ΨυχοΜηχανική

• Τα υλικά αποκτήματα είναι σημαντικά. Το χρήμα είναι ο τρόπος να τα εξασφαλίσουμε. Ωστόσο, είναι δυνατόν να είναι κάποιος μη-ευτυχισμένος κι ας έχει περισσότερα υλικά αποκτήματα από ότι οι περισσότεροι, κι αυτό γιατί αυτό που κλείνει το καπάκι όταν τελειώσει το μαγείρεμα της ευτυχίας, είναι οι άλλοι άνθρωποι. Πράγματι, αν ρωτούσες πριν από καναδυό αιώνες τι χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένος, δεν θα ήξερε τι είναι τζακούζι ή εμβόλιο και οπωσδήποτε ούτε τί είναι Λύκειο ή πτυχείο. Πολλοί όμως ήταν ευτυχισμένοι και τότε, γιατί η ευτυχία είναι σχετική και σχετίζεται με τον περίγυρό μας. Εφόσον, λοιπόν, έχουμε εξασφαλίσει τα βασικά υλικά αγαθά, το κλειδί της ευτυχίας μας είναι οι άλλοι άνθρωποι. Τι θέλουμε όμως από τους άλλους?
• Θέλουμε να μας δέχονται σαν όμοιούς τους αλλά να μας θαυμάζουν και να μας ξεχωρίζουν για τα κατορθώματά μας. Θέλουμε να μας βοηθούν όταν το χρειαζόμαστε αλλά να μη μας πρήζουν και να μας γίνονται βάρος με τις απαιτήσεις τους. Θέλουμε να είναι δίκαια πρότυπα για εμάς αλλά να μη μας πλήττουν για τα στραβοπατήματά μας. Να μας λένε την αλήθεια και να πιστεύουν τα ψέματά μας. Να μας προσφέρουν αυτά που εμείς τσιγκουνευόμαστε. Θέλουμε να μην μας απογοητεύουν αλλά να δέχονται τις δικαιολογίες μας όταν τους απογοητεύουμε εμείς.
• Θέλουμε να μας καταλαβαίνουν και χωρίς να τους το εξηγήσουμε να μας συμπαραστέκονται, η αλήθεια όμως είναι ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τι περνάει ο άλλος, εκτός κι αν τύχει να περνάμε την ίδια δυσκολία στο ίδιο χρονικό σημείο, για αυτό και συσπειρώνονται καλύτερα σε καιρό δύσκολο και οι φιλίες αυτές είναι οι πιο δυνατές.
• Όλα αυτά όμως γίνονται για τον απλούστατο λόγο ότι μαζί με τους άλλους νιώθουμε ασφάλεια.
• Πολλοί περιφρονούν την ασφάλεια σαν κίνητρο στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά ακόμα και όταν νομίζουμε ότι οι φίλοι και οι σύντροφοι που διαλέγουμε είναι διαλεγμένοι για το ήθος και τα χαρίσματά τους χωρίς καμμία ιδιοτέλεια, ακόμα και τότε, όταν βρισκόμαστε μαζί τους νιώθουμε ασφαλείς ότι δεν θα μας απορρίψουν, ότι θα μας δεχθούν και θα μας καταλάβουν. Ότι θα είναι μαζί μας για πολύ καιρό. Όσα χαρίσματα κι αν έχει κάποιος, αν δεν μας δεχθεί σε κοινωνικό επίπεδο ή αν μας φερθεί άσχημα με κάποιον τρόπο τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απομακρυνόμαστε και διαλύεται ή σχέση, όποια κι αν είναι αυτή. Αυτό είναι ηθικό και λέγεται επιβίωση.
• Για να μας δεχθεί κάποιος πρέπει να υπάρχει ένα κοινό σημείο, ένα σημείο επαφής, και πάνω σε αυτό το σημείο γίνεται η αναμέτρηση. Αν βρούμε τον άλλον καλό και ικανό και επαρκή σε αυτό το σημείο τότε τον αποδεχόμαστε. Το ίδιο κάνει και ο άλλος για εμάς. Πως όμως συμπεραίνει κανείς το ποιόν του ανθρώπου που μόλις γνώρισε?
• Συχνά είναι ενστικτώδης αντίδραση. Πολλοί άνθρωποι περιγράφουν τους φίλους τους ως εντάξει άτομα (η διατύπωση μπορεί να διαφέρει) αλλά χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν ακριβώς τί είναι αυτό που τους φέρνει κοντά, όπως τα μέλη μιας λέσχης: όλοι ενδιαφέρονται για το ίδιο πράγμα αλλά ορισμένοι μόνο γίνονται φίλοι. Η συνήθεια πολλές φορές είναι ο οδηγός. Αν μέχρι τώρα είχαμε στην οικογένεια και στο περιβάλλον μας άτομα που να μας φέρονται υποτιμητικά, τότε από συνήθεια θα νιώσουμε οικειότητα και συνεπώς ασφάλεια, μαζί με τύπους που μας υποτιμούν, παρόλο που η συνειδητή μας επιθυμία είναι να μας φέρονται σωστά. Για αυτό πολλές γυναίκες τη βρίσκουν με κακά αγόρια...
• Αλλά πως γίνεται η αναγνώριση? Αν έχεις έναν γυμνό άνθρωπο και δεν ανταλλάξεις λόγια μαζί του, δεν γίνεται. Αν μιλήσει, το πιθανότερο είναι τα λόγια του να κρύβουν τις πραγματικές του προθέσεις για πολλούς λόγους που περιλαμβάνουν την αμηχανία, την πρόθεση εξαπάτησης και το διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο. Τις περισσότερες φορές η αναγνώριση γίνεται από τα συνοδευτικά, τα ορεκτικά σα να λέμε. Αν σου φέρουν χωριάτικη με καλαμαράκια τότε μάλλον βρίσκεσαι σε ταβέρνα και ξέρεις πως είναι οι ταβέρνες... Αν φοράει απλά ρούχα αλλά όλες οι προτάσεις του ξεκινούν με την αντωνυμία του πρώτου ενικού προσώπου ενώ παράλληλα δηλώνει της ποιοτικής μουσικής και λάτρης της φύσης (όλοι έχουμε γνωρίσει από έναν τέτοιον) τότε βγάζεις και από εκεί ένα συμπέρασμα, πολύ υποσυνείδητα, κάπου στον ιππόκαμπο, και η εξέλιξη είναι πολύ πιθανό να είναι αναπόφευκτη. Στην προηγούμενη πρόταση, όλα όσα δηλώνει το άτομο για την ταυτότητά του είναι πράγματα που αγοράζονται, συμπεριλαμβανομένης και της επαφής με τη φύση.
• Άρα, ξαναγυρνάμε στην αρχή. Το χρήμα.
• Μπορείς να το κατακρίνεις, να το εξηγήσεις με επιστημονικό τρόπο, ή να ρίξεις το φταίξιμο στα γονίδια ή στην κοινωνία, μπορείς να λές ότι είναι άδικο ή να προσπαθείς να το αλλάξεις, όμως είναι τόσο μάταιο όσο και να προσπαθείς να βγάλεις το αλάτι από τη θάλασσα. Απλά έτσι είναι.