Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ειρωνεία, εν τέλει.

Οι μύθοι υπάρχουν στους πολιτισμούς όχι για να καταγράψουν ιστορικές αλήθειες, αλλά περισσότερο σαν συμβολισμοί της συλλογικής ταυτότητας, κάτι που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί.

Για παράδειγμα, οι μύθοι του Αισώπου ή άλλοι πολλοί στην Ελληνική μυθολογία σε καμμία περίπτωση δεν αποτελούν ακριβή ιστορική καταγραφή με την επιστημονική έννοια, αλλά αντανακλούν με εύγλωττο τρόπο τις νοοτροπίες και την κοινωνική δομή , μέσω των οποίων μας δίνεται η δυνατότητα να συμπεράνουμε και τα υπόλοιπα, τα επιστημονικά, όπως περί παραγωγής, οικονομίας και πολιτικής.

Για αυτό, τα γραπτά που καταγράφουν τέτοιους μύθους είναι πολύτιμα τόσο σε ευρύτερο πολιτισμικό επίπεδο για την καλαισθησία τους όσο και σε προσωπικό επίπεδο, όχι μόνο γιατί οι άνθρωποι βρίσκουν τις διαχρονικά ρίζες τους μέσα σε αυτούς, αλλά και γιατί τα μηνύματα που περιέχουν μέσα από επεξεργασία αιώνων έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να είναι εύκολα αντιληπτά, οι συμβολισμοί τους έχουν άμεσο αντίκτυπο στο νού μας, είτε είμαστε διδάκτορες είτε αγράμματοι χειρώνακτες.

Συμφωνήσαμε λοιπόν ότι οι μύθοι, αν και καθόλου επιστημονικοί, παίζουν σημαντικό ρόλο για εμάς και εσκεμμένα χρησιμοποίησα την δική μας μυθολογία ως παράδειγμα.

Θα συμφωνήσετε επίσης ότι, μέσα σε αυτά τα πλαίσια, αλλά και στη λογική ή ίσως στην ηθική της παρρησίας και της ελευθερίας του λόγου, είναι κακό να καταστρέφει κανείς βιβλία, όσο και αν διαφωνούμε με αυτά ή αν το ευρύτερο σύνολο καταδικάζει το περιεχόμενο ορισμένων βιβλίων. Σωστά;
Για παράδειγμα, αν κάποιος υποστηρίξει ότι η αρχαιοελληνική μυθολογία δεν είναι ιστορική αλήθεια και για αυτό τα κείμενα αυτά πρέπει να καταστραφούν ή να μη διδάσκονται στα σχολεία, θα πέσουμε να τον φάμε, σωστά; Σωστά, βέβαια!

Κάτι άλλο στο οποίο θα συμφωνήσουμε, ελπίζω, είναι ότι οι αξίες αυτές είναι για όλους, δεν είναι δηλαδή λογικό να έχει ελευθερία του λόγου ο ένας αλλά ο άλλος όχι, διότι αυτό δεν είναι ελευθερία του λόγου αλλά λογοκρισία του ενός από τον άλλον.

Άρα, βάσει ποιας λογικής έκαναν οι άθεοι απόσυρση βιβλίων θρησκευτικού περιεχομένου; Γιατί ζητούν να μη διδάσκονται τα θρησκευτικά στο σχολείο, ειδικά εφόσον παρέχεται η δυνατότητα στους μαθητές όλων των επιπέδων να εξαιρεθούν από το μάθημα αυτό εάν το επιθυμούν; Δεν είναι αυτή η ενέργεια ανάλογη με το κάψιμο των βιβλίων από διάφορους κατά καιρούς; Δεν ισοδυναμεί με λογοκρισία και ανελευθερία, την οποία οι άθεοι απεχθάνονται;

