Πολύ μακρυά

• Αναζητώντας τί είναι πιο δυνατό, το μυαλό ή η αλήθεια του κόσμου, διαπίστωσαν πολλοί ειδήμονες ότι τελικά δεν υπάρχει άλλη απάντηση εκτός από αυτή που δίνει κανείς όταν ρωτάς "η κότα ή το αυγό" η οποία δεν είναι άλλη από την εξής απλή αλήθεια: κανένα δεν προηγήθηκε γιατί μαζί εξελίχθηκαν, δηλαδή στην αρχή ήταν μία πρωτόγονη όρνιθα που γεννούσε πρωτόγονα ωά, η οποία εξελίχθηκε σε εξελιγμένη κότα με εξελιγμένα αυγά.
• Έτσι και το ζευγάρι νόηση-κόσμος, εξελίσσεται μαζί, το ένα επηρεάζει το άλλο εξ αρχής και εξ ορισμού, φύσει και θέσει αλληλένδετα. Η εξωτερική πραγματικότητα προσφέρει ερεθίσματα που επηρεάζουν το μυαλό και το μυαλό μετά από σκέψη προχωρά σε πράξεις που αλλάζουν την πραγματικότητα η οποία αλλαγμένη πλέον, αλλάζει πάλι και το μυαλό, και ούτω καθεξής.
• Όπως η τέχνη που εμπνέεται από τη ζωή που παίρνει όραμα από την τέχνη που ...
• Εδώ, υπάρχει τώρα ένα πρόβλημα, γιατί η τέχνη αντιμετωπίζει δυσκολίες το τελευταίο διάστημα. Μία από αυτές τις δυσκολίες είναι ότι η τέχνη, τόσο έχει μπεί στη ζωή μας που έχει καταντήσει κοινότυπη σε σημείο να την θεωρούμε δεδομένη, να μην την εκτιμούμε ή ακόμα και να ενοχλούμαστε ορισμένες φορές, όπως στο ασανσέρ που θα θέλαμε να μην ακούγαμε αυτή την ανέκφραστη μουσική που υπάρχει για να υπάρχει, περισσότερο ένα ηχητικά αδιάφορο παράσιτο παρά ευχαρίστηση. Τόσο πολύ το έχουμε παρακάνει με αυτή την υπόθεση, τόση κατάχρηση έχουμε κάνει με την ευκολία, που μερικές φορές, η τέχνη έχει γίνει υποκατάστατο της πραγματικής εμπειρίας, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι πιο εύκολα προσβάσιμη από την πραγματική ζωή. Πόσο εύκολα μπορείς να έρθεις σε επαφή με ένα ποτάμι και πόσο δύσκολα μπορείς να δείς την ζωγραφιά του;
• Αυτό οδηγεί στο άλλο θέμα, αυτό που απασχολεί τους ανθρώπους οι οποίοι αναρωτιούνται, που να πήγαν οι μεγάλοι καλλιτέχνες και γιατί έπαψαν πιά να συγκινούν οι οι τέχνες τον άνθρωπο, που έχει περισσότερο να κάνει με την προέλευση της τέχνης, την πηγή έμπνευσης. Εδώ και καιρό οι άνθρωποι ζούν μακρυά από την φύση και μακρυά ο ένας από τον άλλον. Εδώ και καιρό οι άνθρωποι ζουν σε δωμάτια, κινούνται από το ένα στο άλλο, από το σπίτι στη δουλειά, από τη δουλειά στην καφετέρια ή το εστιατόριο, από τον έναν κλειστό χώρο στον άλλον. Πόση έμπνευση να αντλήσεις από ένα δωμάτιο, όσο όμορφο και αν είναι αυτό, όταν μέσα σε αυτό δεν διαδραματίζεται τίποτα άλλο από κουβέντες?
• Πόσο να σχετιστείς με έναν άνθρωπο όταν το μόνο που υπάρχει ανάμεσά σας δεν είναι τίποτα άλλο από κουβέντες?
• Τι να γράψεις για τοίχους και λόγια?
• Η τέχνη έχει μείνει χωρίς πρώτη ύλη.
• Για αυτό, αντί για τους έξοχους καρπούς των συγκινήσεων, αντί για δράματα και κωμωδίες, ομορφιά και έρωτα, έχουμε χλιαρές αντιδράσεις. Τεχνικώς άρτιες μεν, χλιαρές δε, γιατί όσο όμορφες και αν είναι δεν κρύβεται πίσω τους μία ιστορία ή κάποιο πάθος αλλά περισσότερο προέρχονται από εμπορικό εξαναγκασμό: πρέπει να να φτιάξω μία ταινία, πρέπει να κυκλοφορήσω έναν δίσκο, πρέπει να βάλω κάτι σε αυτόν τον τοίχο.
• Ο καλλιτέχνης που αντλεί έμπνευση όχι από την ζωή, τους ανθρώπους και την φύση αλλά από την ίδια την τέχνη, καταλήγει σε αυτό που προσωπικά εννοώ σαν καννιβαλισμό της τέχνης, δηλαδή να καταναλώνει τον εαυτό της αντί να τρέφεται από τον κόσμο και την χρησιμότητά του. Καταντάς να βλέπεις παραστάσεις που αντί να μιλούν για τον κόσμο, μιλούν για το θέατρο, καταντάς να παρακολουθείς θεάματα στα οποία οι ηθοποιοί υποδύονται όχι κάποιον χαρακτήρα αλλά κάποιον άλλον ηθοποιό, ακούς τραγούδια που αντί να θυμίζουν ιστορίες θυμίζουν καφετέριες, καταντάς να φοράς ένα κόσμημα που δεν μοιάζει με άνθος αλλά μοιάζει με κόσμημα.
• Και, επειδή ζούμε μακρυά από τη φύση, ούτε και αυτή μας συγκινεί πλέον, γιατί πλέον δεν την κατανοούμε, δεν μας αφορά ούτε μας επηρεάζει με άλλον τρόπο εκτός από το τί θα φάμε σήμερα.
• Δεν ξέρω αν αυτό είναι και τόσο κακό, υπό την έννοια ότι προτιμώ να ζουν οι άνθρωποι τόσο καλά ώστε να μην έχουν απωθημένα να βγάλουν, παρά να κακοπερνούν και να βασανίζονται ώστε να βγάζουν μεράκι και καημό στην τέχνη τους.
• Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα.
• Ίσως τα δυνατά συναισθήματα μπορεί κανείς μόνο στους δρόμους να τα βρεί.
• Ευτυχώς για όλους, στην τέχνη και στη ζωή, κάπου εκεί έξω, ελεύθερος πλέον για αυτό και πιο δύσκολο να πιαστεί, υπάρχει ο Έρωτας.