
  • Πολλοί περιφρονούν την ασφάλεια σαν κίνητρο στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά ακόμα και όταν νομίζουμε ότι οι φίλοι και οι σύντροφοι που διαλέγουμε είναι διαλεγμένοι για το ήθος και τα χαρίσματά τους χωρίς καμμία ιδιοτέλεια, ακόμα και τότε, όταν βρισκόμαστε μαζί τους νιώθουμε ασφαλείς ότι δεν θα μας απορρίψουν, ότι θα μας δεχθούν και θα μας καταλάβουν. Ότι θα είναι μαζί μας για πολύ καιρό. Όσα χαρίσματα κι αν έχει κάποιος, αν δεν μας δεχθεί σε κοινωνικό επίπεδο ή αν μας φερθεί άσχημα με κάποιον τρόπο τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απομακρυνόμαστε και διαλύεται ή σχέση, όποια κι αν είναι αυτή. Αυτό είναι ηθικό και λέγεται επιβίωση.
  • Για να μας δεχθεί κάποιος πρέπει να υπάρχει ένα κοινό σημείο, ένα σημείο επαφής, και πάνω σε αυτό το σημείο γίνεται η αναμέτρηση. Αν βρούμε τον άλλον καλό και ικανό και επαρκή σε αυτό το σημείο τότε τον αποδεχόμαστε. Το ίδιο κάνει και ο άλλος για εμάς. Πως όμως συμπεραίνει κανείς το ποιόν του ανθρώπου που μόλις γνώρισε?
  • Συχνά είναι ενστικτώδης αντίδραση. Πολλοί άνθρωποι περιγράφουν τους φίλους τους ως εντάξει άτομα (η διατύπωση μπορεί να διαφέρει) αλλά χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν ακριβώς τί είναι αυτό που τους φέρνει κοντά, όπως τα μέλη μιας λέσχης: όλοι ενδιαφέρονται για το ίδιο πράγμα αλλά ορισμένοι μόνο γίνονται φίλοι. Η συνήθεια πολλές φορές είναι ο οδηγός. Αν μέχρι τώρα είχαμε στην οικογένεια και στο περιβάλλον μας άτομα που να μας φέρονται υποτιμητικά, τότε από συνήθεια θα νιώσουμε οικειότητα και συνεπώς ασφάλεια, μαζί με τύπους που μας υποτιμούν, παρόλο που η συνειδητή μας επιθυμία είναι να μας φέρονται σωστά. Για αυτό πολλές γυναίκες τη βρίσκουν με κακά αγόρια...
  • Αλλά πως γίνεται η αναγνώριση? Αν έχεις έναν γυμνό άνθρωπο και δεν ανταλλάξεις λόγια μαζί του, δεν γίνεται. Αν μιλήσει, το πιθανότερο είναι τα λόγια του να κρύβουν τις πραγματικές του προθέσεις για πολλούς λόγους που περιλαμβάνουν την αμηχανία, την πρόθεση εξαπάτησης και το διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο. Τις περισσότερες φορές η αναγνώριση γίνεται από τα συνοδευτικά, τα ορεκτικά σα να λέμε. Αν σου φέρουν χωριάτικη με καλαμαράκια τότε μάλλον βρίσκεσαι σε ταβέρνα και ξέρεις πως είναι οι ταβέρνες... Αν φοράει απλά ρούχα αλλά όλες οι προτάσεις του ξεκινούν με την αντωνυμία του πρώτου ενικού προσώπου ενώ παράλληλα δηλώνει της ποιοτικής μουσικής και λάτρης της φύσης (όλοι έχουμε γνωρίσει από έναν τέτοιον) τότε βγάζεις και από εκεί ένα συμπέρασμα, πολύ υποσυνείδητα, κάπου στον ιππόκαμπο, και η εξέλιξη είναι πολύ πιθανό να είναι αναπόφευκτη. Στην προηγούμενη πρόταση, όλα όσα δηλώνει το άτομο για την ταυτότητά του είναι πράγματα που αγοράζονται, συμπεριλαμβανομένης και της επαφής με τη φύση.
  • Άρα, ξαναγυρνάμε στην αρχή. Το χρήμα.
  • Μπορείς να το κατακρίνεις, να το εξηγήσεις με επιστημονικό τρόπο, ή να ρίξεις το φταίξιμο στα γονίδια ή στην κοινωνία, μπορείς να λές ότι είναι άδικο ή να προσπαθείς να το αλλάξεις, όμως είναι τόσο μάταιο όσο και να προσπαθείς να βγάλεις το αλάτι από τη θάλασσα. Απλά έτσι είναι.