Εκτός από σφάλμα τακτικής εκ μέρους των άθεων, θεωρώ ότι τα θρησκευτικά κείμενα πρέπει να διδάσκονται και ειδικά τα δικά μας, τα χριστιανικά, για έναν και μόνο λόγο. Οκ, ξεχάστηκα, για δύο λόγους. Ο δεύτερος είναι διότι αποτελούν μέρος της παράδοσης και της ιστορίας, της αισθητικής του κάθε λαού, είναι αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας ενός λαού.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι από πουθενά αλλού δεν εκπορεύεται ηθική στην κοινωνία μας, όχι μόνο τώρα αλλά ανέκαθεν. Η τέχνη μας λέει να κάνουμε σεξ όλη την ώρα και να νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας και το τώρα, πράγμα που έχει την αξία του μεν, αλλά όχι μόνο αυτό. Οι άνθρωποι δεν ζουν αν δεν φροντίσουν για το μέλλον. Μετά το σεξ έχουν και άλλα πράγματα να κάνουν, καθώς και άλλους ανθρώπους τριγύρω τους. Αν κάνουμε μόνο σεξ και δεν φροντίζουμε για το μέλλον αλλά κοιτάμε μόνο τον εαυτούλη μας τώρα, όπως μας λένε οι τέχνες, τότε σε τί διαφέρουμε από τα ζώα; Σε τίποτα, εκτός που περπατάμε όρθιοι. Άλλωστε, ηθική και τέχνη, ποτέ δεν ήταν και τόσο καλές φίλες...

Θα μου πείς, υπάρχουν οι Νόμοι. Οι Νόμοι υπάρχουν, αλλά είναι φτιαγμένοι από πλούσιους, που είτε δεν έχουν ιδέα για το τί περνάνε οι υπόλοιποι είτε έχουν συμφέρον να φτιάχνουν νόμους όπως τους βολεύει, όπως ο Βουλγαράκης που κατά το "Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" έφαγε από το Βατοπέδι ένα κάρο λεφτά και μετά ο Καραμανλής (μαζί με τη Ντόρα, τον Σαμαρά, τον Καμμένο, κοκ) φρόντισαν να παραγραφεί, βάσει ενός νόμου που λέει ότι μετά από ένα χρόνο δεν είναι πια κλεψιά.
Εσύ, αυτούς τους Νόμους θέλεις να μου τους πλασάρεις για ηθική; Υποστηρίζεις, ίσως, ότι μπορεί πάνω σε τέτοιους νόμους να πάει μπροστά μία κοινωνία; Αυτό, όπως φαίνεται, σηκώνει μεγάλη συζήτηση, η αρχή της οποίας είναι η εξής: πως μπορεί οποιαδήποτε νομοθεσία να συμπεριλάβει όλες τις ηθικές και ανήθικες διαστάσεις την ζωής μας, να τις καταγράψει και να τις αξιολογήσει; Αυτό, εκτός από εξαιρετικά δύσκολο λόγω της πολυπλοκότητας των ανθρώπινων σχέσεων, είναι και τρομακτικό, διότι σημαίνει ότι κάποιος παρακολουθεί την κάθε σου στιγμή, πάντα, κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο, να δίνεις λογαριασμό για την κάθε σου ανάσα.

Σε αυτό το σημείο οι άθεοι θα πουν : μα και η θρησκείες αυτό δεν κάνουν; Δεν περιορίζουν την ελευθερία των ατόμων; Το κάνουν, και μάλιστα βάναυσα. Όμως, πολύ συχνά δεν είναι η ίδια η θρησκεία που το κάνει αλλά περισσότερο οι πολιτικοί που εκμεταλλεύονται τη θρησκεία για να κερδίζουν ισχύ και πολέμους. Ο Ιησούς, πχ, είπε ότι πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και ότι δεν πρέπει να σκοτωνόμαστε, αλλά οι Άγιοι Πατέρες έστειλαν κόσμο να σκοτώνει ανθρώπους στις αποικίες και στις σταυροφορίες. Φταίει το ιστορικό πρόσωπο που λέγεται Ιησούς και η διδασκαλία του, ή μήπως φταίει ο κάθε ένας που προσαρμόζει τα κείμενα όπως γουστάρει;

