Μοναξιά Κακούργα

• Ξεκινάει από την πηγή πεντακάθαρο.
• Μέσα στο γλυκό γαργάρισμα, ένας κόκκος χώμα φεύγει μαζί του.
• Μαζί με το νερό, προχωράει και αναδεύεται, ανάμεσα από καλάμια και πέτρες γλιστερές, μικρά και μεγάλα ρέματα, χωράφια.
• Περνάει κάτω από πλάτανους που γέρνουν τον ίσκιο τους πάνω από το νερό.
• Όταν ασπρίζει το νερό, τότε παρασέρνεται με βία, χτυπιέται με βία από δω κι από κει.
• Σπάει με φόρα πάνω σε βράχο, τινάζεται ψηλά.
• Μέσα από τη στρογγυλάδα της σταγόνας που τινάζεται, κοιτάει τον κόσμο τριγύρω.
• Ξέρει ότι θα πέσει, ξέρει ότι τώρα βλέπει τα πάντα, ξέρει ότι είναι μόνος.
• Για μία στιγμή φοβάται.
• Μετά ξέρει πως όπου κι αν πέσει, έχει δρόμο ακόμα.
• Ακόμα κι αν η σταγόνα ρουφηχτεί στο χώμα, πράγμα εντελώς άβολο, έχει δουλειά να κάνει.
• Πέφτοντας, θωρρώντας τον κόσμο μέσα από την κρυστάλλινη στάλλα του, θέλει και δε θέλει, ξέρει κι αγνοεί.
• Είτε έτσι, είτε αλλιώς, αργά ή γρήγορα, η υπόθεση θα τελειώσει στην άμμο.