Καλό χειμερινό ηλιοστάσιο να έχουμε όλοι!

• Έβαλα το μισό πακέτο φαρίνα στο μπωλ, μαζί με το μισό πακέτο αλεύρι για όλες τις χρήσεις που είχε περισσέψει από τότε που είχε φτιάξει ο σύζυξ πίτσα.
• Και λέω από μέσα μου "Αλεύρι με ζάχαρη θα φάμε?"
• Ανοίγω το ντουλάπι, βλέπω το σουσάμι και τη βρώμη σε νιφάδες. Χμμμμ.... για φέρτα εδώ, πουλάκι μου!
• Βάλτα αυτά στην άκρη.
• Μετά κοιτάω στην φρουτιέρα. Εκείνο το μήλο μάλλον τελικά δεν θα φαγωθεί. Φέρε κι ένα πορτοκάλι για άρωμα.
• Βάλε κι ένα καροτάκι κηπίσιο, έτσι για να συμπληρωθεί το σετ.
• Ξύνω τη φλούδα του πορτοκαλιού, μέσα στο αλεύρι.
• Κόβω κομμάτια το μήλο με τη φλούδα (φλοίδα που τη λέει και ο λουκάκος) μέσα στο μούλτι.
• Στίβω από πάνω το άφλουδο πλέον πορτοκάλι για να μη μαυρίσει το μήλο και του βαράω μία καλή να γίνει πολτός. Μπές μαζί με το αλεύρι κι εσύ.
• Τρίβω και το καροτάκι από την ψιλή μεριά του τρίφτη, μέσα στο αλεύρι.
• Βρώμη, μία κουταλιά βιτάμ και μία γερή ριξιά ελαιόλαδο, και ανακάτεμα.
• Βγήκε λίγο χαλαρή η ζύμη, αλλά δεν ανοίγω τώρα άλλο πακέτο αλεύρι. Αντί για κουλούρια, θα τα κάνω μπισκότα.
• Λαδώνω τη λαμαρίνα.
• Με λαδωμένα χέρια γιατί αλλιώς δεν πλάθεται ετούτη η ζύμη, φτιάχνω δίσκους γύρω στα έξι εκατοστά διάμετρο και μισό εκατοστό πάχος. Τα στρίμωξα λίγο για να μη χρειαστεί δεύτερο ταψί, ελπίζοντας ότι με μισή φαρίνα πόσο θα φουσκώσουν τέλος πάντων...
• Με το κουταλάκι του γλυκού, βάζω από πάνω το σουσάμι και μετά το πατάω ελαφρά για να κολλήσει στη ζύμη και να μην πέφτει με το παραμικρό.
• Ψήνω στους δεν θυμάμαι πόσους, θαρρώ όμως ότι ήταν στους 175, γιατί εκεί ψήνω και τα κέηκ, και η ζύμη ήταν σχεδόν σαν κέηκ.
• Μοσχοβόλησε το σπίτι, πορτοκαλένια ζέστη.