Για να αντιστρέψω το ερώτημα, θα θέσω το εξής ζήτημα. Αν κάποιος από τους άθεους προσπαθήσει να καταγράψει τις αξίες των άθεων (οι οποίες παρεμπιπτόντως ταυτίζονται με εκείνες των διδαγμάτων του χριστού σε πολλά σημεία, τόσο ώστε εύκολα να θεωρούνται οι καλύτεροι χριστιανοί) σε ένα κείμενο, τότε τί λέτε ότι θα συμβεί; Εγώ λέω ότι όσο καλοπροαίρετος και αν είναι ο συγγραφέας ενός τέτοιου κειμένου, είναι βέβαιο ότι το κείμενό του θα υποστεί πολλές φθορές. Πρώτον και κύριον, θα παρερμηνευτεί με τόσους πολλούς τρόπους, που σύντομα θα καταλήξει να σημαίνει το αντίθετο από αυτό που είχε αρχικά στο μυαλό του ο άθεος συγγραφέας, όπως συνέβη και με τη Βίβλο και με άλλα θρησκευτικά ή ιδεολογικά ή φιλοσοφικά κείμενα, από τον Μαρξ μέχρι τον Δαλάη Λάμα, να ψελλίζει κανείς "Διότι η άγνοια φέρνει αλόγιστο θάρρος, ενώ η γνώση δισταγμό" και να μπαίνει με το καλάσνικωφ σε ένα σχολείο και να θερίζει κόσμο... Δεύτερον, όπως προαναφέρθηκε, η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι τόσο πολυεπίπεδη, που είναι αδύνατον να τα προβλέψει κανείς όλα και ακόμα πιο ακατόρθωτο να τα αξιολογήσει κανείς όλα, τί είναι καλό, τί είναι κακό,κοκ. Τα θρησκευτικά κείμενα αντιμετώπισαν αυτή την δυσκολία με δύο τρόπους. Πρώτον χοντρικά έθεσαν κάποιους στοιχειώδεις κεντρικούς τυφλοσούρτες για τα βασικά (γάμοι, σεξ, κοκ) ενώ για τα επιμέρους χρησιμοποίησαν συμβολισμούς, μύθους, καλούς Σαμαρείτες, Ερινύες, κοκ. Αυτοί οι συμβολικοί μύθοι δίνουν το πνεύμα αλλά σε καμμία περίπτωση το γράμμα του θρησκευτικού νόμου, γιατί αν πας να ακολουθήσεις κατά γράμμα αυτούς τους μύθους θα δυσκολευτείς λιγάκι, προφανώς.

Πες μου εσύ τώρα, αν μπορεί ένας νόμος του κράτους να γίνει συμβολικός και τί θα γινόταν αν το προσπαθούσε κάποιος.

Στα ίδια πλαίσια κινείται και η φιλοσοφία, η οποία εκτός από τις δυσκολίες που είπαμε, έχει και την εξής ιδιαιτερότητα: ενώ οι νόμοι και η τέχνη έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές όλων των ανθρώπων, η φιλοσοφία πολύ συχνά είναι απρόσιτη για τους κοινούς ανθρώπους, όχι μόνο γιατί για να κάτσεις να κάνεις φιλοσοφική συζήτηση πρέπει να μην κάνεις τίποτα άλλο για κάμποση ώρα, πράγμα που ο μέσος βιοπαλαιστής απλά δεν μπορεί να κάνει, αλλά και γιατί ειδικά στις ημέρες μας η φιλοσοφία έχει αποκοπεί από την υπόλοιπη ζωή, έχει καταντήσει ανακύκλωση ελιτίστικων κλισέ, ανθρώπων που βλογάνε ο ένας τα γένια του άλλου αποκλείοντας κάθε άλλη έκφραση από τον δημόσιο λόγο, με άλλα λόγια αν επιχειρήσει ένας εκτός-κλίκας να εκφραστεί, καταδικάζεται άμεσα από τους εντός-κλίκας και ούτε εκδίδονται τα κείμενά του ούτε παίρνει καλές κριτικές αλλά θάβεται από τους νονούς του ελιτίστικου μονοπώλειου.

Ακόμα και στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης όπου ανθεί η αθεΐα, υπάρχει η εξής αντίφαση: ζούν πάνω στο καπιταλιστικό πρότυπο, απομυζώντας φτηνό φαγητό από τις φτωχές χώρες αλλά πουλώντας ακριβά τη γνώση, για να βρεί βιβλίο ο Σομαλός του οποίου τα ψάρια αγοράζουν για τρείς κι εξήντα του χρεώνουν μίας ζωής μισθούς. Είναι δίκιο αυτό; Ο Βορειο-Ευρωπαίος μπορεί να μην το συνειδητοποιεί, αλλά κάθε φορά που τρώει τόννο ή σκουμπρί σκοτώνει κι από ένα μικρό χωριό. Και παρόλο που το γνωρίζουν, συνεχίζουν, να ζούν από την τέχνη αντί να παράγουν φαγητό, να παίρνουν επιδόματα για να μην παντρευτούν τη στιγμή που σε άλλα μέρη του κόσμου δουλεύουν για τρία δολάρια το μήνα ώστε η βόρεια ευρώπη να έχει φτηνά μποτάκια ή μπάλες ποδοσφαίρου. Ωραία ηθική,  αυτή της κατανάλωσης, που έχουν οι πολιτισμένοι, εκλεπτυσμένοι και, πάνω απ'όλα, φιλοσοφημένοι!

