PRICELESS
- Κάποιοι αναζητουν το χρήμα. Κάποιοι αναζητούν τη δόξα. Κάποιοι αναζητουν την αγάπη, την ισχύ ή ένα ιδεώδες. Κάποιοι αναζητούν τη λύτρωση. Υπάρχει όμως κάτι που αξίζει πιο πολύ από το χρήμα. Κάτι πιο ακριβό απο την αγάπη ή τη δόξα. Κάτι που έχουμε ανάγκη περισσότερο και από τη λύτρωση, περισσότερο από όλα αυτά μαζί και αυτό είναι κάτι που λέγεται αποδοχή.
- Λίγα είναι αυτά που δεν θα κάναμε για να κερδίσουμε την αποδοχή και ακόμα λιγότερα είναι αυτά που δεν στερούμαστε για να έχουμε την αποδοχή. Για αυτό δουλεύομε νύχτα-μέρα, για αυτό ανεχόμαστε τους ηλίθιους, για αυτό αλλάζουμε τους εαυτούς μας και για αυτό φοράμε ωραία ρούχα. Για αυτό οι άνθρωποι πληγώνουν ο ένας τον άλλον και μετά κλαίνε ο καθένας μόνος του σε ξεχωριστά δωμάτια. Για αυτό πονάμε όλοι.
- Ακόμα και οι ανήθικοι έχουν ανάγκη την αποδοχή από τους άλλους ανήθικους. Για αυτό οι σχέσεις πάνε κατά διαόλου. Φοράμε ότι πρέπει, λέμε ότι πρέπει, τρώμε ότι πρέπει και κάνουμε ότι πρέπει νομίζοντας ότι ο φίλος μας, το παιδί μας ή ο εραστής μας είναι project που πρέπει να περατωθεί εντός της προθεσμίας. Στήνουμε τον εαυτό μας σαν μαριονέτα και μετά απορούμε γιατί μας φέρονται σα να είμαστε μαριονέτες. Αφού το ένα σημείο επαφής με τον συνάνθρωπο είναι η προσωπική έκφραση, καταπνίγοντάς την μέσα σε προκατασκευασμένες από τα μέσα συμπεριφορές, μένουμε ανίκανοι να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, για τη δουλειά μας και τις σκέψεις μας. Κοιτάμε αυτόν που κάθεται απέναντί μας αναμένοντας με αγωνία την επόμενη λέξη του για να ξέρουμε τι πρέπει να πούμε. Διαλέγουμε politically correct εκφράσεις και δεν εκφέρουμε γνώμη από φόβο ότι ο αντίκρυ μας θα μας απορρίψει ειρωνικά. Ίσως και να το κάνει για να φανεί ανώτερος και να κερδίσει την αποδοχή μας.
- Και όλα αυτά χωρίς να κερδίσουμε τίποτα.
Πάλι είμαστε μόνοι, πάλι αμφιβάλλουμε αν κάναμε κάποιο λάθος, πάλι πρέπει να ξανακάνουμε τις ίδιες θυσίες φτου κι απ'την αρχή, πάλι πίνουμε νερό από την πηγή κοιτώντας με τρόμο τριγύρω μήπως μας χυμήξει η απόρριψη από το πουθενά.
After all this pain, why do we ALL feel like misfits?
PRICELESS
athinovio,καλησπέρα,Θα μου επιτρέψεις να διατυπώσω τη διαφωνία μου κι αν είναι να με στείλεις στο καζάνι επειδή διαφωνώ,βάλε με στο τέταρτο αριστερά,αφου εσύ είσαι μέσα στο τρίτο έτσι κι αλλιώς!Χα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν παριστάνω τον ήρωα,ούτε τον επαναστάτη πια,μπορει να μικρομεσοαστικοποιήθηκα εκ των πραγμάτων,αλλά λογαριασμό δε θα δώσω σε κανέναν κερατά,όχι δα,ποιος είν'αυτός που εχει το δικαίωμα ή τα κότσια για να με απορρίψει;Σιγά,καλέ την κοινωνία,μάμα μία...
Μου άρεσε η συλογιστική σου, δεν έχει και πολύ σημασία αν συμφωνώ ή οχι, σχετικό είναι και αυτό .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή ανάρτηση. Με περιεχόμενο και νόημα. Έτσι είναι διαμορφωμένη η κατάσταση στην συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου. Λίγοι είναι αυτοί που αντιστέκονται, λίγοι είναι εκείνοι που δεν νοιάζονται για την αποδοχή και την απόρριψη. Είναι όμως και πλήρως εξοικειωμένοι με την απόλυτη μοναξιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήVAD
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω ότι δεν έχουμε καζάνι για την πάρτη σου.
