Η ενοχή

• Όταν θεωρούμε ότι είμαστε λιγότεροι, για οποιονδήποτε λόγο, τότε συνειδητά ή και υποσυνείδητα καταβάλλουμε προσπάθειες να αρθούμε στο ύψος των ίδιων μας των προσδοκιών
• Πολύ συχνά, παρόλο που οι προθέσεις μας είναι αγαθές, καταλήγουμε να προξενούμε κακό, όπως όταν προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για το παιδί μας ή για την οικογένειά μας και αντί να είναι όλοι ευχαριστημένοι, τελικά κυριαρχεί μία γκρίνια και μία κακοδαιμονία, όλα πάνε στραβά, μία μόνιμη σύγχυση κυριαρχεί στις σχέσεις μας με όσους ακριβώς αγαπάμε περισσότερο
• Αυτό, μας κάνει να νιώθουμε ακόμα χειρότερα διότι είναι προφανές ότι δεν τα καταφέραμε, άρα έχουμε έναν λόγο παραπάνω να νιώθουμε υποδεέστεροι του ιδανικού μας, επουράνιου σχεδίου
• Αυτός ο φαύλος κύκλος έχει οδηγήσει πολλούς στην κατάθλιψη, μερικούς δια παντός
• Τώρα, είναι ίδιον των ανθρώπων να μην μπορούν με τίποτα να συμπαθήσουν τους άρρωστους και αδύναμους
• Μπορεί να νιώθουν συμπόνοια ή να έχουν την έμφυτη τάση να βοηθούν κάποιον που έχει ανάγκη την βοήθεια, όμως όταν πρόκειται να διαλέξουμε παρέα, τότε τα άτομα που έχουν εκκρεμή ψυχολογικά θεματάκια για κάποιον λόγο τα αποφεύγουμε
• Έτσι, ο προβληματισμένος άνθρωπος τείνει να είναι μόνος
• Ο λόγος για αυτό δεν είναι κάποια απέχθεια αλλά αντιθέτως, παρόλο που θέλουμε να βοηθήσουμε, λόγω ακριβώς της ψυχολογικής τους κακής κατάστασης είναι αδύνατον να επικοινωνήσουμε με αυτά τα άτομα επαρκώς
• Το άτομο που βρίσκεται σε κακή κατάσταση έχει, κυρίως, προβλήματα επικοινωνίας
• Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όταν κάποιος έχει σοβαρά προβλήματα πίεσης, άγχους, κτλ, τότε μονίμως επαναλαμβάνει το ίδιο: "Τί άλλο να κάνω;"
• Κάποιος που δεν έχει τα ίδια προβλήματα, άρα είναι και ψυχραιμότερος, μπορεί άνετα να διακρίνει ίσα με χίλιες πιθανές λύσεις στο πρόβλημα του άλλου, όμως δεν μπορεί να πείσει το προβληματισμένο άτομο για καμμία από αυτές και ο λόγος είναι η προαναφερθείσα δυσκολία στην επικοινωνία
• Μερικές φορές, για να μην πω τις περισσότερες και με πουν υπερβολική, αυτό που εμποδίζει την επικοινωνία, είναι η ενοχή του προβληματισμένου άνθρωπου
• Θεωρεί ο άνθρωπος ότι σφάλλει, ότι θα του επιρρίψουν ευθύνες (και ίσως δικαίως, φυσικά) και ότι όλα θα καταστραφούν και μάλιστα θα φταίει ο ίδιος
• Ίσως μάλιστα θεωρήσει ο άνθρωπος ότι απασχολώντας κάποιον άλλον με τα προβλήματά του ότι θα ενοχλήσει τα άτομα που αγαπάει, πράγμα χαζό διότι πρώτον, όταν αγαπάς κάποιον τότε δεν ενοχλείσαι αλλά αντιθέτως θέλεις με κάθε τρόπο να βοηθήσεις και δεύτερον αν δεν τον ενοχλήσεις τον άνθρωπό σου λέγοντάς του τί έχεις, τότε σίγουρα θα τον ενοχλήσεις με τα μούτρα που θα κατεβάσεις, αναπόφευκτα αφού θα έχεις μέσα σου τέτοιο βάρος
• Όταν λοιπόν διακρίνουμε  αυτά τα σημάδια στον εαυτό μας ή σε κάποιον δικό μας άνθρωπο, τότε είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε αλλά πρέπει ο άνθρωπος αυτός να επιτρέψει να αυτό-ιαθεί
• Για να συμβεί αυτό, πρέπει να άρουμε το βάρος της ενοχής, διότι αυτό είναι που θολώνει την κρίση και οδηγεί σε περισσότερες ενοχικές αποφάσεις, οι οποίες είναι και οι χειρότερες όπως όλοι γνωρίζουμε η πρόκειται συντόμως να μάθουμε δια της  πείρας