Τί θα ήταν ο Βορειο-Ευρωπαίος χωρίς τα λεφτά του; Θα ήταν τόσο ανώτερος; Θα είχε τα λεφτά να αγοράζει βιβλία και να πουλάει μούρη; Πόσο ηθικός θα ήταν ο Βορειο-Ευρωπαίος, πιστός ή άθεος, όσα βιβλία και αν είχε διαβάσει, αν δεν είχε να φάει;

Αυτό που θέλω να επισημάνω τελικά είναι ότι η προσωπική πορεία και εξέλιξη του καθενός μας, δεν εξαρτάται τόσο από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις αλλά από το σύνολο όσων διαμορφώνουν τη συνείδησή μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νόμους, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς φιλοσοφία ή ιδεολογία και σε καμμία περίπτωση δεν θα ήθελα να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς τέχνη.
Από την άλλη είναι και η θρησκεία που παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη δημόσια ζωή, παρά τις ανθρώπινες ατέλειες που καταλογίζουμε στους εκπροσώπους της.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μέσα από τους συμβολισμούς, τους κώδικες και τις αλληγορίες βγαίνουν διδάγματα που δεν βγαίνουν ούτε από τους νόμους, ούτε από τη φιλοσοφία ούτε από την τέχνη, με τον ίδιο τρόπο που ούτε η τέχνη μπορεί να αντικατασταθεί από τη φιλοσοφία ούτε η φιλοσοφία να αντικατασταθεί από την θρησκεία ή από την ιδεολογία. Όλα παίζουν το ρόλο τους  και ότι  αποκλείοντας κανείς οποιοδήποτε από αυτά από τη ζωή και τη σκέψη του απλά έχει ένα λιγότερο διανοητικό εργαλείο στη διάθεσή του.



Εν κατακλείδι, δεν πρέπει να καταστρέφουμε ούτε να αποκλείουμε κανένα βιβλίο, απλά και μόνο επειδή έτυχε κάποιοι ηλίθιοι, αντί να καταλάβουν δύο απλά πράγματα, να χρησιμοποιήσουν τις ρήσεις (οποιουδήποτε) για να δικαιολογήσουν τις εσφαλμένες τους επιλογές, τις τύψεις τους ή την παράνοια που κρύβουν στο μυαλό τους.

Αυτό που θαρρώ ότι έχουν στο νού τους οι άθεοι είναι ότι, αφού οι εκπρόσωποι των θρησκειών είναι διεφθαρμένοι, τότε καταστρέφοντας τα βιβλία τους, καταστρέφεις και την πηγή της διαφθοράς τους. Δεν είναι αυτό αφελές; Η ανθρώπινη αδυναμία δεν εκπορεύεται από τα βιβλία, αλλά από τους ανθρώπους (για να εκφραστεί μέσα από τα βιβλία) και ανάλογα με την ηθική του καθενός αναζητά ο καθένας το ανάγνωσμα που του ταιριάζει, κι αν δεν το βρεί θα το γράψει μόνος του.

Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να κάνουν αμαρτίες, παρανομίες, ανηθικότητες και κακογουστιές παρά την ύπαρξη της θρησκείας, των νόμων,  της τέχνης και της φιλοσοφίας, και αυτό είναι κάτι που οι άθεοι πρέπει να αποδεχτούν.


14 σχόλια:

  1. βάσει ποιας λογικής έκαναν οι άθεοι απόσυρση βιβλίων θρησκευτικού περιεχομένου;

    Η ανταλλαγή που προτείνουν δεν σημαίνει απόσυρση ούτε απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου.
    Απλά ένα πλήθος κόσμου έχει στα χέρια του μια Αγία Γραφή, που συνήθως την έχει αποκτήσει τζάμπα, και πάλι συνήθως δεν την έχει διαβάσει ποτέ του και στην θέση της θα του δώσουν κάποιο βιβλίο που τουλάχιστον δεν θα γράφει όλα αυτά τα φρικαλέα που γράφει η Αγία (κατ΄όνομα) Γραφή.

