Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Το Σύμπαν και το Τυρί

  • Αρχικά το διάβασμα αντικαταστάθηκε από τα μπλογκ. Αν υπάρχει όρεξη και χρόνος για ψάξιμο, βρίσκεις πολύ καλό υλικό για οτιδήποτε σε ενδιαφέρει. τελευταία όμως μου λείπει η συγκέντρωση ακόμα και για το μικρότερο κείμενο. Πολλά μικρά πραγματάκια που τριβελίζουν το μυαλό, πολλά που πρέπει να γίνουν και ειδικά τα κείμενα του δόκτορος δεν τα έχω διαβάσει εδώ και ένα μήνα περίπου. Όλο το αναβάλω για όταν είμαι πιο ξεκούραστη, πιο ψύχραιμη και πιο συγκεντρωμένη, αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα.
  • Χθές βράδυ πήγα στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς να αγοράσω τυρί. Επιστρέφοντας αργά - αργά στο σπίτι κοίταξα ψηλά στα άστρα και τον γαλαξία που φαινόταν από τη μία ως την άλλη μεριά του στερεώματος. και σκέφτηκα ότι κάπου εκεί εκρήγνυνται άστρα, εκλύεται απίστευτη ενέργεια, δημιουργούνται και πεθαίνουν κόσμοι, και να'μαι κι εγώ εδώ κάτω να κρατάω τυρί. Φυσιολογικά και τα δύο.
  • Λέω να ασχοληθώ για λίγο καιρό με το αγαπημένο μου χόμπι
  • Και ένα βιντεάκι για εσάς.
τάδε έφη
Ετικέτες ,

3 σχόλια:

  1. enikolo4 Μαρτίου 2009 στις 5:57 μ.μ.

    "κάπου εκεί εκρήγνυνται άστρα, εκλύεται απίστευτη ενέργεια, δημιουργούνται και πεθαίνουν κόσμοι".
    Δεν είναι έτσι ακριβώς όπως τα φαντάζεσαι εκεί πάνω αθηνόβιο. Εκεί ζούν πλάσματα τρομακτικά και πολύ ευφυή.Έχουν δημιουργήσει πολιτισμούς και διεξάγονται μάχες τεράστιας κλίμακας από τους οποίους εξαρτάται το μέλλον όλου του γνωστού σύμπαντος.
    Έχω ζήσει και έχω πολεμήσει εκεί.
    Από τύχη δεν πέθανα και κατάφερα να ξεφύγω εδώ στον πλανήτη σου.
    Με εκτίμηση ....Μπαζ Λαίτγιαρ
    Ο αστρομαχητής.
    :-PPPPPPP
    Έλα σιστερούλα , σύνελθε πλάκα σε κάνω
    χχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
    Καλή Σαρακοστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιάννης Καραμήτρος4 Μαρτίου 2009 στις 8:32 μ.μ.

    Έχεις δίκαιο πως τα κείμενα του Δημήτρη πρέπει να διαβαστούν με πολύ προσοχή αλλά είναι όλα έξοχα.

    Τυριά; Κάποτε είχα "πορωθεί" με τα τυριά και έφερνα πολλά από το Βέλγιο. Πλέον όχι μόνο η "πόρωση" μου έχει περάσει αλλά βρίσκω τα ίδια τυριά στο MEGA AB ή στο Carrefour...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. athinovio4 Μαρτίου 2009 στις 9:49 μ.μ.

    νικολόε
    σαρακοστή?
    εγώ?
    καλαμαράκια το σάββατο και πολύ είναι!

    Γιάννης
    κι εγώ είχα περ΄σει τη φάση αυτή αλλά μετά τα πρώτα κιλά την ξεπέρασα.
    Όσο για τα κείμενα του Δημήτρη, ναι αξίζουν τον κόπο, έστω και μόνο για να χαίρεται κανείς τα ελληνικά του.

    διευκρίνισις:
    δεν παρατάω το βλογάκι, απλά τον τελευταίο διάστημα νυστάζω μονίμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)