κάπου είδα να παίζεται το παιχνίδι της συγκίνησης. αν και δεσυνηθίζω τα παιχνίδια, αυτό με έβαλε σε σκέψεις. από όλα όσα έχω δεί και ακούσει, ποιό είναι αυτό που με συγκινεί περισσότερο?
μέρες το σκεφτόμουν γιατί είναι πολλα και για διάφορους λόγους. Dies Irae του Μότσαρτ από το ρέκβιεμ το πιο φορτισμένο κομμάτι, πιο φορτισμένο κι από όλα τα μέταλλα που έχω ακούσει.(βασικά όλο το ρέκβιεμ έτσι είναι)
A saucerful of secrets, τι να πεί κανείς για ένα τραγούδι που ο καθένας το ακούει με άλλο τμήμα του εγκεφάλου....
κι άλλα πολλά, αλλά αναφέρω τα πιο προφανή και αδιαμφισβήτητα.
αυτό μου θυμίζει ότι δεν ίμαι μόνο εγώ που νιώθω έτσι μερικές φορές.
κάπου είδα να παίζεται το παιχνίδι της συγκίνησης. αν και δεσυνηθίζω τα παιχνίδια, αυτό με έβαλε σε σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό όλα όσα έχω δεί και ακούσει, ποιό είναι αυτό που με συγκινεί περισσότερο?
μέρες το σκεφτόμουν γιατί είναι πολλα και για διάφορους λόγους.
Dies Irae του Μότσαρτ από το ρέκβιεμ το πιο φορτισμένο κομμάτι, πιο φορτισμένο κι από όλα τα μέταλλα που έχω ακούσει.(βασικά όλο το ρέκβιεμ έτσι είναι)
A saucerful of secrets, τι να πεί κανείς για ένα τραγούδι που ο καθένας το ακούει με άλλο τμήμα του εγκεφάλου....
κι άλλα πολλά, αλλά αναφέρω τα πιο προφανή και αδιαμφισβήτητα.
αυτό μου θυμίζει ότι δεν ίμαι μόνο εγώ που νιώθω έτσι μερικές φορές.
Το χαλελούγια του Cohen δεν είναι αυτό?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από κάποια χρόνια ήμουνα "ερωτευμένος" με τον Cohen. Τώρα ποια μου αρέσει αλλά το πάθος έχει υποχωρήσει. Πως να το κάνουμε γερνάω :(
ναι είναι το ίδιο κομμάτι αλλά δεν ξέρω ποιός το είπε πρώτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγώ τα ίδια για τον κοέν.
άστα γιάννη, ήρθε η ώρα για το τήλιο....
:)