    Γιατί ζητούν να μη διδάσκονται τα θρησκευτικά στο σχολείο ειδικά εφόσον παρέχεται η δυνατότητα στους μαθητές όλων των επιπέδων να εξαιρεθούν από το μάθημα

    Γιατί σε μία θρησκόληπτη κοινωνία το να ζητήσεις να απέχει το παιδί σου από το μάθημα των θρησκευτικών αποτελεί τελικά στίγμα γι΄αυτό και μπορεί να το οδηγήσει σε κοινωνικό απομόνωση τόσο από τους καθηγητές του όσο και από τους συμμαθητές του.
    Κανένας δεν θα διαφωνούσε στην διδασκαλία των θρησκειών που υπάρχουν στον κόσμο χωρίς όμως και την αντίστοιχη κατήχηση που γίνεται σήμερα από τους θεολόγους που πολλές φορές είναι και παπάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά αθεόφοβε.
      Και τί τα κάνουν τα αποσυρθέντα βιβλία; Δεν έχω κανέναν λόγο να πιστεύω ότι θα τα δώσουν σε άλλους ή σε κάποια βιβλιοθήκη. Μάλλον στα σκουπίδια θα πάνε, πράγμα που ισοδυναμεί με κάψιμο. Άλλωστε η ίδια η λέξη "απόσυρση" αυτό δε λέει;
      Όσο για το στίγμα, εκεί θα συμφωνήσω ότι οι παπάδες θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να κρατήσουν την πελατεία τους. Από την άλλη, είναι πιο εύκολο τώρα να αποκαλύπτεις την αθεία σου παρά να ομολογείς ότι είσαι χριστιανός, πλέον.

      Διαγραφή
  2. Καλή χρονιά Athinovio...

    Με τους 'Άθεους' μου φαίνεται πως πολύ ασχολήθηκες. Δεν το αξίζουν. Μάλλον είναι πιο δογματικοί απ' τα δόγματα που υποτίθεται πως αντιμάχονται. Τώρα για την 'ανταλλαγή βιβλίων' (τοξικών με άλλα μη-τοξικά;;), δεν το ήξερα αλλά δεν έχω ακούσει μεγαλύτερη βλακεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά και σε εσένα Θανάση.
      Ασχολούμαι με αυτούς διότι μέσα στον δογματισμό τους, έχουν και κάποια στοιχεία που συμφωνούν με τον χριστιανισμό, όπως λέω στην ανάρτηση. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την εξέλιξή τους και διαπιστώνω με έκπληξη ότι παρά την αθεία τους, κάνουν τα ίδια λάθη με τις εκκλησίες, δλδ καταφεύγουν στα ίδια κόλπα, τις περισσότερες φορές, όπως όταν ήθελαν να εφεύρουν τις δικές τους τελετές, πράμγα άσκοπο τη στιγμή που τελετές ήδη υπάρχουν για τον ίδιο σκοπό, την κοινωνική αναγνώριση ενός συμβάντος.
      Έχει μεγάλο ενδιαφέρον!

      Διαγραφή
  3. Οι Μύθοι διδάσκονται ως ακριβώς αυτό: Μυθολογία. Δεν παρουσιάζονται ως γεγονότα στα παιδιά, δεν λέει δηλαδή ο δάσκαλος ή, η δασκάλα ότι πράγματι υπάρχει Δίας και η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του και είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευση των παιδιών κρατώντας μια κουκουβάγια.

    Από την άλλη, τα θρησκευτικά, ξεχωριστά από την Ιστορία και την Μυθολογία, διδάσκονται σαν γεγονότα.

    Συμφωνώ μαζί σου ότι θα έπρεπε όλα να διδάσκονται ως μύθοι και ως παραδόσεις. Με έμφαση στην παράδοση και το τι αυτές οι παραδόσεις συνεπάγονται στην συνοχή και συνέχεια μιας κοινωνίας όσον αφορά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες ηθικής.