20 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυθόρμητα και χωρίς δόλο, όπως πάντα άλλωστε,πιστεύω ότι είναι ανώφελο να προσδοκούμε κάτι από τους άλλους σώνει και καλά.
    Η ανάγκη της επικοινωνίας, (που εδώ θα σημειώσω ότι δεν είναι αναγκαστικό να γίνεται λεκτικά ...κάπου διάβασα για ένα γυμνό χωρίς λόγια χεχε!), είναι εξίσου σημαντική, όσο η ανάγκη μας για υλικά αγαθά. Και πολλές φορές συμβαίνει αυτές οι δύο μας ανάγκες εντελώς ασυνείδητα να συμπληρώνουν η μία το κενό της άλλης.
    Επειδή όμως μιλάμε καθαρά για δικές μας ανάγκες, ήδη έχουμε πέσει στο "λούκι" του --τα δικάμας δικά μας και τα δικά σας δικά μας--- είτε επειδή αναζητάμε την προσωπική μας "ασφάλεια", είτε επειδή έχουμε ανάγκη να προβάλουμε τον εαυτό μας, ώστε τελικά να κερδίσουμε και να ανεβούμε στα μάτια των άλλων.
    Γενικά, η συντροφιά είναι κάτι που νομίζω ότι πρέπει να είναι αυθόρμητο, να έχουμε από πριν αποδεσμευτεί από την ανάγκη μας να ζητάμε εμείς μόνο και να μην δίνουμε, έστω και με δυσχέρεια και φυσικά, να είναι χωρίς υποχρεώσεις ή δεσμεύσεις οι οποίες είναι παρανοϊκές τις περισσότερες φορές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν μόνο και συνέχεια θέλουμε, τότε είναι που δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι...

    Βέβαια το χρήμα ουδέποτε θα φέρει την ευτυχία (ούτε την έφερε), όσο και αν πιστεύεται πως "έτσι είναι"

    Σε τελευταία ανάλυση, τίποτε το επίκτητο δεν έχει τέτοια ισχύ ώστε να χαρακτηρισθεί ποτέ από ένα "έτσι είναι", ενώ η διάρκεια ύπαρξης του χρήματος είναι σταγόνα στον ωκεανό της ανθρώπινης ύπαρξης για να μπορείς να σκεφτείς καν να το χαρακτηρίσεις κάπως έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χρύσα
    σκέψου λίγο ακόμα

    άμπανος
    πόσο ευτυχισμένος θα ήσουνα αν δεν είχες αυτά που έχεις και για αυτό σε περιφρονούαν αυτοί για τους οποίους νοιάζεσαι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαααααααααχαχαχαχαχαχα
    Αν κάποιος με αγαπά γι' αυτά έχω, τον περιφρονώ αρκετά για να μην ε ενδιαφέρει καν η άποψή του!

    Καλή μου πότε θακαταλάβεις ότι το "πάντα έτσι ήταν" έχει διάρκεια είκοσι με σαράντα χρόνια το μέγιστο; Ούτε καν τον καιρό που οι γονείς μας ήταν παιδιά δεν περιλαμβάνει. Τόσο "σφάλμα" κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος!