θα αναγκαστείς να μπείς σε τηγάνι ή στο κατσαρολάκι για τις σάλτσες.
:)
σημαδεμένε
ο καθένας έχει τον τρόπο του να περνάει τη ζωή όπως θέλει, αλλά είναι νομίζω σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε και ότι έστω και στην κόλαση, έστω και στο καζάνι μέσα, με παρέα είναι καλύτερα
Ζανζιβαρη
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι ειναι η ζωη και αυτοι ειναι οι κανονες της
απλά μερικες φορες σαν ανθρωπο με αδυναμιες μας πιανει αυτο το κατιτις, το μαραζι διχως αφορμή που έλεγε ο τραγουδιστής
Και συ κατάλαβες ότι δεν είμαι και πολύ αμαρτωλός;Δηλαδή συχωρεμένες οι αμαρτίες μου;Αντε,τη γλύτωσα!Χα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγεμα...
ωραία τα λες και το ιστολόγιο σου μου πρόσεφερε και προσωπική εμπειρία αποδοχής, αφού μεείχες βάλει στα links πριν εγώ σε διαβάσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήγειά σου αερόστατο!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που σε βλέπω αν και η θέση σου δεν είναι μέσα σε καζάνι
:)
Σιγουρα δεν είμαι για μέσα στο καζάνι, είμαι απ΄έξω, ένας από τους δαίμονες που βασανίζουν όσους είναι μέσα
ΑπάντησηΔιαγραφήανακατέψτε το καζάνι κόλλησε η σος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήSOS
δηλαδή!!
ήταν τα βατραχάκια και βγαίνει ένας οραματιστής και τα πείθει να αφίσουν το ποτάμι και να πάνε στην κορφή του βουνού. ξεκινάνε με όρεξη να ανεβαίνουν μα στην μέση της διαδρομής ένα ενα ξεκινάνε οι γκρίνιες που πάμε, στο ποτάμι είναι η θέση μας , ένα ένα τα παρατάει. τα παρατάνε όλα. ένα μόνο βατραχάκι ξάφνου το βλέπουν να έχει ανέβει την κορφή..
να μην τα πολυλογό , φτιαχνουν επιτροπή και πάνε τον ανύφορο να δουνε πωσ και τι, αφου τα καταφερε αυτό και εμεισ μπορούμε , πήγαν να το βραβεύσουν και να το ρωτήσουν τι και πώς. όταν έφτασε η επιτροπή στην κορφή δια πίστωσε πως το βατραχάκι ήταν κουφό.
είναι σαν όταν κολυμπάς η ασκήσε αν το σκέφτεσε πώσ θα φανείς και τα λοιπα , χάνεις τον ρηθμό της αναπνοής, πέφτει η απόδωση και τα κάνουμε σκατά, μιάς και σαρέσει το πρώτο πληθυντικό, είναι τέλειο, δε λέω, το καλύτερο.!!! σουπερ.
η αποδοχή, η πραγματική, της αλήθειας είναι το μέσα μας , και η ομορφιά εκ των έσω πηγάζει. σωστά.
μη νομίζεις , τελείως φρικαρισμένη είμαι κι εγω συναδέλφισσα , επιδή δεν κοιτάω το φαίνεσθε γαμίθηκα αλλα χαλάλι, γίναμε μεγάλοι, θα γυρίσει ο τροχός είναι καλός, κράμα αλουμινίου τιτανίου.
που είσαι;;; λές να μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε μέρα και να μη το ξέρουμε;;; να πιάσουμε την αναζήτηση .
μαστιγόνετε καθόλου στο καζάνι ; ή έτσι σκέτο, δε λέει!!!
;ο)
γλωσσόφιλα κολασμένα σε όλους
Καλησπέραα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και μιλάμε για καζάνια εγώ θέλω με αντικολητικό πάτο εντάξει???
Οι σχέσεις στη φύση είναι σχέσεις σκλάβου και αφέντη!
S&M!!!
Σαδομαζοχιστικό το post σου βρίσκω!!!
ΧΕΧΕΧΕ!!!
:-D
καλωσήρθατε στο φτωχικό μου πανδιώνη και κικο
ΑπάντησηΔιαγραφήπανδιώνη εμείς ασχολούμαστε με ιστιοφόρα. αν κι εσύ κάνεις το ίδιο τότε μάλλον θα την ξέρω τη φωνή σου
κικο
αλλιώς ξεκίνησε η ανάρτηση κι αλλιώς κατέληξαν τα σχόλια
ευτυχώς που έχω κι εσάς να μου φτιάχνετε το κέφι άμα μου έρχονται τα υπαρξιακά......
"Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ...