Captain's Log: Stardate 010908

• Όπως κάνουν και όλοι οι άλλοι, έτσι και εγώ θα παραθέσω έναν απολογισμό του Αύγουστου και του καλοκαιριού που ακόμα δεν τελείωσε.

• Κατ'αρχάς, ενώ μέχρι πέρυσι σαν καθηγήτρια αγγλικών τα καλοκαίρια μου ήταν ξεκούραστα και οικογενειακά, φέτος πέρασα πολύ καιρο δουλεύοντας, αν και το yachting είναι η απολαυστικότερη δουλειά που μπορεί να κάνει κανείς.

• Οι άνθρωποι που συναντάς, κυρίως βορειο-ευρωπαίοι σε εμάς, είναι χαλαροί και ευδιάθετοι για τον απλούστατο λόγο ότι ξεκινούν τις διακοπές τους στην ελλάδα. Οι περισσότεροι είναι χαμογελαστοί και συνεργάσιμοι, ενώ ακόμα και οι πιο ιδιότροποι τελικά έμειναν ευχαριστημένοι από την δική μου καλή διάθεση (και το άριστο base service που είχαμε χάρις σε κάποιους καλο-επιλεγμένους συνεργάτες).

• Τα άπταιστα αγγλικά μου "μέτρησαν" περισσότερο από ότι περίμενα και αρκετοί πελάτες προτίμησαν εμάς για αυτόν το λόγο, παρόλο που κάποιες από τις υπηρεσίες που διαθέτουμε υπάρχουν και αλλού.

• Γνώρισα πολλούς ενδιαφέροντες άνθρωπους, είδα πως είναι να δουλεύεις με το έτερόν σου ήμισι, και μου χρησίμευσε απίστευτα η εμπειρία μου από το σχολείο στο να καταλαβαίνω τους άνθρωπους και να τους αντιμετωπίζω με επιτυχία. Συμπέρασμα: οι άνθρωποι δεν μεγαλώνουν, απλά ψηλώνουν. Φυσικά έχω πολλά ακόμα να μάθω......

• Έκανα ότι μπορούσα και άκουσα πολλά ευχαριστώ, τα περισσότερα για μικρά πράγματα όπως να συστήσω ένα καλό εστιατόριο ή να χαρίσω έναν χάρτη (είχα βγάλει φωτοτυπίες από χάρτη της πόλης και τους έδινα σε όποιον το χρειαζόταν: οικονομία και εξυπηρέτηση).

• Θα ήθελα να είχα κάνει περισσότερα μπάνια με τα παιδάκια μου αλλά δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα. Βέβαια τα πήγαμε βόλτες με το σκάφος, πράγμα που το λατρεύουν, τους κάναμε άλλα χατήρια και παρά την κούραση περάσαμε αρκετό χρόνο μαζί τους.

• Για κάποιον ανεξιχνίαστο λόγο, κόλλησα με τους ABBA και μάλιστα με το πιο χαζοχαρούμενο τραγούδι τους το I have a dream. Και φυσικά να μην ξεχάσω το ολ τάιμ κλάσικ Vous le vouz.Έφτασα στο σημείο να βρίσκω φιλοσοφημένα νοήματα στους στίχους και να ακούω το best-of ξανά και ξανά όλη μέρα, όπως έκανα στα νιάτα μου με τη ροκ.Τρελλά γλέντια.

• Διέγραψα το βλογάκι μου σε στιγμή πίεσης και παραφροσύνης και το μετάνιωσα όσο δε λέγεται. Για να έρθω στα ίσα μου πέρασα αρκετές νύχτες μπροστά στο πισί, χάνοντας πολύτιμο ύπνο. Κάποιοι από τους φίλους βλόγγερς είπαν ότι θα περνούσαν τις διακοπές τους στο Ιόνιο. Αυτό μου φάνηκε μαγικό. Σκεφτόμουν ότι μπορεί κάπου να υπάρχει ένας λόκους ή ένας αζραέλ ή ένας άραβας και ξαφνικά, σαν την αλεπού του μικρού πρίγκηπα, γέμισε το Ιόνιο φίλους. Το πορτοκαλί που ως τώρα ήταν απλά ένα αλλο χρώμα, έγινε ξαφνικά ένας εν δυνάμει φίλος. Σκέφτηκα να επιδιώξω συνάντηση αλλά τελικά απέρριψα την ιδέα αυτή γιατί άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Μου αρέσει που "ακούμε" ο ένας τον άλλον κρίνοντας όσα "λέμε" με βάση αυτά και όχι άλλα υποκειμενικά κριτήρια(ύφος, φωνή, χαρακτηριστικά προσώπου, φυσιογνωμία) που μπορεί να κάμψουν την κρίση μας όταν μιλάμε σε κάποιον πρόσωπο με πρόσωπο.

• Είδα πολλούς παλλιούς φίλους. Τόσο παλιούς που ένιωσα σα να βλέπω φάντασμα. Σε μία περίπτωση ένιωσα απογοήτευση γιατί η φίλη αυτή είχε απώτερο συμφέρον το οποίο έδειξε με τον πιο αγενή τρόπο και δεν μπήκε καν στον κόπο να τηρήσει κάποια στοιχειώδη προσχήματα.

• Πέρασα μέσα στον Αύγουστο μία ξεγυρισμένη κατάθλιψη, ίσως λόγω υπέρμετρης κούρασης, την οποία ξεπέρασα με την βοήθεια του Δ. (το έτερον ήμισι) και φυσικά με μουσικοθεραπεία (ΑΒΒΑ και πάλι ΑΒΒΑ). Επίσης βοήθησε το γεγονός ότι κάθε βράδυ έβλεπα τα δύο αυτά πλασματάκια να κοιμούνται χαμογελώντας στο ύπνο τους και ένιωθα ότι όλα θα πάνε καλά.

• Άκουσα πολλούς να παραπονιούνται ότι ο πιο βρώμικος λαός είναι οι άγγλοι ή οι σουηδοί αλλά σαν τους έλληνες δεν είναι κανείς. Έχουμε τα πιο βρώμικα πεζοδρόμια, τους πιο βρώμικους δημόσιους χώρους και ακόμα καπνίζουμε στις υπηρεσίες.

• Από το πουθενά και εν μέσω τουριστικής περιόδου προέκυψε μετακόμιση. Λόγω προβλημάτων υγείας ο ιδιοκτήτης ήθελε να μένει δίπλα στην κόρη του, τη γειτόνισσά μας. Κατανοητόν αλλά καθολου βολικόν. Την Παρασκευή μετακομίσαμε στο διαμέρισμα του 1ου ορόφου της ίδιας πολυκατοικίας που ως εκ θαύματος ξενοικιάστηκε ακριβώς όταν το χρειαστήκαμε. Κύριε Κοέλιο το σύμπαν όντως συνομωτεί μερικές φορές αλλά δεν είμαι σίγουρη για πιο σκοπό.

• Πολλά τα σχέδια για το επόμενο καλοκαίρι, πολλά τα συμπεράσματα από το προηγούμενο και πολλές μα πάρα πολλές ιδέες για έρευνα και υλοποίηση. Ένας δημιουργικός και παραγωγικός χειμώνας νομίζω ότι θα είναι ο φετινός.

• Ευχηθείτε μου τύχη!