    Θα σου δώσω πάντος τη λύση. Το χρήμα δίνει ισχύ. Μόνο αν είσαι ευτυχισμένος με τη νισχύ το χ΄ρημα φέρνει ευτυχία. Εγώ όμως τους δικούς μου τους θέλω γιατί θέλουν εμένα, όχι την ισχύ μου :)

    Και γι' αυτό όσοι έχου νισχύ πεθαίνουν μόνοι, ακόμα και αν έχουν χιλιάδες δίπλα τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σύμφωνα με το φιλόσοφο Karl Popper, η πραγματικότητα χωρίζεται σε τρείς, διαφορετικούς αλλά παράλληλους, κόσμους:

    α) Στον κόσμο νούμερο ένα, ο οποίος χαρακτηρίζεται σαν ο «υλικός» κόσμος της ύπαρξης. Ο κόσμος αυτός «κατοικείται» από αυτοκίνητα, ψυγεία, υπολογιστές και όλα τα υπόλοιπα που μπορεί κανείς να αποκτήσει με χρήματα.

    β) Στον κόσμο νούμερο δύο, ο οποίος είναι ο κόσμος των εμπειριών και των συναισθημάτων μας. Μέσα στα πλαίσια αυτού του κόσμου γελάμε, θυμώνουμε, αγαπάμε, μισούμε, φοβόμαστε και ελπίζουμε.

    γ) Στον κόσμο νούμερο τρία, στον κόσμο του πνεύματος, μέσα στον οποίο γράφονται βιβλία, ζωγραφίζονται πίνακες, σχεδιάζονται γέφυρες και εφευρίσκονται οι υπολογιστές. Στον ίδιο όμως αυτό κόσμο γίνονται κατανοητά τα κοινωνικά προβλήματα και επιλύονται με τη βοήθεια του νου. Είναι ο κόσμος του δυνατού, του εφικτού δηλαδή, ο οποίος διαφοροποιεί εντελώς τον άνθρωπο από όλα τα υπόλοιπα «πλάσματα» της δημιουργίας.

    Κάθε μέρα ζούμε και στους 3 αυτούς κόσμους, περνώντας ακούσια, από τον έναν στον άλλον και αυτοί συνιστούν το σύνολο των αναγκών μας που καλούμαστε να καλύψουμε, ώστε να νιώσουμε πλήρεις και ευτυχισμένοι.

    Η μανία καταδίωξης της επιτυχίας ή του χρήματος και η αυταρέσκεια, που έχουμε επιτρέψει εμείς να φωλιάσει στο κεφάλι μας σαν μπούργκα, αποδεικνύει ότι για μας η έννοια της 'ευτυχίας' δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά θολή ή μπερδεμένη.

    Η απομάκρυνση από τον στόχο της πραγματικής μας ευτυχίας πραγματοποιείται από την δική μας ακράτητη προσπάθεια να γεμίσουμε όλο και περισσότερο,τους 3 παραπάνω κόσμους μας, κι αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουμε εντοπίσει τι πραγματικά έχουμε ανάγκη.

    Αλλά ακόμη κι αν τους ξεχειλίσουμε και ακόμη δεν έχουμε πάρει έστω και μια σταγόνα από αυτό που πραγματικά μας έλλειπε τότε πάλι θα νιώθουμε δυστυχισμένοι.

    Αθηνά,επειδή δεν μου διευκρίνησες τι πρέπει να σκεφτώ θεώρησα ότι το σχόλιό σου αφορούσε την ευτυχία τις ανάγκες και την οικογένεια. Το ότι παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά ήταν μέσα στις ανάγκες μας που ικανοποιήσαμε. Όμως όταν δημιουργείς οικογένεια τότε οι ανάγκες αυξάνονται και είναι επόμενο να χρειάζεται και μεγαλύτερη προσπάθεια για να τις καλύψεις. Επίσης γίνονται συλλογικές. Φεύγεις από το εγώ και πας στο εμείς. Διατηρείς όμως και τις δικές σου προσωπικές ανάγκες τις οποίες όμως ξέρεις εκ των προτέρων ότι μπορεί και να παραμελείς που και που, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τις παρατήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. άμπανε
    τα υλικά είναι αυτά που διαλέγουμε και παλεύουμε να αποκτήσουμε βάσει της προσωπικότητας της καλλιέργειας, του ήθους και της νοοτροπίας μας, άρα αποτελούν την υλική έκφανση του αιθέριου και άπιαστου εαυτού μας.