    Συνεπώς, συμφωνώ απόλυτα πως όλα αυτά είναι στην σφαίρα της παράδοσης του εκάστοτε λαού, και χωρίς παράδοση μια κοινωνία είναι σαν οικοδομή χωρίς θεμέλια. Πρέπει όμως να γίνεται ο διαχωρισμός, στα παιδιά, του τι είναι παράδοση, τι είναι μύθος, τι είναι εικονογράφηση κανόνων ηθικής μιας κοινωνίας, και, ότι το θρησκευτικό "Πιστεύω" είναι θέμα ατομικό, οικογενειακό, και επεκτείνεται στην κοινωνία από εκεί. Αυτό ως επί το πλείστον δεν γίνεται σε πρωτοβάθμια εκπαίδευση λαών όπως ο Ελληνικός -όπου η μαμά ξεματιάζει το παιδί και μετά το πάει στην εκκλησία. Το κλειδί νομίζω είναι πράγματι το πως παρουσιάζονται αυτά τα θέματα στα μικρά παιδιά.

    Συμφωνώ εκ πείρας με τον Θανάσης Ξ., ότι οι αυτοαποκαλούμενοι "Άθεοι" είναι πιο δογματικοί (και υπεροπτικοί) από τους "θρησκευόμενους", και κατά την γνώμη μου αυτό οφείλεται στην φύση μιας έννοιας ταυτότητας η οποία εξ' ορισμού δηλώνει άρνηση "Α..." (Α-θεος) χωρίς καν να προσδιορίζει τον ορισμό "Θεός" τον οποίον αρνείται (Θεός μπορεί να εννοείται ένας γέρος στον ουρανό, ή μια ενσυνείδητη οντότητα, ή το άθροισμα των κανόνων ηθικής μιας κοινωνίας, ή το ίδιο το σύμπαν του οποίου είμαστε μέρος, ή μια έννοια ποιητική ή μεταφορική). Σε ποιά από αυτές τις έννοιες κολλάει το "Α" του "Άθεου", πέραν της μονολιθικής και υπεροπτικής άρνησης η οποία περισσότερα προσωπικά προβλήματα επικοινωνίας υποδηλώνει παρά κοινωνικής συνοχής/αποδοχής; όπου ο "Άθεος" καταφεύγει σε ένα λεξικό για να αποδείξει ότι "Θεός" σημαίνει μια ενσυνείδητη οντότητα αγνοώντας τις μεταφορικές έννοιες που μπορεί να περικλείει η λέξη για κάθε άνθρωπο.

    Σχολίασα γιατί 'διάβασα" την ανάρτηση σαν επιχείρημα/συζήτηση σχετικά με την κοινωνική χρησιμότητα/λειτουργηκότητα της "Άρνησης", και συμφώνησα απόλυτα με το πνεύμα σου όπως το εξέλαβα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς όπως το κατάλαβες, thinks.
      Η θρησκεία δεν είναι περιττή και ο ρόλος της είναι σημαντικός στην ανθρώπινη ζωή και στην κοινωνία.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι, ακόμα και ένας Αγνωστικός που πιστεύει ότι δεν (μπορεί να) γνωρίζει, όπου "Αγνωστικός" σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό από "Άθεος". Η δύναμη/ένταση/εστίαση της πίστης του καθενός μπορεί να ενεργεί προσθετικά ή αφαιρετικά ως προς τα πιστεύω των γύρω του (κοινωνική συνοχή/αποδοχή, ή όχι) ως παράγωγο της ψυχολογικής κατάστασης του καθενός (ανάγκη επιβολής και απόδειξης ιδίας γνώμης ή/και ανάγκη κατάρριψης γνώμης των άλλων, που συνδέεται και με προσωπικές, ενδόμυχες φοβίες ή δειλίες του χαρακτήρα).

      Αν πάρουμε τα δύο άκρα της επιστήμης και της θρησκείας δεξιά-αριστερά, και τα άλλα δύο άκρα της αποδοχής και της απόρριψης πάνω-κάτω, στην μέση αυτής της σφαίρας βρίσκεται ο πυρήνας της αναζήτησης γνώσης (φιλοσοφίας). Και τα τέσσερα άκρα είναι απλά αυτό: άκρα. Και τα άκρα απέχουν πολύ από οποιαδήποτε υγιή έννοια φιλοσοφίας (όπου "υγιής" εννοεί προσθετική συλλογικά αντί αφαιρετική/καταδικαστική).

