• Ο λόγος που ,παρά την αρχική μου πρόθεση να μην ανεβάσω τίποτα μέχρι το τέλος της τουριστικής περιόδου τελικά κάτι ανεβάζω, ήταν αυτός που καταλαβαίνει κανείς βλέποντας την φωτογραφία στο πλάι. Πρόκειται για συλλεκτικό βιβλίο του Πράτσετ που κατάφερα να πιάσω στα χέρια μου μετά από πολλές και αγωνιώδεις προσπάθειες ετών. Όποιος ζεί εκτός Αθήνας και δεν έχει τον Ύψιστο κουμπάρο, ξέρει τι σημαίνει να ψάχνεις βιβλίο και να σε κοιτάνε με το βλέμμα "ακόμα διαβάζεις βιβλία στην ηλικία σου?" ή "ωχ, τι θα θέλει πάλι η παλαβή".

• Και το καλό: την κυριακή ένας καλός φίλος που θα έρθει από αγγλία θα μου φέρει και το πρώτο Science of Discworld(υπάρχουν τρία συνολικά). Και σε αυτό το σημείο θέλω να σας μιλήσω λίγο για αυτόν τον πανέξυπνο και ταλαντούχο άνθρωπο που λέγεται Πράτσετ.

• Καταρχάς, πάντα όταν διαβάζω ένα βιβλίο βγαίνω από τη σαπουνόφουσκα του μικρόκοσμού μου και αρχίζω να καταλαβαίνω ή και να νιώθω άλλες εμπειρίες και ,κυριολεκτικά, αν μου μιλήσει κανείς την ώρα που διαβάζω θα χρειαστεί να υψώσει τη φωνή του για να με συνεφέρει στην πραγματικότητα. Αυτό για εμένα είναι το καλύτερο φρεσκάρισμα για το μυαλό, η καλύτερη ξεκούραση από την καθημερινή σκοτούρα. Όταν τελικά κλείσω το βιβλίο, τις περισσότερες φορές έχω μεγαλύτερη όρεξη να παίξω με τα παιδάκια μου και δημιουργικότερη έμπνευση να κάνω όλα αυτά που ούτως ή άλλως είχα σκοπό να κάνω αλλά χωρίς πολλή ενέργεια.

• Ο Πράτσετ τώρα, είναι ένας ευφυής άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση και αυτό φαίνεται από τις αναφορές του στην ιστορία την τέχνη ή τις επιστήμες και η επαφή με έναν ευφυή άνθρωπο είναι πάντα μία αναζωογονητική εμπειρία.

• Με μεγάλο χιούμορ και απίστευτη χρήση της αγγλικής γλώσσας, απομυθοποιεί τη βία που κυριαρχεί οπουδήποτε αλλού. Ίσως ο φίλος πρατσετάς που ενδεχομένως διαβάσει αυτή την ανάρτηση να φέρει ώς αντίρρηση το γεγονός ότι οι σκηνές πάλης, μάχης και ξεκοιλιάσματος δεν είναι καθόλου λίγες. Και θα έχει δίκιο. Η διαφορά όμως είναι ότι στις περιγραφές των βίαιων σκηνών η έμφαση δίνεται περισσότερο στο ποιόν των συμπλεκόμενων παρά στις βίαιες πράξεις (πχ ο Rincewind πάντα τρέχει να ξεφύγει ενώ ο Vimes όσο κι αν πιεστεί χρησιμοποιεί τη διπλωματία καταφεύγοντας στη βία μόνον όταν απειλείται η ζωή του).

• Μέσα στα βιβλία του ασχολείται με τη θρησκεία, τον πατριωτισμό, τη φιλία, τον ρατσισμό, τις σχέσεις, την πολιτική, τον αποκρυφισμό, το σεξ, τα ταξίδια, τον ηρωισμό και όλο το φάσμα της ανθρώπινης δράσης. Το χιούμορ του είναι συχνά ειρωνικό, πάντοτε εύστοχο αλλά ποτέ προσβλητικό, πράγμα που δείχνει άνθρωπο με βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.

• Οι ήρωες των βιβλίων του έχουν αστεία ελαττώματα αλλά σιδερένιο ήθος, δηλαδή δεν συμβιβάζουν τα πιστεύω τους παρά τις στιγμές αδυναμίας. Δέν υπάρχουν καλοί εγκληματίες όπως βλέπουμε συχνά στις ταινίες (πχ natural born killers, kill bill, pulp fiction.....) υπάρχουν όμως αρκετοί που βρίσκουν τον ίσιο δρόμο, όπως το troll Detritus που τελικά μπαίνει στην αστυνομία.

• Σε αντίθεση με τη σειρά του χάρυ πόττερ που αποτελεί αναμάσημα κλισέ καταστάσεων και περιγραφών για να μην πω ότι στερείται και οποιουδήποτε νοήματος (το είπα τελικά....) και δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ πρωτότυπη ιδέα, ο πράτσετ απογυμνώνει την αλήθεια και την ξαναντύνει με πολύχρωμη αστεία φορεσιά δίνοντάς της πιο υποφερτή μορφή.

• Σε αντίθεση με τα βιβλία του Τόλκιεν που ναι μεν δανείζονται φαντασία από την παγκόσμια ιστορία αλλά είναι τόσο, μα τόσο μακρόσυρτα και βαρετά, η γραφή του Πράτσετ είναι συναρπαστική, γεμάτη κέφι για τη ζωή και σε παρασέρνει και στην επόμενη σελίδα, και στην επόμενη, και στην επόμενη......

• Οι ιστορίες του είναι σφιχτοδεμένες και συμπαγείς, δηλαδή όχι μόνο δεν έχουν κενά στην πλοκή αλλά εκτυλίσσονται σε πολλά επίπεδα προσφέροντας ένα πλούσιο, συναρπαστικό ανάγνωσμα κάθε φορά. Oι περιγραφές του είναι αυτό που πρέπει να είναι: περιγραφές, τόσο ζωντανές και τόσο δυνατές που δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δείς μπροστά σου με τα μάτια του μυαλού.
• Και μία προειδοποίηση για τον ανύποπτο αναγνώστη : την πρώτη φορά που θα διαβάσετε οποιοδήποτε του Πράτσετ στις πρώτες σελίδες ίσως αναρωτηθείτε "πού το πάει?". Μην απογητευτείτε όμως γιατί στη συνέχεια θα δικαιωθείτε και θα γίνει ξεκάθαρο πού το πάει. Προσωπικά μου αρέσει να διαβάζω πολλές φορές τα βιβλία γιατί κάθε φορά τα βλέπω με άλλο μάτι, αλλά και γιατί συχνά με τη δεύτερη ανάγνωση ανακλύπτω πράγματα που ίσως να μου είχαν ξεφύγει την πρώτη φορά.

• Αν σας κέντρισα την περιέργεια τότε αρχίστε με τον Θεριστή (Τhe Reaper) που από πολλούς θεωρείται το καλύτερό του βιβλίο.