• Για να άρουμε την ενοχή, πρέπει να εξασφαλίσουμε την επικοινωνία, δηλαδή πρέπει να μπορεί ο προβληματισμένος άνθρωπος να έχει εμπιστοσύνη ότι δεν θα τον κρίνουμε, αλλά και ότι δεν θα είμαστε αδιάφοροι
• Πρέπει δηλαδή να αποδείξουμε στον άνθρωπό μας ότι έχουμε την ορθή κρίση να κατανοήσουμε το πρόβλημά του αλλά χωρίς να δώσουμε ηθικές διαστάσεις στα λεγόμενά του
• Άλλωστε, τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, τα προβλήματα των ανθρώπων έχουν πρακτική βάση και λύση εξίσου πρακτική, οπότε το να αρχίσει κανείς να λέει "αυτό είναι σωστό, αυτό είναι λάθος" κοκ, είναι πολύ πιθανό να κάνει τον άνθρωπό μας επιφυλακτικό απέναντί μας, και αυτό είναι το τέρμα της επικοινωνίας, όπως όλοι γνωρίζουμε ή πρόκειται σύντομα να μάθουμε δια της πείρας, για άλλη μία φορά
• Άλλωστε, ο άνθρωπός μας γνωρίζει ήδη ότι έχει σφάλει και αυτός είναι ο λόγος που ήδη είναι φορτωμένος ενοχές, οπότε δεν χρειάζεται να τον φορτώσουμε και με άλλες
• Έχοντας άρει την ενοχή, έχοντας αποκαταστήσει την αμέριμνη επικοινωνία, δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να κάτσουμε και να ακούσουμε τον οχετό σφαλμάτων που θα ρίξει πάνω μας ο άνθρωπος που θέλουμε να βοηθήσουμε
• Τις περισσότερες φορές, ο άνθρωπος αυτός ακούγοντας και μόνο τον ήχο της ίδιας του της φωνής, θα ακούσει τί λέει και θα βγάλει τα συμπεράσματα που πρέπει
• Πάντα, και μόνο το γεγονός ότι κάποιος τον άκουσε και τον κατάλαβε ασκεί τόσο ηρεμιστική επιρροή, που ο άνθρωπος θα ξανανιώσει, μεταφορικά, και θα ξεκαθαρίσει το μυαλό του ώστε να μπορεί να σκεφτεί λογικά δύο πράγματα
• Στο ερώτημα "Μα τί άλλο να κάνω;" μπορούμε να δώσουμε την ειλικρινή μας γνώμη, αλλά είναι σημαντικό να έχουμε την επίγνωση ότι το προβληματισμένο άτομο μάλλον θα την αγνοήσει ή θα την απορρίψει σε ποσοστό 99% και αυτό διότι δεν μας ακούει, ακούει μόνο τον εαυτό του γιατί είναι βυθισμένος μέσα στα δικά του λόγια και μέσα στη δική του κατάσταση
• Πολύ πιθανό μάλιστα να υπερασπιστεί τα λάθη του, με διάφορα επιχειρήματα
• Δεν πειράζει
• Το άτομο που αγαπάμε και θέλουμε να βοηθήσουμε, τελικά ίσως γιατρέψει τον εαυτό του από την ενοχή, και τότε θα μπορεί να έχει καθαρό μυαλό ώστε να ξαναμπεί στην επικοινωνία των ανθρώπων
• Τότε, είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι ακόομα και μέσα στα απύθμενα βάθη της οργής και της ενοχής, κάθε ένας από εμάς είναι κύριος του εαυτού του και υπεύθυνος για τις πράξεις του
• Δεν μπορούμε ούτε να αναγκάσουμε κάποιον να κάνει αυτό που εμείς θεωρούμε σωστό, όσο και αν νομίζουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο
• Οι αποφάσεις του είναι δικές του και πρέπει να τις αποδεχτούμε 
• Άλλωστε, όπως όλοι μας, θα  υποστεί τις συνέπειες για το κάθε τι που κάνει ή λεει, και αυτό είναι η καλύτερη εμεπειρία που μπορεί να έχει κάποιος που θέλει να λέγεται ελεύθερος
• Αυτό που εμείς οι ίδιοι έχουμε να κερδίσουμε από μία τέτοαι εμπειρία είναι η ικανοποίηση ότι βοηθήσαμε κάποιον και να βλέπεις κάποιο αγαπημένο πρόσωπο να χαμογελάει, είναι η έμμεση εμπειρία του να ξέρεις τί να αποφεύγεις χωρίς να έχεις καεί από τον πραγματικό "χυλό" και είναι ακόμα αυτή η βαθύτατη επικοινωνία που δεν την έχουν όλοι εύκολη και σε κάνει τόσο πλούσιο εντός
• Τίμημα;
• Το να κρατάς μέσα σου όλες αυτές τις δάνειες σκέψεις