    Χωρίς καθημερινό πλύσιμο και ένα σωρό βιβλία, κανείς δε θα μπορούσε να σε ξεχωρίσει από έναν οποιονδήποτε άλλον. Η όψη σου θα ήταν τραχειά και ακατέργαστη, οι λέξεις σου απλοϊκές και οι σκέψεις σου δεμένες στο χώμα, μαζί με την καθημερινή σου ενασχόληση. Αυτοί που έχουν αυτά τα πράγματα θα σου φέρονταν σα να ήσουν λαθρομετανάστης: με οίκτο στην καλύτερη. Συμφωνώ ότι είναι άδικο το βλέπω όμως να γίνεται κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μου.

    Όλοι περιφρονούμε όσους έχουν λιγότερα από εμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. χρύσα

    σκέψου κι άλλο. Η δική σου σκέψη ίσως διαφέρει. Αυτά που διάβασες ίσως να μην συμπίπτουν με αυτά που ζεις. Ζωή είναι αυτά που κάνουμε κάθε μέρα και ο κόσμος είναι ένα σύμπαν δυνατοτήτων, όμως εμείς είμαστε εδώ τώρα και περιοριζόμαστε αναγκαστικά σε ένα κομμάτι γης και πεντεξι ανθρωπους και μερικές φορές ούτε με αυτούς δεν τα βγάζουμε πέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αθηνά αυτά που διάβασα, και αυτά που ανέφερα συμπίπτουν με αυτά που ζω αλλιώς δεν θα τα ανέφερα! Και πίστεψέ με έχω πληρώσει πολύ γι αυτή μου την άποψη χωρίς να με ενοχλεί βέβαια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και επίσης δεν υπάρχει αναγκαστικά ...αν το να ζεις σε ένα κομμάτι γης με 5-6 ανθρώπους σε εγκλωβίζει τότε το αλλάζεις.Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί γιατί έχω δει και τα καλά του 1 στρέμματος με 200 ανθρώπους για 10 ολόκληρα χρόνια αλλά ούτε κι εκείνο με ενοχλούσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΟΥΦ...
    Γενικεύσεις...
    Με ποιό δικαίωμα με συγκαταλέγεις στο όλοι σου;

    Καλή μου, αυτή είναι απλά μια οπτική γωνία που (συμφωνώ) ισχύει σήμερα για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Το όλοι όμως είναι πολύ βαριά λέξη (όπως και το πάντα) για να την εκφέρουμε αβασάνιστα και φυσικά δεν νομίζω να θες να επαναλάβω το γεγονός ότι οι οπτικές γωνίες είναι απλά τμήματα της αλήθειας και συνεπώς αν εξεταστούν μεμονωμένες αποτελούν σφάλματα!

    Παρεμπιπτόντως, τί σε κάνει να πιστεύεις ότι κατέχω τόνους βιβλία ή ότι πλένομαι κάθε μέρα και επιπλέον τί σε κάνει να πιστεύεις ότι το προβάλλω περιμένοντας ανταπόκριση ή ότι εν γένει υπόκειμαι στους κατά τα άλλα "καθολικούς" κανόνες σου. Σου επιστώ την προσοχή ότι κάθεσαι και συζητάς μαζί μου (και προφανώς λαμβάνεις μια μορφή «ευτυχίας» από αυτό, αλλιώς θα το έκοβες, θα ήταν πολύ εύκολο, χωρίς να ξέρεις στην πράξη τίποτε για εμένα και αν κατέχω έστω και ένα υλικό αγαθό από αυτά που θεωρείς στο όλον της παρούσης σημαντικά!

    Πάντως πραγματικά, όλα αυτά τα φιλοσοφικά διλήμματα καλό θα ήταν να τα έθετες σε κάποιον που πεθαίνει μόνος έχοντας χάσει, λόγω ακριβώς των χρημάτων, όλα όσα αγαπάει. Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει τελικά. Συνήθως η ευτυχία δεν βρίσκεται στα χρήματα. Η ευχαρίστηση (pleasure) μόνο βρίσκεται εκεί.

    Βρε που με σέρνεις πάλι να μιλάω για την "ευτυχία"... Κι εσύ τέκνον βρούτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. major παρεξήγησις

    το όλοι και το πάντα είναι όντως μεγάλες κουβέντες αλλά εφόσον δεν έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε όλους τους ανθρώπους ούτε να ζήσουμε χιλιετίες, αναγκαστικά περιορίζουμε τις εμπειρίες μας στο εύρος του δικού μας χωροχρόνου. Αν μου λες ότι σε χίλια χρόνια οι άνθρωποι θα είναι καλύτεροι τότε είναι σα να μου λες ότι θα πάμε στον παράδεισο.

    Στο προκείμενο, η ανάρτηση και το πνεύμα των σχολίων μου αναφέρονται περισσότερο στο κριτήριο των ανθρώπων και στο πως βάσει αυτού του κριτήριου επηρεάζεται η ζωή και η ευτυχία τους.

    Αν ρωτήσεις έναν αφρικανό που ζει σε καλύβα από λασπότουβλα και το νερό που πίνει είναι χρώματος καφέ αν είναι ευτυχισμένος, η απάντηση θα είναι θετική αν έχει αρκετά βόδια και αρκετά παιδιά, την τοπική εκδοχή του υλικού αποκτήματος. Η εκτίμηση που θα έχουν οι συντοπίτες του για αυτόν θα εξαρτάται από αυτά τα αποκτήματα και αν δεν τα έχει θα χάσει μαλλον την εκτίμησή τους και θα στεναχωριέται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χαχαχαχαχα
    Με προκαλεί κάτι να διατυπώσω την διαβολίστικη ερώτηση: "Δηλαδή εγώ (και μερικοί άλλοι) δεν είμαστε άνθρωποι του σήμερα;"

    Καλά, δεν χρειάζεται ν' απαντήσεις, είναι όντως "διαβολική" :p

    Καλύτεροι... χειρότεροι... πως ορίζονται; Όχι απλά σου λέω πως σε 50 χρόνια θα είναι διαφορετικοί, χωρίς καν να προσπαθώ να ορίσω τα σημεία στα οποία θα διαφέρουν! Καμιά σχέση με παραδείσους...

    Η κατακλείδα της ανάρτησης μάλλον απέχει πολύ από το κριτήριο των ανθρώπων και το πως "επηρεάζει τη ζωή τους". Επίσης η διαφωνία έγκειται στο ότι θεωρείς ότι η ευτυχία βρίσκεται στην εκπλήρωση του κριτηρίου, ενώ εγώ θεωρώ πως η δυστυχία είναι αυτή που βρίσκεται στην εκπλήρωση του κριτηρίου, κι ας νομίζει ο άνθρωπος πως εκεί βρίσκεται η ευτυχία.

    Η ευτυχία του αφρικανού προφανώς και δεν γίνεται να κριθεί από έναν δυτικό ο οποίος δε βιώνει τις συνθήκες ζωής του αφρικανού, ούτε την ιδεολογία του. Η ιδέα δε πως η ευτυχία βρίσκεται στην εκτίμηση των άλλων για εμάς καθώς και η ιδέα πως οι άλλοι μας εκτιμούν για τα υλικά αγαθά μας, είναι οπτική γωνία η οποία δε με εκφράζει και δεν είναι απαραίτητο ότι εκφράζει τους πάντες, εκφράζει μόνο τους ανθρώπους που έχουν κάποια προσκόλληση στο φαίνεσθε. Αλήθεια, εσύ δεν είσαι δυστυχισμένη αν ξέρεις ότι κάποιος που «εκτιμάς», σε «εκτιμάει» λόγω αυτών που «έχεις»; Ή μάλλον, αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι που τους εκτιμάς, παρότι ο μόνος λόγος που σε εκτιμούν είναι αυτά που έχεις; Δε σε γεμίζει αποστροφή η σκέψη;

    Θα απαντήσω λοιπόν στη δική σου αρχική ρητά και λιτά διότι και προφανώς δεν έγινα κατανοητός: Το ίδιο, και γιατί αυτά που έχω δεν με κάνουν ευτυχισμένο αλλά και γιατί αυτοί οι οποίοι θα με περιφρονούσαν, λαμβάνουν ήδη την περιφρόνισή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Να δώσω τότε ένα άλλο παράδειγμα.
    Κάθε άνθρωπος έχει κάποια χαρακτηριστικά. Βάσει αυτών θα συνεχίσει τη ζωή του. Αν είναι καλός στη γυμναστική θα γίνει γυμναστής, θα συναναστρέφεται αθλητές, θα ντύνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο και θα ακολουθεί έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Αυτό θα του αποφέρει συγκεκριμένα κέρδη: είτε θα έχει ικανότητες και διασυνδέσεις οπότε θα πλουτίσει προπονώντας πρωταθλητές, είτε που δεν θα τις έχει και θα κάνει ταεκβοντό σε παιδιά δημοτικού. Αν ανήκει στη μία περίπτωση, τότε θα έχει και τα ανάλογα περιουσιακά στοιχεία, θα πηγαίνει κάθε τρείς και λίγο διακοπές σε μοδάτους προορισμούς και θα ζει καλά. Ένας τρίτος, ακούγοντας ότι είναι γυμναστής και συνδυάζοντας αυτή την πληροφορία με το ακριβό αυτοκίνητο και τη φόρμα που το ένα της κορδόνι κοστίζει 300 ευρώ, αμέσως βγάζει ένα συμπέρασμα για το ποιόν αυτού του γυμναστή, και θα έχει πέσει μέσα. Οπότε, αν είναι της ίδιας νοοτροπίας, τότε θα γίνουν φίλοι, όχι από συμφέρον αλλά γιατί θα μιλάνε την ίδια γλώσσα και επικοινωνούν καλύτερα.

    Άρα, η γνωριμία και η αλληλεπίδραση επηρρεάζεται από τα πράγματα που έχει αγοράσει ο γυμναστής με τα χρήματά του αλλά δεν αποτελούν το κίνητρο.

    Καταλάβατε?
    Δεν είναι κακό ή καλό, απλά συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σπύρος ο χιλιοστός
    Χάθηκες !
    Καλό μήνα και σε εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αν εξαιρέσουμε ότι πιάνεις δύοεντελώς ακραία παραδείγμαα, ενώ γνωρίω αρκετούςυ δεν ανήκουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες, Το ότι σίγουρα συμβαίνει, δε αποδεικνύει καμιά καθολικότητα. Ατιθέτως θα έλεγα πως δεν το βλέπω και ιδιαίτερα να συμβαίνει έτσι όπως το θέτεις!

    Σου είπα, έχεις δίκιο ότι η νοοτροπία που αναφέρεις ΄χει υιοθετηθεί από μεγάλη μερίδα κόσμου. Αυτό δε σημαίνει ότι οδηγεί όμως κάπου ή έχει κάποια άλλου είδους ισχύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. άμπανε

    το ότι κάνεις τυπογραφικα σαρδαμ σημαινει ότι μάλλον κι εσυ όπως κι εγω, ξενυχτας χωρίς προφανη λόγο(εκτός κι αν διορθώνεις γραπτά οπότε έχεις την αμέριστη συμπαράστασή μου).

    σου αφιερώνω την τελευταια γουλιά μπέιλις!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. lol

    merci

    'γειά μααας και στη σπάνια ομορφιά μααας ;)
    (χικ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!