      Ένας χαρακτήρας που λειτουργεί προσθετικά/θετικά με τους γύρω του θα μπορέσει να βρει την μεταφορικότητα οποιασδήποτε εικονογράφησης και να προτείνει πως "ενώνεται" αυτή με τα διάφορα σημεία της σφαίρας κέντρου και άκρων -ίσως ακόμα να μπορέσει να προτείνει πως από οποιαδήποτε εικονογράφηση (μύθο/παραβολή/θρησκεία) μπορεί κανείς να φτάσει νοηματικά ακόμα και σε καθαρή επιστήμη, επιτρέποντας στον καθένα να τοποθετηθεί οπουδήποτε ενδιάμεσα έχει την πνευματική δυνατότητα/ικανότητα να αισθανθεί άνετα.

      Κάποιος που λειτουργεί αφαιρετικά/αρνητικά, εμπεδωμένος σε οποιοδήποτε από τα άκρα, ως επί το πλείστον λειτουργεί έτσι (ακραία) λόγω της ψυχοσύνθεσης και των προσωπικών του καταστάσεων που απαιτούν παρωπίδες και ενίσχυση προσωπικής θέσης/κατάρριψης της θέσης των άλλων (και υπεροψία).

      Το να θέλει κανείς διαφορετικά (ιδίας έγκρισης) βιβλία, απλά υποδηλώνει την ανικανότητα του να ανακαλύψει την φιλοσοφία (αναζήτηση γνώσης) ξεκινώντας από οποιαδήποτε εικονογράφηση. Και την ανικανότητά του να οδηγήσει νέα μυαλά στην γνώση από οπουδήποτε πέρα του δικού του άκρου.

      Με το τελευταίο αυτό σκεπτικό που προτείνω, ο "Άθεος" απλά Αρνείται μεγάλο μέρος των οδών που οδηγούν στην φιλοσοφία από τις ταπεινές τους αφετηρίες επειδή δεν έχει το εύρος και αυτοπεποίθηση χαρακτήρα να δεχτεί μεταφορικότητα και διαφορετικότητα ανάμεσα στον εαυτό του και στους γύρω του. Η καταδίκη των απέναντι γίνεται τότε από ανάγκη τίποτα λιγότερου από έντεχνα κεκαλυμμένο μίσος προς εαυτόν.

      Συμφωνώ μαζί σου ως προς το "κάψιμο" βιβλίων! Όπως το έθεσες είναι νομίζω, οποιεσδήποτε διανοούμενες περικοκλάδες και να αποδώσουν τα άκρα επιβάλλοντας την εικονογράφηση που εκείνοι εγκρίνουν. Είτε "καίει" κανείς Άινστάιν είτε Βίβλο, είτε Νίτσε είτε Αίσωπο, είτε Μπακντβά Τζιτάμ ...είτε Πράτσετ..

      (Έτσι σκέφτομαι, τουλάχιστον)

      Διαγραφή
  4. Και γιατί να διδάσκουμε τότε θρησκευτικά και όχι απλά να διδάσκουμε ανθρωπιά και ηθική; Άλλωστε υπάρχουν πολλά ηθικοπλαστικά βιβλία που δεν ανήκουν στα θρησκευτικά!
    Γιατί να μην διδάσκουμε αλήθεια έλληνες φιλόσοφους;
    Το να βγεί το μάθημα των θρησκευτικών, όπως διδάσκεται σήμερα, από τα σχολεία δεν αποτελεί διωγμό του βιβλίου πάντως. Προσωπικά θα προτιμούσα λιγότερα θρησκευτικά και με πιό σωστό περιεχόμενη, εισαγωγή της φιλοσοφίας και σίγουρα πιό επικοδομητικά μαθήματα αντί για στείρες γνώσεις για πρόσωπα και ημερομηνίες και δε συμμαζεύεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Α, και να διορθώσουμε λίγο την ιστορία παραδεχόμενοι πως ο χριστιανισμός έκανε πολλές θηριωδίες και κατέστρεψε και τον ελληνικό πολιτισμό (μετά τον αιγυπτιακό). Τότε μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο ακόμα και το μάθημα των θρησκευτικών!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άμπαν, οι Γραφές είναι ένα πλήρες κείμενο που περιλαμβάνει τα πάντα. Δεν διδάσκεται σε καμμία περίπτωση όπως θα έπρεπε, και για αυτό προκύπτουν ένα σωρό αντιφάσεις και παρερμηνείες στην πίστη των ανθρώπων, όπως το να υποστηρίζεις ότι είσαι χριστιανός αλλά να πας για ξεμμάτιασμα το παιδί σου ή να πιστεύεις ότι δεν πρέπει να κάνεις σεξ την παρασκευή, πράγμα που δεν αναφέρεται πουθενά στας γραφάς. Οι ίδιοι οι ιερείς είναι που εξευτελίζουν την πίστη, προς το συμφέρον τους.

      Τοο γιατί πρέπει να εφεύρουμε άλλα κείμενα αντί να διδάσκουμε ΣΩΣΤΑ τα ήδη υπάρχοντα που έχουν αποδείξει την αξία τους μέσα στο χρόνο, δεν το καταλαβαίνω.

      Εννοείται ότι πρέπει να διδάσκεται η "μαύρη" πλευρά της θρησκείας, αν μη τι άλλο για παράδειγμα προς αποφυγή, του τί μπορεί να συμβεί όταν κάποιος παρεμρηνεύεις ή προσαρμόζει καλά κείμενα ώστε να καλύπτει τςι βρωμοδουλειές του.

      Προσωπικά νόμιζα ότι ήμουν άθεη μέχρι που διάβασα τη βίβλο. Μετά πίστεψα, γιατί εκεί μέσα υπάρχει λογική. Μασκαρεμένη με μύθους και παραβολές ή αλληγορίες, αλλά υπάρχει και είναι καλύτερη από τα ηθικοπλαστικά "επιστημονικά" ψυχολογικά σκουπίδια που πωλούνται στις βιτρίνες πέντε-πέντε την ημέρα, εκατό την εβδομάδα.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Ποιές γραφές ακριβώς; Αυτές που αποφάσισε μια σύνοδος ή όλες, μαζί και αυτές που αποφάσισε να κρύψει και να καταστρέψει, όπως ακριβώς έκανε με το μεγαλύτερο μέρος που τότε πολιτισμού;
      Άσε που η οπτική γωνία ποτέ δε διδάσκεται, αλλά ο καθένας την λαμβάνει από μόνος του!
      Και στην τελική οι παραβολές να διδάσκονται όλες ως παραβολές και όχι να χρησιμοποιείται ως πραγματικότητα η παραβολή του χριστιανισμού (αποσιωπώντας όλο το μαύρο και διαβολικό προσωπείο που ανέδειξε μέσα στους αιώνες) για να διδάσκονται οι άλλες παραβολές!
      Και να μπει ταυτόχρονα και η εξελικτική διαδικασία στο σχολείο και ας μην αρέσει στην εκκλησία, γιατί είναι απαράδεκτο να μην αντιλαμβάνονται τα παιδιά την έννοια της μετάλλαξης και να μην καταλαβαίνουν πώς πρέπει να χρησιμοποιούν φάρμακα και συσκευές, αλλά να πιστεύουν ότι τα έπλασε ένας θεός από πυλό!
      Η θρησκεία είναι κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, "απαραίτητο" για διάφορους λόγους για ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων, και καλό είναι να διδάσκεται ακριβώς ως αυτό που είναι.

      Διαγραφή
    4. ...αν ο πυλός είναι, βασικά, λάσπη, και σε λασπόνερα και λιμνούλες αλληλεπέδρασαν άτομα, μόρια και ουσίες για να δημιουργήσουν αμινοξέα, και από τα αμινοξέα σιγά-σιγά εξελίχθησαν οργανισμοί, αμοιβάδες, άνθρωποι... δεν είναι εικονογράφηση αυτής ακριβώς της διαδικασίας να πει κανείς σε ένα παιδάκι ότι "τα έπλασε ο Θεός από πυλό", και όταν μεγαλώσει λίγο το παιδάκι να του πει ο γονιός ότι "θεός" μπορεί να είναι ένας όμορφος τρόπος να μιλήσουμε για όλο το σύμπαν, και μετά να πει ότι και εμείς οι ίδιοι είμαστε ομοούσιο μέρος του σύμπαντος προαιώνιο μια και τα πάντα είναι γαλαξίες ατόμων που τα ίδια αποτελούνται από υποσωματίδια... κλπ... Βλέπεις που το πάω; Τι το κακό, για την αρχή της εικονογράφησης που μπορεί να οδηγήσει στην φιλοσοφία και στην επιστήμη, να μην δώσουμε σε ένα παιδάκι την αρχική κατεύθυνση ότι ξεκινήσαμε από πυλό; Τι είναι ο πυλός;

      Διαγραφή

Βράζει το καζάνι!